จากวันนั้น ในฐานะลูกศิษย์...สู่วันนี้..ในฐานะครู

การทำงานของคนเรามีอยู่ 2 อย่าง อย่างหนึ่งก็คือทำให้

และอีกอย่างก็คือทำเอา ...คนที่ทำให้ ก็คือคนที่ถือว่าการทำงาน

เป็นการอุทิศตัวให้แก่งานและผลสำเร็จ โดยไม่ต้องการสิ่งตอบแทน

..ส่วนคนทำเอาคือ คนที่ทำทุกอย่าง เพื่อแสวงหาผลประโยชน์

ในทุก ๆ ด้านให้กับตนเอง..คนพวกหลังนี้ เขาจะไม่ทำอะไร

ที่ปราศจากผลตอบแทนอันคุ้มค่าเลย..

ครู..เป็นคนที่ทำให้..เพื่อลูกศิษย์ทุก ๆ คน....หนูรักครูค่ะ..

ชมพูนุช

คงใกล้เข้ามาแล้วสินะค่ะ... ที่จะถึงวันลา

วันที่ต้องเศร้า และแล้ววันนั้นก็มาถึง

แต่หนูขอขอบคุณ ครู เกษร มากนะค่ะ!!

ที่สอนให้หนูรู้จักอะไรต่างๆ ที่หนูไม่เคยรู้จัก

เช่น ผัก หรือ ของกิ๋นพื้นเมือง

ครูเปนคนที่จะตอบทุกคำถามที่พวกนักเรียนถาม

และต้องขอบคุณ ครูมากๆนะค่ะ

ที่หานิทานมาเล่าให้พวกหนูลุ้นกัน ทุกวันอังคาร

และอีกอย่าง ครู ยังขอสอนพวกหนูต่อจนจบปีการศึกษา

หนูต้องขอบคุณครูมากๆๆๆๆๆ จากใจจริงเลยค่ะ

และสุดท้ายนี้อยากจะร้องเพลงนี้ให้ ครูฟัง......

เธอเหนื่อยไหม ที่ต้องทนกับคนไม่เอาถ่าน

เธอเบื่อไหม ที่ยังยอมให้คนไม่ได้ความ

ขอโทษจริงๆ ที่ฉันทำให้เหนื่อยใจ

ฉันยอมรับ ฉันไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่

และฉันพอรู้ ที่ทำดีให้เธอยังน้อยไป

แต่เธอยังทนอยู่ ยังเหมือนเดิมไม่ไปไหน

ขอบคุณจริงๆที่เธอยังรัก ไม่เคยเปลี่ยน

ถึงฉันจะดีจะเลวขนาดไหน

และคนอย่างฉันก็คงจะขอ รักเธอตลอดไป

ให้คุ้มที่เธอได้ไว้ใจ ตอบแทนวันนี้ที่ฉันมีเธอ

หนูรักครูนะค่ะ!!

อาจารย์เกษรคะหนูขอขอบคุณอาจารย์เกษรมากนะคะ

ที่อาจารย์เกษรอบรบ สั่งสอนพวกหนูเป็นอย่างดี

ถึงแม้อาจารย์เกษรจะเกษียณไปแต่หนูยังเคารพอาจารย์เกษรอยู่เสมอไม่เปลี่ยนแปลง

สุดท้ายนี้ขอให้อาจารย์เกษรมีสุขภาพที่แข็งแรง

ขอขอบคุณคะ

26 กันยายน นี้ วันดี

13.00 น.เป็นต้นไป

ที่โรงเรียนมีงานทำบุญทอดผ้าป่า

บายศรีสู่ขวัญท่านนายอำเภอและครูเกษรของพวกเรา

งานแสดงเชิดชูเกียรติครูเกษรในวาระเกษียณอายุราชการ

และ วันเกิดครูเกษร.....

พบกันที่หอประชุมโรจนคุณ เพื่อแสดงพลังของพวกเรา...

ครูในดวงใจ

ปา เจ รา จริยา โหน ติ

คุนุตรา นุสา สกา

ปากกาหัวใจ เขียนชื่อครูไว้บูชา

จารึกพระคุณสูงผู้นำวิชามาให้

เป็นศิษย์มีครูจึงยืนสู้อย่างผู้มีชัย

คุณครูชี้นำทางใจ จึงทำให้ศิษย์มีวันนี้

ภาพครูแสนดียังติดตรึงที่ดวงใจ

เป็นผู้มีแต้ให้มีหัวใจสู้งานเต็มที่

รักศิษย์ทุกคนไม่เคยบ่นจนหรือมั่งมี

จับชอล์คเขียนคุณความดีจับมือชี้คุณธรรม

ครูทำงานหนักแต่ก็รักศักดิ์ศรี

พอใจสิ่งที่ตนมีเป็นพิมพ์ดีให้ลูกศิษย์จำ

ทุกเส้นทางสู้ ศิษย์ยึดครูนั้นเป็นผู้นำ

คำสอนทุกอย่างจดจำทุกการกระทำเรียนรู้

ปากกาหัวใจเขียนชื่อครูไว้บูชา

บันทึกความดีสูงค่านำมา เป็นแนวทางสู้

สังคมวุ่นวายขอส่งใจมายืนข้างครู

ครูยัง สังคมจึงอยู่ ศิษย์เชิดชู.... ครูในดวงใจ...

ไหว้คุณครูผู้ผ่านงานแสนหนัก

ให้ความรักเอ็นดูชูศักดิ์ศรี

สั่งสอนศิษย์ติดตามมอบความดี

อุทิศพลีเพื่อเด็กผู้เล็กเยาว์

ดั่งแสงเทียนส่องใจให้สว่าง

ดั่งเรือจ้างแจวลากพ้นจากเขลา

ดั่งแม่พิมพ์อิ่มหอมช่วยกล่อมเกลา

ดั่งร่มเงาพฤกษ์ไพรให้ความเย็น

ไหว้คุณครูผู้ขยันหมั่นศึกษา

ยึดจรรยาบรรณงามเมื่อยามเห็น

ไหว้คุณครูคนสวยอยากช่วยเป็น

ผู้ร่วมเข็นวิทยฐานะครู

หากถามความรู้สึกของหนูในวันนี้แล้ว

หนูบอกได้เลยว่ารู้สึกใจหาย ดีใจ เสียใจ ปะปนกันไป

ใจหาย...เพราะคุณครูต้องลา

เสียใจ...ที่จะไม่มีคุณครูแล้ว

ดีใจ...ที่คุณครูได้พักสักที หลังจากที่เหนื่อยมามาก..มากพอแล้ว

และ....ดีใจที่ได้เป็นศิษย์ครู

เมื่อมีพบก็ต้องมีพราก คำนี้หนูเข้าใจดี

ครูเป็นคนที่เก่ง ใจดี มีเมตตา อบอุ่น และเข้าใจนักเรียน

แม้วันข้างหน้าไม่มีคุณครูแล้ว

แต่ครูที่แสนดีของหนูคนนี้จะอยู่ในความทรงจำของหนูตลอดไป..นานแสนนาน

หนูจะไม่มีวันลืมคุนครูค่ะ

" รักคุณครูเกษรค่ะ " ♥

นส.วรางคณา พรหมพนัส 4/1

(ไอ่เตี้ยของอาจารย์) ^^

จากใจวัชระ จ่างซอ ผมขอให้อาจารย์มีแต่ความสุขและผมจะไม่ลืมคำสั่งสอนของอาจารย์ อาจารย์ทำให้ผมมีวันนี้ผมจะทำวันนี้ให้ดีที่สุดและจะตั้งใจเรียนจนจบสุดท้ายนี้ผมจะขอ อันเจิญเทวดา พญาอิน พญาพรหม แก้วเจ้าตังสามดวงงามมาอาลักขา ดูแลให้อาจารย์มีอายุ ยืนนานโรคภัยไขเจ็บบ่วันจะเป๋น เคราะห์ปี เคราะห์เดือน เคราะห์วัน อย่าได้มาหา ขอหื้ออาจารย์เจริญไปด้วยทรัพยสินเงินทอง และมีอายุยืนยาวตลอดไป สาธฺุ.................................

