ดิฉันเป็นคนที่ชอบดูกีฬา ดูได้หลายชนิด ศึกษากติกาเพื่อประกอบการดูให้สนุกด้วย แต่ไม่ชอบเล่นกีฬาเลย ดังนั้น ในช่วงเดือนเศษที่ผ่านมาจึงมีความสุขในการติดตามดูฟุตบอลโลกเป็นอย่างมาก (ดูเทนนิสวิมเบิลดันไปพร้อมๆ กันด้วยนะ)
ในช่วงแรกของการแข่งขัน มีหลายๆ เรื่องที่ประทับใจจาก Spirit ของนักกีฬาที่แสดงออก ภาพที่กัปตันทีมที่แพ้แสดงความยินดีกับกัปตันทีมที่ชนะ แลกเสื้อกัน ภาพที่เตะลูกออกข้างสนามเวลามีผู้เล่นบาดเจ็บ ล้วนแต่น่าชื่นชมในน้ำใจนักกีฬาทั้งสิ้น โดยเฉพาะทีมฝรั่งเศสกับโปรตุเกส ซึ่งกัปตันทีมทั้งสองจับมือและโอบกอดกันหลังการแข่งขันสิ้นสุดลง จน นสพ. ฉบับหนึ่งเขียนบรรยายใต้ภาพว่า "แพ้ในเกมส์ แต่ไม่ได้แพ้เรื่องมิตรภาพ" ดิฉันรู้สึกชื่นชมจริงๆ แต่ความรู้สึกนั้นได้มาสะดุดอย่างแรงในเกมส์สุดท้ายที่กัปตันทีมชาตฝรั่งเศสเอาศรีษะพุ่งกระแทกนักเตะทีมชาติอิตาลี ความรู้สึกตอนนั้น ดิฉันคิดทันทีว่าทีมฝรั่งเศสแพ้แน่นอนแล้ว
บทเรียนที่ได้จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คือ "การมีสติ" ถ้าขาดสติเมื่อไร แสดงอารมณ์ที่รุนแรงออกไปมันจะเป็นนายเราและเป็นตราบาปทันที น่าเสียดายจริงๆ ไม่น่ามีภาพนี้เกิดขึ้นเลย
เห็นด้วยค่ะว่างานคุณภาพ ต้องใช้สติ เพื่อควบคุมความคิด และการกระทำของตนเอง เหตุการณ์ที่กัปตันทีมชาติฝรั่งเศสเอาศรีษะพุ่งกระแทกนักเตะทีมชาติอิตาลี ยืนยันคำพูดของผอ.ว่า "สติ" นั้นต้องหมั่นฝึกบ่อยๆจะได้ไม่ขาด ไม่งั้นจะเข้าทำนองทำดีมาตลอด ขาดสติเพียงแป๊บเดียวเป็นตราบาปต่อตนเองทันที