ถ้าพวกเรารักในหลวง - ต้องทำให้ทุกๆ วันเป็นวันที่ 9 มิถุนายน 2549

        ในวันที่ 8 มิถุนายน เมื่อผมได้ทราบว่าแม่ผมกำลังเดินทางมาจากต่างจังหวัด เข้ามากรุงเทพฯ เพื่อจะมาร่วมงานที่ลานพระบรมรูปฯ ในวันรุ่งขึ้นนั้น . . .ใจผมได้แต่นึกว่า ...ทำไมแม่ต้องเดินทางมาให้ลำบากด้วย เพราะที่จริงแล้วการแสดงความจงรักภักดีต่อในหลวงของเรานั้น สามารถทำได้หลายทางไม่จำเป็นว่าเราต้องไปปรากฎตัวอยู่ที่ตรงนั้นในขณะที่พระองค์ท่านเสด็จออกมาหรอก ...นอกจากนั้นผมยังเชื่อว่า ถ้าดูการถ่ายทอดสดอยู่ที่บ้าน น่าจะเห็นพระองค์ท่านได้ชัดเจนกว่าการไปยืนอยู่ที่ลานพระรูปฯ อย่างแน่นอน

        แต่แล้วผมก็ไม่สามารถเปลี่ยนความตั้งใจของแม่ผมได้ ....ที่จริงแล้วท่านก็ยอมเปลี่ยนบางอย่างตามคำร้องขอของผมเหมือนกัน คือจากที่ท่านตั้งใจว่าจะไปตั้งแต่เช้ามืด  ...ยอมเชื่อผมว่าถ้าออกจากบ้านไม่เกิน 8 โมงเช้าก็น่าจะทัน โดยที่ผมสัญญาว่าจะพาท่านไปให้ใกล้กับพระที่นั่งอนันต์ฯ ให้มากที่สุด ...ผมตัดสินใจขับรถไปเอง เพราะเกรงว่าถ้าไปแท๊กซี่ ขากลับอาจจะเรียกรถยาก คณะที่ไปกันนั้นประกอบด้วย แม่ น้าสองคน ผมและภรรยา รวม 5 คน ผมพยายามขับเข้าไปให้ใกล้บริเวณลานพระรูปฯ ให้มากที่สุด จุดที่ผมให้แม่และน้าลงคือตรงบริเวณวัดเบญจมบพิตร โดยที่ผมและภรรยาขับรถอ้อมวังสวนจิตรฯ มาจอดรถตรงข้างวังอีกด้านหนึ่ง ซึ่งอยู่ใกล้กับสถานีรถไฟสวนจิตรฯ บริเวณด้านหลังมหาวิทยาลัยมหิดล (โรงพยาบาลรามา)

        หลังจากนั้นก็เรียกรถตุ๊กๆ ให้ไปส่งยังจุดที่ใกล้ที่สุด ซึ่งรถตุ๊กๆ ก็ขับไปตามถนนราชวิถี ไปจนถึงทางแยกที่ตัดกับถนนพระราม 5 (บริเวณใกล้กับสวนสัตว์ดุสิต) มีผู้คนเตรียมรับเสด็จอยู่สองข้างทาง รถไปได้ไกลสุดแค่นั้น  ผมและภรรยาจึงต้องลงจากรถ แล้วเดินแทรกฝูงชนเพื่อมุ่งหน้าต่อไปยังวัดเบญจฯ ....แต่เดินลัดเลาะมาได้แค่ครึ่งทางก็เดินต่อไปไม่ได้ เพราะติดขบวนรับเสด็จที่ตั้งแถวโค้งรับกับทางเข้าประตูวัง ซึ่งเป็นเส้นทางที่ในหลวงกำลังจะเสด็จพระราชดำเนินในเวลาไม่ช้านี้ ผมและภรรยาจึงยืนอยู่กับขบวนรับเสด็จตรงบริเวณเชิงสะพานด้านหน้าประตูวัง

