หมีพูและผองเพื่อนเป็นสัญลักษณ์เเห่งมิตรภาพในสังคม


เมื่อท่านเห็นหมีพู ท่านนึกถึงอะไรคะ?

     ทุกคนเห็นด้วยไหมคะ? ว่าเมื่อเห็นเจ้าหมีพุงอ้วนอารมณ์ดีตัวนี้"หมีพู" แล้วทำให้เรานึกถึงมิตรภาพของเราไม่ว่าสมัยวัยเด็กหรือกระทั่งวันที่เราเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ดิฉันคิดว่า"หมีพู" เป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งนะคะ ที่สังคมปัจจุบันควรย้อนกลับไปนึกถึงช่วงเวลาที่เรามีความสุขอันหอมหวานกับคำว่าเพื่อนหรือมิตรภาพดีๆกับสัญลักษณ์"หมีพู"

     แม้ว่ามันจะเริ่มขาดแคลนในปัจจุบันสำหรับความจริงใจ ใสซื่อที่เราจะแสดงต่อกันเพื่อสร้างมิตรภาพใหม่ แต่บล็อกในgotoknow นี้ก็เป็นเหมือนสัญลักษณ์อย่างหนึ่งเช่นกัน ในการสร้างมิตรภาพทางวิชาการเเบบไม่จำกัดสาขาวิชา โดยท่านแสดงความคิดเห็นครั้งหนึ่ง สองหรือสามครั้ง....จนนับไม่ถ้วน นั่นแหละเริ่มเกิดเป็นสายใยแล้ว ก็มิตรภาพไงคะ....

      การอ่านบล็อกโดยไม่แสดงความคิดเห็นน่ะดิฉันคิดว่าเป็นการเข้าบ้านโดยไม่ได้เคาะประตู  สำหรับความคิดเห็นเล็กน้อย เช่น "อ่านเเล้วค่ะ" มันก็เป็นพลังงานอันยิ่งใหญ่ที่จะเป็นแรงผลักดันดีๆ ให้สร้างงานเขียนคุณภาพต่อไป....ก็เพราะมิตรภาพที่ผู้ร่วมแสดงความคิดเห็นมอบให้ ไม่ว่าจะติหรือชมก็ตาม

     ดังนั้นคำว่า"มิตรภาพ หรือเพื่อน"ที่แม้เราจะไมรู้จักกันมาก่อนก็สร้างได้ไม่ยาก...เพียงแต่เราเปิดใจ ที่จะเข้าไปทักทายก่อน

     ...เชื่อว่าผู้เขียนบล็อกท่านอื่นก็หวังลึกๆเช่นกันว่าจะเกิดการเเลกเปลี่ยนกันในบล็อกโดยการเเสดงความเห็น...และดิฉันหวังลึกๆเช่นกันค่ะว่ามิตรภาพทางวิชาการของชุมชนนี้จะก่อเกิดจากการแสดงความคิดเห็นของผู้เข้าชมค่ะ....

 

                                                                                                                                                    

  

หมายเลขบันทึก: 37064เขียนเมื่อ 4 กรกฎาคม 2006 18:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:26 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (15)
อันนี้เป็นบทความในไฟล์ที่กิ๊กนำรูปหมีพูมาลง แต่อยากให้ทุกคนอ่านหากไม่มีโอกาสได้เปิดไฟล์ดูค่ะ...

ต้องชวนเพื่อนในห้องเรียนให้มาทำการบ้านในโกทูโน

การแสดงความเห็นเป็นสิ่งสำคัญค่ะ....และการแสดงความคิดเห็นนั้นอาจทำให้เกิดมิตรภาพและศัตรูได้หากใช้โดยปราศจากความระมัดระวัง...ดังนั้นการแสดงความคิดเห็นเป็นเสรีภาพที่มี"แดน"อย่างกว้างขวาง นั้นควรจะมีขอบเขตในการที่ไม่ไปก้าวล่วงในเรื่องอื่น เช่น เรื่องส่วนตัว เป็นต้น โดยไม่ได้เข้าไปแสดงความคิดเห็นในเนื้องานย่อมไม่เป็นผลดีแน่....
เมื่อไรเพื่อคนอื่นๆ ของหมีพูจะเข้ามาแสดงความคิดเห็นมั่งน้า.......? คงมีสักวัน...อิอิ

ผมคนหนึ่งที่เขียนบลอกมา(ไม่นาน) แต่อ่านบลอกนานกว่า

ผมเห็นอย่างนี้นะ หากมีคนคอมเมนต์เราไม่ว่าเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เราเขียนอย่างน้อย การร่วมมันก็เกิดขึ้น

แต่ในทางกลับกัน การเขียนที่ล้นเกินในบทความหรือในคอมเมนต์ ก็คือการบริโภคข้อมูล ที่ในปัจจุบันผมเหนื่อยหัวแทบระเบิดหากจะต้องติดตามทุกอย่าง

ผลเลยชิวๆ ดีกว่าไม่คาดหวงัอะไรมาก เพราะจะเสียใจ

อ่านหนังสือ ฟังลิซา โอโนะ จิบวิสกี้ แล้วโลกก็ยิ้ม

เมาแว้ว 555

มันก็จริงนะ....อย่าคาดอะไรให้มากเกินไป ต้องใช้คำทางพระท่านบ้างว่า"ปล่อยวาง"ซะบ้างจิตใจจะได้สงบ หากมัวแต่คาดหวังก็รังแต่จะยุ่งใจไปเปล่าๆ

วันนี้เห็นภาพพูน้อยกอดหมอนน่ารักดี ก็เลยอยากให้ทุกคนได้ดูกันค่ะ

  • วันนี้พูมีพิกเลตเป็นเพื่อน หลังจากที่ยืนกอดหมอนอยู่นานค่ะ...เปรียบเสมือนกับคนเรานะก็คงจะปฏิเสธคำว่ามิตรภาพไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเมื่อไรมิตรภาพที่ดีเข้ามาในชีวิตก็มีแต่สิ่งดีๆตามมาเสมอ อย่างน้อยก็ยังรู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนี้...

แวะมาทักทายครับ ไม่รู้ว่ามาช้าเกินไปรึเปล่า (พรหมพึ่งมาลิขิตให้ได้อ่าน อิอิ)

ชอบ อียอร์ ครับ น่ารักดี   พูห์ใจดี หาหางมันเจอด้วย

  • ไม่ช้าไปค่ะ
  • วันหลังพาทิกเกอร์มาเยี่ยมด้วยนะคะจะได้ครบทีมพอดีค่ะ
  • ขอบคุณมากค่ะที่มาร่วมเป็นก๊วนพูด้วยกัน

ไม่รู้ว่าจะเสียมารยาทรึเปล่านะครับ แต่อยากแนะนำให้รู้จักเพื่อนที่ชอบทิกเกอร์อีกท่านหนึ่ง ที่นี่ครับ

  • ขอบคุณค่ะคุณเจษฎา
  • ดิฉันเข้าไปเยี่ยมชมแล้วค่ะ น่ารักถูกใจมากค่ะ
  • ดีใจว่าผองเพื่อนเรามีเยอะมากจริงๆ..อิอิ

อยากได้ประวัติ eeyore อ่ะค่ะ ถ้ามีช่วยมาโพสหน่อยนะคะ เด๋วจะแวะมาดุ

 

หมีพูเยอะแยะค่ะ

 

รักนะ

beshell  จุ๊บจุ๊บค่ะ

 

ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านที่เข้าเยี่ยมชมค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท