รัตติกาล...เพื่อวันรุ่ง
เมื่อยามแสงอรุณของวันใหม่ ปรากฎขึ้น แสงแห่งภิรมย์นี้ที่พกพาความสดใสมาแผ่ซ่านให้ผองชน เราก็เพิ่มกิเลสให้ตัวตนแห่งเรา โดยรู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้าง จนหนาทวี และแล้วแสงนี้ก็ค่อย ๆ เพิ่มความเข้ม ขึ้นสู่สูงสุดในยามเที่ยงวัน เพื่อแผดเผาเอากิเลสที่เกิดขึ้นในช่วงต้น ให้ลดลง ธรรมชาติที่เป็นไป ช่างน่าอัศจรรย์ใจยิ่งนัก เมื่อเราต้องเผชิญ บ้างก็หลีกหนีเพื่อรักษาเอากิเลสไว้ บ้างก็ต่อสู้เพื่อขัดเกลาเอาออกเสีย มองเห็นไปด้วยใจเป็นธรรม(ชาติ)
ตกบ่ายถึงเย็น แสงแห่งภิรมย์ก็ได้ลดราวาศอกลง ผ่อนคลายให้หายล้า เข้าสู่ราตรีกาล ช่วงแห่งการทบทวน “ชีวิต” ตนด้วยตน และเตรียมไว้ในวันรุ่ง อย่างไม่ประมาท เพราะที่แล้วมามักจะพลาด พลาดด้วยการประมาทไม่ทบทวน รวมถึงละเลยไม่เตรียมการ
คิดได้เมื่อได้เผชิญและไร้กระบวนท่าในการต่อสู้เอาตัวรอด เหนื่อยนัก ยากยิ่งกว่าจะผันผ่าน แม้เชื่อว่าจะก้าวข้ามพ้นไปได้ หากไม่ประมาทคงไม่ต้องเหนื่อยล้ามากมายเช่นนี้ กว่าจะรู้จักกับคำว่า “ประมาท” ก็ต้องแลกและเรียนรู้ด้วยการ “ประมาท” เสมอ เช่นนี้หรือ? “ประมาท” กับ “ดื้อ” ยังไงแน่ หรือเพราะว่า “ดื้อ” จึงทำให้ “ประมาท” เมื่อคิดได้ก็บันทึกไว้ แต่ยังไม่เคลียร์นักหรอกครับ
ความเห็น (28)
ชอบคำ*แสงแห่งภิรมย์*ค่ะ
เคยผ่านตาชื่อแสนประทับจิตค่ะ
ขอฝากถึงคุณสิงห์ ป่าสักนะคะ
ว่าขอยืมชื่อเป็นพระเอกสักเรื่องค่ะ
จะได้ไหม..เอ่ย..
และ..
นามนี้คล้องกับ
เสือ กลิ่นสัก เรื่อง*ร้อยป่า*085ของคุณพนมเทียน
หากจำไม่ผิดนะ
อ.ดร.จันทวรรณ
ยังไม่แน่ครับ ตอนนี้ประตูบ้านเปิด ๆ ปิด ๆ จนผมชักงง แต่ยังรออยู่หน้าบ้านไม่ไปไหนเลยครับ
นายบอน!
คม ๆ ที่ไหนครับ เป็นข้อเตือนใจเมื่อยามคิดอะไรได้ในการจัดการตน นะครับ
น.เมืองสรวง
ผมได้รับข้อความเพื่อ ลปรร.จากท่านหลายทางแล้วครับ แต่ยังไม่มีโอกาส ต่อเติมเสริมยอดกันเลยนะครับ รอสักครู่ เคลียร์ ๆ การใช้ GotoKnow ให้เรียบร้อยก่อนนะครับ
คุณ พะยอมไพร
ผมก็ชอบคำนั้นครับ ถึงได้เลือกมาใช้ สิงห์ ป่าสัก อยู่ที่นี่ครับ http://gotoknow.org/profile/yutkpp
เพลงเพราะครับมีความหมายดีมากครับ....
