สืบเนื่องจากการเข้าร่วมฟังการอภิปราย “อาหารปลอดภัย อนามัยสิ่งแวดล้อมสอดคล้องเศรษฐกิจพอเพียง” ครับ < Link >
ตอนกล่าวจบการอภิปราย “ทิดบ้วน” เล่าว่าตัวท่านเองเคยท้อแบบสุด ๆ ถึงขนาดคิดจะฆ่าตัวตาย และแนะนำกับผู้ฟังว่าวิธีที่ได้ผลที่ “ทิดบ้วน” ได้ปฏิบัติมาแล้วคือ ให้มองที่พระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวขณะที่มีพระเสโทย้อยมาที่ปลายจมูก แล้วถามตัวเองว่า เคยต้องทำงานหนักและเคยต้องแบกรับภาระต่าง ๆ สักเศษเสี้ยวหนึ่งของพระองค์ท่านไหม แล้วท่านจะรู้สึกดีขึ้น มีกำลังใจมากขึ้น
ตัวผมเอง นอกจากเช่นเดียวกันกับ “ทิดบ้วน” แล้ว ผมยังมีอีก 3-4 อย่างครับ คือ เวลาที่รู้สึกว่าท้อกับการ “เข็ญครกขึ้นภูเขา” หรือว่า “พายเรือทวนน้ำ” ถ้าอยู่ที่พิษณุโลกผมก็จะมีลานสมเด็จฯ (ลานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช) ใน มน. นอกจากนี้ยังมีองค์พระพุทธชินราช ในตัวเมืองพิษณุโลกที่วัดใหญ่ ถ้าอยู่ที่กรุงเทพฯ ผมก็จะมีลานอนุสาวรีย์ 2 รัชกาล (ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย) หรือถ้าได้มีโอกาสกลับไปในสิ่งแวดล้อมที่ที่ตัวเองเติบโตมาในวัยเด็กก็จะมีอนุสาวรีย์ชาวบ้านบางระจันที่จังหวัดสิงห์บุรีไปครับ ผมจะไปทบทวนอย่างที่ “ทิดบ้วน” แนะนำ ตัวผมเองก็ใช้ได้ผลมาจนทุกวันนี้ครับ รู้สึกดีขึ้น มีกำลังใจมากขึ้นได้จริง ๆ
และเนื่องจากในปัจจุบันผมอยู่ใกล้ “ลานสมเด็จฯ” มากที่สุด ดังนั้น “ลานสมเด็จฯ” จึงเป็นที่ที่ผมไปบ่อยมากกว่าที่อื่น ๆ
ทุกคนมีโอกาสที่จะมีความรู้สึก “ท้อ” ในบางช่วงของชีวิตด้วยกันทุกคน และผมก็เชื่อว่าแต่ละคนก็จะมีวิธีชนะมันด้วยกันทุกคน ถ้ามีโอกาสผมก็อยากจะทราบวิธีของท่านอื่น ๆ บ้างครับ
ขอบคุณครับ
วิบูลย์ วัฒนาธร
เคยท้อเรื่องเรียน มองหน้าคุณแม่คุณพ่อ...สูดหายใจลึก แล้วกัดฟันสู้ต่อ!
ตอนนี้เป็นครูแล้ว รู้สึกเหนื่อยบ้าง แต่มองหน้าลูกศิษย์ก็หายเป็นปลิดทิ้ง