บันทึกความทรงจำ : 1. น้องครีม “ด.ญ.บุศนันทน์ อึ้งบำรุงพันธุ์”
ผมมีลูกคนเดียวเป็นลูกชาย (โสด) ขณะนี้เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย และกำลังลาศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษา
นอกจากนี้ยังมีหลานชายอีก 2 คน หลานสาวอีก 4 คน หลานสาวคนเล็กสุดขณะนี้อายุ 10 ขวบ ชื่อ น้องครีม (ด.ญ.บุศนันทน์ อึ้งบำรุงพันธุ์) เป็นลูกคนเดียวของน้องสาวคนเล็กสุดของผม
น้องครีม (ด.ญ.บุศนันทน์ อึ้งบำรุงพันธุ์)
ผมรักลูกและหลาน ๆ ทุกคนเท่าเทียมกันและมักจะหาโอกาสพูดคุยอบรมบ่มนิสัยทั้งทางตรงทางอ้อมในทุกโอกาสที่มีให้ทุกคน (1) เป็นคนใฝ่รู้ สนใจการเรียนให้มากเข้าไว้และให้สนใจคณิตศาสตร์กับภาษาอังกฤษเป็นพิเศษ (2) เล่นกีฬาให้เป็นสักอย่าง (3) เล่นดนตรีให้เป็นสักอย่าง และ (4) หัดทำตัวให้เป็นประโยชน์กับผู้อื่นอยู่เป็นประจำ
และทุกคนก็น่ารัก พยายามปฏิบัติตามที่ผมแนะนำ สำเร็จมากน้อยบ้างไม่เท่ากัน คนที่หัวไว และทำได้ดีเป็นพิเศษในทุก ๆ ด้านคือ หลานสาวคนเล็กสุดคือ “น้องครีม” เรียนได้เกรด 4 ตลอดในทุกวิชา เป็นนักแบดมินตัน เล่นขิม มีจิตใจที่ดีงามมุ่งมั่นและ มีความเป็นนักกีฬาเต็มตัว
ตอนที่ “น้องครีม” อายุ 8 ขวบ เคยไปแข่งแบดมินตันชิงถ้วยใหญ่ของ กทม. เพื่อชิงแชมป์สำหรับเด็กอายุ 9 ขวบ ซึ่งเป็นการแข่งครั้งแรก ๆ ในชีวิตของเธอ และต้องไปแข่งกับคนที่มีประสบการณ์มากกว่าและอายุมากกว่า แต่เธอก็ทำได้ดีถึงกับได้เหรียญทองแดงมาเป็นเหรียญแรก
เนื่องจากเป็นหลานสาวคนเล็กสุดและสนิทกันเป็นพิเศษ เมื่อโดนอ้อนให้ไปเชียร์ผมก็มักจะหาโอกาสไปให้กำลังใจถึงขอบสนามอยู่บ่อย ๆ บางครั้งถึงกับลงไปนั่งเก้าอี้เป็น coach เองที่ขอบสนามก็เคย จนมีบางคนคิดว่าเป็นลูกสาวและมาทาบทามขอให้ไปเข้าฝึกซ้อมในสังกัดเดียวกับลูกเขา เพื่อจะได้ทำชื่อเสียงให้กับค่าย
ปีที่แล้ว “น้องครีม” อายุ 9 ขวบ เธอตระเวนแข่งขันแชมป์แบดมินตันหญิงอายุ 9 ขวบทั่วราชอาณาจักร กวาดแชมป์ทั้งประเภทเดี่ยวและประเภทคู่มาฝากผมจนนับไม่ถ้วน ตอนที่ยังไม่ค่อยจะได้แชมป์ ผมเคยสัญญาว่าถ้าได้เหรียญทองมาฝากจะให้รางวัลหลายอย่างรวมทั้งสัญญาว่าจะนำเรื่องราวและรูปของเธอลง blog ด้วย แต่พอได้แชมป์มาจำนวนมากจริง ๆ ผมกลับทำเป็นลืมสัญญาและไม่ยอมนำเอาเรื่องและรูปเธอลง blog จนกระทั่งวันนี้จึงนำมาลง อ้าว! ทำไมหรือครับ ?