หนูมีวันนี้ เพราะมีแม่แบบที่ดี หนูเป็นตัวแทนเพื่อนๆ ม.3 รุ่นที่2 ทุกคนซาบซึ้งในความมีเมตตาของอาจารย์  หนูจากโรงเรียนไปศึกษาต่ออีกหลายสถาบัน แต่กลับพบว่า ป่าตาลบ้านธิพิทยาเป็นโรงเรียนที่อบอุ่นที่สุด ...หนูกล้ายืนยันค่ะ

มาวันนี้ขอนำเสนอคำประพันธ์ที่เสนอเมื่อวันงานมุทิตาจิต (26 ก.ย.53)

ค่าว

1.  สิบนิ้ววันตา   ไหว้สากราบนบ   สิ่งตี้เคารพ   ทั่วภพโลก๋า

ขอมาจ้วยก๊ำ   ปกปักฮักษา   ตั๋วต๋นกายา   ปี้เกษรเจ้า

สุขภาพหื้อดี   บ่มีโศกเศร้า   กึ๊ดหยังอันใด   สัปป๊ะ

จะเยี๊ยะอะหยัง   ก่มีมานะ   ก่ได้ลุล่วง   โดยดี

หื้ออายุนั้น   ได้เลยร้อยปี๋   เฮี่ยวแฮงหื้อมี   อยู่ดีว่าอั้น

ของกิ๋นคาวหวาน   บ่ได้อยากกั้น   ม่วนสุขสำราญ   เจ้นล๊ำ

ไร้โรคโรคา   เตวดาจ้วยก๊ำ   เจ๊าขวายบ่ายค่ำ   สบาย

ใจ๋ตึงบ่ตุ๊ก   ได้สุขตึงก๋าย   เยี๊ยะหยังอันใด โจ้กดีบ่หน้อย

ขอจบวาจ๋า   วาทาค่าวสร้อย  วางปล๋งตามฮอย   เต้านี้

ผิดตั๊ดไหนหนอ  ก่ขอจ้วยจี้  ขอน้องขอปี้ บอกมา

อันตั๋วข้านี้    เต้าอี้ ผญ๋า  ก่ขอสูมา  ขอลาก่อนเจ้า  ขอลาก่อนเจ้า

2. ขอกราบวิงวอน   ขอปอนเทพไท้   บ่ว่าเหนือใต้   ตี้ในโลก๋า

ขอหื้อปี้จั๊น   ม่วนงันหรรษา   ขอจุมเตวา   จ้วยมาปกป้อง

โรคาตังหลาย   บ่หมายเกี่ยวข้อง   หือปี้เฮาครอง    สุขล้น

ความตุ๊กโศก๋า   บ่กาหลุดป๊น   ความจ๋นก่เสี้ยง   บ่มี

หื้ออายุนั้น   หมั้นยืนร้อยปี๋   ขอหื้อจีวี   สบายดีเนอเจ้า  สวัสดีเนอเจ้า

3. สิบนิ้ววันตา   ไหว้สากราบนบ  ต้านตี้เคารพ  ปี้น้องตังหลาย

ยินดียิ่งแล้ว   มิตรแก้วสหาย   ตึงญิงตึงจาย   มาหลายพร้อมหน้า

ขอเจิญเลยหนอ   ป้อลุงแม่ป้า   ปี้น้องอาวอา   พร้อมพรัก

มาฮ่วมยินดี   ครูตี้เฮาฮัก   เปิ้นจักจะได้   วางลง

หกสิบปี๋แล้ว   แต่ยังบ่หลง   ตัวเปิ้นยังคง   สอนยังตี้หนี้   สอนยังตี้หนี้

กลอน

1.

อายุล่วง   เข้ามา   ถึงวันนี้

หกสิบปี   ที่ผ่าน   ปานความฝัน

ยังจดจำ   วันชื่น   ทุกคืนวัน

ขอสุขสันต์   วันพักผ่อน   ก่อนเถิดครู

2.

