นิทานเรื่อง "ลิงกับปลา" ภาค 1

ในการทำงานกับชุมชนทุก ๆ ครั้ง ผมจะนึกถึงนิทานเรื่องหนึ่งที่ ท่านอาจารย์มารุต ดำชะอม เคยเล่าให้ผมฟังอยู่เสมอ เพื่อใช้เป็นหลักการและแนวทางในการทำงานตั้งแต่ เริ่มคิด เพื่อร่วมคิด เริ่มทำเพื่อร่วมทำ เพื่อดำเนินการไปในสิ่งที่ถูกต้องและเหมาะสม

---

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว

มีลิงกับปลาเป็นเพื่อนกัน

วันหนึ่งเกิดฝนตกอย่างหนัก ทำให้มีน้ำป่าไหลหลากลงไปในแม่น้ำที่ปลาอาศัยอยู่

ลิงรู้สึกเป็นห่วงปลามาก จึงได้ออกเดินทางตามหาปลา วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า จนกระทั่งวันที่ 3 ก็ได้พบกับปลาเพื่อนรัก

เมื่อได้พบกับปลาก็เป็นห่วงเพื่อนปลามาก "ลิงจึงได้พาปลาไปอยู่บนยอดไม้" เพื่อให้พ้นจากภัยนั้น.......

(จบภาค 1)

 

---

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.................................

 

 

[นางสาว พิไล อุปัญ]

  การที่เราจะห่วง หรือการที่จะช่วยใครสักคนเราอย่าลืมมองดูว่าสิ่งที่เราทำมันเหมาะสมหรือสมควรแล้วหรือยัง บางที"ช่วย"กับ "ไม่ช่วย" มีค่าเท่ากันคือ ตาย!

การที่จะช่วยใครก็ตาม ถูกเวลา ถูกสถานที่  และช่วยถูกคน!

[นู๋เปิ้ล]

อย่างนี้เขาเรียก "รักไม่ช่วยอะไรเลย" ได้ป่ะ

 

555 (บอกไรอย่างได้ป่ะ บางทีอ่านแล้วไม่กล้าลงความคิดเห็นอะ กลัวติ๊งต๊อง เพราะคนอื่นดูเขาตั้งใจอ่าน ตั้งใจที่จะลงความคิดเห็นดีดี แต่ฉันแบบว่า ออกแนวขำขำ อะนะ 555)

[charatsri]

          การให้โดยไม่ศึกษาว่าความต้องการที่แท้จริงของผู้รับคืออะไร  อาจทำร้ายผู้ได้รับการช่วยเหลือก็เป็นได้  ทางที่ดีควรให้ความช่วยเหลือแต่พอเพียงก็พอ

[ปภังกร]

ขอบคุณมาก ๆ เลยครับ สำหรับคติสอนใจจากนิทานเรื่องนี้

ถ้าเข้าใจแล้วอย่าลืมนำไปใช้บ้างนะครับ

ขอบคุณมากครับ