        หลังจากยืนอยู่ได้ไม่นาน ประตูวังก็เปิดเพื่อรับขบวนรถที่มาจากข้างนอกเข้าสู่ในบริเวณวัง ได้ยินคนพูดกันว่าเป็นขบวนรถสมเด็จพระบรมฯ ผมเองมองเห็นแต่พระองค์ภาฯ ครั้นใกล้เวลา 10 นาฬิกา ประตูวังก็เปิดอีกครั้งหนึ่ง ได้ยินเสียงแตรจากกองทหารมหาดเล็กที่ตั้งแถวอยู่ตรงประตูวัง เห็นขบวนรถออกมาจากวัง ผมสาละวนอยู่กับการเตรียมกล้องถ่ายรูป มัวแต่มองผ่านกล้องทำให้ไม่ได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าในขณะนี้น ....ปรากฏว่าทุกอย่างผ่านไปรวดเร็วมาก มารู้ตัวอีกที ขบวนเสด็จก็ได้ผ่านไปแล้ว !!

        ฝูงชนที่อยู่สองข้างทางต่างก็สลายตัว มุ่งหน้าเดินกันไปทางวัดเบญจฯ เมื่อถึงแยกวัดเบญจฯ ผมกับภรรยาเลี้ยวขวามุ่งหน้าไปยังถนนราชดำเนินนอก พบแม่และน้าซึ่งนั่งอยู่บริเวณซุ้มประตู เป็นซุ้มประตูแรก (ถ้านับจากองค์พระรูปฯ) ตอนนั้นเป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้ว คนค่อนข้างจะมาก คนส่วนใหญ่ต่างก็นั่งลงกับพื้นถนน มีที่ยังเดินและยืนอยู่บ้างจำนวนหนึ่ง พวกที่นั่งอยู่พยายามร้องขอให้พวกที่ยืนนั่งลง เพื่อว่าจะมองเห็นทีวีจอใหญ่ที่กำลังถ่ายทอดพระราชพิธีอยู่ ...บางคนก็บ่นพวกที่ยืนและเดินว่า... "ทำไมไม่นั่ง ทำไมต้องยืนบังกัน" ....เวลาผมได้ยินคำพูดเหล่านั้น ผมเองก็มีเสียงพูดขึ้นมาในใจว่า..."ถ้าไม่อยากให้คนบัง อยากจะเห็นทีวีชัดๆ ก็น่าจะนั่งดูอยู่ที่บ้าน" ...และยังมีเสียงในใจต่อท้ายอีกด้วยว่า "ที่มาที่นี่ ก็เพราะต้องการจะมาดูผู้คน ไม่ได้มาดูทีวี...."

        เมื่อพระราชพิธีบวงสรวงสมเด็จพระบูรพมหากษัตริยาธิราชสิ้นสุดลง เวลาที่ทุกคนเฝ้ารอคอยก็มาถึง ...ในหลวงเสด็จออก ณ สีหบัญชร(ซึ่งเป็นระเบียงชั้นสองด้านหน้าของพระที่นั่งอนันตสมาคม) ได้ทราบว่าพระองค์เคยเสด็จออกตรงนี้สองครั้งแล้ว  ครั้งแรกคือตอนที่เสด็จกลับจากยุโรป ส่วนครั้งที่สองก็เมื่อเจ็ดปีที่แล้ว ตอนที่ฉลองพระชนมายุครบ 6 รอบ ....บริเวณที่ผมยืนอยู่นี้ ถึงจะมองเห็นจุดที่ในหลวงเสด็จออกมาได้ไม่ชัดนัก แต่ก็สามารถดูได้จากจอทีวีจอใหญ่ ซึ่งอยู่ใกล้ๆ บริเวณนั้น

        เมื่อในหลวงเสด็จออกมา ณ สีหบัญชร สมเด็จพระบรมฯ ได้เป็นผู้แทนพระบรมวงศานุวงศ์กล่าวถวายพระพรชัยมงคล จากนั้นนายกรัฐมนตรี ประธานรัฐสภา และประธานศาลฎีกา ก็ได้กราบบังคมทูลถวายพระพรชัยมงคลแทนปวงชนชาวไทยทุกหมู่เหล่า จากนั้นในหลวงได้มีพระราชดำรัสตอบ พวกเราที่ยืนอยู่ในบริเวณนั้นต่างก็ดูการถ่ายทอดผ่านจอทีวีเหมือนกับที่ประชาชนอีกหลายสิบล้านคนกำลังดูอยู่ที่บ้าน ผมเองก็เคยเลือกที่จะดูอยู่ที่บ้าน.... หากแต่ประสบการณ์ที่ผมได้รับในขณะนั้น ณ สถานที่แห่งนั้น ท่ามกลางคนนับแสนนับล้านกลับกลายเป็นประสบการณ์ที่ยากที่จะบรรยาย ...เป็นความรู้สึกสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอันสุดประมาณมิได้ ...เป็นความรู้สึกหวั่นไหวที่เกิดขึ้นภายในใจ... จอทีวีขนาดใหญ่ทำให้พวกเราได้เห็นพระพักตร์ของพระองค์อย่างชัดเจน ได้เห็นแววตาที่เปี่ยมด้วยความสุขของพระองค์ เห็นรอยยิ้มน้อยๆ ที่แสดงออกถึงความปลาบปลื้มใจในพสกนิกรของพระองค์ ทำให้นึกถึงพระราชหัตเลขาที่พระองค์เคยมีถึงพระสหาย ใจความตอนหนึ่งว่า...

 ... "เมื่อข้าพเจ้าเป็นนักเรียนอยู่ในยุโรป ข้าพเจ้าไม่เคยตระหนักว่า ประเทศของข้าพเจ้าคืออะไร และเกี่ยวข้องกับข้าพเจ้าแค่ไหน ไม่ทราบตราบจนกระทั่งข้าพเจ้าได้เรียนรู้ที่จะรักประชาชนของข้าพเจ้า เมื่อได้ติดต่อกับเขาเหล่านั้นซึ่งทำให้ข้าพเจ้าสำนึกในความรักอันมีค่ายิ่ง ข้าพเจ้าไม่เป็นโรคคิดถึงบ้านที่จริงจังอะไรนัก แต่ข้าพเจ้าได้เรียนรู้โดยการทำงานที่นี่ว่า  ที่ของข้าพเจ้าในโลกนี้ คือ การที่ได้อยู่ท่ามกลางประชาชนของข้าพเจ้านั่นคือ คนไทยทั้งปวง"

        เราทุกคนคือ "คนไทยทั้งปวง" ครับ ....เรา "ทุกคน" เป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้พระองค์ท่านมีความสุข ...ผมดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของ "คนไทยทั้งปวง" ที่ได้ทำให้ในหลวงของเรามีความสุข ผมเข้าใจแล้วล่ะครับว่า การที่เราทำให้คนที่เรารักมีความสุขนั้นเป็นเช่นไร ...น้ำตาแห่งความปิติยินดีไหลอาบแก้มทั้งสองข้างอย่างไม่รู้ตัว ผมไม่ได้สนใจที่จะมองคนอื่นว่าพวกเขาเป็นอย่างผมหรือไม่ ....ไม่ได้รู้สึกอาย ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอแต่อย่างใด ในขณะนั้นใจของผมได้ผสมผสานกับใจอีกหลายสิบล้านดวงทั้งที่อยู่ที่บ้านและที่ยืนอยู่ในบริเวณนั้น ...ทุกครั้งที่ในหลวงทรงยกพระหัตถ์ขึ้นมา ใจของพวกเราต่างก็หวั่นไหวไปตามๆ กัน สิ่งที่อยู่ในดวงใจของพวกเราทุกคนได้หลุดออกมาเป็นเสียงพร้อมๆ กันว่า "ทรงพระเจริญ" ...เป็นเสียงที่เปล่งออกมาจากใจ ไปพร้อมๆ กับน้ำตาที่รินไหลอาบแก้ม

