วันนี้กอเครียด เพราะได้กินข้าวนิดเดียว หนเดียวเอง
กินข้าวต้มกับไข่เค็ม และกินน้ำเกลือ
ท้องเสียค่ะพี่สุ เครียดเหมือนกัน หิวข้าววววววววววววว
แต่กินไม่ได้ กินแล้วก็ออก ปวดท้อง ก็เลยอดกิน
สวัสดีค่ะ
แวะมาคลายเครียดด้วยคนค่ะ จะกลับมาเยี่ยมใหม่ดูภาพคลายเครียดน่ะคะ
ฝากหอมแก้มน้องบรีม บรีม ด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
คุณสุดูภาพลักษณ์ไม่นน่าเป็นคนเครียดนะครับ
แต่คงอยากบอกเล่าให้เพื่อนๆ หายเครียดกระมังครับ
มาคลายเครียดค่ะ...พี่สุ
ตามอาจารย์พรชัยมา
ยาทำใจ ค่ะพี่สุ
คลายเครียด คลายกังวล ชะงัดนัก
สวัสดีค่ะท่านอธิการบดี
ไม่ได้มาเยี่ยมนานแล้ว พอเห็นหัวเรื่องก้เลย อะฮ้า...มาแว้วๆ สรุปว่าถูกทุกข้อเลยค่ะ ยกเว้นข้อ "ชั่งหัวมัน" ทำไม่ค่อยสำเร็จค่ะเพราะ "ถือ" ไว้ วางไม่ค่อยลง ตราชั่งหักก่อนทุกทีเลย
สวัสดียามเช้าค่ะพี่สุ
มาเรียนรู้ด้วยคนค่ะ อ่านแล้วมีความสุข ยิ้มไปด้วยค่ะ
มีประโยชน์มากค่ะ ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ
สวัสดีคะ พี่สุ วิธีคลายเครียดของครูบันเทิงคือ เข้า Gotoknow คะ แล้วก็ กิน กิน กินๆๆๆๆๆ 5555555
สวัสดีค่ะ มาอ่านวิธีคลายเครียดของพี่สุที่ห่วงสมาชิก G2K และห้ามไว้ก่อนว่า "อย่าปะทะคารมในบล๊อคที่เดียวเชียว"
Krudala เข้าบล๊อคแล้วมีเรื่องหัวเราะตลอดค่ะ
ขอบคุณที่เป็นห่วงสุขภาพจิตของทุกคนค่ะ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาทักทายเป็นคนแรกเลยนะคะ เมื่อกี้ไปอ่านย้อนรอย สืบนาคะเสถียรมาแล้วคะ คิดถึงมีเรื่องอยากให้อ่าน แวะบอกได้นะคะ
พี่สุครับ ชอบภาพหัวหน้าเผ่า เดี๋ยวนี้เขาพัฒนาแล้วจริงๆๆด้วย
สวัสดีคะ อาจารย์มีนา เมื่อไหร่จะผ่านมาหอมแก้ม น้องบรีม บรีม นำสบู่นมแพะมาให้ด้วยนะคะ ตอนนี้หน้าเริ่มใส ใสแล้วคะ ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมคิดถึงกันคะ เมื่อกี้ไปชมบูธโรงเรียนร่องคำ มาแล้วคะ สุดยอกแห่งความสามัคคี และสุดยอกแห่งการจัดบูธ คะ
