ใครทำกับใคร…อย่างไร

     ไม่ค่อยได้อยู่หน้าจอคอมพักนี้ เมื่อมีโอกาสก็ได้เปิดเช็คเมล์ทั้งหมด ก็พบว่าน้องสาวของเพื่อนได้ส่ง Link นี้มาให้อ่านเป็นเรื่อง วันนี้คุณคิดถึงผู้หญิงคนนี้หรือยัง พอเปิดเข้าไปก็พบว่าเป็นการสื่อสารด้วยภาพ ชอบใจมากครับ ผมเลยขอนำมาลงไว้ที่นี่ เผื่อจะได้นำไปใช้อีกในวันหลังเพื่อสื่อสารสาธารณะ ไม่ต้องเที่ยวตามหา ซึ่งไม่แน่ว่าจะเจอได้ง่าย ๆ ไหม ดังนี้ครับ

อุ้มชูทะนุถนอม	สนุก สบาย	แบกรักด้วยรัก	แบกภาระด้วยรัก
หนัก เริ่มไม่ไหว	ฉุด ลาก กระชาก ดึง	ยอม ด้วยทดท้อ	อ่อนแรง ไม่ไหว

วันนี้คุณคิดถึงผู้หญิงคนนี้หรือยัง
ก่อนที่จะสายไป...ทำดีกับเธอด้วยนะ

ใครดูแล้วเกิด idea อะไรบ้างล๊ะครับ
สำหรับผมสะท้อน “ชีวิต” ได้อย่างมากมายเหลือเกิน

[Ka-Poom]

โห...ดูแล้วซาบซึ้งมากคะ...ขออนุญาตนำเผยแพร่ต่อนะคะ...

[รุ่งศักดิ์]

เป็นภาพที่ดีมากครับ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

ผมคิดถึง "แม่" ครับ/// เมื่อไหร่จะกลับบ้านเล่าลูก? แม่โทรศัพท์มาเมื่อวาน...ผมนิ่ง ทบทวนกับตัวเอง ภารกิจที่ไม่เคยว่างเว้น และพอ อ่านบันทึกนี้ทำให้ผมคิดถึง...มากขึ้น

[Ka-Poom]

"แม่"...คือ พระ

ผู้ให้...อย่างแท้จริง...

ให้โดยไม่หวังผลตอบแทนใดใด...ทั้งสิ้น

ความรัก..ของแม่...

คือ...ความรักที่แท้จริง...ที่สุดในโลกนี้

[ปภังกร]

ดูแล้วคิดถึงแม่เลยครับ เพราะผมก็ต้องจากบ้านเกิดเมืองนอนมาเรียนและทำงานไกลครับ

ผมอยากแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับคุณชายขอบนิดนึงครับ พอดีเห็นบันทึกนี้ของคุณชายขอบ

คือมีวันหนึ่งผมได้ดูละครวัยรุ่นเรื่องนึง Topic ในการนำเสนอ เขาพูดถึงเรื่อโทรศัพท์มือถือ ที่ทำให้คนเราเหมือนอยู่ใกล้กัน แต่อยู่ไกลกันมากขึ้น คุณชายขอบคิดว่าอย่างไรเหรอครับ

เหมือนกับที่ผมตอนนี้ ต้องมาอยู่ที่ไกลจากบ้าน ก็มีแต่โทรศัพท์ที่พึ่งพาได้ โทรกลับไปหาพ่อหาแม่ แต่ละครเรื่องนั้นเขานำเสนอว่า การที่มีโทรศัพท์แล้วเราโทรกลับไป ทำให้เราเหมือนได้อยู่ใกล้แล้ว เราจึงไม่ได้กลับไปเยี่ยมเยียนท่านจริง ๆ เพียงแต่เยี่ยมเยียนทางโทรศัพท์ครับ

[จันทรา (ศูนย์พัฒนาคุณภาพ สถาบันบำราศฯ)]

เป็นภาพที่สะท้อนความรู้สึกได้ดีจริงๆ ค่ะ "คนคนหนึ่งที่เสียสละได้มากมายอย่างคาดไม่ถึง ถ้าสังคมสามารถปลูกฝังหรือสร้างความรู้สึกเสียสละให้แก่กัน โดยไม่คาดหวังสิ่งตอบแทนได้แม้เพียงครึ่งเดียวของคนคนนี้ สังคมคงเป็นสุขมากขึ้นค่ะ" ขออนุญาตนำไปเผยแพร่ต่อนะคะ ขอบพระคุณค่ะ

[.........]

เมื่อวานนั่งรถเพื่อนท่ามกลางสายฝนพรำ

เขาเปิดบทเพลง ของ*คุณอ้อย วงกะท้อน*

ซึ่งเสียงเธอแสนระรินร่ำฝากร้าวรอนซึ้งเศร้า...

ให้แสนเหน็บหนาวใจเป็นยิ่งนัก

 

นั่งน้ำตาเอ่อซึมด้วยบทเพลงนี้

ที่แสนสะท้อนสะเทือนใจ

จึ่ง..

โทรไปร้องขอ*เขา*ในนาทีนี้

เปิดบทเพลงนี้

เพื่อน้อมนำเนื้อเพลงมากำนัล

แด่ทุกดวงใจรัก..*Gotoknow *

ได้ปันแบ่ง..เรียนรู้โลกย์อันแสนซึ้งโศกสะเทือนค่ะ

.........

*น้ำตาแม่..*

หยาดเหงื่อท่วมตัว ท่วมหัว โทรมกาย

เหงื่อที่รินไหล คือแรงงาน ที่ทนทำกิน

ส่งเจ้าเข้าเรียน ให้พากเพียร ให้ทุกทุกสิ่ง

ถึงตัวจะกินไม่ค่อยอิ่ม ก็ขอให้ลูกสบาย

 

ทนหาบของขาย เหงื่อท่วมกาย ไม่เคยจะท้อ

ถึงแดดจะเผา จะร้อนเพียงใด ไม่เคยจะล้า

เก็บเงินค่าเทอม ส่งเจ้าเรียนให้มีการศึกษา

ค่าน้ำประปา รวมทั้งค่าไฟ ใกล้มาสิ้นเดือน

 

ช่างโชคร้าย ลูกชายทำตัว แหลกเหลว

คบเพื่อนคนเลว มั่วสุมเสพของมึนเมา

สูบกัญชา ดมทั้งกาว ทั้งกินเหล้า ทุรนทุราย

 

ใจแทบขาด เมื่อครั้งลงแดง

หมดความหวัง หมดพลังจะขวนขวาย

กอดลูกชาย น้ำตาไหล

 

โรยแรงอ่อนล้า แทบสิ้นตัว สิ้นกำลัง

หมดความแข็งแกร่ง

แม่สิ้นแรง เมื่อเจ้าสิ้นลม สิ้นใจไปต่อหน้า..

 

เจ้าจากไปแล้ว ใครเล่าใครจะอยู่กับแม่

ดั่งฝนหล่นพรำ น้ำตาแม่ไหล แทบเป็นสายเลือด

 

[ชายขอบ]

Dr.Ka-poom

     ซาบซึ้งเช่นกันครับ แต่ตอนนี้แม่ผมไม่อยู่แล้วนี่สิครับ เลยรู้สึกเหมือนว่าจะสายไปครับ

[ชายขอบ]

คุณรุ่งศักดิ์

     ขอบคุณมากนะครับ ที่เข้ามา ลปรร.กัน

[.............]

ด้วยรักนี้ที่แม่ให้

ด้วยรักนี้ที่แม่ให้ เราเกิดมา.........มีชีวิตเพื่อกันและกัน สายเลือดอันอบอุ่น...........สายน้ำนมอันยิ่งใหญ่ เป็นสายใจ ถักทอด้วยใยรัก และผูกพัน รวมเป็น....เส้นทางใจ....ไหลรวม .....เป็นเส้นทางชีวิต ที่จิตวิญญาณมิอาจจะพรากจากกันได้ แม่ เปรียบเสมือนลมหายใจของธรรมชาติ ที่ก่อให้เกิดชีวิตอันยิ่งใหญ่ของมวลมนุษยชาติ สำหรับฉัน เรียนรู้ ที่จะรักโลก .....และ....ทุกสรรพสิ่ง ฟ้ากว้าง...ภูเขา...ท้องทะเล...แมกไม้......สายน้ำ... ด้วยใจดวงพิเศษพิสุทธิ์................. ที่แม่หล่อหลอมให้ฉันมี.....ให้ฉันเป็น... และให้ฉันเห็นทุกสิ่งจาก....... ตาภายใน.คู่พิเศษ ที่ไม่จำเป็นต้องงามงด แต่หมดจดเพื่อเก็บรายละเอียดของความงามบริสุทธิ์ ที่รายล้อมรอบตัวเรา....... ด้วยมิติที่ล้ำลึก............. เห็นชีวิต จิตวิญญาณของผู้คน โดยการให้ความรัก ...... ความเข้าใจ..ให้อภัย ให้ความเมตตา และแน่นอน ให้กำลังใจสำหรับผู้ยากไร้มากมายที่ไร้หวัง....................... โลกของชีวิตฉันจึงเงียบ สงบงาม กว้างใหญ่ มากล้นด้วยน้ำใจ ที่พร้อมจะเป็น....ผู้ให้.......... ซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญของชีวิต ในโลกอันสับสนวุ่นวายของการแสวงหาใบนี้.............. แม่ของฉันคือธารน้ำใสไหลเย็น ที่ชุ่มฉ่ำ พร้อมจะรินรดหยดลงบนใจทุกดวงที่ได้ชิดใกล้.......... ถ้าฉันจะเปรียบแม่เป็น ...ดอกไม้งาม...... แม่ของฉันคือ....ดอกมะลิ เป็นพันธุ์ไม้ไทย ที่มีกลิ่นหอมละมุน ดอกสวยสะอาดตา ดูบอบบาง แต่อ่อนหวาน และอ่อนโยน.......... ในขณะเดียวกันเธอเปรียบประดุจ....พุทธะ..ประจำใจของฉัน เธอคือผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ที่บานไสวอยู่ในใจของฉันเพื่อนำทางชีวิตให้สว่างไสว ตลอดมา ... และ....ตลอดไป ฉันขอสดุดี ผู้หญิงที่เป็นแม่ทุกคนในโลกนี้ ที่ได้สอนให้ลูกได้เรียนรู้จากการกระทำที่เสียสละ ดูแลลูกด้วยความอดทน ด้วยความรัก ด้วยความเข้าใจ ด้วยดวงใจที่ไม่เคยหวังสิ่งใดใดตอบแทน....... เพียงเพื่อขอให้ลูกทุกคนได้เติบโตอย่างแข็งแรง ทั้งร่างกายและจิตใจที่มีคุณค่า....... เพื่อยังประโยชน์ให้แก่ ครอบครัว แก่สังคม และเพื่อจรรโลงโลกใบนี้ให้มีแต่ความดีงาม ความสงบสุข ตราบนานเท่านาน..... ร้อยมาลัย ด้วยความดี มีคุณค่า แทนคำว่า  กตัญญู ในใจฉัน โลกหมุนเวียน เปลี่ยนเดือน ปี ชั่วกัปป์กัลป์ ด้วยรักนี้ ที่แม่ให้ นั้นยิ่งใหญ่เอย ..

