นิทานสองภาษา

นิทานสองภาษา

     จากการศึกษางานวิจัย ในเรื่องของการอ่านภาษาอังกฤษ พบว่า เด็กนักเรียนส่วนใหญ่มีปัญหาในด้านการอ่านมากขึ้น เนื่องจากขาดความสนใจในการอ่าน ยิ่งได้เห็นผู้เขียนท่านหนึ่ง เขียนไว่ว่าเด็กไทยอ่านหนังสือวันหนึ่งไม่เกินแปดบรรทัด ไตร่ตรองดูแล้วก็ไม่อยากจะเชื่อเลย แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริงทำให้นึกถึงว่าหนังสือที่เป็นภาษาไทยยังอ่านกันน้อย ไม่ต้องพูดถึงภาษาอังกฤษเลย คงเป็นที่เข้าใจ เนื่องจากเด็กที่มีประสบการณ์ไม่ดีกับวิชา ภาษาอังกฤษด้วยแล้วนั้น คงจะยากที่สนใจอ่าน แต่สิ่งเดียวที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ คือต้องมีแรงจูงใจ สร้างจุดสนใจให้น่าอ่านจากสิ่งที่ชอบ นี่ก็เป็นเรื่องสำคัญทีเดียวที่จะทำให้เด็กกลับมาฝึกอ่านภาษาอังกฤษกันได้บ้าง แล้ววันนี้เด็กๆจะรู้สึกรักในภาษาอังกฤษทันที จากประสบการณ์ที่เคยสอนอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจ ผู้เขียนมีความสนใจในเรื่องอยากให้เด็กจำคำศัพท์ได้ พร้อมทั้งพยายามอ่านให้ได้ด้วยตนเอง เลใช้เทคนิคเล็กน้อย โดยการหานิทานภาษาอังกฤษมาเล่า และเฉลยเป็นภาษาไทยในภายหลัง จริงๆแล้วก็นิทานสองภาษานั่นแหล่ะค่ะ แต่ต้องใช้วิธีการหลอกล่อผู้เรียน ให้เกิดความอยากรู้ก่อน เหมือนเรื่องเล่าหนึ่ง ที่พ่อถามลูกว่า ทายซิมีอะไรอยู่ในมือของพ่อ ลูกบอกไม่รู้ พ่อถามว่าอยากรู้ไหม ลูกตอบว่าอยากรู้ขอดูหน่อย ทำอย่างไรก็ได้ พ่อให้ลูกเคาะพื้นสิบที ลูกก็เคาะ นั่นเป็นเพราะความอยากรู้ พ่อก็ให้ดูในมือที่พ่อกำเหรียญบาทเอาไว้หนึ่งบาท แต่ลูกสาวพ่อเคาะโต๊ะไปแล้วสิบที นี่ก็เป็นอีกเทคนิคหนึ่งแต่ใช้ซำบ่อยๆก็ไม่ได้ ต้องปรับเปลี่ยนไปเรื่อยๆไม่ว่า จะเป็นเหรียญบาท หรือ การเคาะพื้น ก็เหมือนกับการอ่านถ้าสิ่งใดน่าสนใจก็อยากอ่านอยากรู้ แต่ถ้าไม่ดึงดูดความสนใจก็ไม่สามารถสร้างความสนใจให้ผู้เรียนได้ จากนั้นครูก็ให้นักเรียนท่องคำศัพท์จากนิทานที่อ่านเป็นคำคล้องจอง เช่น ไอ ฉัน ยู คุณ ชุน โกรธ แองกรี มี ฉัน วัน เดย์ เบย์ อ่าว ว่าว ไคท์ ไนท์ กลางคืน ยืน แสตน แมน ผู้ชาย ยาย แกรนมา ฟาร์ ไกล ไป โก โล ต่ำ ดำ แบล็ค แล็ค ขาดแคลน แขน อาร์ม ชาร์ม เสน่ห์ เท่ห์ สมารท์ เป็นต้น รวมแล้วเด็กได้คำศัพท์มากกว่า 5 คำ จำได้ทั้งเรื่องที่อ่าน ศัพท์ที่จำ คำคล้องจอง  หมดชั่วโมงแล้วนักเรียน บอกว่าแล้วครูมาสอนอีกนะครับ นะคะ แค่นี้มีความสุขเกินร้อย

[ปิยดา ดำมี]

from นักศึกษาภาษาอังกฤษ

เป็นเทคนิคที่ดีมากเลยค่ะในการจำคำศัพท์

แต่ทำอย่างไรไม่ให้ลืมดีค่ะ..