เกษียณให้เกษมนะคะ ทางเลือกสุดท้าย เหลือ ที่ต้องเดิน ขอให้รักษาสุขภาพให้ดี ชีวีก็ยืนยาว เป็นปูชนียบุคคลแบบอย่างที่ดีต่อไป ขอให้โชคดีนะคะ อาจารย์ไพบูณ ธิมาชัย และสักวันหนึ่งก็ต้องเป็นเรา ใช่ไหมคะ ท่านพี่ คิดถึงนะคะ มีอะไรอยากให้อ่าน ไปบอกนะคะ แล้วจะกดคืนมาเยี่ยมคะ พี่เราสุดยอดกลอนด่วน ที่มีความหมายจริงๆๆ คะ อำลาที่เหลืออาลัยคะ
ไปเยี่ยมกล้วยงาช้างมาแล้วคะ พี่สุไม่รู้นะคะ ว่าเป็นกล้วยอะไร แต่มันมีเหลี่ยม จะใช่ที่เขานำมาตำเมี่ยงหรือเปล่าหนอ มันจะไม่หวาน มันจะมัน มัน ฝาด ฝาด เขานำมาทำเมี่ยงคะ จะแก้ไม่ให้ท้องเสียเวลากินเมี่ยงเยอะๆๆคะ
พี่สุก็เอาภาพ กล้วยๆๆๆ มาฝากน้องนานานะคะ ขอบคุณที่เข้ามาไปเยี่ยมทักทายกัน เมื่อไหร่ หลานสามสักวิเคราะห์ และค้นหาเรื่องกล้วยขี้เหร่นี้แล้ว นำเรื่องมาบอกด้วยนะคะ มันเป็นกล้วยอะไร แต่มันก็น่าเกลียดจริงๆๆ ทำไมมันห่างๆ เหมือนนิ้วมือคนเลยน้า ยังไม่เหมือนงาช้าง หรืองวงช้างเลยคะ
โอโห มาชมธรรมชาติ มองแมกไม้รอบตัว เหมือนคนอารมณ์ดี ปลดปล่อยสิ่งกังวลหมดไปแล้ว แต่ทำไมถึงเอายาทำใจไปฝากพี่สุคะพร้อมดอกไม้ดอก อะไรหละชื่อเหมือนจีน พี่สุลืมเลย อายุมากแล้ว ดอกมีหนามตามลำต้น
แล้วทำไมดอกลั่นทมถึง สวยนักนะ หรือว่าความระทม มันสวยมาก เปลี่ยนเป็นลีลาวดี ก็เข้าท่าดีนะคะ หายทุกข์หายโศก กำลังอิจฉานกเขาหละซี พี่สุมองไม่ออกมันเขียวไปหมดคะ
-คนเรามองรอบตัวๆๆมีแต่สิ่งสวยงาม สงสัย ไม่ปกติ หรือดีใจจะปิดเทอมแล้ว
-แมลงปอ บิน เขาหมายถึงแถวนั้น ธรรมชาติดี ไร้สิ่งมีพิษ แมลงปอชอบคะ ส
สัยกำลังจะหาที่จีบกัน แล้วก็วางไข่คะ
สวัสดีคะ น้องครูปู พี่สุอ่านเรื่องนี้แล้วสะท้อนในหัวใจจริงๆๆคะ ที่มีบ้านพักคนชรา ให้คนชรามาอยู่รวมกัน โดยที่ลูกคิดว่าเป็นการถูกต้องแล้ว ให้คนแก่มาอยู่ด้วยกัน ถ้าเป็นครอบครัว ที่ยากไร้ไม่สามารถดูแลได้ ก็อาจจะอยากให้พ่อแม่มาอยู่ แต่การมาอยู่แบบนี้ไม่ได้อยู่ฟรี ฟรีไม่ใช่หรือคะ ต้องมีการจ่ายให้รายเดือน ฉะนั้นคนจนคงไม่มาทิ้งแม่ไว้แบบนี้ คงปล่อยไปเลย อยู่ตามยถากรรมส่วนมากจะเป็นคนมีเงิน แต่ไม่มีเวลาดูแล คิดว่านำมาอยู่แบบนี้ดีที่สุดแล้ว เหมือนมาอยู่หอพัก ตามจริงพี่สุ ก็คิดอยากให้พ่อแม่มาอยู่รวมกับคนชรา เพื่อจะได้เข้าใจ และพูดภาษเดียวกันได้ เข้าใจ ในวัยเดียวกัน แต่ถ้านำมาแล้ว มาคิดว่าลูกทิ้งขว้าง พี่สุเอาพ่อแม่ไว้ที่บ้านดีกว่าคะ น่าสงสารจิตใจคนชรา ยิ่งแก่แล้ว หวังพึ่งลูกเต้า ดูแลยามแก่ชรา ดันนำมาอยู่รวมกัน เหมือนถูกทอดทอิ้งคะ