ทุกท่านลองคิดดู กว่าจะได้แชมป็มา ผมว่ามันน่าสงสารมาก ต้องซ้อมอย่างหนัก ผมเคยไปเชียร์เธอระหว่างการแข่งในรอบแรก ๆ ครั้งหนึ่ง หลังจากชนะผู้แข่งขันได้เธอเดินออกจากสนามมาบอกผมว่า “ลุงบูลย์ น้องครีมเจ็บเข่า” ผมต้องขับรถไปหาซื้อที่รัดเข่ามาช่วยบรรเทาอาการเจ็บปวด และ “น้องครีม” ต้องแข่งขันไปในสภาพเช่นนั้นต่อไปอีกหลาย match จนกว่าได้แชมป์ทั้งประเภทเดี่ยวและคู่
อีกอย่างหนึ่งคือ ผมสังเกตเห็นว่าแชมป์ในรุ่น 13 ขวบก็เจ็บเข่าทั้ง 2 ข้างเช่นกัน แถมกล้ามเนื้อเธอใหญ่โตจนแบบจะเป็นนักกล้าม (ทั้ง ๆ ที่หน้าตาสวยมาก) ท่าทางดูไม่ค่อยจะเหมือนสุภาพสตรีโดยทั่วไปนักและคิดว่าต่อไปอีกไม่นาน “น้องครีม” ก็คงจะต้องเป็นเช่นนี้ (ตามภาพคู่ด้านล่าง)
น้องครีม (เสื้อขาว) และแชมป์ในรุ่น 13 ขวบ
ตัวผมเองก็เคยชอบเล่นแบดมินตันมากมาก่อนเช่นกัน ของแถมที่เป็นผลพลอยได้ (เสีย) ก็คือ เคยได้รับการผ่าตัดเรื่องหมอนรองกระดูกที่บริเวณหลังก็เนื่องมาจากการเล่นแบดมินตันและเป็นจุดอ่อนประจำตัวผมมาจนทุกวันนี้รวม ๆ แล้วผมเริ่มทนเห็นหลานต้องซ้อมหนักจนไม่ค่อยจะมีเวลาไปมาหาสู่กันเหมือนเดิม กอปรกับเห็นหลานได้รับบาดเจ็บเกรงว่าจะเป็นเช่นเดียวกันกับผมด้วยอีกคน และเห็นเพื่อน ๆ รุ่นพี่ของหลานอยู่ในสภาพเช่นไรกันแล้ว ทำให้ผมเริ่มลังเลที่จะลุ้นให้เธอเดินไปบนเส้นทางนี้
แต่สุดท้าย ณ วันนี้ “น้องครีม” รวมทั้งคุณพ่อคุณแม่ของเธอยังคงมีความสุขดีกับชีวิตบนเส้นทางสายนี้ ตัวผมเองก็เริ่มทำใจได้ จึงลงมือเขียนบันทึกนี้ขึ้นมาก็เพื่อทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้นานแล้ว (Better late than never.)
และอีกอย่างก็ด้วยความรักและคิดถึง “น้องครีม” อย่างมาก เนื่องจากตลอด 2 – 3 เดือนที่ผ่านมาไม่ได้พบหน้ากันเลย ต่างคนต่างยุ่งอยู่กับภารกิจในเส้นทางของตัวเอง ผมยุ่งอยู่ที่พิษณุโลก “น้องครีม” เรียนอยู่นนทบุรี
ถ้า “น้องครีม” เป็นลูกหรือหลานท่าน ท่านจะทำตัวหรือให้คำแนะนำต่อไปอย่างไรดีครับ?
