น่ารู้เรื่องหูแว่ว

หูแว่ว.. การดูแล จัดการ และช่วยเหลือ

ผู้ป่วยจิตเภทหลายคนมีอาการประสาทหลอน อาการประสาทหลอน คือการรับรู้ทางประสาทสัมผัส โดยไม่มีสิ่งกระตุ้นที่เป็นจริง เช่น หูแว่ว ภาพหลอน อาจมีประสาทหลอนทางหู ตา จมูก ลิ้น หรือสัมผัสทางกาย ที่พบบ่อยคือ หูแว่ว ได้ยินเสียงคนพูด

อาการหูแว่วสร้างความเดือดร้อนกับผู้ป่วยพอสมควร จากการพูดคุยกับผู้ป่วย ผู้ป่วยได้เล่าประสบการณ์เกี่ยวกับหูแว่วให้ฟังเช่น

-มีหูแว่ว เสียงคนรู้จักกันมาสั่งให้เกลียดชังพระ ตนเองรู้สึกผิด ตั้งสติได้ก็ก้มลงกราบที่พื้น นอกจากนี้ยังมีเสียงมาพูดคุย ตนเองใช้วิธีแผ่เมตตา ตอนนี้รู้สึกเสียงเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย พยายามเรียนรู้มัน ศึกษามัน เสียงมีมากตอนที่อยู่ว่างๆ

-มีหูแว่วเป็นญาติมาพูดคุยด้วย ใช้วิธีไม่สนใจ ทำเฉยๆ แต่บางทีรู้สึกกลัว ใช้วิธีหลบซ่อนในที่ต่างๆ

-มีเสียงคนมาบอกรักตลอดเวลา รู้สึกพอใจไม่อยากให้เสียงหายไป นั่งยิ้มคนเดียวบ่อยๆ

-เสียงคนที่ข้างบ้านบอกว่าฉันเป็นคนไม่ดี หงุดหงิด ต่อว่าเขาเป็นการโต้ตอบ

การประเมินอาการหูแว่วเป็นสิ่งจำเป็น พยาบาลต้องประเมินผู้ป่วยแต่ละคนเรื่องประสบการณ์เกี่ยวกับอาการหูแว่ว เช่นเขาได้ยินเสียงอะไร เนื้อหาเป็นอย่างไร เสียงมาบ่อยไหม เวลาที่ได้ยินเสียงเขารู้สึกอย่างไร เขาโต้ตอบเสียงอย่างไร แล้วมีวิธีจัดการกับเสียงอย่างไร

การประเมินจะช่วยให้พยาบาลวางแผนการดูแลได้ ถ้าเขาได้ยินแล้วแยกออก หาอะไรเบี่ยงเบนความสนใจ เช่น ไม่สนใจเสียง หากิจกรรมทำ คุยกับคนอื่น ฟังเพลง รดน้ำต้นไม้ ฝึกหายใจผ่อนคลาย หรืออ่านหนังสือออกเสียงดังๆ ก็ถือว่าเขาปรับตัวกับเสียงได้ แต่ถ้าหากเขาได้ยินเสียงสั่งให้ฆ่าตัวตาย สั่งให้สั่งให้ทำตาม ให้ทำร้ายคนอื่น แล้วผู้ป่วยไม่สามารถแยกแยะได้หรือไม่สามารถควบคุมตนเองได้ ก็จะเป็นอันตรายเหมือนกัน บางคนหมกมุ่นกับเสียงแว่วจนไม่สนใจสิ่งแวดล้อมก็มี

ผู้ป่วยที่อาการหูแว่วไม่ดีขึ้น สิ่งหนึ่งที่พยาบาลต้องกลับมาคิดคือ ผู้ป่วยรับประทานยาหรือเปล่า ด้วยเหตุที่ว่าผู้ป่วยจิตเภทหลายคนไม่รับรู้ว่าตนเองป่วย เป็นไปได้ที่เขาจะไม่อยากรับประทานยา ต้องคอยดูแลเมื่อให้ยา ให้รับประทานยาต่อหน้า อ้าปากให้ดู ระวังซ่อนยาใต้ลิ้น ระวังคายยาลงแก้วน้ำหรือทำท่ารับประทานแต่กำยาไว้ในมือ ยาจะทำให้อาการหูแว่วหายไปหรือลดลง ทำให้ผู้ป่วยกลับมาสนใจสิ่งแวดล้อมมากขึ้น พฤติกรรมเหมาะสม

เมื่อผู้ป่วยประสาทหลอนที่บ้าน ญาติควรเก็บวัตถุหรือสิ่งของที่อาจเป็นอันตรายแก่ผู้ป่วย สร้างความรู้สึกมั่นคงปลอดภัยแก่ผู้ป่วย โดยการอยู่เป็นเพื่อนใกล้ๆไม่โต้แย้ง ขบขันหรือเห็นเป็นเรื่องตลก บอกสภาพตามความเป็นจริง ให้ผู้ป่วยพบปะหรือพูดคุยกับผู้อื่น ซึ่งอาจจะเป็นญาติหรือเพื่อนบ้าน มอบหมายงานให้ทำเช่นทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า รดน้ำต้นไม้ ดูแลให้ได้รับประทานยาตามแพทย์สั่ง

ภาพจาก Internet

เขียนใน GotoKnow โดย ถาวร
ใน ถาวร

คำสำคัญ (Tags): #การรับประทานยา#หูแว่ว#โรคจิตเภท

หมายเลขบันทึก: 361736เขียนเมื่อ 27 พฤษภาคม 2010 08:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:58 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (18)

มนัสดา

เขียนเมื่อ 27 พฤษภาคม 2010 11:18 น. ()

สวัสดีค่ะคุณถาวร

คนไข้เหล่านี้น่าสงสารนะคะ อยากมีวาจาสิทธิ์ให้เค๊าหายเป็นปกติโดยเร็วจังเลยค่ะ

ถาวร

เขียนเมื่อ 27 พฤษภาคม 2010 11:59 น. ()

สวัสดีค่ะคุณยาย

ใช่ค่ะ เขาน่าสงสาร ป่วยแล้วขาดโอกาสหลายอย่าง ครอบครัวก็น่าเห็นใจ ดูแต่ละ case ก็แตกต่างกันออกไป ผู้ป่วยบางคนมีความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองต่ำ ต้องจัดกลุ่มบำบัดเพิ่ม self ค่ะ บางส่วนก็ดูแลตัวเองดีค่ะ บางครอบครัวเขาก็ประคับประคอง เป็นกำลังใจให้กันเป็นอย่างดี

ขอบคุณที่ให้กำลังใจผู้ป่วยค่ะ