เมื่อวันจันทร์-อังคารที่ 19 -20 มิถุนายน 49 ผมได้ติดไปกับ ดร.วัลลา ตันตโยทัย (คุณประสานมือวางอันดับ 1 ของเครือข่ายเบาหวาน) ไปร่วมเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ของ เครือข่ายเบาหวานจังหวัดฉะเชิงเทรา ในเวทีนี้ก็มีมากันแทบจะครบทุกอำเภอ ที่จำได้ก็มี เมือง สนามชัยเขต ท่าตะเกียบ แปลงยาว พนมสารคาม บ้านโพธิ์ บางปะกง บางคล้า บางน้ำเปรี้ยว และคลองเขื่อน
ในครั้งนี้ตอนที่แยกกลุ่มย่อยเล่าเรื่องนั้น มีหลายกลุ่มที่หยิบเรื่องราวของผู้ป่วยที่สร้างเครื่องมือขึ้นเองเอาไว้ใช้ที่บ้าน ซึ่งน่าสนใจมาก เช่น คนไข้เบาหวานที่ดัดแปลงห้องสุขาชั้นบน โดยที่ตัวเองไม่ต้องลงมาชั้นล่าง เพราะเดินไม่สะดวก เจ้าหน้าที่ไปเยี่ยมบ้านมาเห็นก็รู้สึกทึ่งในไอเดียที่แสนจะบรรเจิด เป็นต้น ยังมีเรื่องเล่าประเภทนี้อีกหลายเรื่องที่พบในเวทีนี้
ผมจึงมาคิดๆดูเองว่าจริงแล้ว ผู้ป่วยด้วยโรคใดๆก็ตามที่รักษาตัวเองอยู่กับบ้าน หลายๆคนสร้างเครื่องไม้ เครื่องมือสำหรับช่วยเหลือตัวเอง ด้วยวัสดุง่ายเท่าที่พอจะหาได้ ดูแล้วทำไม่ยาก แต่เต็มไปด้วยความคิดสร้างสรรค์ สิ่งมีคุณค่าเหล่านี้ น่าจะถูกรวบรวมเป็นคลังความรู้ของโรงพยาบาลก็น่าจะดีนะครับ หรือมีงานนิทรรศการแสดงผลงานเหล่านี้ ก็เป็นการกระตุ้นไอเดียให้กับคนไข้อื่นๆที่ผ่านมาผ่านไปในโรงพยาบาลได้ไม่เลวเลย
คุณพ่อดิฉันเป็นอัมพฤตจากโรคหลอดเลือดสมองเมื่อปลายปี 47
หลังจากที่ออกจากรพ.มา ก็ต้องเข้ากายภาพบำบัดอยู่ระยะหนึ่งที่มาพักอยู่ที่ มอ. กับดิฉัน
เมื่อพ่อต้องย้ายกลับไปอยู่บ้านที่นครฯ เราดัดแปลงเครื่องออกกำลังกายให้พ่อ เป็นลูกรอกเอาไว้แกว่งขา
ปัจจุบัน พ่อเดินได้คล่องแคล่วกว่าเดิมอีก อาการข้อเข่าเสื่อมอีกข้างก็หายไป แขนที่เป็นอัมพฤตด้านซ้ายสามารถใช้งานได้ 90% แล้ว และ พ่อมีอุปกรณ์เพิ่มขึ้นมาอีกเยอะแยะคะที่พ่อคิดประดิษฐ์ขึ้นมาเอง
ถ้ามีโอกาสได้กลับบ้านที่นครฯ จะถ่ายรูปกลับมาใส่บล็อกไว้คะ เพื่อเป็นประโยชน์ต่อท่านอื่นๆ คะ
ปล. ตอนนี้เบาหวานพ่อลดลงจาก 200 เหลือ 130 คะ
เห็นด้วยที่อาจารย์จันทวรรณจะถ่ายภาพมาลงไว้ในบล็อกนะคะ ถ้าทีมแปดริ้วอ่านอยู่ขอให้ถ่ายภาพ "ห้องสุขา" ที่ผู้ป่วยดัดแปลงมาลงไว้ด้วยก็ยิ่งดีค่ะ เรื่องนี้ช่วยเตือนให้เราได้ตระหนักถึงศักยภาพในการดูแลตนเองของผู้ป่วยมากๆ เลย
เรียน ท่านผู้รู้ เรื่องเบาหวาน
ผมมีความต้องการศึกษาการดูแลตนเองของผู้ป่วยเบาหวาน จะขอศึกษางานวิจัยได้จากที่ใดบ้าง
ขอความกรุณาแจ้งด้วยครับจะเป็นพระคุณอย่างสูง