[ชายขอบ]

คุณน้องจตุพร

     ผมก็คิดถึงแม่เช่นกันครับ

[............]

ค่าน้ำนม

สมยศ ทัศนพันธ์

แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง ที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล แม่เราเฝ้าโอ้ละเห่ กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเห ไปจนไกล แต่เล็กจนโตโอ้แม่ถนอม แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ เติบ โตโอ้เล็กจนใหญ่ นี่แหละหนาอะไร มิใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม ควร คิดพินิจให้ดี ค่าน้ำนมแม่นี้ จะมีอะไรเหมาะสม โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม เลือดในอกผสม กลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกฝัง แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน บวช เรียนพากเพียรจนสิ้น หยดหนึ่งน้ำนมกิน ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย ควร คิดพินิจให้ดี ค่าน้ำนมแม่นี้ จะมีอะไรเหมาะสม โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม เลือดในอกผสมกลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกฝัง แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน บวช เรียนพากเพียรจนสิ้น หยดหนึ่งน้ำนมกินทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย...

........................

โอบอุ้มเฝ้าฟูมฟัก
ถนอมรักร่วมแรงสร้าง
ทุ่มเทถากถางทาง
ถ่ายทอดสิ้นทิ้งวิญญาญ์
เจ้าเจ็บก็เจ็บด้วย
ยามล้มป่วยปรารถนา
แบ่งเบาเอามันมา
เหมือนชีวิตผูกติดกัน
เคี้ยวข้าวขาวอุ่นๆ
ค่อยค่อยป้อนเจ้าจอมขวัญ
เติบโตขึ้นตามวัน
และติดตามด้วยความรัก
..................

คุณจิระนันท์..พิตรปรีชา

[...........]

http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=3541

เนื้อร้อง

อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง
รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย
ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน
ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา
ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน

อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน
น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร
แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง
ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง
ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป

ใช่เพียงอิ่มท้อง
ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น
อุ่นไอรัก อุ่นละมุน
ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน

.............

[........]

แก้ตัวหนังสือให้เด็กเล็กลงหน่อยค่ะยิ้ม

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

เป็นภาพและเรื่องที่ดีมากเลยค่ะ

อ่านแล้วอยากเขียนเรื่องแม่สักเรื่อง.. 

[ชายขอบ]

คุณ ............ ครับ

     ขอบคุณมากเลยครับ ผมนั่งอ่านเนื้อเพลงนี้ "ค่าน้ำนม" จะอึ้งเสมอ

[Mr_jod]

ซาบซึ้งใจมากๆสุดยอด....อย่าลืมแม่นะครับ.วันแม่ปีนี้ท่านจะให้อะไรตอบแทน?

[วิไลลักษณ์ อยู่สำราญ]

เห็นภาพแล้วทำให้นึกถึงเวลาเราดื้อกับแม่ เรามักจะชอบเถียงหรือไม่ก็นิ่งเหมือนคนไม่มีชีวิตจิตใจเมื่อเวลาเราไม่พอใจ ต่อไปเวลาจะดื้อกับแม่คงต้องคิดถึงภาพและเพลงค่านำนมค่ะ

[คุณ รัตติยา เขียวแป้น]

ใครที่ยังมีแม่ให้ดูแล อย่าลืมให้ช่วงเวลาดี ๆ เหล่านี้หายไปนะคะ  สำหรับตัวเองถึงแม้จะไม่มีแม่ให้ดูแลแล้ว แต่จะพยายามทำตัวเป็นแม่ที่ดี และเป็นลูกสะใภ้ที่ดี ค่ะ

[ชายขอบ]

