วัฒนธรรมฝรั่ง : กรณีตามหาเพื่อน

วัฒนธรรมตะวันตก

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นบ่ายวันหนึ่ง ขณะผมนั่งทำงานบนยอดเขาที่เกาะยอ เริ่มจากเสียงหญิงและโอนสายให้ชาย Helloๆ ผมรู้ว่าเป็นเสียงใคร ได้นัดเจอเจ้าของเสียงในวันรุ่งขึ้นที่หน้าสถานีรถไฟหาดใหญ่ ผมไปพบเขาตามนัดพามาเที่ยวชมตลาดนัดใน มอ.แล้วกลับบ้านพัก ทานข้าวด้วยกันและนั่งคุยกันจนใกล้สามทุ่มครึ่ง ผมจึงไปส่งเขาเข้าที่พักในเมืองหาดใหญ่ เขาเป็นชาวแคนาดา ชื่อ Derek Uram เรารู้จักกันเมื่อปี 2537 เขามาพบผมอีกทีปี 2541 ขณะที่ผมทำงานอยู่ใน มอ. ปัตตานี จากการคุยกันเขาบอกว่า ทำงานสอนภาษาอังกฤษอยู่เกาหลีใต้ แล้วบินไปไทเปก่อนมาไทย จากนั้นไปเที่ยวอยู่เกาะสมุย 4 วัน แล้วไปเที่ยวนครศรีฯ 2 วันแล้วไปเที่ยวสงขลา 1 วันแล้วจึงไปปัตตานีอีก 1 วัน ช่วงนั้นเขาเข้าไปหาผมอยู่ประมาณ 3 ช.ม. โดยนำรูปถ่ายของผมให้คนดู จึงเจอเสียงโทรฯดังกล่าวแล้ว เขาเข้าเประเทศไหนก็มีคู่มือของประเทศนั้นเป็นทางนำ ผมถามเขาว่ารุ่งขึ้นเขาจะไปไหนบ้าง เขาบอกว่า ตอนเช้าไปโกตาบารู มาเลเซีย ต่อไปก็เป็นอินโดฯตามลำดับ เขานำรูปถ่ายคนที่อยู่ในหมู่บ้านบันดาอาเจะให้ผมตูและพูดว่า ติดต่อหลายครั้งแล้วเงียบหายไป ต้องไปดูว่าเขายังมีชีวิตอยู่หรือตายไปกับคลื่นซึนามิแล้ว ผมชื่นชมในความเป็นอัตลักษณ์ของเขาที่ใช้ชีวิตแบบพเนจรแต่มากด้วยประสบการณ์ ทำให้ผมนึกถึงชีวิตของ ด.ช. ซำเหมา พเนจร เป็นการ์ตูนที่ผมเคยอ่าน และอยากอ่านอีก ไม่ทราบว่าใครพอจะมีให้ผมได้อ่านบ้างครับ

เขียนใน GotoKnow โดย ยูมิ
ใน วัฒนธรรมท้องถิ่น

คำสำคัญ (Tags): #วัฒนธรรมศึกษา

หมายเลขบันทึก: 38489เขียนเมื่อ 13 กรกฎาคม 2006 10:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน 2012 13:59 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน