Mind & Spiritual(5): ตามลมหายใจและความรู้สึกที่มีเกิด

       กับการเรียรรู้ตามลมหายใจ 3 วัน และความรู้สึกทั่วพร้อมอีก 7 วันนั้น ไม่อาจทำให้ดิฉันรู้สึกได้ว่าตนเองบรรลุซึ่งอะไรได้ หากแต่ได้ขจัดถึงความโง่เขลาในบางเรื่องออกไปได้เยอะมาก และทำให้ตนเองได้รู้ว่า "ตน" ไม่รู้อะไรอีกมากมายในชีวิต จากจุดกำเนิดแห่งความคิดความรู้สึกนี้จึงทำให้ดิฉันรู้สึกว่าตนนั้นยังไม่พอต่อการเรียนรู้ ...จากบทเรียนที่เข้าไปเรียนครั้งแรกในเรื่องของการอยู่กับตนเองด้วยจิตวิญญาณที่มีอยู่..อย่างพยายามที่จะเข้าใจตนเองนั้น จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ผ่านมาได้ร่วมเกือบจะสิบปี การฝึกฝนเพียงสิบวันนั้นยังไม่เพียงพอ นั่นเป็นเพียงแค่การปูพื้นฐานและสร้าง"ทุน" ให้เรา...เพื่อที่จะได้ออกไปเจอบทเรียนที่แท้จริงของชีวิตต่อไป ซึ่งอาจดูเสมือนว่าเป็นแบบทดสอบแห่งชีวิตเราโดยที่เราไม่รู้ตัว

       เมื่อกลับออกมาอยู่บ้านดิฉันก็ยังต้องฝึก...ฝึกเพื่อให้ความหยาบนั้นละเอียดขึ้น ละเอียดขึ้น หากวันไหนที่ขุ่นมัวความละเอียดนั้นอาจไม่ได้เจอกันเลย ดิฉันก็อาจทำได้เพียงแค่การตามลมหายใจ ตามแนวอานาปานสติ หากคราใดที่จิตละเอียดขึ้น ละเอียดขึ้น ก็สามารถเริ่มได้ถึงการพิจารณาจาก The top of the head ตามไล่ไปส่วนต่างๆ ของร่างกาย แล้วในการดำรงอยู่ในแต่วันเล่า นั่นก็หมายถึงดิฉันต้องเจอบททดสอบชีวิตและอารมณ์อยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ลืมตาตื่น จนกลับมาเข้านอน นั่นเราต้องปนเปื้อนต่อสรรพสิ่งต่างๆที่มีอยู่รอบตัวเราอย่างเว้นไม่ได้ นี่แหละบทเรียนและบททดสอบที่มีค่ามากในชีวิต ที่เราจะต้องผ่านพ้นไปได้...ความเป็นจริงบางครั้งก็ผ่านได้บางครั้งก็ผ่านไม่ได้...ก็ช่างมันเราค่อยเรียนรู้...ไปเรื่อย..และทุกปีดิฉันต้องกลับไปทบทวนและเรียนใน course นี่อีก 10 วันในทุกๆ ปี..พยายามต้องไปให้ได้ อันไหนที่เราไม่ค่อยได้ใช้มันก็เสื่อม..และอันไหนที่ได้ใช้บ่อยมันก็แหลมคม..ขึ้นเรื่อยๆ..