 ครูผู้ใหญ่  ใจดี   ที่ตัวเล็ก

พวกเด็กๆ   ต่างรัก   เป็นนักหนา

ครูคนนี้     ที่เป็น   เช่นมารดา

ครูชื่อว่า   ครูเกษร  แน่นอนเอย

กาพย์ยานี 11

ครูดีที่เคารพ       ขอน้อมนบกราบวันทา

ครูดีที่พบมา        ไม่มีเทียบเปรียบคุณครู

ครูดีที่เรารัก        ได้ประจักษ์ให้ความรู้

ครูดีที่เชิดชู          ครูของหนูรู้สังวรณ์

ครูดีกว่ากว่าใครๆ            อยู่ในใจไม่ถ่ายถอน

ครูดีในบทกลอน   ครูเกสรแน่นอนเอย

                             จากใจครูปฐพี

วันเวลาที่แสนสั้น

ทำให้เรานั้นต้องจากกัน

เมื่อมีพบ ต้องมีจา

วันเวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกินนะค่ะ

หนูจะจดจำวันเวลาที่ได้อยู่กับอาจารย์ตลอดไป

ไม่ว่าอาจารย์จะอยู่ที่ไหน

หนูขอสัญญาว่าจะนำคำสั่งสอนของอาจารย์มาเป็นเครื่องเตือนใจ

ในบางครั้ง หนูอาจจะเกเร ไม่เชื่อฟังอาจารย์ หนูขอโทษนะค่ะ

ปล. สุดท้ายนี้ หนูอยากบอกว่า หนูรักอาจารย์ค่ะ

อาจไม่หวานไม่ซึ้งเหมือนใค

แต่ทุกคำพูดก็มาจากใจนะค่ะ

จะไม่มีวันลืมอาจารย์เกษรผู้ที่คอยอบรมสั่งสอนศิษย์ทุกคน

ให้มีความก้าวหน้า

ครูเกษร เป็นครูประจำชั้น ของหนูตอนอยู่ ม.3 แม้ว่าตอนนี้หนูจะไม่ได้เรียนที่ ร.ร. ป่าตาลแห่งนี้แล้ว

แต่หนูก็ยังรักและเคารพครูเหมือนเดิม และทุกครั้งที่หนูมีเรื่องมาขอคำปรึกษาที่ครูเกษร ครูท่านก็จะช่วย

แนะนำหนูตลอด หนูขอขอบพระคุณ คุณครูจริง ๆ ค่ะ

สวัสดีค่ะอาจารย์ หนูไม่ได้กลับไปเยี่ยมโรงเรียนเลยตั้งแต่จบมา ซึ่งก็นานมากแล้ว แต่ก็ยังคงจำบรรยากาศของโรงเรียนได้อยู่เสมอๆ ถ้ามีโอกาสได้กลับไปตอนที่โรงเรียนยังไม่ปิดเทอม แล้วจะเข้าไปเยี่ยมนะคะ....ตอนนี้หนูเรียนโทอยู่ที่กรุงเทพค่ะ...

งานเยอะเลย.....รักและเคารพอาจารย์เสมอค่ะ.....

Suwannee Sriyab

ต่อไปนี้จะเป็นข้อความที่คุณครูเกษรเขียนตอบพวกเราทุกคนนะคะ

สวัสดี เจ้าของข้อความที่เขียนถึงครูเกษร และท่านที่มาร่วมงานวันมุทิตาจิต ๒๖ ก.ย.๕๓ ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ ขอบใจ ในความปรารถนาดี ความรู้สึกดี ๆ และอะไรที่ดี ๆ มีให้แก่กันในวาระเกษียณอายุราชการของครูเกษร สิ่งเหล่านี้ให้ทั้งรอยยิ้ม ให้ความรู้สึกทึ่ง ให้กำลังใจ และหลาย ๆ สิ่งทำให้เสียน้ำตา แต่ทั้งหมดคือสิ่งดี ๆ ที่จะเก็บไว้ในความทรงจำตลอดไป .................................................................. คำถามถึงการเตรียมตัวเพื่อการเกษียณอายุราชการ เป็นสิ่งที่ได้รับฟังอยู่เสมอเมื่อย่างเข้าปี พ.ศ. ๒๕๕๓ ซึ่งตัวเองก็ได้แต่ยิ้ม ๆ ไม่รู้สึกอะไรเพราะได้ตอบตัวเองในใจแล้วว่ายังจะสอนต่อ ให้จนสิ้นปีการศึกษา การตัดสินใจเช่นนี้มีเหตุผลหลัก ๆ ๒ ประการ คือ ๑. เป็นห่วงเด็ก ๆ เพราะยังไม่ได้ตัดสินคะแนน ๒. เป็นห่วงความรู้สึกตัวเอง การให้เลิกทำในสิ่งที่ได้ทำมาตลอดชีวิต คงไม่ใช่เรื่องง่ายนัก

