สิ้นสุด..แสงแห่งตะวัน
สิ้นสุด..แสงแห่งตะวัน
นั่งเงียบ...ริมระเบียง..
ลมเย็นๆ โชยมา พัดผ่านเบาๆ..
แสงแห่งตะวัน..โรยรา..ลง..รี่เบา..และจางหาย
ความมือเข้ามาปกคลุม..แทนที่...
ยังคงนั่ง..นิ่ง ณ ที่เดิม..
มองผ่านแห่ง..ความเปลี่ยนแปลง..
และเปลี่ยนไป...แทนที่...
และแทนที่...
จนรอยเดิม...ได้เลือน..จาง
หายไป...
ความเห็น (5)
ต่อ....
หากแต่เมื่อถึงเช้าวันใหม่...รอยเดิมนั้นจะกลับมา
สำคัญเพียงแต่ว่า ได้เปิดประตูออกไปดูที่เดิมหรือยัง...(ยิ้ม)
คุณ"ชายขอบ"
รอยเดิม..แม้เป็นรอยที่ไม่เลือน..ราง
หากแต่รอย...นั้น ทิ้งไว้ให้จดจำ..
และเรียนรู้...แก้ไข...
รอยนั้น..ก็ยังคงอยากทิ้งไว้...
เฉกเช่นเดิม
คุณ"จตุพร"...
ตะวันเหมือนเป็นดั่งเช่น...มิตร..
ที่แย้ม..โผล่พ้นขอบฟ้า...
มาให้...หวังและกำลัง...ใจ
แก่..."ชีวิต"...เสมอมา
เลือนราง....และจางหาย
เวลาล่วงเลยผ่านไป
"ทุกอย่าง" ที่กระจ่างชัด
จะค่อยๆ ราง และจางไปตามกาลเวลา
แต่ "ทุกอย่าง" มันยังไม่ไปไหน
รอวันและเวลา
ที่จะหวนกลับมาอีกครั้ง
ส่วนจะเหมือนเดิมหรือไม่
ก็แล้วแต่ "ใจ" จะบงการ