-พี่สุไม่เคยรู้เรื่อง ความเป็นอยู่ของคนชรา ที่นำมารวมกันได้ มีเงื่อนไขอะไร แต่ที่น้องบอกว่า สายตาว่างๆๆ เหมือนไม่ยินดียินร้าย รอแต่วันตาย สะเทือนใจจริงๆๆคะ
-และเรื่องการเอาพ่อแม่แก่เฒ่าไปทิ้งไว้บนภูเขาพี่สุเคยอ่านคะ ดีที่เขาเลิกล้มไปแล้ว ถ้าสมัยปัจจุบัน มีพี่สุก็ไม่ยอมคะ ต้องรักท่านทั้งสองให้มาก เพราะคิดว่าเราเกิดมาท่านทนุถนอมกล่อมเกลี้ยงเรามา ยากแค้นแสนเข็นขนาดไหน ยิ่งตอนนี้พี่สุ เลี้ยงหลานตั้งแต่แรกเกิด จนได้ 10 เดือน พี่สุรักหลานมาก ทรมานอดหลับอดนอน เพื่อป้อนนม ป้อนข้าว และพาเที่ยว อะไรดี ทำให้หมด
-และจากการเลี้ยงหลาน ข้าวก็ทานไม่ตรงเวลา หลานหลับถึงห่างกันได้ พอห่างหน่อย ก็รู้สึกตัว ต้องนอนกอด จนไหล่หลังเคล็ดไปหมด
-นี่แหละคะ ถึงรู้ว่า แม่เรา ก็รักและหวังดีต่อเราเสมอ แม้ถูกทิ้ง ก็ยังว่าลูกมัวทำงาน งานยุ่ง ไม่มีเวลามาสนใจ ก็ไม่เป็นไร อภัยให้ลูกเสมอ
-พูดถึงเรื่องแม่ พี่สุร้องไห้ทุกครั้งคะ แม่พี่สุจากไปแล้วคะ ได้ 2 ปีแล้ว
สวัสดีคะ น้องก้ามกุ้ง ที่นำดอกไม้สวยไปฝากพี่สุเป็นระยะ ระยะ คิดถึงเสมอคะ ขอบคุณสำหรับดอกไม้สวยนะคะ ไปดูภาพเด็กหลับพร้อมน้องหมามาซบด้วยน่ารักจังเลยคะ พร้อมฟังเพลงดึกเอย เราพะจังเลยคะ
ภาษาอังกฤษ ยินดีต้อนรับ จะมี L ตัวเดียว ในที่นี่คงเป็นคำวัยรุ่น อาจจะแปลว่ามาดี ด้วยก็ได้ พี่สุก็ขอ ยินดีต้อนรับด้วยก็แล้วกันนะคะ
ความระแวง ทำให้ไม่มีความสุข เจอจริงๆค่ะ
พาให้คนข้างประสาทเสียไปด้วย...เซ็งเป็ด!
สวัสดีคะ คุณยายคนสวย คนใจดี ไม่มีความเครียด พี่สุก็คิดถึงคุณยายนะคะ เมื่อกี้ไปเยี่ยมบล็อกดอกบัวพับกลีบ และเรื่องอุบัติเหตุมาแล้ว ตกใจมาก เรื่องอุบัติเหตุ เห็นรถพังยับเยิน แต่คนกลับไม่เป็นไร คนดีผีคุ้มคะ ระวังนะคะฝนตกถนนลื่นคะ ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองให้รอดปลอดภัยตลอดไปนะคะ
ขอบคุณครับพี่สุด
เห็นภาพแล้วหัวเราะได้เลยครับ
555555555...
