ฟุด..ฟิด..ฟอ..ไฟ (2)

           เมื่อ 2 - 3 วันก่อน  พี่จันทร์ไดเดินหน้าตาแช่มชื่น เข้ามาหาแล้วเล่าให้เราฟังว่า

             "วันนี้ได้ใช้ภาษาอังกฤษที่เรียนมาด้วยล่ะ คุณไก่"

เราก็เลยถามไปว่า

             "เรื่องอะไรล่ะ" 

              ก็ได้คำตอบว่า วันนั้นมีผู้รับบริการเป็นชาวต่างชาติ 2 คน สามี - ภรรยาย มารับบริการที่คลินิกปรึกษา ตอนที่เขาขึ้นมาที่ตึกมีน้องจากประชาสัมพันธ์พาขึ้นมาส่ง หลังที่เขาได้รับ การ Counselling จากพี่เจี๊ยบแล้ว 2 สามี - ภรรยา ชาวต่างชาติต้องไปตรวจเลือดที่ Lab ต่อ แต่ถ้าหากปล่อยให้เขาเดินไปเองคงสร้างความลำบากและงุ่นงงให้เขาไม่ใช่น้อย พี่เจี๊ยบเลยขอให้พี่จันทร์ไดช่วยพาไปส่งที่ Lab พี่เจี๊ยบบอกเป็นภาษาอังกฤษกับ 2  สามี - ภรรยา ว่าให้เดินตามพี่จันทร์ไดเพื่อไปที่ Lab

              เมื่อพี่จันทร์ไดพาไปถึงก็บอกกับเจ้าหน้าที่ ว่าชาวต่างชาติ 2 คนนี้ จะมาเจาะเลือด แต่ว่า...เขาต้องรอคิว หากจะปล่อยให้เขายืนเก้ๆกังๆ ก็ดูจะไม่ดี

               "จำได้จากบทเรียนของคุณครูว่าน นะสิ"

               พี่จันทร์ไดเลยรวมรวบความกล้าและวิชาที่ได้ร่ำเรียนมา  แล้วเดินเข้าไปบอกเขาว่า....

              " sit down  นั่งรอแป๊บนึงนะ"  พี่จันทร์ไดเล่าด้วยสีหน้าภูมิใจ

               หลังจากได้ฟังก็รู้สึกภูมิใจ ที่อย่างน้อย ห้องเรียนเล็กๆของพวกเรา ทำให้พี่จันทร์ไดเกิดความภาคภูมิใจในความสามารถของตัวเอง และยังสามารถสร้างประโยชน์ให้สถาบันได้ด้วย.....