        ....เป็นช่วงเวลาที่ผมรู้สึกว่าโลกหยุดหมุน ...เป็นช่วงขณะที่สรรพสิ่งทั้งหลายได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกัน ...ไม่มีการแบ่งเขาแบ่งเรา เป็นช่วงเวลาแห่งความสุข เป็นความสุขที่บริสุทธิ์อันเกิดจากความรัก ความเมตตา และความปรารถนาดีที่มีต่อกัน ...ในขณะนั้น ผมได้ความกระจ่างสว่างวาบขึ้นมาในใจ ....ผมเข้าใจแล้วล่ะครับว่า "ทางแก้ปัญหาของชาติบ้านเมืองในขณะนี้ มีอยู่หนทางเดียวเท่านั้น ...คือการใช้ความรัก ความเมตตา ปรารถนาดีต่อกัน หันหน้าปรึกษาหารือกัน ....ความรัก (Love) เท่านั้นแหละครับที่จะช่วยแก้ปัญหาที่พวกเรากำลังเผชิญหน้าอยู่นี้ได้ ....หาใช่การพึ่งพาศาลเพื่อให้ท่านตัดสิน "ถูกผิด" แต่ประการใด ตัวบทกฎหมาย (Law) แก้ปัญหาได้แค่ระดับหนึ่งเท่านั้นครับ"

        ถ้าคนไทยยังด้อย Love และเน้นแต่การใช้ Law ก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่า ....แล้วจะลงเอยกันได้อย่างไร .....ผมอยากให้คนไทยสำนึกในความเป็นไทย และนำความรู้สึกลึกๆ ที่เกิดขึ้นในวันที่ 9 มิถุนายน 2549 มาใช้กับทุกๆ วันครับ!!

ดูภาพปรากฏการณ์ที่ลานพระรูปฯ คลิก ที่นี่

[สิงห์ป่าสัก]

      ขอบพระคุณอาจารย์ประพนธ์ที่บันทึกบรรยากาศ และบันทึกความรู้สึกดีๆ มาแบ่งบันกันได้อ่านและรับรู้  ผมชมการถ่ายทอดฯ  ก็มีความรู้สึกปิติยินดี ซาบซึ้งเช่นเดียวกันกับอาจารย์ครับ และคิดว่าหลายๆ ท่านก็คงมีความรู้สึกที่ไม่แตกต่างกัน

      ดีใจที่ได้เกิดเป็นคนไทย และถาคภูมิใจที่ได้ทำงานเป็นข้าราชการ ได้รับใช้ประชาชน และจะตั้งใจทำงานเพื่อในหลวงครับ

[คุณ รัตติยา เขียวแป้น]

อาจารย์ถ่ายทอดความรู้สึกได้ชัดเจน เสมือนตัวเองเป็นส่วนหนึ่งในบริเวณนั้นด้วย อย่าว่าแต่ผู้ใหญ่อย่างเราเลยค่ะ ที่รู้สึกซาบซึ้งและน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว ในระหว่างที่ดูการถ่ายทอดทางโทรทัศน์ หันไปมองลูกสาวคนโต (8 ขวบ) แอบเห็นแกปาดน้ำตาไม่ให้เราเห็น พอถามกลับไป แกบอกว่า ไม่กล้าให้แม่เห็นเพราะกลัวแม่หาว่าเป็นคนอ่อนแอ ก็บอกลูกกลับไปว่า  ที่ทุกคนร้องไห้ เพราะทุกคนปลาบปลื้มใจที่ได้เกิดมาในแผ่นดินไทย มีในหลวงอันเป็นที่รักยิ่งของพวกเราชาวไทย การร้องไห้ครั้งนี้ ไม่ได้หมายถึง ความอ่อนแอ แต่เป็นการแสดงความจงรักภักดี ที่ชาวไทยทุกคนมีต่อในหลวงของเรา ร้องเถอะค่ะ แม่ไม่ว่าลูกหรอก  หลังจากนั้น ทุกครั้งที่โทรทัศน์ได้มีการนำภาพดังกล่าวมา replay ถ้าเราสองแม่ลูกได้มีโอกาสนั่งใกล้กัน ก็จะหันไปมองสบตากัน แล้วน้ำตาก็ไหลอาบแก้มทุกครั้ง

