จากวิกฤติการเมืองสู่วิกฤติการคลัง

เป็นที่กล่าวขวัญกันพอสมควร เรื่องที่ว่าผู้รับงานจากทางราชการเบิกเงินได้ล่าช้ากว่าแต่ก่อนมาก จนทำให้เกิดความสงสัยกันว่า รัฐบาลประสบปัญหาขาดสภาพคล่องหรือเปล่า จะว่าขาดสภาพคล่อง แต่ว่าการจัดเก็บรายได้ตามรายงานก็ว่าบรรลุตามเป้าหมายมิใช่หรือ ผู้คนเขาก็เลยตั้งคำถามว่า รัฐบาลใช้จ่ายไปทาง “โครงการ    นอกงบประมาณ” งบกลางที่ให้รัฐบาลจัดการได้อย่างคล่องตัว ไม่ติดกรอบตามพระราชบัญญัติงบฯ มีข่าวว่านายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีที่เกี่ยวข้อง สั่งให้หน่วยราชการเบิกจ่ายใช้งบประมาณให้เร็วขึ้นมาหลายรอบแล้ว แต่ไฉนยังมีคำร่ำลือเรื่องเบิกจ่ายเงินให้ผู้รับงานจากทางราชการล่าช้าอยู่อีก เรื่องนี้รัฐบาลคงต้องดูแลให้ละเอียดขึ้น เพราะนอกจากการใช้จ่ายงบประมาณให้เป็นไปตามแผนโครงการเดิมจะช่วยเร่งงานให้คืบหน้ามากขึ้นแล้ว เงินงบประมาณที่กระจายออกไป ก็จะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจให้หล่อลื่นเดินเครื่องได้คล่องขึ้นด้วย มาตรการฟื้นฟูกระตุ้นเศรษฐกิจที่รองนายกรัฐมนตรี ดร.สมคิด จาตุศรีพิทักษ์ เสนอออกมานั้น เป็นเรื่องดี ถ้าปฏิบัติได้ผลจริงจัง แต่ก็ยังมีบางจุดที่อาจจะยังไม่ได้ถูกวางน้ำหนักให้พอเพียง นั่นคือเศรษฐกิจด้านเกษตรกรรม  รัฐบาลจำเป็นต้องทุ่มเทให้กับการช่วยเหลือเกษตรกรให้มีรายได้เพียงพอ   หากช่วยเหลือเกษตรกรมิให้เดือดร้อนได้สำเร็จ ความเดือดร้อนเนื่องจากเศรษฐกิจชะงักงันนั้นจะไม่ค่อยสะเทือนแรงนัก  ทั้งนี้เนื่องจากเกษตรกร    เป็นประชากรส่วนข้างมาก อีกทั้งยังเป็นฐานเสียงที่สำคัญของพรรคไทยรักไทยด้วย รายได้จีดีพีทางด้านอุตสาหกรรมนั้น อาจจะสูงกว่าด้านเกษตรกรรมก็จริง แต่ทว่าจำนวนผู้คนที่พึ่งพารายได้จากเกษตรกรรมนั้น   มีจำนวนมาก เป็นประชากรส่วนใหญ่ การดูแลแก้ปัญหาให้เกษตรกรจึงควรเป็นเรื่องใหญ่สำคัญที่สุด อนึ่ง นโยบายของพรรคไทยรักไทยก็เน้นที่จะแก้ปัญหาความยากจน ขจัดความยากจนให้หมดไปจากสังคมไทยมิใช่หรือ การช่วยเหลือแก้ไขปัญหาความยากจนให้เกษตรกรนี่แหละ คือบทพิสูจน์ความจริงใจ ความสามารถของพรรคไทยรักไทย ปัญหาของเกษตรกรนั้น ไม่ใช่ปัญหาใหม่เลย มันเกิดขึ้นซ้ำ ๆ กันทุกปี เป็นต้นว่าเดือนนี้เป็นฤดูกาลผลผลิตลำไยระดมกันออกสู่ตลาด ชาวสวนลำไยซึ่งลงคะแนนให้พรรคไทยรักไทยนั้นเอง กำลังจะเดือดร้อนแน่ ถ้ารัฐบาล ไม่รีบวางแผนการช่วยเหลือพยุงราคาและกระตุ้นการบริโภค ช่วยเหลือการกระจายสินค้า ฯลฯ    ชาวนาที่ประสบอุทกภัย ข้าวในนาเสียหายไป ปีหน้าจะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่ายเลี้ยงดูชีวิต เหล่านี้เป็นต้น การแก้ปัญหาเหล่านี้ ไม่จำเป็นต้องรอคอยรัฐบาลใหม่ เพราะเป็นการทำตามนโยบายเดิม ๆ ที่รัฐบาลจากทุกพรรคการเมืองบอกว่า จะช่วยเหลือเกษตรกรอยู่แล้ว ปัญหาที่ต้องใช้งบประมาณช่วยเหลือเกษตรกรนั้น มองเห็นชัดอยู่แล้วว่าต้องใช้เงินมาก แต่อนาคตของงบประมาณแผ่นดินก็ยังมืดมน เพราะวิกฤติการเมืองยังไม่คลี่คลาย ไม่มีรัฐสภามารับรองพระราชบัญญัติงบประมาณปีต่อไป นี่จะทำอย่างไรกันต่อไปสยามรัฐ (คอลัมน์บทบรรณาธิการ)  8 ก.ค. 49