บันทึกของฉัน "สอนน้องให้เขียน"
เมื่อมาเจอกับคนที่ถูกใจ และอยากถ่ายทอดความรู้ให้กับผู้น้องที่มี หน่วยก้านพอใช้ได้ เอางานเอาการ อยากทำงานเช่นเดียวกับที่เราเป็น/ทำ และ มีแนวความคิดแบบเดียวกันหรือคล้าย ๆ กัน ก็จะแนะนำให้ โดยวันที่ 16 มิถุนายน 2549 น้อง ๆ ที่รับผิดชอบเป็นทีมงานวิทยากรกระบวนการเพื่อกำหนดทิศทางและเป้าหมายงานของส่วนพัฒนาเทคโนโลยีการเผยแพร่และฝึกอบรม ก็มาถามว่า “หนูจะเขียนอย่างไรดีพี่” ดิฉันก็เลยบอกว่า “ฟังได้ว่าอย่างไร ก็เขียนไปตามนั้น” จะเขียนแบบเรียงความยาว ๆ หรือคำ หรือประโยคสั้น ๆ ก็ได้ตามที่เราได้ยินได้ฟัง เขียนไปเถอะ..... แล้วน้องๆก็ถามอีกว่า “หนูกลัวว่า...หนูจะเขียนไม่ครบ…และยังไม่เคยฝึกทำเลย” ดิฉันก็เลยบอกว่า “ทุกคนก็ไม่มีใครเป็นมาก่อนหรอก...พี่ก็ต้องฝึกทำ และฝึกทำหลาย ๆ ครั้ง”
หลังจากนั้น ดิฉันก็ให้กำลังใจว่า 1) ให้หาเพื่อนสักคนมาช่วยกันเขียนกับเราตามที่เขาเล่ามา และ 2) พี่ก็จะเขียนตามไปพร้อม ๆ กันกับเราด้วยเราจะได้ช่วยกัน....เป็นเพื่อนกัน ซึ่งพอถึงเวลาทำจริง ๆ น้อง ๆ จะดูตื่นเต้นกัน ฉะนั้น สิ่งที่ดิฉันทำก็คือ จะกระตุ้นเป็นระยะ ๆ เหมือนเชียร์มวย เช่น พอเจ้าหน้าที่ขึ้นมาเล่าถึงงานที่ตนเองทำ งานที่ตนเองอยากทำ และการสนับสนุนที่ต้องการ ดิฉันก็จะบอกว่า “เอ้า!...คนเก็บข้อมูลขึ้นมาเขียนได้เล้ย” ซึ่งก็ได้ผลน้อง ๆ 2 คน ต่างติดกระดาษฟาง จับปากกา และอีกคนฟังแล้วบอกให้อีกคนเขียนตาม ส่วนคนที่เขียนไปก็จะฟังไปด้วย พอฟังไม่ทันหรือเขียนไม่ทันก็หันมาถาม "เพื่อนคู่หู" ว่า "อะไร ๆ ๆ บอกต่อซิ ๆ ๆ" กล้าขึ้นเวทีและเขียนข้อมูลให้คนอื่นในที่สัมมนาได้เห็นตลอดเวลา เชื่อมั้ย! ฝึกประมาณ 2-3 ครั้ง ก็จะเกิดความมั่นใจ และสลับกันเขียนตามที่เขานำเสนอ ก็แสดงว่า “มีความกล้าที่จะทำ และมีความเชื่อมั่นในตนเอง” ขึ้น
ฉะนั้น จึงเริ่มจาก “ให้เขามีเพื่อน” เพื่อสร้างความมั่นใจ ต่อจากนั้นต่างคนก็จะต่างเขียนของแต่ละคนสลับกันไปมา และสุดท้ายหลังจากวันนั้นเมื่อมาประชุมรวมกัน ดิฉันก็ถามว่า “รู้สึกเป็นงัยบ้าง?...ชอบมั้ย? ที่ทำงานแบบนี้” น้อง ๆ ก็ตอบว่า “อยากจะฝึกอีก...ถ้าได้ทำหลาย ๆ ครั้งเขาน่าจะทำเป็นได้…” จากคำตอบของเขาเหล่านี้ ก็คงจะเป็นหน้าที่ของพี่...ที่จะต้องหาเวทีให้กับน้อง ๆ ได้ทดลองปฏิบัติและฝึกฝนตนเอง ถ้าอยากจะทำและเรียนรู้กันจริง ๆ นะค่ะ.
ความเห็น (4)
ขอบคุณ คุณภูคา คุณ amtawet และคุณชายขอบ ที่แวะมามาเยี่ยมชมและให้กำลังใจค่ะ