คุณ ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ

     โทรศัพท์ทำให้ห่างหรือใกล้ชิดกัน ผมมองว่าใกล้ชิดครับ ส่วนที่ทำให้ห่างเพราะเราหวังพึ่งพามากเกินไป พ่อผมจะสบายใจครับหากได้พบปะกันทางโทรศัพท์ เมื่อยามห่าง ๆ กัน ทำให้ใกล้ชิดกัน แต่พ่อก็พูดเสมอว่าเมื่อถึงโอกาสที่สมควรตามประเพณี ควรอย่างยิ่งที่จะต้องเดินทางมาด้วยตัวเองเพื่อพบกัน พ่อ-แม่-พี่-น้อง
     ที่บ้านหากมีใคร(ลูก)สักคน ก็เพียงพอแล้ว เพราะยังไงพ่อก็ถือว่าเป็นตัวแทนของลูกคนอื่นด้วย ด้วยสังคมทุกวันเป็นไปไม่ได้ที่ลูกทุกคนจะมาอยู่รายรอบ สำหรับผมก็เช่นเดียวกัน หากต้องเดินทางไปไหนหลาย ๆ วันติดต่อกัน ก็จะยังมีน้องสาวที่อยู่ใกล้ ๆ ผมจะไปคุยว่ากี่วันถึงกลับ หรือรายละเอียดอื่น ๆ ที่ทำก็เพราะคำพูดพ่อที่ว่า "ใคร(ลูก)สักคน ก็เพียงพอแล้ว เพราะยังไงพ่อก็ถือว่าเป็นตัวแทนของลูกคนอื่นด้วย พ่อเข้าใจ"
     การใช้โทรศัพท์เพราะเราจำเป็น เน้นว่าจำเป็นใช่ละเลย ดีกว่าในสมัยก่อนครับ สมัยผมออกจากบ้านไปเรียนหนังสือ เราติดต่อกันยากมาก มีปีหนึ่งน้ำท่วมหนักมากที่พัทลุง ผมกับน้องชายติดกันอยู่ที่ตัวเมือง เรากลัวว่าที่บ้านจะเป็นห่วง เราจึงชวนกันเดินตามทางรถไฟตั้งแต่ช่วงเช้า จนถึงบ้านในช่วงบ่าย เพียงเพราะเราติดต่อกันไม่ได้ และอยากกลับบ้านครับ

[ชายขอบ]

คุณ.....ครับ

     ทุกบทกวี อันซาบซึ้งตรึงใจ ผมอ่านแล้วให้ความรู้สึกที่ดีมากเลยครับ ทีนี้ขอเข้าเรื่องว่า จะขอนำไปใช้บ้างนะครับ หากวันใดที่ต้องใช้ก็เป็นการนำไปสื่อสารต่อนะครับ ขอบพระคุณล่วงหน้านะครับ

[ชายขอบ]

คุณ จันทรา (ศูนย์พัฒนาคุณภาพ สถาบันบำราศฯ)

     หากจะนำไปใช้ต่อกรุณาอ้างอิงไปที่ http:www.tttonline.net ด้วยนะครับ
     เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งเลยครับ ใคร ๆ ที่ว่ามีบุคลิกแข็งกร้าวนะครับ หากเจอแม่ หรือให้กล่าวถึงแม่ จะดูผิดไปจากเดิมเลยครับ อันนี้ผมเคยนำมาใช้จัดอบรมเด็กวัยรุ่นในโครงการเอดส์ ได้ผลดีมากครับ

[ชายขอบ]

อาจารย์จันทรรัตน์ ครับ

     ผมตามไปอ่านบันทึกคุณแล้วนะครับ และได้ให้ คห.ไว้ด้วยแล้ว ที่ แม่: ผู้สอนให้รักการทำงาน นะครับ

[ชายขอบ]

Mr_jod

     ขอบคุณมากนะครับ และยินดีที่ได้เข้ามาทิ้งรอยกันไว้นะครับ

[ชายขอบ]

คุณ วิไลลักษณ์ อยู่สำราญ

    ผมก็นึกครับ แม้จะขี้อ้อนกับแม่มากกว่าที่จะให้แม่โกรธ แต่ก็เคยมีครับ ณ ปัจจุบันแม่ไม่อยู่แล้ว ตรงนี้แหละครับที่รู้สึกเสียใจอยู่ แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะครับ อยากจะชวนคนอื่นที่มีแม่อยู่ให้ระลึกตรงส่วนนี้นะครับ

[ชายขอบ]

คุณ รัตติยา เขียวแป้น

     ครับเห็นด้วยเลยครับ เราน่าจะช่วยกันสร้างกระแสในเรื่องนี้นะครับ การดูแลพ่อแม่ด้วยการเป็นคนดีให้พ่อแม่ภูมิใจในตัวเราไงครับ

[........]

