พูดกันดีๆ...จะได้ขอกันนานๆ...

ได้อ่านบันทึกของคุณโอ๋ เรื่อง optimistic-pessimistic แล้ว....ทำให้พี่เม่ยนึกถึงสมัยตัวเองเป็นเด็กๆขึ้นมาทันที (เน้น! สมัยเป็นเด็กค่ะ)

ตอนนั้นอยู่ชั้น ป.2 คุณพ่อไปเที่ยวปีนัง ซื้อสีเมจิกมาฝาก(สมัยนั้นเป็นของใหม่มาก...บ้านเรายังไม่ค่อยมีใช้ค่ะ) โห! ดีใจมากค่ะ ใช้อย่างทะนุถนอม ดูแลเป็นอย่างดี

รักมากเพราะเป็นของๆเรา

วันดีคืนดีก็เอาไปใช้ที่โรงเรียนในชั่วโมงวาดเขียน.....

เพื่อนๆก็มาขอดูประสาเด็กๆค่ะ เห่อกันใหญ่...

เพื่อนรักคนหนึ่ง บอกว่า "ขอลองใช้บ้างได้ไหม เพราะไม่เคยใช้มาก่อนเลย."...พี่เม่ยก็ให้ค่ะ..."เรามาใช้ไปพร้อมๆกันนี่แหละ"

พอใช้เสร็จก็เก็บเข้ากระเป๋าเรียบร้อย เพื่อนอีกคนหนึ่งก็เดินมาบอกว่า

"โหย!...ของเราก็มี ดีกว่านี้อีก เราใช้มาตั้งนานแล้ว....แต่ไม่ได้เอามา....

"ของเธอใช้เสร็จแล้ว....เอามาให้เราใช้หน่อยซี่!..อย่าหวงไปหน่อยเลยน่า..."

พี่เม่ยไม่ให้ค่ะ ยังไงก็ไม่ให้ จำได้ว่าครั้งนั้นทำให้เพื่อนคนนั้นโกรธกันไปนานเลยแหล่ะ

ก็ถ้าพูดกันดีๆ มีเหตุผล....ก็ให้ไปแล้ว

แต่ถ้ามาพูดแบบนี้ .."ยังไง..ยังไง...ก็ไม่ให้ค่ะ"

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

เมื่อเราโตขึ้น ดิฉันก็เรียนรู้ว่า ต้องให้ก่อนเพื่อที่จะรับ ไอเดียของซอฟต์แวร์ open-source อย่าง KnowledgeVolution ก็เป็นอย่างนี้คะ ให้ไปใช้กันฟรีๆ แล้วเมื่อใช้แล้ว เราก็คาดหวังว่าจะให้เข้ามาช่วยกันพัฒนาต่อยอด หรือไม่ก็ donation คะ โมเดลอย่างนี้หละคะ ใช้กันทั่วโลก และก็มีประโยชน์มากคะ เป็น win-win situation คะ

[นนทลี]

เราก็คงต้องมี ... จรรยาบรรณ ...ในการใช้กันด้วยนะคะ ผู้ใช้ก็ใช้ได้สบาย สบาย ... ผู้ให้ก็ไม่ผิดหวังด้วย

[ขจิต ฝอยทอง]

• รู้สึกดีครับพี่เม่ย
• เข้าใจอะไรหลายอย่าง อยากเห็นอาจารย์ท่านนั้นเข้ามาช่วยgotoknowครับ
• ขอบคุณมากครับสำหรับกลอนที่ไพเราะ
  
• ปล ผมเคยชมเด็กแบบข้างบน เด็กๆว่า น้ำยาล้างจานหรือคะ สนุกมาก

[พี่เม่ย]

อ.จันทวรรณคะ!

• ช่วย "เติมเต็ม" ได้อย่างเหมาะเจาะจริงๆค่ะ (ได้ดังคาด) 

คุณหมอนนท์...

• ใช่แล้วค่ะ..จรรยาบรรณ (อุ๊ย! เกินคาด)

คุณขจิตคะ

• ห่วงว่าเราพูดเรื่องกลอนตรงนี้ เดี๋ยวคนอ่านจะ..งง...นะคะ พี่เม่ยทำ link ไว้ให้ละกันนะคะ