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
สวัสดีคะน้องถาวร พี่สุมาเยี่ยม พร้อมกับมารับคำทักทายจากเม้นท์เก่าย้อนรอยอ่านในบางบทคะ พี่สุก็อ่านตอบมาหมดแล้ว
-ภาพถ่ายได้นิ่งสวยมากเลยนะคะ น้ำใส ใจสงบดีคะ
-กลอนอยู่กับปัจจุบันฝากข้อคิดไว้ดีเยี่ยมเลยคะ
-ให้รู้ตัวตนไว้ว่าขณะนี้เราทำอะไร เพื่ออะไร เพื่อใคร ให้คิดถึงอนาคต ให้เอาเวลาที่มีอยู่หรือเหลืออยู่ ในปัจจุบันมาทุ่มเทสร้างสรรค์สิ่งดีดี เพื่อนาคตจะได้ดีดี
-ทุกอย่างนั้นไม่เที่ยง แย่งกันไปก็เท่านั้น ตายไปก็เอาไปไม่ได้ ขอให้ปลงซะ
-ภูมิใจในสิ่งที่ตนได้ พอใจในสิ่งที่ตนมี ทุกอย่างที่ทำต้องมีสติคะ พี่สุแปลออกจากบทกลอนของน้องถาวรคะ
มาดูคนอินเลิฟคะ เสียดายเลี้ยงแต่หลาน พาหลานเข้านอนแต่หัวค่ำ หนังช่องไหนก็ไม่ได้ดู ก็เลยไม่รู้ว่าหนังช่อง 7 เรื่องนี้เป็นเช่นไร แต่ฟังเพลงพร้อมดูภาพในเพลงก็ดรมันติกดีนะคะ เพลงเพราะจริงๆๆ เสียดายแก่แล้ว แก่เลยคะ
-คิดถึงน้องครูบันเทิงเสมอนะคะ เห็นไปเยี่ยมหลายวันแล้ว พึ่งว่างคะ
-พี่สุมาย้อนรอยด้วย มีอะไรยังไม่ได้อ่านอีกไหมคะ
สวัสดีค่ะคุณสุ
***ไม่ไดมาเยี่ยมนานเลย ต้องย้อนดูบันทึกอารมณ์ดีของคุณสุ
*** ขอบคุณค่ะ
ไปเยี่ยม พานักเรียนท่องเที่ยว มาแล้วคะ โอโห คงจะไม่เหมือนจับปูใส่กระด้งนะคะ เด็กกำลังอยากเรียนรู้ และกำลงซุกซนพอดีคะ ดีนะคะ เด็กได้พบและหาประสบการณ์จากชีวิต ว่าแท้จริงแล้วยังมีอีกมากมายที่ไม่เคยเห็น และได้เห็นกับตา เด็กคงชอบ สัตว์ แล้วก็สวน ตัวนี้คงน่าสนนะคะ นกกระจอกเทศ และกวาง ของจริง ทางเหนืออากาศคงไม่ร้อนนะคะ
-และความเพียรพยายามตัดต้นไม้เป็นรูปสัตว์ต่างๆๆ ต้นไม้แปลกหูแปลกตา
-และที่อยากยิ้ม ในกิจกรรมส่งเสริม กลัวนักเรียนเหนื่อย ให้ขี่จักรยาน ก็สนุกเขาละซีคะ เหงื่อไม่ตกหรือคะ เพราะเด็กจะซิ่งไปเลย จนโดนยึดรถคะ
-และมีตั้ง 10 ศุนย์ น่าเรียนรู้ทั้งนั้นเลย แล้วดูได้ หรือชมได้หมดไหมละคะ แล้วเสียค่าเข้าชมหรือเปล่าคะ
-เด็กอนุบาลจะทำอย่างไร
-แต่บรรดาครูก็ช่วยกันรับผิดชอบดีนะคะ ผ่านฉลุย ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
สวัสดีค่ะพี่สุมาแร่ววว..หายไปนานค่ะ บันทึกก็ไม่รู้จะเขียนไรดี อิอิ พี่สุก็อารมณ์ดี๊ดี เหมือนพี่ครูกีร์ที่มีแต่ฮาๆๆ พี่สุที่แท้ก็คือคนสวย หุ่นดี ฝีมือเล่นบล็อกแจ๋วหยั่งที่นึก อิอิ เพราะชอบ