ดอกเยาว์
หากเปรียบชีวิตนี้ดังดอกไม้
ก็คลับคล้าย คลับคลา ดวงดอกฝัน
ดอกเยาว์วัย หวานแฉล้ม ต้นวัยวัน
บริสุทธิ์สั้น แสนดี วันวัยเยาว์

แล้วดอกโศก เริ่มแย้มบาน เมื่อรู้รัก
ซึ้งประจักษ์ เล่ห์กลกาม จนใจเขลา
ดอกเสน่หา ผุดงอกงาม แทนดอกเยาว์
เมื่อสองเรา แลกรสรัก รู้รสกัน

ดอกราโรย เริ่มบาน ไร้รักแท้
ผ่านเกมแก้ เกมกาม จนเลิกฝัน
ดอกความจริง ผุดสอนใจ ทุกคืนวัน
ดอกสวรรค์ ลอยลาลับ ลงลานดิน

ดอกดวงใจ แม่พ่อ เพาะบานใหม่
วนเวียนไป เป็นดอกเยาว์ มิรู้สิ้น
ดอกโศกบาน ดอกรักร่วง พราวสู่ดิน
บานมิสิ้น ดวงดอกไม้ ชดใช้กรรม!

...............

ไปค้นหาชื่อตัวเองแล้วพบว่ามีผู้นำบทกวีบางเสี้ยว

ไปเผยแพร่ จากที่รจนาไว้มากมายนัก

และ...

แสนปิติเกษม เป็นเกียรติอย่างยิ่ง(คลี่ยิ้มยิ้มยิ้ม)ค่ะนาทีนี้

มาตรแม้น..

วันนี้อ่านเมล์ใครบางคนแล้วน้ำตาร่วงแล้วร่วงอีก..

 

[..............]

 รักใดไหนเล่าเท่ารักนี้..นิรันดร์

 ไพร....
กลับมาบ้านเกิด ในวันนี้
และคิดว่า จะไม่กลับไปไหนอีกแล้ว
ไพรเพิ่งเรียนจบ
จากคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี่สาขาการเกษตร
มาจากมหาวิทยาลัยดีมีชื่อเสียง ...


ตลอดเวลา 4ปี ของชีวิต
ได้เพาะบ่มให้ใจของไพรเต้นเร่า
ด้วยแรงใจไฟฝัน ที่เรียกร้อง
ให้ไพรทุ่มเท ทั้งชีวิต และจิตใจ
เพื่อศึกษาให้รู้กระจ่าง อย่างวาดหวัง.....
ว่า.......
จะกลับคืนสู่ผืนดินเกิด
และคืนกลับทุกสิ่งที่ได้มา ให้กับแผ่นดินแม่...

ไพร....เติบโตมากับ ป่า ต้นไม้เขียว พงไพร
ธารน้ำใสที่ไหลเย็น ในเวลานั้น
แต่...ทุกๆอย่าง ค่อยๆสลายลาลับไป
พร้อมกับกาลเวลา และวัยวันแห่งชีวิต......


ผืนดินแยกแตกระแหงด้วยขาดน้ำ
มองทีไรเหมือนใจไพรเองจะแตกระแหง
แห้งในอกในใจ ..ตามไปด้วย.....


นานมาแล้ว....
ตั้งแต่ไพรยังเป็นเด็กชั้นมัธยม
ไพรได้มีโอกาสดูหนังสำคัญยิ่ง
ที่ตราตรึงในใจ มิรู้ลืมเลือน

หนังสารคดีเรื่องยาวและยิ่งใหญ่
เกี่ยวกับพระราชกรณียกิจ
เนื่องในโอกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษา
ของ*พระพ่อหลวง*แห่งปวงชนชาวไทย
*ดวงใจไทยทั้งชาติ *


ที่..
ได้ทรงอุทิศพระวรกาย
พระสติปัญญา ทุ่มเท พระเสโททุกหยาดหยด ตรากตรำ
เพื่อพสกนิกร ไปทั่วทุกถิ่นไทย ในแผ่นดินนี้ ..
ดังพระนาม ภูมิพล
ที่
เปรียบประดุจดัง พลังแผ่นดิน.........



ไพรคิดว่า ชีวิตหนึ่งนี้ของไพร
ไพรเกิดมาด้วย
ความรักอันมากล้นของแม่-พ่อ บุพการี ผู้ให้ชีวิต
ผู้เฝ้าอบรมพร่ำสอน
ให้ไพรได้เจียรนัยชีวิตของไพรเอง
ให้งดงามเลิศล้ำ ด้วยสองมือ ที่เข้มแข็ง
ด้วย
สองแรงแห่งใจที่ละเอียดอ่อนโยน มากเมตตา
ทำให้แทนได้เข้าใจว่า ใจที่งามด้วยคุณความดี
มีเมตตา ดังมีเพชรแท้ที่ล้ำค่า กล้าแกร่ง นั้น
ต้องประกอบไปด้วยความความอดทน
เพียรพยายาม มิท้อถอย น้อยใจในโชคชะตา นั้น เป็นฉันท์ใด.....


เมื่อไพรเติบโต เป็นหนุ่ม
ไพรได้เรียนรู้ความรักอีกรูปแบบหนึ่ง
รักนี้ที่ต้องอ่อนโยน เป็นดังผู้ให้ไร้ร้องขอ
ให้ความรัก ให้ความเข้าใจ
ให้อภัย ยอมเสียสละ เพื่อเพาะบ่ม รักนั้นให้สุกงอมหอมหวาน
ดั่ง..
ภมรที่อยากเชยชิมลิ้มรสหวาน ของเกสรงาม
แห่งมวลหมู่ดอกไม้
เพื่อแผ่พืชพันธุ์มนุษย์ให้ดำรงอยู่ คู่โลก สืบไป....



แต่รักใดใด
ที่เปรียบประดุจเพชรสูงส่ง
ล้ำค่า ในใจของไพร
ก็มิอาจมีรักใดไหนเล่าที่ยิ่งใหญ่ไปกว่า ความรักชาติ รักแผ่นดิน......

ภาพขององค์พระประมุข
ที่เปรียบประดุจ
เพชรน้ำงามที่ประดับใจ ประดับไทยทั้งชาตินั้น
ตราตรึง อยู่ในใจเนิ่นนาน


พระเสโทที่ทุ่มเท
คือหยดน้ำเพชร งามบริสุทธิ์ใสเกินเพชรใดจะเทียมทัน

หยดน้ำเพชร
ที่หยดพร่างลงกลางใจแก่พสกไทยผู้ทุกข์ทนยาก
ในแผ่นดินธรรม แผ่นดินทองนี้ที่เกิดมา


และ
เพชรใดไหนเล่า จะเทียบเท่าและยิ่งใหญ่
เท่ากับรักนี้ ที่ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท
ได้ทรงมอบให้ แก่ไทยทั้งชาติ
ด้วยหยาดน้ำพระทัยที่ใสเย็นฉ่ำ
งามล้ำสูงค่าเกินรักใดในหล้าโลก

[...........]

 ดวงตาสวรรค์..

ดวงตาสวรรค์...ฉันชอบชื่อนี้....
และ..
คิดว่าน่าจะมีดวงตาสวรรค์จริงๆ
มิใช่เฉพาะคำในหนังจีนที่ชอบเอ่ย
ออกมา....
และฉันเชื่อว่า มี...ดวงตาสวรรค์..
ที่เฝ้าจ้องมองดู ผู้คน อยู่บนผืนโลก
ไม่ใช่! บนวิมานฟากฟ้าที่ไหน...ที่ไกลแสน...

ดวงตาสวรรค์...
คู่นี้ จะร้องไห้ ในหลายๆโอกาส เพื่อเรา.....
ทั้งยามดีใจ เสียใจ
อาจจะ
ตั้งแต่ วันที่ ได้แต่งงาน กับเจ้าบ่าว คนดี ที่แสนรัก..
ด้วยความซาบซึ้ง ตรึงใจ
ในโชคชะตา ที่เกิดมา ได้พบคู่
ผู้ที่ตัวเอง ก็ยังไม่แน่ใจว่า...
เขาหรือเรา ใครกันแน่ จะเป็นผู้โชคร้ายหรือโชคดี.....

ดวงตาสวรรค์.......
จะสดใส สวยพราว
ราวมีแสงเพชรหล่อเลี้ยง เมื่อสมหวังในรัก...
และได้เป็น.... แม่คน....
ได้อุ้มคนอีกคน ไว้ในอุทร...
นานเก้าเดือน แนบชิดสนิทเนา...

ดวงตาสวรรค์........
จะร้องไห้ อีกแล้ว
เมื่อได้กอด เจ้าตัวน้อยๆเล็กกระจ้อยร่อย ไว้ในอ้อมแขน

ดวงตาสวรรค์...ที่จ้องมองเจ้า
ราวเพชรล้ำค่า บริสุทธิ์ใส
หาใดมาเปรียบปาน ไม่มีเลยในปฐพี

ดวงตาสวรรค์....คู่นี้
จะไม่ยอมหลับนอน ผ่อนพัก ด้วยห่วงใย
ที่จะคอยดูแล ทะนุถนอม
มิให้..
เหลือบ ยุง ริ้นไร ไต่ตอม ทำร้ายเจ้า...
จะคอยเฝ้าเห่กล่อม...
ให้น้ำนม...เจ้าได้ดื่มกิน.. จนอิ่มอุ่น...หลับไป...
แม้คนให้...จะอกแห้งกลวง แต่ไม่เคยห่วงตัวเองยิ่งกว่า.....

ดวงตาสวรรค์....
จะเฝ้าตาม ปกปักรักษา จนเจ้าเติบใหญ่.....
และ
ดวงตาสวรรค์..จะมีน้ำตา อีกคราครั้ง
เมื่อเห็นภาพ เจ้าห่วงหา ร้องห่มร้องไห้ ไม่อยากพราก
จากอ้อมอกนี้ สู่....โลกใบเล็ก ที่โรงเรียน
เพื่อให้เจ้าได้พากเพียร เรียนรู้ ที่จะอยู่ในโลกกว้าง
อย่างผู้ที่มีสติปัญญา ถึงพร้อม......

