ชีวิตที่พอเพียง : 64. เป็นสิงห์มอเตอร์ไซคล์
ประมาณปี 2521 น้ำมันแพง ประกอบกับผมอยากเดินทางภายในวิทยาเขตอย่างสะดวกและประหยัด จึงซื้อรถมอเตอร์ไซคล์มาใช้ มีคนแนะว่ายี่ห้อ ยามาฮ่า ดีที่สุด เกียร์ไม่สะดุดเวลาเปลี่ยนเกียร์ และขี่นิ่ม ผมซื้อรุ่นที่เป็นยอดนิยม ขนาด 70 หรือ 80 ซีซี จำไม่ได้แน่ ราคา 13,000 บาท
ตอนก่อนจะซื้อมาใช้ก็สงสัยว่า ปักษ์ใต้แดดจ้า จะร้อนตอนขี่กลางแดด ปรากฏว่าผมเข้าใจผิด ขี่มอเตอร์ไซคล์กลางแดดลมเย็นสบายดีมาก ผมใช้อย่างติดใจ การขี่มอเตอร์ไซคล์ไม่มีปัญหาเรื่องแดด แต่มีปัญหาเรื่องฝน
แต่แดดจ้าก็มีผลร้ายจริงๆ คือฝากรอยฝ้าไว้บนใบหน้าที่เห็นอยู่ตอนนี้ไงครับ
ที่จริงตอนแรกคิดหายานพาหนะที่ "พอเพียง" กว่านี้ คือจักรยาน แต่พื้นที่ในวิทยาเขตหาดใหญ่เป็นเนินขึ้นๆ ลงๆ ผมเกรงว่าจะถีบรถไม่ไหวจึงตัดสินใจซื้อมอเตอร์ไซคล์
พอลูกชายโตขึ้น อายุประมาณ 12 - 13 ขวบ ผมก็ซื้อรถมอเตอร์ไซคล์ฮอนด้าชาลีให้ใช้ โดยมีการซักซ้อมก่อนว่าจะไม่ขี่ออกไปนอกมหาวิทยาลัย เพราะจะอันตรายจากรถยนต์ รถฮอนด้าชาลีเป็นรถเก่าจากญี่ปุ่น นำเข้ามาเป็นเศษเหล็ก เอามาประกอบเป็นคันรถขึ้นใหม่ เป็นรถล้อเล็กเมื่อลูกขึ้นคร่อมขาหยั่งพื้นได้สบาย การขี่จึงไม่เสี่ยงล้ม ผมชอบให้ลูกได้ฝึก หรือมีประสบการณ์ที่หลากหลาย แปลกที่ลูกสาวไม่เคยทดลองขี่รถมอเตอร์ไซคล์เหล่านี้เลย
ในช่วงประมาณปี 2529 - 30 มีขโมยเข้ามาขโมยรถมอเตอร์ไซคล์อยู่เนืองๆ ผมในฐานะคณบดี ได้ออกหนังสือเตือนให้คนของคณะแพทย์ล็อครถให้รัดกุม คือล็อคล้อด้วย ไม่ใช้แค่ล็อคคอ วันหนึ่งผมขี่รถไปจอดหลังคณะโดยไม่ได้ล็อคล้อ เพราะคิดว่ารถเก่า 8 - 9 ปีแล้ว ขโมยคงไม่เอา รถก็หายไปตามระเบียบ ภรรยาเขาหัวเราะ ว่าคณบดีดีแต่เตือนคนอื่น ตัวเองไม่ปฏิบัติ จึงโดนดี เป็นอันหมดยุคสิงห์มอเตอร์ไซคล์
ตอนนี้ผมได้เป็นสิงห์จักรยานสมใจอยากแล้ว ศ. นพ. จิตร สิทธีอมร พาไปซื้อจักรยานเก่าโครงอะลูมิเนียมทั้งคัน พับได้บางส่วน เอาใส่ที่เก็บของท้ายรถได้สบาย ผมใช้ถีบออกกำลังอยู่ในหมู่บ้านสลับกับวิ่ง มีความสุขขึ้นอีกมาก ลบคำสบประมาทของภรรยาว่าซื้อมาแล้วคงจะเห่ออยู่พักเดียว
วิจารณ์ พานิช
๒๓ มิย. ๔๙
ความเห็น (1)
อ่านแล้วทบทวนตัวเองดู พบว่า สิงห์มอเตอร์ไซคล์ ผมไม่ได้เป็น คือมีโอกาสใช้แต่ไม่ได้คลุกคลีกับมันมากนัก แต่ผมเป็น สิงห์จักรยาน แน่นอน ก็ใช้ขี่จากตลาดไชยา ข้ามเนินเขาสองลูกไปบ้านอยู่ประจำ ของพี่ชาย Triumph ราคา 1600 บาท (ประมาณปี พศ.2504) ผมเองได้ยี่ห้อ Standard มีเกียร์ด้วย และได้ใช้เกียร์จริงๆก็ตอนปั่นขึ้นเนินเขา บางช่วงค่อนข้างชันไม่ใส่เกียร์หนึ่งก็ต้องจูงเท่านั้น ความเป็นสิงห์ของผมอยู่ที่ การรื้อเกียร์ซ่อมเอง เพราะร้านบอกซ่อมไม่ได้ เลยลองผิดลองถูกจนเกิดทักษะ ในการจัดการกับจักรยานคู่ชีพได้ การตัดต่อโซ่ การปะยาง ทั้งที่ใช้กาวสำเร็จที่ชาวบ้านเรียก " กาวสะโลเช่น " (คงจะ Solution) และการใช้ น้ำยางพาราสด ก็ทำเองทั้งนั้น ชักเกิดแรงบันดาลใจให้เขียนบันทึกเรื่อง "สิงห์จักรยาน" แล้วครับ