ภาพดราม่า สาวสวย เก็บไว้เยอะแล้วนะคะ วันนี้ได้อีกแล้ว อิอิ ยังระลึกถึงอยู่เสมอค่ะ
ไปเยี่ยม ครั้งหนึ่งของการเคยเป็นครูมาแล้วนะคะ สุดยอด การเขียนถ่ายทอดความรู้สึก ทำให้พี่สุ มีการลุ้นๆๆ เหมือนน้องนกบุษราเลยคะ เขียนได้ดีมากแสดงออกได้ทุกอย่างแม้แต่ธรรมชาติ ผสมผสานเข้ากับความรู้สึก อารมณ์ไม่ได้เขียนซะนาน แต่เขียนออกมาทีไรโดนใจ พี่สุคะ
-คนเรานี่ก็แปลกนะคะ ไม่คิดว่าจะได้เป็นครู ก็ได้เป็น มีแมวมอง มามองเห็น และยังเห็นความสามารถ ในการพัฒนา ของน้องนกมาตลอด จนเขาอยากส่งเสริม ทำไปเถอะคะ ลุยไป ขอแต่มีความมั่นใจ ในความสามารถของตนเองคะ
-คิดถึงน้องนกเสมอนะคะ
สวัสดีค่ะพี่สุ
ดาวแวะมาคลายเครียดกับบันทึกของพี่สุค่ะ...อ่านแล้วยิ้มกว้างเชียวล่ะ ^O^
ขอบคุณนะคะ ที่มีภาพสวยๆ และบันทึกดีๆ มาแบ่งปันอยู่เสมอๆ....
ขอบคุณค่ะ
ไปเยี่ยม กิจกรรมภาษาอังกฤษคราวนี้มาแปลก เพราะอาจารย์ผู้ช่วยเป็นคนต่างชาติ เลยได้ฮาโลวีนต่างชาติมาเสริมกิจกรรมแค็มป์ไปเลย ไม่ต่อเสื้อผ้าเหมือนกิจกรรมที่แล้ว
คืนนี้ซอมบี้ มัมมี่ จะออกอาละวาด หรือเปล่าคะ
-อาจารย์เดินทางครึ่งประเทศไทย ภายในเวลาคืนเดียวไม่เหนื่อยหรือคะ รักษาสุขภาพนะคะ แล้วก็ให้นะวัง ฝนตก ถนนลื่นด้วยคะ จากสวนนกนุชชลบุรี ไปโรงพยาบาลศิริราช ถวายพระพร แล้วกลับมาเล่นกิจกรรมอีก ชีพจรลงเท้าจัง
-คิดถึงนะคะ ขอบคุณที่ไปทักทายกันเสมอคะ
ขอบคุณคะอาจารย์ฐานิศวร์ ที่พามาชมโรงเรียนสอนกระบือ เป็นความคิดที่ดีนะคะ ที่ต้องกลับมาสอนกระบือ ให้รู้จักไถนา ตามแบบฉบับของตน ซึ่งนับวันจะห่างหายไป ตามวัตถุนิยม ซึ่งนำควายเหล็กมาใช้แทน แล้วยังมีภาพแบบธรรมชาติของวิถีชีวิต ตามแบบฉบับชาวบ้าน บ้านทำด้วยดิน พืชผักสวนครัว ที่ปลูกบริโภคเองได้ ขอบคุณนะคะ ที่นำมาให้ชม และให้รู้ว่า มีโรงเรียนสอนกระบือในประเทศไทยด้วย ถ้าอยู่ใกล้ก็จะไปเที่ยวชม เหมือนกันคะ
-ระยะนี้ คงเป็นโครงการ จะเห็นหลายโรงเรียน พานักเรียนท่องเที่ยวหาประสบการณ์ จากชีวิตจริงกันคะ
สวัสดีค่พี่สุ
เป็นการรวมเล่มของการคอมเม้นต์ในบันทึกของสมาชิกG2K ย้อนดูบันทึกอารมณ์ดี พี่สุเขียนคอมเม้นต์ด้วยอารมณ์ดีจริงๆนะคะ
