กว่าจะได้เบอร์โทร : ระหว่างทางสู่เป้าหมาย ในแบบที่ได้กำไรชีวิต

ไม่ว่าเป้าหมายนั้น จะเล็กน้อย หรือใหญ่โตเพียงใด คุณค่าที่สำคัญคือ ระหว่างทางสู่เป้าหมายนั้น เราได้เรียนรู้อะไรบ้าง

เมื่อน้องดาว ศิริรัตนา ชวาลวงศ์ธวัช ได้เมล์มาสอบถามเบอร์โทรศัพท์ผู้ประสานงานเพื่อติดต่อเรื่องการบริจาค หนังสือให้โรงเรียนหนองสรวง ที่กาฬสินธุ์ ...และได้ขอเบอร์โทรของนายบอนด้วย

แค่นายบอนแจ้งเบอร์โทรไป เรื่องนี้ก็จบ ไม่ต้องมาเขียนบันทึกในตอนนี้

แต่... เติมกำไรชีวิตเข้าไปสักนิด

เพราะนายบอนแจ้งเบอร์โทรผู้ประสานงานไป แต่ไม่ได้ให้เบอร์โทรของตัวเอง เพราะโทรติดยาก เนื่องจากนายบอนเดินทางบ่อยๆ อยู่ในพื้นที่อับสัญญาณบ้างล่ะ โทรข้ามเครือข่ายยากบ้างล่ะ (นายบอนใช้ DTAC) แค่ติดต่อกับพรรคพวกใกล้ๆกัน ยังกดเบอร์โทร กดแล้วกดอีก อย่างน้อย 2-3 ครั้งถึงได้คุยด้วย

บางที โทรไปหาอีกฝ่าย อีกฝ่ายรับสาย ฝ่ายหนึ่งได้ยินเสียงพูดชัดเจน แต่อีกฝ่าย ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ต้องกดโทรใหม่อีกรอบ ถึงจะคุยได้

นี่ละน้า มือถือเมืองไทย....

เจอปัญหาแบบนี้ทุกวัน ก็เกรงใจน้องดาว ซึ่งอยู่ใน กทม. การสื่อสารสะดวก กดปุ๊บ ติดปั๊บ แต่ของนายบอน กดปุ๊บ ต้องรอลุ้นอีกนิด

อีกเหตุผลหนึ่งที่ไม่ได้แจ้งเบอร์โทรตัวเองให้น้องดาวรู้ เพราะคิดว่าคงไม่สำคัญสำหรับน้องดาวมากนัก เพราะเบอร์คนที่ติดต่ออยู่บ่อยๆ, เบอร์แฟน, เพื่อน, เจ้านาย น่าจะสำคัญมากกว่า  เอาเบอร์นายบอนไป ก็คงเอาไปบันทึกใส่ในมือถือไว้ แต่คงไม่ได้โทรมาบ่อยครั้งนักหรอก

น้ำเสียงของนายบอน ออกเสียงทุ้มใหญ่ ใครบางคนแซวว่า เหมือนเสียงคนแก่มั่งล่ะ
แต่ถ้าอยากได้เบอร์จริงๆ ก็ให้อยู่แล้ว...

น้องดาวก็อยากได้เบอร์เหมือนกัน นายบอนเลยบอกให้ลองสืบค้นดูสิ หาไม่ยากหรอก อยู่ใกล้นิดเดียว แค่หน้าจอคอมพิวเตอร์นี่เอง

พอดีมาถึงช่วงวันเกิดของน้องดาว เลยส่งของขวัญไปให้ตามที่เขียนไว้ในบันทึกมิตรภาพจาก mblog และของขวัญวันเกิดด้อยมูลค่า ถึงน้องดาวในแบบลูกทุ่ง….การมอบความพิเศษในแบบหลายชั้น ..หลายรอบ ซึ่งในหนังสือ ก็มีเบอร์โทรอยู่ด้วย นอกจากเบอร์โทรแล้ว ยังมีข้อมูลส่วนตัว และภาพถ่าย  ประสบการณ์แนวคิดต่างๆบันทึกไว้อีก

ขอแค่เบอร์โทรแต่แถมข้อมูลให้กว่า 100 หน้า สุดคุ้มจริงๆ

หลังจากที่น้องดาวได้ของขวัญไปแล้ว 2 วันต่อมา ก็เมล์มาถาม "ยู้ฮู ไหนล่ะเบอร์พี่"