ค่ำคืนนี้ จันทร์ครึ่งดวง ลอยเอียง เคียงคู่ฟ้า ยามราตรี
แสงจันทรา นวลละออ ทอแสง ขับความมืดหม่น บนผืนฟ้า
อากาศ....ร้อน...อบอ้าว ไร้ลมรำเพย
แต่...ใจดวง..กลับสงบงาม นิ่งฉ่ำเย็น อย่างน่าแปลก
จันทร์ครึ่งซีก กำลังสอนใจ ใครบ้างล่ะหนอ.....ที่กำลังอยากแบ่งปันฝันฝากใจไปกับ
มวลหมู่ดาราบนฟ้ากว้าง.........
จันทร์ครึ่งซีก รอวัน....บานเต็มดวง......เหมือนทุกดวงใจ รอบานเบิก ดังบัวในบึงกว้าง
ที่รอบาน..หวานแย้ม...รับแสงอาทิตย์อุทัย และ ดังใจเราที่รอแสงธรรม แสงทอง ส่องใจ
ให้หยดน้ำค้างบนใบบัวและหยดน้ำตาในใจเรา มลายหายไปกับแสงอรุณรุ่ง...เพื่อชีวิตนี้
ที่มิมีวันมอดสิ้นหวัง ขอแค่เพียงเติมต่อ คิดดี ทำดี มีรัก ใช่ไหมเล่าเธอ.......
จันทร์กระจ่างฟ้า กระจ่างใจ สว่างไสว เปรียบดังยามใจเราเป็นสุข ยามเราทุกข์ ดังจันทร์แรม
รักก็แรมร้างลา พาใจให้มืดหมองหม่น.....
ธรรมชาติของจันทรา และดารางาม หมุนเวียนเปลี่ยนผัน กำลังสอนใจเรา ให้ยอมรับความจริงแท้
แน่นอน....นะดวงใจ
ดวง....หยิบหนังสือ บนหัวนอน เพื่อนคู่ยากหลากหลายเล่ม
ก้าวรักในรอยจำ..A WALK TO REMEMBER
หอมกลิ่นภูเขา..ของสร้อยแก้ว คำมาลา
ไร้พรมแดน...ของลาวคำหอม
และโลกสีน้ำเงิน ของอัศศิริ มาประโลมใจไปกับคืนค่ำนี้ ที่จันทราท้าแสงนวล
โลมไล้หมองหม่น บนฟากฟ้า.....
แลลอดผ่านหน้าต่างบานกว้าง ผ่านใบจำปี กวัดไกว ไหวลม แสงทองอาบส่องยอดไม้มา
เยือนแย้มยิ้มอยู่ ภายในใจ ดวงงามยามนี้ ให้ใสงาม ฉ่ำเย็น....
แสงจันทร์อาบกายให้แสนหวานละมุน และดวงกำลังหยิบ หนังสือของ..หลวงพ่อเทียน...
ที่ดังแสงเทียน แสงทอง ส่องสว่าง อาบเส้นทางใจ ให้แสนสงบงาม ไปตามกัน.....
แสงจันทร์...แสงธรรม..แสงเทียน กำลังหลอมละลายให้ดวงนอนหลับฝันดี ในราตรีนี้
ที่เราทุกคนมีสิทธิ์ เลือกอบร่ำ พร่ำบ่มใจ เพื่อเอิบงาม ได้เท่าเทียมกัน.....
คิด.....ไปทำไมเล่า..คนเรานั้นคิดอยู่เสมอ เหมือนดังกระแสน้ำ การหลงติดกับความคิด ก็เหมือนกับ
การตักน้ำมาเก็บไว้ แต่ถ้ามีสติรู้เท่าทันความคิดนั้นๆ ก็เหมือนน้ำไหลมา แล้วก็ผ่านไป...
การหลงติดในความคิด ทำให้เกิดทุกข์.........