ฝากต้นไม้สวยๆไว้เป็นที่ระลึกด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีคะ น้องครูกิติยา พี่สุก็คิดถึงนะคะ แต่เวลามันน้อยลง ไปอยู่กับการเลี้ยงหลานเสียมากกว่า มีพี่เลี้ยงเลี้ยงให้คะ เลี้ยงแต่ตอนกลางวัน กลางวันพี่สุก็ทำมาหากิน จะว่างเป็นระยะนิดเดียว ไม่พอที่จะเข้ามาเขียนเป็นชิ้นเป็นอัน หรือเยี่ยมใคร ถ้าเยี่ยมก็ครึ่งๆๆกลางๆ เพราะพี่สุไปเยี่ยมใคร ก็จะอ่าน หาจุดที่เขานำเสนอ ไม่ใช่เยี่ยมธรรมดา เม้นท์ก็ยาว เพราะจริงจังต่อบทความของคนผู้เขียนและนำเสนอมาก กลางคืนก็ดูแลหลาน ด้วยตนเองทั้งคืน ลุกชงนม
-ขอบคุณที่คิดถึงพี่สุนะคะ ไปเยี่ยมพี่สุ พี่สุก็กดตามมาเลยคะ สะดวกดี เห็นมาเยี่ยมตั้งแต่เมื่อวานแล้ว พึ่งมีโอกาสคะ
-จากที่พี่สุดูภาพและอ่านเรื่องราวแล้ว สรุปจะเห็นได้ว่า วัยขณะนี้ กำลังพัฒนา อยากแสดงออก จากการแต่งตัว ก็สุดยอดในความพยายามของเขาที่เขาทำด้วยมือตนเอง เป็นความสามารถที่เขาได้ช่วยกันคิด ช่วยกันทำ มีความร่วมมือ ประสานการแสดง จนสำเร็จลุล่วง ดูจากการแต่งตัว เขาก็สรรหาและลงทุนไม่น้อย พี่สุก็ภูมิใจคะ ที่นักเรียนได้มีการแสดงออก ในหลายๆๆด้าน นอกจากการแสดง การเรียนรู้ แล้วยังมีโอกาสได้รับการอบรมด้านจริยธรรมในการเข้าค่าย โดยการมีส่วนร่วมกัน และอยู่ร่วมกันจนจบ 20 กันยายน กลุ่มงานผู้ปกครอง ก็มามีส่วนร่วมด้วย
-พี่สุบอกได้คำเดียวว่า สุดยอด เห็นภาพแล้วไม่ต้องบรรยายมากก็ได้คะ เริดคะ
สวัสดีคะคุณหมอดาว พี่สุเข้ามาร่วมอ่าน ชีวิตน้ำค้าง แล้วก็สะท้อนใจนะคะ ถ้าชีวิตคนเราสั้นเกินไปเหมือนดั่งน้ำค้างที่บริสุทธิ์ ยังไม่ได้แสดงฝีไม้ลายมือก็ถูกแสงอาทิตย์ ส่องจนละลายเหือดแห้งไป แสดงว่าดวงอาทิตย์มีอานุภาพแห่งการทำลายร้านแรงที่สุด แต่อาทิตย์ต้องส่องแสงทุกวัน ก็เป็นปฏิปักษ์กับน้ำค้างทุกๆๆวัน ไม่อยากให้ชีวิตเปรียบเหมือนน้ำค้างหรอกคะ สั้นนัก สั้นเกินไป ยังไม่ได้ต่อสู้ชีวิตเลยคะ ก็ต้องละลายหายไปแล้ว คนญี่ปุ่น เขาเปรียบเทียบ ชีวิตเหมือนดั่งน้ำค้าง ก็คงให้ตระหนัก ว่าชีวิตนี้สั้นนัก จะทำอะไรก็ทำเถิด จากคำเปรียบเทียบนี้ของชาวญี่ปุ่น ก็เพราะว่า ชีวิตของเขา อยู่ใกล้ภูเขาไฟ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะระเบิดขึ้นมา ลุกโชนขึ้นมาแต่ระครั้ง ก็พังทลายเสียหายไปหมด คงจะเป็นเพราะเหตุนี้กระมัง
