ทำไมต้องมีป้ายห้ามนำของกินเข้ามา...
เฮ้อ!!!
หันไปทางไหน สังเกตเห็นป้ายห้ามนำอาหารและเครื่องดื่มเข้ามา ติดไว้ตามที่ต่างๆ
โดยเฉพาะหน้าห้องและในห้องทำงาน ห้องพัก ห้องประชุม และแม้กระทั่งในลิฟต์
อาหารที่ถูกห้ามมากที่สุดคือ ทุเรียน
ป้ายรูปทุเรียนถูกกากบาท สามารถพบเห็นได้ในลิฟต์และห้องพักของโรงแรมแทบทุกแห่ง ไม่เฉพาะโรงแรมในเมืองไทย บางประเทศแถวเอเชียก็พบเห็นป้ายนี้ด้วยเหมือนกัน อย่าง มาเลเซีย สิงคโปร์ ฮ่องกง
ป้ายห้ามนำอาหารและเครื่องดื่มเข้ามารับประทานในห้องหรือในสถานที่ต่างๆ เป็นปรากฏการณ์ที่เพิ่มมากขึ้นในเมืองไทย บางป้ายติดไว้ในที่ที่ตามปกติไม่ควรต้องติด เพราะไม่ใช่ที่ที่ควรจะนำอาหารเข้าไปรับประทาน เมื่อมีป้ายติดไว้ ก็แสดงว่าได้มีผู้ที่ไม่รู้ว่าควรปฏิบัติตนอย่างไรเกิดขึ้นแล้ว
ร้านอาหารหลายแห่ง มีป้ายเตือนลูกค้าว่า ห้ามนำอาหารจากภายนอกเข้ามารับประทานในร้าน มีทั้งคำเตือนแบบขอร้องอย่างสุภาพ ไปจนถึงเตือนแบบอ้างถึงบทลงโทษ
การที่ทางร้านทำเช่นนั้นต้องเป็นเพราะเจอลูกค้าบางรายเข้ามานั่งในร้านแล้วสั่งอาหารเพียงเล็กน้อย แต่แอบนำอาหารบางอย่างเข้ามาเพิ่ม และเหตุการณ์แบบนี้คงจะเกิดขึ้นบ่อยจนต้องติดป้ายเตือน
ฉันเองเคยเห็นกับตาในร้านสุกี้ที่พาครอบครัวไปรับประทาน ซึ่งลูกค้ากลุ่มใหญ่ของโต๊ะข้างๆ มีการล้วงควักเครื่องปรุงคล้ายกับของทางร้านออกมาผสมลงในจานที่ตนสั่ง แบบนี้ต้องมีการเตรียมกันมาก่อน.. เฮ้อ!
สำนักงานและหน่วยงานต่างๆ ทั้งของเอกชนและราชการ ล้วนมีห้องอาหาร โรงอาหาร หรือศูนย์อาหาร ที่กำหนดไว้เป็นพื้นที่สำหรับการกิน
แต่สำนักงานหลายแห่ง ติดป้ายห้ามบุคลากรของตนนำอาหารและเครื่องดื่มเข้ามารับประทานในห้องทำงาน
แม้แต่ในสถานศึกษา ทั้งระดับโรงเรียนและระดับมหาวิทยาลัย ก็มีป้ายห้ามนำอาหารและเครื่องดื่มเข้ามาในห้องเรียน ห้องประชุม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในห้องปฏิบัติการต่างๆ อาทิ ห้องคอมพิวเตอร์!
นี่ขนาดเป็นสถานศึกษา ยังไม่สามารถอบรมบ่มนิสัยให้นักเรียนนักศึกษารู้ว่า ควรปฏิบัติตนอย่างไร หรือว่าป้ายเหล่านี้คือวิธีอบรมมารยาท ?!?
ฉันคิดว่าป้ายเหล่านี้ เป็นสัญญาณเตือนถึงอะไรบางอย่างที่กำลังเกิดขึ้นในสังคมไทย
เตือนว่าคนไทย...
กินได้ตลอดเวลา
กินได้ทุกที่
ขาดวัฒนธรรมการกิน
ไม่เคารพสถานที่
ไม่เคารพกติกามารยาท
ไม่รู้จักกาลเทศะ
ทำอะไรตามใจตนเอง
เห็นแต่ประโยชน์ส่วนตน
และอื่นๆ อีกสารพัด ที่ไม่ใช่สัญญาณดีเลยสักนิด...
จะปลดป้ายพวกนี้ลงได้อย่างไร เฮ้อ!!! (อีกครั้ง)
ความเห็น (3)
- ว่าจะมองเชิงบวกซักหน่อยว่า เมืองไทยเป็นดินแดนแห่งความอิ่มหนำ สำราญบานเบิก อาหาร การกินอุดมสมบูรณ์เสียยิ่งนี่กระไร
- ในเมื่อมีอาหารการกินให้กินอย่างอุดม กฎกติกาการกินก็ถูกนำมาใช้เป็นข้อห้ามต่าง ๆ นานา
- วัฒนธรรม enjoy eating แสดงความเป็นไทยแท้ ไม่เจือเทียม บางคนเลยไม่มีเหนียม
- เศรษฐกิจตกต่ำ การกินไม่ตกเตี้ย หากิน ทำกิน ประดิดประดอย เพื่อให้เกิดปฏิบัติการ "การกิน"
- กินมันทุกที่ ทิ้งมันทุกทาง ไปแห่งหนใดโค้งมนตรงไหน ก็ต้องให้ได้เห็นเศษเสี้ยว เหี่ยวซาก กากกลิ่นของการ "เหลือกิน"
- ป้ายประกาศ ข้อห้ามขีดจำกัดต่าง ๆ ถูกนำมาติด ปิดไปทั่วเกี่ยวกับมารยาทการกินให้ถูกกาละเทศะ มีให้เห็นหนาหูหนาตาขึ้น เพื่อประเทืองความรู้สึกผู้เกี่ยวข้องโดยตรงกับกิจกรรม การกินไม่มีวันเลิกรา
- เฮ้อ.....(ด้วยคนค่ะ) อาจารย์ว่าไง ว่าตามกันค่ะ หลังพิจารณาถ่องถ้วน ล้วนแท้แล้ว...
- พักนี้จน ไม่ค่อยมีกิน เลยกลายเป็นคนดี มีมารยาทในการกินขึ้นมาซะงั้น (ฮัดเช้ย..ๆๆๆ..)
- รัก เคารพ คิดถึง นับถือ อาจารย์อย่างสูงลิ่วค่ะ
แต่กลิ่นของทุเรียนก็......
บางสถานที่ก็ไม่ควรนำไปรับประทาน....ถึงจะชอบมากแค่ไหนก็เถอะ
<h6>เดี๋ยวนี้มารยาทและวินัยทางสังคมของคนไทยเสื่อมถอยลงทุกวันๆจำเป็นอย่างยิ่งต้องมีป้ายเตือนในร้านอาหาร อย่างเช่น ห้ามสบบุหรี่ ห้ามพกปืน ห้ามนำอาหารเครื่องดื่มเข้ามาในร้าน ห้ามถ่มน้ำลาย ห้ามตดเสียงดังและห้ามเซนต์ เห็นใจเจ้าของร้านบ้างเถอะ</h6>