อ่านนิทาน
เกริ่นนำ#1 #2 #3 #4 #5
ตุ๊ต๊ะเดินไปที่โต๊ะเขียนหนังสือ โคมไฟสว่าง หลอดไฟเลอะเทอะด้วยเศษดินและเศษหญ้า "โป๊งเหน่ง" ตุ๊ต๊ะขมวดคิ้วนึกถึงเพื่อนใหม่ในฝัน ข้าง ๆ โคมไฟ หนังสือเรื่อง "ป่าแสนสุข" ที่อ่านค้างไว้เมื่อคืนเปิดอยู่ มีใบหว้าขนาดย่อมกลางหน้ากระดาษ "ป่าแสนสุข ... นี่เราอ่านหนังสือเล่มนี้จนเก็บไปฝันหรือนี่ เอ๊ะ! ใบไม้อะไร" ตุ๊ต๊ะเดินไปล้างหน้า เผื่อว่าจะหายจากอาการงุนงงได้บ้าง
น้ำหยด ติ๋ง ๆๆ ทั้งคืนจนถึงเช้าวันนี้ "เฮ้อ! สดชื่นจัง" เมื่อบิดก๊อกจนสุดเกลียว น้ำหยดหนึ่ง หยดลงจากก๊อก "ติ๋ง" ตุ๊ต๊ะเห็นหยดน้ำยิ้มให้แว๊บนึงในความรู้สึก "เพื่อนใหม่ของชั้น เราคงได้ไปป่าแสนสุขด้วยกันอีกนะ" ตุ๊ต๊ะยิ้มพลางพูดกับหยดน้ำที่เพิ่งร่วงลงจากก๊อกเมื่อครู่ ในใจก็คิดว่า น้ำใจที่หล่อเลี้ยงป่าแสนสุขต้องเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ อย่างแน่นอน อย่างน้อยก็น้ำใจจากตุ๊ต๊ะคนนึงล่ะ ว่าแล้วตุ๊ต๊ะก็เดินไปปิดสวิตซ์โคมไฟ "หลับให้สบายนะโป๊งเหน่ง"
ในที่สุด นิทานก็จบ ... แต่ป่าแสนสุขยังคงอยู่ Teddy คิดว่าน้ำใจที่หล่อเลี้ยงป่าแสนสุขต้องเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ อย่างแน่นอน อย่างน้อยก็แฟนนิทานที่กำลังนั่งอ่านกันอยู่ คน สองคน สามคน ... ขอบคุณนะคะ (^ ^ )
ไม่มีความเห็น