ดวงตาสวรรค์.....
จะจ้องมอง คอยดูแล ไปเสียทุกสิ่ง ทุกอย่าง
เพื่อให้เจ้า ได้พบกับความสบาย
ทั้งกาย...ใจ ไม่ยอมให้สิ่งใดมากรายกล้ำ...
จะคอยขจัดปัดเป่า ให้มลายหายไป..ราวมีมนต์...
เท่าที่จะทำได้

แม้ในฐานะที่ไม่เท่าเทียมกัน.....แต่....
ทุกดวงตาสวรรค์......
ก็มีใจ หนึ่งดวง ที่เท่าเทียมกัน ด้วยรัก
ในฐานะ...แม่...นี้ที่รักลูกยิ่งกว่าชีวิต....

ดวงตาสวรรค์......
ไม่มีวันหลีกลี้ หนีหาย ไ
ม่ว่าในยามพายุร้ายแห่งชีวิตพัดมาผ่าน...
แม้ในยามที่ เจ้ามี ดวงตาคู่อื่น....
มาทำหน้าที่ปกป้องแทน
และหวงแหนเจ้า...ไว้ในฐานะ เมีย..
ผู้จะทำหน้าที่ สืบทอด ทายาท ...แห่ง ดวงตาสวรรค์....
สืบไป..ในฐานะ....มนุษย์..
ที่ยังมีกรรม ต้องจำว่ายวนไป...สู่บ่วงแห่งดวงใจรักนั้น...

แม้
ดวงตาสวรรค์......บางคู่จะมืดมิด....
แต่ด้วยจิตวิญญาณ
ที่มิอาจจะทอดทิ้งเจ้า ให้ดายเดียว...
ดวงตาสวรรค์....
จะมองเจ้าได้ ด้วย...ดวงตาภายใน...คู่พิเศษ..
ที่สวรรค์สรรสร้างมา ด้วยดวงจิต
ดวงใจ ที่ใสเย็นฉ่ำ ..
ที่มิมีวัน..จะมืดบอด...
สำหรับเจ้าตัวน้อยๆ จนนานนิรันดร์......

ดวงตาสวรรค์....
ยังทำหน้าที่ ช่วยเจ้าดูแล ทายาท
ยามเจ้านั้น ต้องออกไป ใช้ดวงตา ผ่าฟัน
สู้บากบั่น ทำมาหารับประทาน....

ดวงตาสวรรค์......คู่นี้
ยังทำหน้าที่ หมุนวน จนกว่าจะหม่นมัว แทบมองไม่เห็น...
และ..
ตราบจนกว่า.....
วันสุดท้ายของดวงตะวันแห่งชีวา
ใกล้จะลาลับ ดับไปจากโลกนี้......

และ...
เมื่อถึงวันนั้น.....
ดวงตาสวรรค์....จะหลับสนิท ไปตราบนิจนิรันดร์
เมื่อถึงวัน..สุดท้ายบนเชิงตะกอน.....

เจ้าจะรู้ซึ้ง..ถึงคุณค่า ของดวงตาสวรรค์...
เมื่อถึงวันที่..
เจ้าได้ใช้ ดวงตาของเจ้า
ทำหน้าที่ ดวงตาสวรรค์..... แทนอย่างครบถ้วน.....

และ...
วันนั้น...
วันที่เจ้าจะต้อง คอยเอามือน้อยๆของเจ้า....
ทำหน้าที่ปิดเปลือกตาสวรรค์...
ที่เคยทำหน้าที่ ให้รัก ปรารถนาดี
แก่เจ้ามา อย่างมากล้น อย่างไม่ไม่รู้เหน็ดเหนื่อย

ดวงตาสวรรค์...
ของเจ้านั้นจะทำหน้าที่....ร้องไห้ ราวฟ้าร่ำ คร่ำครวญ...
และ..
รู้ซึ้งว่า...โลกนี้หนา
มีดวงตาสวรรค์ อยู่ในใจ ของเจ้าเอง.......ใช่อื่นไกล
.....................

คือหัตถาครองพิภพ

สองมือที่ดูนิ่มนวลอ่อนโยน
สองมือที่ดูช่างบอบบางอย่างนั้น
สองมือที่ดูไม่มีความสำคัญ
คือสองมือที่ทำ ให้โลกหมุนไป
แม้เพียงร่างกายนั้นเกิดเป็นหญิง
แท้จริงหัวใจนั้นแกร่งยิ่งกว่าชาย
ขอเพียงให้เป็นได้ดังที่ตั้งใจ
จะทุกข์ทนเดียวดายไม่มีความสำคัญ
บันดาลโลกหมุนเวียนวนไปตามจิตใจ
นำพาให้เป็นไปตามต้องการ
ทุกสิ่งเปลี่ยนแปร
ไปด้วยมือเธอเสกสรร
ดังถ้อยคำประพันธ์
เปรียบเปรยพรรณนา
ถึงชายได้กวัดแกว่งแผลงจากอาสน์
ซึ่งอำนาจกำแหงแรงยิ่งกว่า
อันมือไกวเปลไซร้ แต่ไรมา
คือหัตถาครองพิภพจบสากล

บันดาล
โลกหมุนเวียนวนไปตามจิตใจ
นำพาให้เป็นไปตามต้องการ
ทุกสิ่งเปลี่ยนแปร
ไปด้วยมือเธอเสกสรร
ดังถ้อยคำประพันธ์
เปรียบเปรยพรรณนา
ถึงชายได้กวัดแกว่งแผลงจากอาสน์
ซึ่งอำนาจกำแหงแรงยิ่งกว่า
อันมือไกวเปลไซร้ แต่ไรมา
คือหัตถาครองพิภพจบสากล...