หยุด... ให้เป็น..ทันที ที่คิด จับดวงจิตที่คิดเพ้อให้หยุด..ให้ทัน..ท่วงที มีมีสานต่อ ก่อตรมระทมทุกข์
โอ้ดวงใจ.....คนดี...ไม่ว่ายามนี้ อยู่หนใด คิดดี คิดร้าย คิดหมาย คิดมั่น คิดฝัน คิดปอง คิดอยากลอง
คิดอยากเล่น คิด......คิด....คิด....จะตาย จะเป็น ใครเล่ารู้.....นอกจากใจเราดวงนี้ที่ทุกข์ทน...เกินทาน.
ดวง....ขอวอน...ด้วยใจดวงนี้ ที่พลีให้ เพื่อนร่วมโลก ลดโศกเศร้า รานร้าวฤดี
ด้วยค่ำคืนนี้ ที่แสนงาม ผ่านจันทร์เสี้ยวดวงเศร้า ทุกคราครั้งที่นั่งมองนะคนดี ที่แสนรัก.......
คุณ น.เมืองสรวง
เพลงไหนครับที่ว่าเพราะและควาหมายดี หรือเพลง "คนตัวดำ" ครับ (ยิ้ม ๆ)
คุณ ไม่แสดงตน
ขอบคุณครับที่เข้ามา ลปรร.กัน ชอบครับ สำหรับคำเตือนที่สอนใจ ทุกข์เกิดจากการคิดขอเราเอง ฉะนั้นสุข/ทุกข์ อยู่ที่ใจ ใช่ไหมครับ
สุริยันจันทรานำพาแสง
กระจ่างแจ้งประทับใจไปทุกหน
ธรรมชาติยังเปล่งแสงแห่งตัวตน
เราเป็นคนไยไม่เปล่งประกายงาม
เตรียมตัวตนเตรียมใจไม่ประมาท
บางครั้งพลาดจากสิ่งดีที่มองข้าม
คมความคิดติดตรึงใจไปทุกยาม
ขอบคุณนาม "ชายขอบ" มอบด้วยใจ
คุณ ฟ้าสีทอง
ขอบคุณมากครับ สำหรับแสงดาวแห่งศรัทธา (จะไปฟังที่บ้านครับ ที่ทำงานจะเปิดหน้าเวบนั้นไม่ได้ครับ)
ผอ.บวร
คำกลอนของมอบให้ จะขอรับไว้ด้วยใจเช่นกันครับ และขอชวนมารวมร่วมพลังขับเคลื่อนสังคมสู่ "ศานติ"
พี่ชายขอบ
ผมติดตามอ่านเกือบทุกบันทึกเลย...พี่เขียนออกมาได้ดี ในส่วนของความรู้สึกและถ่ายทอดออกมาเป็นร้อยแก้วครับ...อ่านแล้วก็ทำความเข้าใจไปด้วย...ได้รู้ว่าในบางมุมของพี่ชายขอบเป็นอย่างไร
คุณ"จตุพร"...ตกลง...คุณชายขอบเป็นอย่างไรคะ...
เล่าสู่กันฟังบ้างสิคะ...(ยิ้มๆๆ)
คืออย่างนี้ครับ Dr.Ka-Poom
ในมุมที่เราเห็นว่าพี่ชายขอบดูจริงจัง และ เข้ม ดุ (ดูรูปประกอบด้วย) แต่ มีความสุนทรียะสูง ...ที่สำคัญ อ่อนไหวด้วยครับ...สรุปโดยรวม เป็น "คนน่ารัก " +"คนดี" ครับ
น้องจตุพร และ Dr.Ka-poom
วันนี้ตอนทำเวที ลปรร.เพื่อยกเป็นชมรมเพิ่มพูนพลังคนพิการ อ.ป่าบอน รู้สึกตัวเหมือนจะจามตั้งหลายครั้ง สงสัยแล้วว่าน่าจะมีใครกำลังนิน...เสริญ
ตกลงพี่ดูดุ ๆ จริงเหรอครับ จะได้เปลี่ยนรูป สำหรับอ่อนไหวนะพอมี แต่อ่อนหวานนี่หาไม่ได้เอาเสียเลยครับ...ยิ้มๆ
นั่นสินะ .. ใช่เลย ! ไม่ลอกอ และ "คนน่ารัก " +"คนดี" แถม Dark Tall และ Handsome แต่เน้นตัวแรกเป็นพิเศษ ไม่เหมือนคุณ น้องจตุพร !
