คุณเอื้ออีกท่านหนึ่งที่เป็นแรงผลักดันให้โครงการ R2R เกิดขึ้นได้นั่นคือ พี่ต้อย (คุณอรพินท์ วงศ์อนันต์-รองผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาล) และพี่เตี้ย (คุณอุไร ชำนาญค้า-รองหัวหน้าฝ่ายการพยาบาล ฝ่ายวิชาการ) หลังจากก่อนที่โครงการฯ จะได้รับการอนุมัติดิฉันได้มีโอกาสคุยเรื่องแผนงานกับท่านหลายครั้ง และท่านทั้งสองก็ให้คำมั่นอย่างแข็งขันว่า ถ้าหากโครงการไม่ได้การอนุมัติอีกท่านทั้งสองจะขอพบและปรึกษาท่านผู้อำนวยการด้วยตัวของท่านเอง เพื่อที่จะ Defence โครงการให้ผ่านให้ได้...ปรากฏว่าเมื่อโครงการถึงห้องท่าน ผอ. เห็นโครงการก็อนุมัติทันทีอย่างไม่รีรอ งานนี้เราเลยเดินมาได้อย่างราบรื่นยิ่งนัก...
เมื่ออบรมเชิงปฏิบัติการ 4 วันที่จัดขึ้นนั้น พี่ต้อยกับพี่เตี้ย อยู่ร่วมกับน้องๆ ตลอดถึงแม้ในช่วงหลัง สุขภาพพี่ต้อยไม่ดีนักแต่ก็ได้มอบหมายพี่เตี้ยดูแล...น้องๆ ต่อ และพี่เตี้ย-คุณเอื้อของเราก็ไม่ได้ทำให้เราผิดหวังเลย ท่านทำตัวเสมือนเป็นส่วนหนึ่งของผู้เข้าร่วมอบรม และคอยเอื้ออำนวยให้ในแต่ละวันผ่านไปได้อย่างราบเรียบ สิ่งหนึ่งที่ดิฉันได้เกิดการเรียนรู้จากพี่เตี้ยคือ ท่านไม่ได้ทำเป็นเพียงแค่คุณเอื้อเท่านั้น แต่ท่านเป็นคุณกิจร่วมด้วย...
นั่นคือ อยู่ๆ เราก็เห็นท่านไปนั่งร่วมเป็นคุณกิจในทีมสูติ-เด็ก ดิฉันได้ร่วมสังเกตกระบวนการพบว่าขณะที่ท่านอยู่ในกลุ่มนั้น ท่านเป็นคุณกิจจริงๆ ร่วมคิดร่วมทำ ร่วมเดินเรื่องด้วย สิ่งหนึ่งที่ท่านทำได้และได้ทำ ก็เพราะนอกจากการเป็นผู้บริหารแล้วท่านยังเป็นนักปฏิบัติที่แท้จริงคนหนึ่ง...ด้วย จึงทำให้คุณเอื้อดิฉันท่านนี้ร่วมขับเคลื่อนไปตามหัวปลาของกลุ่มได้