สิ่งสำคัญ..แห่งความยั่งยืน...ที่มาจากฐานคิดและความเชื่อในแนวคิดและหลักการที่คล้ายคลึงและสอดคล้อง..
หาใช่การทำตามกระแส...แลัวผัดผ่านหายไป ดิฉันเชื่อว่าหากฐานที่มั่นคงและมีการเชื่อมต่อเครือข่ายที่เข็มแข็ง..
ความยั่งยืน...และต่อเนื่องแห่งการปฏิบัติ ย่อมก่อเกิด..
สิ่งที่น่าเป็นห่วงอย่างยิ่ง คือ ความจริงใจในการทำ ที่อยากจะทำจริง...
จากที่ได้มีโอกาส ลปรร. กับนักปฏิบัติหลายท่าน สิ่งหนึ่งที่พบคือ หลายๆ ท่านเป็นนักปฏิบัติ KM ที่ต่อเนื่องมาหลายปี
แต่ไม่เคยได้มองตนว่าสิ่งที่ตนทำนั้นเรียกว่า KM จวบจนเมื่อ สคส. หรือใครหลายคนสะท้อนให้เห็น...จึงได้ทราบและมุ่งมั่นเดินต่อ
สิ่งที่ต้องจับตามองต่อไป...และคิดว่ามีเกิด...แน่คือ กระแสแห่ง KM ที่จะมีการทำตามตัวชี้วัดและการบังคับให้ทำ
แต่ไม่ได้อันมาจากฐานคิดฐานเชื่อ...ในเรื่อง KM อย่างแท้จริง...
และนักทฤษฎี...ที่กอดตำรา KM ไว้อย่างเหนียวแน่น แต่หากขาดบริบทของความเป็นจริง สภาพจริงที่ไร้รูปแบบ...