mobile โป่งแดง

การออกหน่วยครั้งล่าสุด ต้องบอกว่าโชคดีเป็นที่สุด...

การออกหน่วยครั้งล่าสุด ที่โรงเรียนบ้านโป่งแดง ต.โป่งแดง อ.เมืองตาก จ.ตาก เมื่อวันที่ 24-25 มิถุนายนที่ผ่านมา ต้องบอกว่าโชคดีเป็นที่สุด เหตุเพราะ....

- ชาวบ้านร่วมมือเป็นอย่างดี โดยเฉพาะคณาจารย์โรงเรียนบ้านโป่งแดง และผู้นำท้องถิ่นที่ร่วมมือร่วมใจกันมาร่วมกับเราทั้งสองวัน

และ

- เราได้ที่พักห่างจากไนท์พลาซ่าตากเพียงนิดเดียว ตกเย็นจึงได้เดินเล่น เดินชมวัฒนธรรมทางท้องถิ่นของเมืองตาก

เราชาวคณะโมบายออกเดินทางมาถึงอำเภอเมืองตาก ตั้งแต่เย็นวันศุกร์ที่ 23 มิถุนายน 2549 แล้วก็ร่วมกันรับประทานอาหารเย็นที่โรงแรมเวียงตาก ซึ่งเป็นที่พักของเราทั้งสองคืนด้วย โรงแรมเวียงตากที่เราพักอยู่ใกล้กับตลาดไนท์พลาซ่าตาก เราจึงได้เดินย่อยอาหารกันแถวริมน้ำปิงนั่นเอง ที่นั่นมีสะพานเฉลิมฉลองสมโภชกรุงรัตนโกสินทร์ 200 ปี ที่ห้อยไฟระย้าอย่างสวยงาม พวกเราจึงไม่พลาดที่จะเก็บภาพสวยๆนี้เอาไว้อวดคนข้างหลัง อิอิ หลังจากนั้นเราก็ไปนอนพักผ่อนสบ๊ายสบาย (ข้าพเจ้ามีพี่เลี้ยงงานวิจัยที่ใจดี๊ดี กลัวเราเหงา เลยให้เรานอนเตียงเสริมตรงกลาง บอกว่าจะได้อบอุ่น....) -_-'

เช้าวันที่ 24 มิถุนายน เราไปถึงโรงเรียนบ้านโป่งแดง หลายคณะรีบจัดแจงจัดอุปกรณ์เพื่อให้บริการ ขนาดฉันเห็นยังรู้สึกตื้นตันขนาดนี้ แล้วชาวบ้านที่นั่งรอรับบริการจะปลื้มขนาดไหน ที่เห็นอาจารย์หลายท่านขวนขวายเร่งรีบเพื่อให้บริการขนาดนี้ ไม่เชื่อดูจากภาพได้เลยค่ะ ภาพมันฟ้องเองนะ

มีสามคณะที่ต้องใช้พื้นที่นอกบริเวณโรงเรียน คือ คณะวิทยาศาสตร์และคณะเกษตรศาสตร์ฯ ที่ต้องใช้ศาลาวัดในการอบรมผู้ที่สนใจการทำปุ๋ยชีวภาพและการทำแชมพู ที่มีผู้สนใจมาเข้าอบรบกว่า 200 คนเลยทีเดียว ทำเอา ผู้ช่วยศาสตราจารย์วิจิตร อุดอ้าย ปลื้มเสียจนยิ้มไม่หุบ อีกคณะหนึ่งคือวิทยาการจัดการและสารสนเทศศาสตร์ ที่ได้เตรียมคณาจารย์ผู้เชี่ยวชาญด้านการทำบัญชีรายรับรายจ่าย การเก็บภาษี มาอบรมกับองค์การบริหารส่วนท้องถิ่น หรือ อบต.โป่งแดง โดยใช้ห้องประชุมของอบต.โป่งแดงเป็นห้องเรียนชั่วคราว

ส่วนคณะที่ตั้งจุดบริการภายในบริเวณโรงเรียนบ้านโป่งแดงก็มีผู้มารับบริการไม่แพ้กัน โดยเฉพาะในกลุ่มวิทย์ฯสุขภาพ ที่ต้องเหนื่อยกันเป็นพิเศษหน่อย เพราะมีผู้มารับบริการมารอคิวตั้งแต่เช้าเลยทีเดียว

วันแรกผ่านไปได้อย่างราบรื่น และแล้วก็มาถึงวันที่ 25 มิถุนายน ช่วงเช้าก็ยังมีผู้มารับบริการหนาแน่นไม่ต่างจากวันแรก ช่วงบ่ายท่านคณบดีคณะแพทยศาสตร์ก็ได้มาเยี่ยมเยียนหน่วยบริการเคลื่อนที่ฯ และได้ร่วมพูดคุยกับผู้ที่มารอรับบริการในคณะแพทยศาสตร์ด้วย

วันนี้เป็นวันที่ฉันแทบจะร้องไห้ ไม่ใช่ด้วยความเสียใจแต่เป็นความรู้สึกที่ตรงกันข้าม เพราะวันที่รถบัสเรากำลังจะออก ผู้นำและสมาชิกของชุมชนก็มายืนกล่าวลาและขอบคุณที่ได้ร่วมงานกันในครั้งนี้ พอรถเราออกไปและกำลังผ่านหน้าโรงเรียน ถ้าใครที่อยู่บนรถไม่หลับ ก็จะเห็นกลุ่มที่ยืนส่งเราในโรงเรียนวิ่งมาโบกมือบ้ายบายเราที่หน้าโรงเรียนอีกรอบ เป็นภาพที่สุดแสนประทับใจ ทำให้เราเห็นว่าสปิริตของผู้นำในท้องถิ่นที่นี่พร้อมจะสนับสนุนกิจกรรมที่พร้อมจะทำเพื่อส่วนรวม เพราะทั้งสองวันที่เราออกหน่วยให้บริการฯ ผู้นำท้องถิ่นก็มาอยู่กับเราทั้งสองวัน และคอยอำนวยความสะดวกให้อยู่ตลอดเวลา จึงต้องขอขอบพระคุณทุกท่านไว้ ณ ที่นี้อีกครั้งนะคะ