นายบอนกลับไปเปิดดูหนังสือที่ส่งไปให้ อ้าว ไม่มีเบอร์โทรนี่นา เลยแจ้งที่อยู่ของบันทึกมิตรภาพจาก mblog และของขวัญวันเกิดด้อยมูลค่า ถึงน้องดาวในแบบลูกทุ่ง….การมอบความพิเศษในแบบหลายชั้น ..หลายรอบ ให้ดาวไปเปิดหาเอาเอง

สรุปแล้ว ได้เบอร์โทรนายบอนจาก blog ใน gotoknow นี่เอง

เป้าหมายเล็กๆ แค่การได้เบอร์โทร แต่ระหว่างทางสู่เป้าหมายเล็กๆ ได้อะไรบ้าง?
1. อีเมล์ติดต่อถึงกันบ่อยครั้ง จนรู้สึกคุ้นเคยกันเอง (ทั้งๆที่ก่อนหน้า ไม่เคยส่งอีเมล์ด้วยซ้ำ)
2. ได้รับความรู้สึกที่ดีๆเพิ่มขึ้น
3. ได้รับข้อมูลที่มากเกินความคาดหมายจากหนังสือที่ส่งให้
4. ได้รับความพิเศษในแบบเล็กๆ อย่างในบันทึก .........................  ซึ่งความจริง นายบอนตั้งใจว่าจะบันทึกเก็บไว้ แล้วให้น้องดาวมาสืบค้นเจอในอีกหลายเดือนข้างหน้าอย่างที่เคยค้นพบเวบต่างๆ ที่นายบอนไปสร้างไว้ แต่วันนี้ ต้องรีบบอกทันที เพื่อเป็นประตูสู่เป้าหมาย (คือ การค้นพบเบอร์โทรศัพท์)
5. ...
 และข้อต่อไป ดาวคงจะคิดออกแล้วล่ะ (อิอิอิ โยนลูกแบบนี้ จะได้ไม่ต้องเขียนต่อ)

ความจริงแล้ว น้องดาวเขียนบล็อกไว้หลายเวบ นายบอนแอบไปเปิดดูก็หลายที่ ชื่อเรียกมีทั้ง ดาว, สายลมแสงดาว, ประกายดาว, ดาวพระศุกร์ , ไอ้ดาว..  อันสุดท้ายนี่ ดาวให้เรียกได้เลย

ทีแรกนายบอนเรียกว่า น้องดาว เพราะรู้สึกคุ้นเคยตั้งแต่เห็นบันทึกชิ้นแรกๆตอนปลายปี 2548 แต่เห็นความหลากหลายแบบนี้ เลยเรียกว่า  "นับดาว"

"ดวงดาวบนท้องฟ้าในยามค่ำคืนมีกี่ดวงล่ะ" มีดาวให้นับไม่รู้จบ ..
.....จึงต้องติดตามเฝ้าดูไปเรื่อยๆ นับดาวบนท้องฟ้าในยามค่ำคืนอย่างเพลิดเพลิน ซึ่งนับยังไงก็ไม่มีวันหมด


และแล้ว นับดาวก็โทรมาทักทายนายบอนเมื่อตอนเที่ยงวันนี้ 18 ก.ค.2549 หลังจากที่เมื่อคืนวานโทรมาตอน 5 ทุ่ม แต่ไม่อยู่รับสาย

การเขียนบันทึกนินทาน้องสาวของตัวเองเนี่ย เป็นความสุขอันดับต้นๆของนายบอนเลยนะครับ

คงได้เขียนบันทึกถึงนับดาวในมุมมองแปลกๆ ....  อี  ก.....ห ล า ย....ร อ บ....
.
..
..
"นับดาวขอเบอร์โทร แล้วได้เบอร์โทรนายบอนจาก gotoknow"

ความจริงเนื้อหาบันทึกนี้ ควรจะมีแค่ 1 บรรทัด
แต่บรรทัดอื่นๆที่ได้อ่าน เป็นมุมมอง ข้อคิดที่แถมให้ เป็นกำไรชีวิตเล็กๆนะครับ
จากการขอเบอร์โทร เท่านั้นเอง....