วิบูลย์ วัฒนาธร
ความเห็น (5)
- ขอแสดงความยินดีด้วยครับน้องครีม
...ถ้าน้องครีมได้อ่านบันทึกหน้านี้ของ "ลุงบูลย์" ของเธอ คงรู้สึกอบอุ่นใจมากเลยนะคะ และคงจะรับรู้ได้ถึงความรักความห่วงใยมากมายที่คุณลุงมีต่อเธอ
เคยชมข่าวกีฬา และทราบว่านักกีฬาระดับโลกบางท่าน ทดลองเปลี่ยนประเภทกีฬา เนื่องจากกีฬาประเภทที่เล่นหรือใช้แข่งขันอยู่ เป็นเหตุให้หัวเข่าหรือข้อเท้าเสียหาย อาจจะลองแนะนำกีฬาประเภทอื่นให้กับน้องครีม คาดว่าผู้ที่มีแววนักกีฬาเช่นนี้น่าจะสามารถปรับทักษะ ไปเล่นกีฬาประเภทอื่นๆได้อีกหลายประเภทนะคะ
หรืออาจจะเข้าคอร์สเรียนโยคะ ซึ่งช่วยให้ร่างกายและจิตใจผ่อนคลายได้มากพอสมควร และอาจช่วยเรื่องความสวยงามของร่างกายได้ค่ะ(รูปร่างสมส่วน)
เป็นกำลังใจให้หนูน้อยคนเก่งนะคะ
ขอปรบมือให้กับความพยายามอันยอดเยี่ยมของน้องครีมด้วยคนค่ะ ฝากความชื่นชมไปถึงน้องครีมด้วย และเชื่อว่าน้องครีมคงดีใจที่"ลุงบูลย์"ทำตามสัญญาแล้ว
สำหรับตัวเองคิดว่า คงแนะนำให้น้องครีมรักษาสมดุลย์ของชีวิตให้ดีๆดีกว่าค่ะ การทุ่มเทในเรื่องใดเรื่องหนึ่งมากเกินไป อาจจะทำให้ชีวิตเครียดมากโดยไม่รู้ตัว ลุงบูลย์ก็คงจะสามารถคุยให้น้องครีมฟังได้ว่าลุงบูลย์ได้อะไรบ้างจากการทุ่มเทกับกีฬา ผลเสีย ผลดีที่ลุงบูลย์ได้รับให้น้องครีมตัดสินใจเอาเองจากเรื่องของลุงบูลย์ว่าน้องครีม คิดว่าเส้นทางนี้น่าเดินตามหรือเปล่า ตัวเองยังเชื่อเสมอว่า การปฏิบัติตนของเราผู้เป็นที่รักของลูกหลานคือต้นแบบที่เขาเชื่อมากกว่าคำพูดที่เราสั่งสอนเขาค่ะ
- เพิ่งเข้ามาอ่านครับ
- ตั้งแต่เปลี่ยนเป็น Version ใหม่ทำให้ ไม่ค่อยได้ติดตามบันทึกของท่านอาจารย์วิบูลย์
- บันทึกนึ้ผมว่าเขียนได้เป็นธรรมชาติมากเลย และท่านอาจารย์วิบูลย์นี่เป็นนักเขียนตัวยงได้สบายเลย
- ถ้าน้องครีมชอบแบตมินตันก็ให้เล่นต่อไปเถิดครับ ถ้าเล่นแล้วมีความสุข
- ถ้าจะเอาดีทางนี้ ก็ต้องทำให้ถึงเป็นตัวแทนประเทศไทย และต้องเล่นทีมชาติไปเลยครับ
- ขอขอบคุณ "ลุงบูลย์" มากเลยครับที่เขียนเรื่องนี้
ดีครับผมเพิ่งดูน้องครีมตีที่ตรังแชมป์เปี้ยนชิพครั้งที่20ผมไปคุมน้องๆชอบมากๆเวลาน้องครีมเล่นหวังว่าพี่คงได้เจอน้องตีอีกน่ะสู้ๆ
ขอเมล์ครีมด้วยน่ะแอดมาก้อได้มีไรเมาส์ด้วย [email protected]