ถึงเวลาจาก ดินแดนพระอาทิตย์


เวลาผ่านไปรวดเร็ว ถ้าไหวตัวไม่ทันประสบการณ์ดีๆก็จะลอยผ่านเราไป แล้วค่อยๆ เลือนลางเหมือนความฝัน

   วันนี้เป็นวันสุดท้ายของทริปนี้แล้วครับ เวลาผ่านไปรวดเร็ว ถ้าไหวตัวไม่ทันประสบการณ์ดีๆก็จะลอยผ่านเราไป แล้วก็จะค่อยๆ เลือนลางเหมือนความฝัน นึกเท่าไรก็นึกไม่ออกว่าสิ่งดีๆเหล่านั้นหายไปไหน ทั้งๆที่ยังกรุ่นอยู่กับความรู้สึกดีๆ การบันทึกไว้ทั้งภาพและความรู้สึกในขณะที่ยังสดใหม่อยู่จะช่วยความทรงจำที่มีขีดจำกัดของเราได้ ผมเชื่ออยู่เสมอว่าบันทึกแบบนี้จะเป็นแหล่งสะกิดเตือนว่าเราผ่านประสบการณ์ใดมาบ้าง และยังเป็นมุมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับใครต่อใครบนโลกไซเบอร์ ซึ่งบางทีเราไม่รู้จักด้วยซ้ำ มันเป็นการแลกเปลี่ยนที่ไม่มีผลประโยชน์ใดๆต่อกัน นอกจากความรู้และประสบการณ์ ผมว่ามันดีนะ .. . ดีกว่าคิดอยู่คนเดียวแล้วก็ค่อยๆลืมไป

   ตอนบ่ายพวกเราต้องไปสนามบินนาริตะ เพื่อเช็คอินเดินทางกลับบ้านซะที ตอนเช้ามีเวลานิดหน่อย มีโอกาสได้ไปเที่ยวชม วัดนาริตะ ใกล้ๆสนามบินนั่นเอง ดูภาพและบรรยากาศนะครับ

   พอเข้าวัดก็เห็นอันนี้ก่อนเลยครับ เหมือนบ่อน้ำมนต์บ้านเรา ผมเห็นคนญี่ปุ่นตักกิน บ้างก็เอามาล้างหน้าล้างตา พวกเราบางคนก็ทำเหมือนกัน เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตามครับ

             หอระฆังครับ             พระพุทธรูปเป็นสิ่งที่บอกว่านี่คือวัด

   ชายคาโบสถ์ งดงามอลังการมากครับ

   ด้านหลังโบสถ์ใหญ่ เป็นสวนญี่ปุ่นเรียกว่าเหมือนเค้าจัดสวนกับเนินเขาทั้งลูกเลย ดูงดงามมาก

   สังเกต คนตกแต่งสวนนะครับ อุตสาหะพยายามอย่างยิ่ง

   พอออกจากวัดขาช้อปยังมีเวลาอีกสามชั่วโมง ทีมงานพาเราไปช้อปต่อที่จัสโก้ ญี่ปุ่น แล้วก็หาอะไรกินกันที่นั่นแล้วแต่ความสะดวกของแต่ละคน ผมแวะร้านอาหารไทยที่อยู่ในนั้น สงสัยเพราะคิดถึงอาหารไทยเต็มที ชื่อร้านแก้วใจ ลูกค้าเยอะ อัธยาศัยไมตรีของเจ้าของร้านและผู้ต้อนรับดีมาก มีตัวอย่างอาหารมาให้ดู ไม่ต่างจากกินที่บ้านเราหรอกครับ

   ขอจบการเดินทางทริปนี้ด้วยบะหมี่ลูกชิ้นปลานี่แหละนะ (หลังจากชิมรู้ได้เลยว่าไม่ได้ใส่บอแรกซ์)  ถ้ามีโอกาสคงได้มาเล่าอะไรให้ฟังกันใหม่ อาจจะมีสาระความรู้น้อยไปหน่อย แต่ก็ปราศจากสิ่งพิษเจือปน แน่ใจว่า ยังไงก็ไม่เป็นโทษภัยสำหรับคนอ่าน ขอลาไปก่อนนะครับ....สวัสดี

คำสำคัญ (Tags): #บอกลา#โยโกฮาม่า
หมายเลขบันทึก: 33835เขียนเมื่อ 12 มิถุนายน 2006 23:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 17:15 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

เคยคิดที่จะเขียนหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้เขียน อ่านข้อเขียนของอาจารย์แล้วรู้สึกเห็นด้วยเรื่องกาลเวลาทำให้เราลืมเลือนหลายอย่างที่อยากจำ สัญญาค่ะ ต่อไปจะตั้งใจเขียนจริง ๆ

คุณหมอนิพัธไปไกลถึงญี่ปุ่น หวังว่าคงได้เก็บความสุขสะสมกลับมาเยอะๆ เป็นพลังในการทำงานต่อไปนะคะ
ขอบคุณพี่วัลลามากครับ พลังไม่เคยลดไปหรอกนะครับเพราะมี พี่ มี น้อง มีเพื่อน อยู่เคียงข้างกันเสมอ

เขียนเรื่องได้น่าอ่านเช่นเคยค่ะ..ไปเที่ยวที่ไหนอีก หรือมีประสบการณ์ดีดี ในชีวิต อย่าลืมกลับมาถ่ายทอดนะคะ.... :-)

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท