ครกหินโม่แป้ง...เครื่องครัวเก่าๆที่เริ่มจางหายไปจากครัวไทย
ครกหินโม่แป้ง หรือที่บ้านฉัน(ชาวปักษ์ใต้) เรียกว่า "ครกบดแป้ง"
นิยายรักแสนเศร้าของ"โม่แป้ง"
เมื่อวันวานนั้นโม่แป้ง ครอบครัวสุขสันต์ ต่างคนช่วยกันโม่แป้งทำขนมนานา กินกันที่บ้าน อยู่กันพร้อมหน้า
การโม่แป้งนั้น...หนึ่งคนหมุน หนึ่งคนหยอดเมล็ดข้าวที่แช่น้ำแล้วกับน้ำลงไปที่ละช้อน แล้วหมุนไปเรื่อยๆ น้ำแป้งสีขาว ไหลออกมาเป็นสายลงในที่ที่รองรับไว้
บางครั้งน้ำแป้งก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยเติมใบเตยซอยลงไป อันนี้ทำขนมลอดช่อง บ้างก็ทำเปียกปูน
เด็กๆนั่งมองดูผู้ใหญ่ทำ อดทนรอ รอเวลากว่าจะได้กินขนม ขนมอร่อยกลิ่นหอมชื่นใจแป้งใหม่ๆ โม่สดๆ เป็นการรอที่แสนคุ้มค่า นั่นเป็นวิถีชีวิตชาวบ้านในชนบทสมัยฉันยังเด็กๆ ...กว่าจะได้กินขนม
วันนี้เปลี่ยนไป ด้วยเทคโนโลยีสมัยใหม่ๆเข้ามามีส่วนทำให้วัฒนธรรมการกินอย่างชาวบ้านเปลี่ยนไปจากเดิม ความสะดวกสบาย ในปัจจุบันมีอะไรอะไรมากมายให้ได้เลือกหาซื้อได้ แป้งสำเร็จรูป อาหารสำเร็จรูป นานา
ทุกวันนี้ชาวบ้านน้อยมากที่จะโม่แป้งใช้เองอย่างเก่าก่อน แล้ว "โม่แป้ง" ล่ะวันนี้จะเป็นเช่นไร?
ประกาศ...มีหินโม่แป้งโบราณขาย หายาก สภาพดี ไว้ตกแต่งสวนราคา...บาท ติดต่อ ...
วันนี้ไม่ได้โม่แป้งแล้ว บทบาทงานครัวขนมหมดลง ต้องมาตกแต่งสวน ให้ผู้คนได้เชยชม นี่เป็นบทจบของ "โม่แป้ง" จริงน่ะหรือ?
แล้วอนาคตของ "โม่แป้ง" ล่ะ...คงเหลือไว้เพียงชื่อและความทรงจำของคนรุ่นเก่า ที่เล่าขานสู่ลูกหลาน...ด้วยภาพถ่าย...
•นั่นคือความเป็นจริง...ทุกสรรพสิ่งย่อมเปลี่ยนไปตามกาลเวลา...ที่มิอาจหยุดยั้งได้
สวัสดีค่ะ(^.^)
ความเห็น (15)
- แป๋มเคยเห็นครกหินโม่แป้งที่บ้านคุณยายค่ะ
- ถ้าจำไม่ผิดตอนเล็กๆเห็นพี่ๆตัวโตๆช่วยกันโม่แป้งช่วยคุณยายทำขนมครก
- เป็นภาพแห่งความอบอุ่นที่อยู่ในความทรงจำที่ดีงามค่ะ
- อ่านนิทานแล้วสงสารเจ้า "โม่แป้ง" จังเลยค่ะ.