ประมาท” กับ “ดื้อ” ยังไงแน่ ?
อ๋อ ... ไม่ยาก ... ประมาท มักเกิดจาก ความเชื่อมั่น ที่มากเกินไป เช่น ผมเรียนค่อนข้างดี จบป.ตรี ก็คิดว่ายังไง สอบบรรจุได้ Sure ! ในใจนึกอยู่แต่ว่าจะเลือก วิทยาลัยครูไหนดีนะ ? แล้วก็ไม่อ่านหนังสือสอบ ผลคือ สอบได้ที่ 113 เขาบรรจุไม่กี่สิบคน เรียกรอบสองได้ถึงที่ 110 มันส์ มั้ยล่ะ เจ้า ความประมาท
สอน รร.เอกชนอยู่ค่อนปี อะไรๆก็ดี แต่ผมก็ ดื้อ คือ มีเจตจำนง ที่จะทำ หรือ ไม่ทำ ตามที่ คนอื่น หรือ ตนเอง เคยคิดว่าควรทำ ในที่นี้คือการ ลาออก ให้เป็นคนว่างงาน และอ่านหนังสือเตรียมสอบบรรจุครั้งที่สองในปีถัดมา บางวันไปนั่งอ่านระเบียบ กฎหมาย ใต้ร่มไม้ข้างหอพัก ไม่ถึงชั่วโมงก็ง่วง เลยเดินกลับจะไปนอน เสียงพ่อก้องมาในสำนึกอีกว่า " ปีนี้เอาให้ได้นะ ไปไหน ใครถาม พ่ออายเขา " ก็เพื่อนซี้ผมที่ไปจากตำบลเดียวกัน เรียนด้วยกันมาตลอด เขาสอบได้ที่ 1 ตั้งแต่ปีแรก ไม่ใช่ 1 สองตัว ตามด้วย 0 อย่างผม ผมจึง ดื้อ เดินกลับไปนั่งอ่านหนังสือต่อทันที
ผลจากความ ดื้อ ทำให้ผมสอบบรรจุ ได้ที่ 2 จากผู้เข้าสอบจากทั่วประเทศ 842 คน และบรรจุทำงานรับราชการต่อเนื่องมาจนปัจจุบัน ไม่กี่ปีหรอกครับ 30 ปี ฝ่าๆ เท่านั้นเอง ! ( ตายจริง ! ใครไม่รู้ต้องนึกว่าเราแก่แล้ว แน่เลย .. ขอปฏิเสธว่า ยัง ... ยังแก่กว่านี้ได้อีกครับ )
น้องจตุพร
ไม่เปลี่ยนครับ ไม่เปลี่ยนก็ได้ แต่รูปที่เคยใช้ทั้งหมด เอาไปลงไว้ที่หน้าประวัติ มี 5 version ครับ หากจะโหวต ขอให้โหวตกันในใจ เพราะหากรู้จะเขินครับ
อาจารย์ Handy ครับ
ที่เน้นนะแปลว่าดำ มืด หรือคล้ำ ๆ ดีครับ (เอาที่เหมาะสำหรับผมนะ) ผมตามไปให้ คห.ไว้ที่บันทึกอาจารย์แล้วด้วยครับว่า..."กลิ้งเลยครับ เมื่อบวก ๆ ดู ก็จะพบว่า 50 ฝ่า ๆ แล้ว ขอบคุณครับ ประมาทนี่ถัดจากดื้อไปอีกใช่ไหมครับ"