            ครูเกษรมาอยู่ที่ป่าตาลบ้านธิพิทยา กลางปี ๒๕๒๐ ตอนนั้นมีนักเรียนไม่ถึงร้อยคน ไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึงทั้ง ๆ ที่ได้ชื่อว่าเป็นอำเภอเมือง อาคารเรียนยังไม่มี ต้องอาศัยอาคารเรียนของโรงเรียนวัดป่าตาล จะทำข้อสอบต้องไปอาศัยเครื่องโรเนียวของโรงเรียนส่วนบุญ ฯ เครื่องพิมพ์ดีดก็เป็นพิมพ์ดีดมือสองที่ได้รับบริจาคจาก ร.ร.จักรคำ ฯ บ้านพักครูก็ต้องอาศัยของ ร.ร.วัดป่าตาล กลางคืนต้องอาศัยแสงสว่างจากเทียนไขหรือตะเกียงน้ำมันก๊าด ครูเกษรร่วมทุกข์ร่วมสุขอยู่กับ ป.พ. นานร่วม ๓๓ ปี จน ร.ร.เติบโตมาอย่างที่เห็นในปัจจุบัน ความรู้สึกที่มีต่อโรงเรียนจึงมิใช่เป็นแค่สถานที่ทำงานเท่านั้น แต่นี่คือบ้านหลังที่สอง คือครอบครัวที่สองของครูเกษร ที่มีผู้บริหาร มีน้อง ๆ เพื่อนครู บุคลากรและนักเรียนเป็นสมาชิกในครอบครัว เมื่อถึงวาระที่ต้องอำลา จึงเป็นเรื่องที่ทำใจได้ยากเหลือเกิน แม้จะเตรียมตัวเตรียมใจนานนับปี นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ตัดสินใจขอสอนต่อจนครบปีการศึกษาเพื่อต่อเวลาในการทำใจ

             นอกจากจะเป็นครอบครัวที่สอง เป็นบ้านหลังที่สองแล้ว กล่าวได้เต็มปากว่า ร.ร.ป่าตาลบ้านธิพิทยายังเป็นมหาวิทยาลัยชีวิตที่ทำให้ครูเกษรได้เติบโต ได้เรียนรู้ ได้ประสบการณ์หลายอย่างที่สถาบันการศึกษาไม่มี ไม่ได้สอน ครูเกษรเรียนวิชาเอกภาษาไทย แต่ได้สอนมากกว่าวิชาเอก เคยสอนวิชาดนตรีศึกษา เคยสอนวิชาคหกรรม (อาหาร ขนม งานประดิษฐ์ดอกไม้แห้ง) วิชาศิลปศึกษา (วาดเขียน) เคยช่วยกันดูแลวงดุริยางค์ของ ร.ร.ร่วมกับครูสุรินทร์ ปัญธิญา นานหลายปีจนได้ครูดนตรีตัวจริงมา ได้สอนนาฏศิลป์ ได้ทำงานห้องสมุด และที่มิได้คาดคิดมาก่อน ก็คือ การได้ดูแลวงดนตรีพื้นบ้าน (สะล้อ ซอ ซึง) เหล่านี้ หลายคนอาจจะคิดว่าเป็นความลำบาก แต่อาจจะเป็นโชคดีของครูเกษรก็ได้ที่บังเอิญวิชาและงานเหล่านี้เป็นสิ่งที่ครูเกษรค่อนข้างชอบ แม้จะไม่ค่อยมีความสามารถเท่าใดนัก แต่ถ้ามีใจให้แล้ว เรื่องยากก็กลายเป็นเรื่องง่าย ทางตันก็กลายเป็นทางออก ถือเป็นประสบการณ์อันสูงค่าที่หากครูเกษรสอนใน ร.ร.ใหญ่ ๆ จะไม่มีวันได้รับโอกาส ดี ๆ อย่างนี้แน่นอน

            อีกเรื่องที่ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดีมากสำหรับคนที่มาจากบ้านจากเมืองที่มีน้ำมีท่าอุดมสมบูรณ์อย่างครูเกษร นั่นก็คือ ปัญหาการขาดแคลนน้ำของโรงเรียนในอดีต ทำให้ “เรา” ซึ่งหมายถึงคณะครูที่อาศัยอยู่ในบ้านพักครูกลายเป็นคนรักน้ำ รู้ซึ้งถึงคุณค่าของน้ำเรียกได้ว่าซึมซับอยู่ในทุกอณูของร่างกาย เพราะเราเคยอาบน้ำโดยใช้น้ำเพียงครึ่งถัง หรือน้ำหนึ่งถัง เราสามารถใช้ทั้งอาบทั้งสระผม น้ำจากการสระผมต้องนำไปรดต้นไม้ ซักผ้าน้ำสุดท้ายต้องเก็บไว้ซักผ้าขี้ริ้วเพื่อเช็ดถูบ้านแล้วจึงนำไปรดต้นไม้ น้ำสุดท้ายจากการล้างจานต้องเก็บไว้ล้างมือ ฯลฯ จึงต้องมีการวางแผนในการใช้น้ำให้ดี ณ เวลานั้นอาจจะเป็นความลำบาก แต่การได้ร่วมทุกข์ร่วมสุข จนผ่านมาได้ สิ่งเหล่านี้กลับกลายเป็นสิ่งที่ทำให้พวกเราชาวบ้านพักครูรักใคร่ ผูกพันกันแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น และเมื่อมองย้อนกลับไปเรื่องเหล่านี้สามารถ เรียกรอยยิ้มจากครูเกษรและเพื่อน ครูได้เสมอ นับเป็นความสุขเล็ก ๆ เป็นความทรงจำที่น่าประทับใจอีกหนึ่งในหลาย ๆ เรื่อง ที่หากมีโอกาสและเวลาครูเกษรคงได้มาเล่าสู่ให้ได้อ่าน

            ขอขอบคุณ ขอบใจอีกครั้งในน้ำใจไมตรี ความปรารถนาดี รวมทั้งเรื่องดี ๆ ที่เขียนให้ครูเกษร ยอมรับอย่างไม่อายเลยว่าอ่านกี่ครั้ง ๆ คนแก่คนนี้ต้องเสียน้ำตาทุกครั้งไป แต่เป็นน้ำตาที่เกิดจากความตื้นตันใจ เป็นน้ำตาที่ทำให้คนแก่ตัวเล็ก ๆ คนนี้ มีกำลังใจและมีความสุข อย่างยิ่ง

                                                        ครูเกษร

สวัสดีค่ะ อาจารย์เกษร(หนูเพิ่งเปิดเจอกระทู้นี้...คงไม่สายไปน่ะค่ะ)

ถึงแม้ว่าวันนี้หนูจะไม่ได้เรียนอยู่ที่ป.พ.แล้ว แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในรั้วแสด-ดำ ของเรายังคงอยู่ในความทรงจำของหนู

ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ครู-อาจารย์ และทุกๆคนที่อยู่ในป.พ. สถาบันแห่งนี้ได้สร้างความผูกพัน-ความสุขให้แก่นักเรียนทุกคน

อาจารย์ที่ค่อยอบรมสั่งสอนนักเรียนให้เป็นคนดี ให้มีความรู้ความสามารถ และมีอ.ท่านหนึ่งที่หนูรักและเคารพท่านมากๆๆ ท่านเป็นคนที่สอนตั่งแต่สมัยที่แม่(ประกายดาว สายเครื่อง)หนูเรียนที่ป.พ.จนได้มาสอนหนูอีกครั้ง อ.เป็นคนดีอ.ค่อยอบรมสั่งสอนให้ให้ความรู้แก่หนูค่อยตักเตือนเวลาที่ทำผิด ค่อยบอกค่อยสอนเวลาที่อ่าน-ร้องทำนองในวิชาภาษาไทยที่ผิดไป อ.ท่านนี้ก็คือ

อ.เกษร แซ่เหลียว ถึงวันนี้อ.จะเกษียณแล้วแต่อ.จะอยู่ในใจของหนูตลอดไป รักอาจารย์มากๆน่ะค่ะ

ตั้งแต่วันที่พวกเรานั้นรู้จักครู..ไม่มีวันไหนครูไม่บ่น

แต่ละคำระคายบาดหูทุก ๆ คน..ไม่มีใครอยากสนใจครู

ผิดอะไรนิดเดียวครูเห็นเป็นเรื่องยาว..บนจนใครก็ดึงไม่อยู่

พวกเราเองก็เลยรวมหัวตั้งชื่อครู..เรียกคุณครูว่าครูกระดาษทราย

* แต่ครูคะรู้ไหมที่ครูคอยว่าเรา..ดุเราอยู่ทุกวัน

ครูคะรู้ไหมกระดาษทรายแผ่นนั้น..นั่นเองขัดเกลาเราจนได้ดี

** อยากให้วันนี้ครูได้รู้และได้เห็น..ว่าครูทำให้เป็นอย่างนี้

จากวันวานแม้พวกเรานั้นไม่ค่อยดี..แต่เรามีวันนี้เพราะครู

อยากจะบอกเรารักครู.....คุณครูกระดาษทราย

สวัสดีค่ะอ.เกษร หนูเพิ่งเปิดมาเจอกระทู้นี้หนูจบจากรร.มาก็หลายปีแล้ว

หนูเรียนนาฎศิลป์กับอาจารย์...หนูอยากบอก อ.ว่าหนูขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง

ที่ อ.มอบให้พวกเรา..หนูขอให้ อ.ดูแลรักษาสุขภาพ..และขอให้ อ.มีสุขภาพร่างกาย

แข็งแรง..ห่างไกลจากโรคภัยไข้เจ็บ...รักและเคารพ อ.เสมอค่ะ...^__^...

สวัสดีครับอาจารย์ที่เคารพรักผมสาม ณ ตอนนี้ผมก็ยังลูกศิษย์อาจารย์เสมอมาถึงว่าเวลาที่ผมจะต้องกลับไปเยี่ยมโรงเรียนบ้างเยี่ยมอาจารย์ๆทุกๆท่านที่ผมเคารพรักมันจะเป็นเวลาที่ผมต้องทำงานตลอดๆเวลาที่ผมทำงานผมก็จักนำเอาความรู้ที่อาจารย์ได้สั่งสอนได้บอกกล่าวไว้นำมาปรับใช้ในการทำงานของผมทุกวันนี้ผมมีชีวิตที่ดีได้ทำงานที่ดีถึงแม้เงินมันจะน้อยผมก็จะอดทนครับผมขอขอบคุณอาจรย์เกษรมากๆที่ค่อยสั่งสอนผมในทุกๆเรื่องจนทำให้ผมมีวันนี้ได้ขอบคุณ ( ปีใหม่สงการต์นี้ผมไม่มีเวลาที่จะไปเยี่ยมหาอาจารย์เลยครับผมต้องทำงานตลอด ผมก็ขอให้อาจารย์เกษรมีสุขภาพที่แข็งแรงไม่เจ็บ ไม่ป่วย ไม่ไข้ ขอให้อาจารย์มีอายุที่ยืนยาวนะครับขอให้พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์จงคุมครองอาจรย์ให้รอดพ้นจากอันตรายทั้งปวงด้วยเทอ ) ถ้าผมมีเวลาว่างผมจะไปเยี่ยมหาอาจารย์นะครับ รักและเคารพอาจารย์เหมือนคุณแม่คนที่สองขอผมครับ จากศิษย์เก่าโรงเรียนป่าตาลบ้านธิพิทยา นาย ประยุกต์ศาสตร์ ไชยแก้ว ( สาม )

สวัสดีครับอาจารย์ เกษร ผมขอขอบคุณที่อาจารย์ได้มอบความรู้ให้กับเราทุกคน ชาวแสด-ดำ สำหรับผมถือว่าเป็นสิ่งที่ดีที่่สุด

ขอให้อาจารย์ดูแลสุขภาพด้วย รักและคิดถึงอาจารย์เสมอ......