ครูอ้อย เคยใช้ ครกนี้ ตอนที่คุณยายพาทำขนมครกค่ะ
เคยช่วยแม่โม่แป้งทำขนมขายโม่แล้วได้แป้งสดที่แม่เอามาใส่ถุงแป้งทับให้น้ำไหลจนเหลือแต่ตัวแป้งหมาดๆเอามาทำขนมอะไรก็อร่อยสุดๆ ทำให้เดี่ยวนี้กินขนมที่ทำจากแป้งสำเร็จรูปรู้สึกว่าไม่อร่อยเหมือนที่กินในวัยเด็ก(ขายขนมเลี้ยงลูกเงินเดือนครูสมัยก่อนน้อยมากๆ
เห็นโม่หินแล้วคิดถึงแม่จัง เราอยู่ไกลกันนะแม่ เข้าพรรษาจะไปหาแม่นะ ขนมฟักบัวของแม่ หลานๆร้องกินทุกครั้งที่ไม่หายาย
ครูแป๋มสวัสดีค่ะครูน้องแป๋ม
ขอบคุณน่ะค่ะที่มาแลกเปลี่ยนความรู้กัน สงสารเจ้า "โม่แป้ง" เพราะโม่แป้งต้องตกงานต้องเปลี่ยนอาชีพ
ต่อไปใครเล่าจะรู้จักเจ้าในฐานะที่แท้จริงของ"โม่แป้ง"
ขอบคุณค่ะ
ครูอ้อย แซ่เฮสวัสดีค่ะ
ครูพี่อ้อยสบายดีน่ะค่ะ เขียนบันทึกนี้ อยากให้มาแลกเปลี่ยนกันค่ะว่าคุณเป็นคนหนึ่งที่รู้จักและคุ้นเคยกับ เจ้า "โม่แป้ง" มาก่อนเมื่อครั้งเยาว์วัย ขอบคุณค่ะ ขอให้มีความสุขน่ะค่ะ
สามร้อยยอดสวัสดีค่ะ
"เดี่ยวนี้กินขนมที่ทำจากแป้งสำเร็จรูปรู้สึกว่าไม่อร่อยเหมือนที่กินในวัยเด็ก"
เห็นด้วยที่สุดค่ะ แต่สังคมเปลี่ยนไปการปรับตัวย่อมต้องเปลี่ยนไปตามกาลเวลา อดีตที่แสนหวาน ต้องบันทึกไว้เป็นความทรงจำที่ดีดี
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
พี่คิมเคยช่วยคุณยายโม่แป้ง ทำขนมเทียน ขนมครกค่ะ น่าสนใจฟื้นฟูนำมาใช้การใหม่นะคะ ภูมิปัญญไทยแท้แต่โบราณ
ขอขอบคุณค่ะ
ครูคิม สวัสดีค่ะพี่คิม
ดีใจค่ะที่พี่คิมแวะมา...ใช่ค่ะ น่าสนใจนำกลับมาใช้ใหม่ แล้วใครเล่าจะสืบสาน เราต้องช่วยกันคนละไม้คนละมือ "โม่แป้ง" จะได้ไม่ตกงาน...
ขอบคุณค่ะ
พี่คิมขา
วันนี้หนูรีจะโอนเงินค่าเสื้อไปให้พี่คิมค่ะ รายละเอียดจะแจ้งไปที่บล๊อกพี่คิมอีกที ตอนเย็นนี้น่ะค่ะ
การกินอยู่ของผู้คนยุคนี้เอาความเร็ว ความสะดวกเข้าว่านะคะ อย่าว่าแต่ต้องโม่แป้งเลย แค่ขูดมะพร้าวเอง คั้นมะพร้าวเองก็ดูเป็นเรื่องวุ่นวายไปเสียได้ ทั้งๆที่การใช้เครื่องมือประจำครัวแบบไทยๆนั้นไม่ต้องใช้พลังงานไฟฟ้า ของที่โม่ ที่โขลกที่ตำก็ให้รสชาติดีกว่าที่ใช้เครื่องโม่ เครื่องปั่นไฟฟ้า ตัวเองก็รู้สึกว่าอาหารต่างๆสมัยนี้รสชาติไม่ละมุนลิ้นเหมือนสิ่งที่เคยลิ้มรสเมื่อครั้งเป็นเด็กค่ะ
เพิ่งเคยเข้ามาเยี่ยมบล็อกของคุณหนูรี ชอบจังเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณนายดอกเตอร์
ใช่ๆค่ะ สมัยนี้ทุกอย่างต้องรวดเร็ว เร่งรีบ อะไรๆก็ต้องด่วน กะทิก็มีอยู่ในกล่อง แป้งก็มีอยู่ในถุง ข้าวสวยก็ยังอยู่ในกระป๋อง แช่น้ำร้อนแล้วก็กินได้ บ้างก้แช่เข็งเข้าเวฟก็ได้กิน
ทุกอย่างง่ายๆไปหมด แค่เพียงให้อิ่มท้องก็จบ...โลกเปลี่ยนแปลงไปน่ะค่ะ
ขอบคุณน่ะค่ะ
หวัดดีครับ ที่บ้านผมก้อมี มีคนสนใจซื้อด้วยหรอ ผมเก็บไว้นานมาละ สมัยย่าทำขนม ตอนนี้ผมอายุ 32 ละ
สนใจครกหิน อยากรู้จังภาตใต้มีขายที่ไหนบ้างคะ
เครื่องโม่แป้งทำจากหินชนิดใด ใครรู้บ้างคะ? ช่วยตอบหน่อยนะ