เรื่องเล่าเร้าพลัง

แววตาของผู้เล่าเปี่ยมด้วยความสุข อมยิ้มทุกครั้งเมื่อนึกถึงเรื่องเล่า

        มีความรู้สึกดี และปลื้มใจที่ทุกครั้งได้ฟังเรื่องเล่าเร้าพลังจากตัวแทนของแต่ละกลุ่มย่อย ในงานประชุมปฏิบัติการ หรือเรียกสั้นว่า Workshop ของโครงการวิจัยและพัฒนานวัตกรรมการเพิ่มประสิทธิภาพขององค์กรทางการศึกษาด้วยการจัดการความรู้  ซึ่งได้ฟังมา 2 รุ่น ซึ่งรุ่นที่ 2 นี้ มีเรื่องเล่าที่น่าสนใจ ซึ่งเป็นเรื่องเล่าความสำเร็จ “งานสอนในสายอาชีพ ” ของคุณครูสามารถ ศรีชมภู  ซึ่งครูสามารถได้เล่าว่า ตนจบปริญญาด้านภาษาไทย และรับผิดชอบภาระงานสอนที่ครูท่านอื่นไม่สามารถสอนได้ เช่น การสอนเป็นช่าง เหล็กดัดประตูหน้าต่าง ช่างปูน ผูกผ้าประดับตกแต่งสถานที่ ดนตรีไทยและสากล และเมื่อเด็กเรียนจบชั้นมัธยมปลายแล้วกลับมาในงานคืนสู่เหย้าและเข้ามาทักทาย พูดคุยกับครูสามารถ ความภาคภูมิใจของครูสามารถคือ การที่เด็กนำความรู้ที่สอนไปใช้ประโยชน์ได้จริง ซึ่งเด็กมี 2 กลุ่มคือกลุ่มเด็กที่ไม่ได้เรียนต่อ ได้นำความรู้นอกหลักสูตรนำไปประกอบอาชีพ และกลุ่มเด็กที่เรียนต่อระดับมหาวิทยาลัย เช่น เด็กที่เรียนต่อในคณะวิศวกรรม ก็ได้นำความรู้ในเรื่องช่างไปใช้ประโยชน์ในการเรียนได้ และครูสามารถได้เล่าเพิ่มเติมว่า การสร้างบรรยากาศเชิงบวก ความเป็นกัลยาณมิตร ในลักษณะ เป็นเพื่อน เป็นพ่อ ทำให้เกิดความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างครูและศิษย์ ให้ความใกล้ชิดกับเด็ก โดยครูสามารถยึดหลักการสอนแบบ 4 ห้าม 3  ให้ คือ

4 ห้าม  คือ ห้ามคิดแทนเด็ก ห้ามรำคาญ ห้ามกลัว ห้ามตำหนิ (ให้กำลังใจ)

3 ให้ คือ ให้เวลากับเด็ก ให้เด็กเกิดความสนใจ ให้เด็กทำบ่อยๆ มีโอกาสฝึกฝน หาเวทีให้เด็กได้แสดงความสามารถ

            เป็นเรื่องเล่าของผู้ปฏิบัติงาน เกิดความภาคภูมิใจ ยิ้มทุกครั้งที่เล่า  จ๊ะจ๋าสังเกตว่าแววตาของผู้เล่าเปี่ยมด้วยความสุข อมยิ้มทุกครั้งเมื่อนึกถึงมัน  ส่งผลให้ผู้ฟัง..รู้สึกดีด้วย มีความสนใจในเรื่องเล่ามากขึ้นและใคร่อยากจะแลกเปลี่ยนเรียนรู้ถึงวิธีการสอนอย่างไร ถึงทำให้เด็กสนใจในวิชานั้นและเดินเข้าไปหาตัวผู้สอน   ถ้ามีครูที่สนใจเด็กและพร้อมที่เสียสละเวลาวันหยุด เพื่อให้ความรู้กับเด็กนักเรียน เช่นครูสามารถคงจะดีไม่ใช่น้อย

ความเดิม ตอนที่ 1 ตอนที่ 2