[ชายขอบ]

คุณ ...... ครับ

     กวีรจนาทั้งสองนี้ ทั้ง รักใดไหนเล่าเท่ารักนี้..นิรันดร์ และดวงตาสวรรค์ เป็นความประทับใจยิ่งเลยครับ อ่านแล้วนึกเห็นภาพตาม ๆ ไปเลย ขอบคุณที่รจนาขึ้นไว้นะครับ ที่สำคัญได้นำมาเติมเต็มให้บันทึกนี้ดูอิ่มเอมไปด้วย

[หิ่งห้อย]

คิดถึงแม่ทุกคืน ไปหาไม่ได้ อยู่ไกลกันมากคิดว่าได้ทำหน้าที่ลูกได้ดีแม้วันสุดท้าย ของแม่  อย่าช้ารีบทำดีกับพ่อและแม่ให้มากที่สุด เมื่อถึงวันนั้นเราจะได้ไม่รู้สึกเสียใจมาก

[ชายขอบ]

คุณ Ms. Sunee -

     ขอบคุณนะครับที่เข้ามาร่วม ลปรร.กันไว้ การแสดงออกว่ารักแม่ก็น่าจะเป็นหนทางหนึ่งนะครับที่เป็นการทำเพื่อแม่ เพราะเมื่อทำแล้วจิตใจเราจะอ่อนนุ่มลง แม่คงสบายใจครับ

[พี่เม่ย]

พูดคำว่า "แม่" ทีไร น้ำตาซึมทุกครั้งไปค่ะ....

ตอนท่านอยู่เราก็พยายามทำตัวเป็นลูกที่ดีตลอดเวลา ตอนนี้ท่านไม่อยู่กับเราแล้วแต่ความรู้สึกเหมือนแม่อยู่ใกล้ๆเสมอค่ะ....

ฝากบอกทุกท่านที่คุณแม่ยังอยู่เคียงข้างค่ะ ว่าทุกๆวันสำคัญกับแม่เสมอ....ไม่ต้องรอให้ถึงวันแม่นะคะ

[ชายขอบ]

พี่เม่ยครับ

     ขอบคุณมากนะครับพี่ ที่เข้ามาร่วมสร้างบรรยากาศแห่งรักแท้ แห่งนี้

[ตานี]

ดีใจมากคะที่ตัวเองได้เข้ามาเป็นหนึ่งในสมาชิกของ gotoknow เพราะมันวิเศษมากๆ เลยคะ มีสิ่งดีๆ ที่เป็นประโยชน์มากๆ ในคลังความรู้นี้ รวมถึงบันทึกฉบับนี้ของคุณชายขอบ และจริงอย่างที่พี่เม่ยบอกทุกๆ วันสำคัญกับแม่เสมอ เพราะว่า "แม่" คือสิ่งที่ยิ่งใหญ่และมีค่าที่สุดในโลก ...จะขอรักแม่ตลอดไปคะ...

[คุณ จันทรา (ศูนย์พัฒนาคุณภาพ สถาบันบำราศฯ)]

ขอบพระคุณมากนะคะ และจะนำไปอ้างอิงด้วยค่ะ

[ชายขอบ]

คุณวนิดา

     นานทีเดียวที่ไม่ได้ตอบ คห. ต้องขออภัยด้วยนะครับ ก่อนอื่นขอต้อนรับสู่ GotoKnow ด้วยนะครับ และใช่ครับวันแม่ สำหรับลูกต้องเป็นทุกวัน เวลา แม้ท่านจะไม่อยู่แล้ว ก็ยังเป็นวันและคืนของแม่ตลอดไปครับ
     พรุ่งนี้ผมจะไปทำบุญไหว้พระ ที่วัดเล็ก ๆ ห่างไกลออกไปจากตัวอำเภอ ก็ด้วยความรู้สึกเช่นนี้แหละครับ เพียงแต่ไม่ค่อยได้ทำบ่อย ๆ
     ที่ทำด้วยใจ "ดี ๆ" อยู่ทุกวันในการทำงานปกติ ใจก็ยังนึกนะครับว่า หากได้รับเป็นผลบุญมาบ้างก็อุทิศเพื่อแม่ และส่งผ่านเพื่อพ่อครับผม

[ชายขอบ]

คุณจันทรา

     ขอบคุณนะครับที่แวะมาเยี่ยมเยียน

[โดยในงานของ ศวพถ.#2]

น้องไก่โทรหาแม่ทุกวันเลยค่ะ ถึงอยู่ไกลกันหน่อยแต่ก็ยังรักและคิดถึงพ่อกับแม่เสมอ

[ชายขอบ]

สวัสดีน้องไก่

     กะจะตามอ่าน ให้หมดเลยเหรอครับ แต่ดีจังครับที่ก่อเกิดประโยชน์ และช่วยให้หวนกลับมาตั้งหลักได้