-พี่สุชอบภาพน้ำค้าง ทุกภาพที่คุณหมอดาว มีให้ชม และมองเห็นปรัชญาชีวิต สั้นนักได้คะ เหมือนน้ำค้างบนยอดหญ้า
-และบทกลอนประกอบภาพได้ใจคะ ขอบคุณหมอดาวที่เข้ามาเยี่ยมพี่สุนะคะ คิดถึงกันอยู่เสมอคะ กดตาม ที่ไปเยี่ยมพี่สุแหละคะ ง่ายดีคะ
สวัสดีคะครูดารา พี่สุ มาเยี่ยมบุญของชาวเหนือ ย้อนรอยมาคะ ก็คงคล้ายๆๆ บุญของคนอีสาน พี่สุอ่านเม้นท์หมอนักบิน คนอีสานจะมีประเพณีครบ 12 เดือนจริงๆๆคะ จะคล้ายๆๆบุญเข้าสลาก ข้าวสารท เดิอนสิบ
-เป็นวันนรกเปิด ปล่อยวิญญาณ ผู้ตายไม่ว่าโทษหนักโทษเบา มาเอาส่วนบุญส่วนกุศล จากญาติ ซึ่งญาติไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็ต้องกลับคืนมาทำให้ญาติผู้ตาย เพื่อจะได้ให้ญาติที่เสียชีวิตไปแล้ว ได้กลับมาเอาส่วนบุญในครั้งนี้ หลังจากที่อดอยากมานาน คะ ใครที่ญาติไม่แผ่บุญกุศลวันนี้ให้ก็จะอดอยากต่อไปคะ
ขอบคุณดอกไม้สวยที่นำมาฝากคะ ต้นกระบองเพชรลุกบอล สวยนะคะ
พี่สุไปเยี่ยมต้นกล้ารักท้องถิ่นมาแล้วคะ
มาคลายเครียดกับพี่สุหรือคะ
โอโห! สุดยอดแห่งความสามัคคีของต้นกล้าเลยคะ ที่ว่าสุดยอด เพราะมีทีมที่เข้ามาร่วมกิจกรรมนี้หลายกลุ่มเริ่มต้นไปตั้งแต่กลุ่มแม่บ้าน พ่อบ้าน กลุ่มนักเรียนต้นกล้า ที่แบ่งแยกกันทำงาน นับเป็นกิจกรรมที่คิดว่ายิ่งใหญ่ เพราะผู้ใหญ่บ้านได้เล็งเห็นนำลูกบ้านมาสนับสนุน และทางโรงเรียนก็ได้ส่งเสริมสนับสนุนนักเรียน ให้รู้จักทำกิจกรรมที่เป็นของส่วนรวมและรักท้องถิ่นตน
-สรุปผลที่ได้ ก็คือความเป็นตัวอย่างในการรักษาคาความสะอาดดูดี ของชุมชนตน ความสามัคคีของท้องถิ่นนั้น
-และเป็นความสามัคคีที่แข็งแกร่ง ที่สามารถรวบรวมคน ในระดับหมู่บ้านมามีส่วนร่วม ไม่ใช่ให้แต่นักเรียนทำเพียงลำพัง ทุกคนเห็นคุณค่าของการสามัคคีและการมีส่วนร่วมเพื่อท้องถิ่นของตนเอง จะได้รับการพัฒนาคะ
-ดีนะคะ มีแต่นักเรียนตัวโตแล้ว คงไม่จับปูใส่กระด้ง เหมือนเด็กเล็กๆๆคะ ดูทุกๆๆคน มีความจริงจังนะคะ ไม่ว่าคุณครูหรือนักเรียน ชาวบ้านด้วย ฝุ่นตลบเชียว
-ขอบคุณที่ไปเยี่ยมพี่สุนะคะ ดูมีนักเรียนมาเยี่ยมด้วย แล้วก็ตอบข้อกันด้วย ก็เป็นทางเลือกหนึ่ง ที่ครูกับนักเรียนได้ทีโอกาสเปิดใจกัน แบบใกล้ชิดเลยนะคะ
-พี่สุก็เป็นนักเรียนโข่งอีกคนนะคะ