ชีวิตที่มีค่า

ที่สุดของหัวใจ

ไอวี่หนูไม่รู้หรอกว่าทำไมแม่ไม่เขียนบันทึกตั้งแต่หนูเกิด และหนูไม่รู้หรอกว่าทำไมแม่จึงเริ่มเขียนวันนี้ จริงแล้วแม่เขียนทุกวันตั้งแต่รู้ว่ามีชีวิตน้อยๆอยู่ในท้องของแม่ วันนั้นไม่ต้องพูดถึงอะไรเลย ความรู้สึกเกินคำบรรยาที่จะให้ทราบ ไว้ให้หนูโตแล้วมีครอบครัวหนูก็จะรู้ ช่วงที่แม่ท้องหนูทุกคนบอกว่าคนที่ท้องจะแพ้อาหารหรึอของแปลกๆ แม่กินได้ทุกอย่างและชอบพิเศษคืออะไรรู้ไหม? แม่บอกก็ได้เป็นขนมหวาน กินได้ทุกอย่างก็จริงนะแต่ถึงเวลาก็ออกหมดเลย เวลาที่ว่าหลังจากทำงานและกลับถึงบ้านไม่ทันได้เข้าห้องน้ำก็ออกตรงหน้าบ้านนั้นแหละ เป็นอยู่ประมาณ 4 เดือน หลังจาก 4 เดือนสบายเลยไม่เหมือนคนท้องเลยเพื่อนแม่ต่างก็บอกกันอย่างนั้น แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็จะเห็นเป็นท้องแม่นี้แหละเริ่มเห็นได้ชัดเจนขึ้น (เหมือนคนลงพุง)ระยะเวลา 4 เดือนแม่ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี พ่อหนูด้วย พร้อมทั้งคุณปู่ ย่า ตา ยาย และคนอื่นๆ ที่แม่รู้จักที่ไม่สามารถบอกนามได้ ต้องขอขอบคุณทุกๆคนมา ณ โอกาสนี้ เรื่องเสื้อผ้าแทบจะใส่ไม่ได้ แต่แม่ได้รับความอนุเคระห์ชุดคุมท้องจากพี่สะใภ้ (ป้าพร แฟนลุงเชียร)ซึ่งป้าพร ก็ได้จากป้าเถียร และบางส่วนก็ได้จากเพื่อนแม่ที่ซื้อมาให้ (แม่เกียง แม่ช้อน) แม่ใส่ครั้งแรกไม่มั่นใจเลยก็เป็นครั้งแรกในชีวิต