[beeman 吴联乐]

เรียนท่านอาจารย์ประพนธ์

• บันทึกของอาจารย์เขียนออกมาจากใจ เขียนมาจากความรัก/Love ครับ
• ผมมีความรู้สึกเช่นเดียวกับอาจารย์ครับ
• ในหลวงท่านทำราชการ แต่พวกเราส่วนหนึ่งรับราชการครับ
• รับใช้ราชการ ก็คือรับใช้ประชาชน
• ในหลวงของเรา ท่านรักประชาชน
• ดังนั้นการทำงานเพื่อช่วยเหลือปวงชน ก็คือการทำงานให้ในหลวงนั่นเองครับ
• ผมมีความรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ
• ผมภูมิใจที่เกิดในประเทศไทยครับ

[โอ๋-อโณ]

ขอบคุณอ.ประพนธ์สำหรับน้ำตาที่ไหลระหว่างอ่านบันทึกนี้อีกครั้งค่ะ เชื่อว่าเราคนไทยทุกคนรู้สึกแบบเดียวกันต่อพระองค์ท่าน

อยากให้ความรู้สึกนี้ฝังลึกอยู่ในตัวตนของเราทุกขณะจิต ไม่ให้จางลง เลือนไปเมื่อบรรยากาศการเฉลิมฉลองสิ้นสุด หรือเมื่อเราไม่ได้เห็นภาพพระองค์ท่านตรงหน้า อยากให้คำสอนและวิถีปฏิบัติของพระองค์ท่านเป็นสิ่งที่เราคนไทยทุกคนลงมือทำ ตั้งใจทำ ทุกลมหายใจเข้าออก

สัญญากับตัวเองว่าจะทำให้ได้ค่ะ

[ประพนธ์]

เมื่อได้อ่านข้อความของทั้งสี่ท่าน....รู้สึกดีมากๆ เลยครับ ....อยากให้คนไทยทั้งประเทศรู้สึกแบบนี้ ...คุณ โอ๋-อโณ และ คุณรัตติยา ทำให้ผมต้องน้ำตาไหลอีกครั้ง ....ช่วงนี้รู้สึกว่า ต่อมน้ำตาตัวเองอยู่ค่อนข้างตื้นครับ ....ขอบคุณแฟนประจำ คุณ "สิงห์ป่าสัก" และ อาจารย์ "beeman" ด้วยครับ สำหรับ Comment ดีๆ ที่มีให้ผมเสมอ

[นนทลี]

อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับในหลวงฯ ครั้งใด ก็ซึ้งใจไปทุกครั้งละค่ะ อาจารย์ ... ท่านเป็นตัวแทนของความดีอย่างไม่มีที่สิ้นสุดค่ะ

[บัณฑิต]

 ในวันนั้นได้ดูการถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์อยู่ที่บ้าน  ครั้นเมื่อโทรทัศน์ถ่ายภาพรถยนต์พระที่นั่งขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวตอนมาถึงประตูพระราชวัง  แล้วได้เห็นประชาชนนับจำนวนไม่ได้ลุกฮือขึ้นโบกธงตอนนั้นขนลุกและซาบซึ้งอย่างบอกไม่ถูก   และที่ประทับใจและปราบปลื้มเป็นที่สุดก็ตอนที่เห็นพระองค์เสด็จออกสีหบัญชรแล้วโบกพระหัตถ์  อยู่ที่หน้าโทรทัศน์ก็น้ำตาไหลไม่รู้ตัวเช่นเดียวกัน  เชื่อว่าในขณะนี้คนไทยทุกๆคนคงกำลังมีความสุข  มีความสุขที่เห็นพระพักต์ขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในวันนั้น  และเชื่อว่าสิ่งที่จะทำให้พระองค์มีความสุขได้มีสิ่งเดียวในขณะนี้คือความรักความสามัคคี ของประชาชนชาวไทย ที่พระองค์มีพระราชดำรัสบ่อยครั้งว่าความรักความสามัคคีของคนในชาติจะทำให้ประเทศชาติอยู่รอด       ขอบคุณอาจารย์ประพนธ์ที่นำข้อเขียนดีๆมาบอกเล่า ให้ปลื้มปีติอีกครั้งค่ะ

[จิรยุทธ (เม้ง)]

อาจารย์สามารถแสดงความรู้สึกและอารมณ์ร่วมกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ได้อย่างกินใจ(และจุใจ)ยิ่งนัก... ซึ่งผมเองยิ่งอ่านก็ยิ่งเข้าใจและประกอบกับขนลุกซู่ ถึงแม้ว่าหลายวันที่ได้หยุดมานี้ไม่ค่อยได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย (ขายขี้หน้าจังเรา)

ถ้าตัวผมเองได้เข้าไปในเหตุการณ์วันนั้น ก็คงจะทำเช่นเดียวกันกับคนไทยคนหนึ่งที่พึ่งจะกระทำให้พ่อของเรา(ถึงแม้ว่ามันจะน้อยนิดก็ตามที)  เด็กไอทีก็มีหัวใจ (ภาคภูมิ) รักพระเจ้าอยู่หัวเหมือนนะครับ ถึงแม้ว่าเสื้อจะยังไม่มีใส่ก็ตามที (แหม...อายจัง...ไม่ใช่รักจังนะ)

อยากขอบคุณเรื่องที่อาจารย์ประพนธ์ได้เล่ามา(และภาพประกอบ)ทั้งหมดด้วยใจจริง

ขอบคุณครับ

[อุษณีษ์ ง.]

รู้สึกเสียดายค่ะที่วันนั้นไม่ได้ไปเฝ้ารับเสด็จ  แต่ก็ได้ชมการถ่ายทอดสดตลอดตั้งแต่ต้นจนจบ  อย่าว่าแต่คนที่ไปเฝ้ารับเสด็จเลยค่ะที่ร้องไห้ ดิฉันนั่งดูอยู่ที่บ้านก็น้ำตาไหลด้วยความซาบซึ้งเช่นกัน เห็นสายพระเนตรของพระองค์ท่านที่ทอดพระเนตรมายังประชาชนแล้ว รู้สึกปลาบปลื้มที่สุด พระองค์ท่านคงรับรู้ได้ว่าประชาชนทุกคนรักพระองค์ท่านที่สุดในโลก   ขอจงทรงพระเจริญ 

[sasi]

รู้สึกว่าวันนั้นคงจะนั่งอยู่บริเวณเดียวกับอาจารย์ประพนธ์น่ะค่ะ  ดีใจมาก ๆ ที่ได้เป็นส่วนเล็กๆ ของเหตุการณ์ ไปถึงเช้ากว่าไปทำงานอีกค่ะ

ตอนที่ร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีถึงช่วงเย็นศิระเพราะพระบริบาล ก็ร้องต่อไม่ได้แล้วค่ะ ต้องร้องไห้แทน เพิ่งรู้สึกซาบซึ้งกับความหมายของเพลงนี้มาก ๆ ก็ตอนนี้เอง ว่าที่ประเทศไทยเป็นอย่างวันนี้ได้ ก็เพราะท่าน  แล้วก็รู้สึกชื่นชมถึงความรักของคนไทยที่มีต่อท่านด้วย วันนั้นเมืองไทย เป็นประเทศสีเหลืองเลยนะคะ อยากให้มีอีกจัง 

[ปวีณา ธิติวรนันท์]

มีความรู้สึกว่าบันทึกนี้บรรจุความรู้สึกอันล้ำค่าของอาจารย์ไว้ ซึ่งถ่ายทอดออกมาได้อย่างซาบซึ้งกินใจ น่าชื่นชม ขณะที่อ่านไปตัวเองก็รู้สึกตื้นตัน น้ำตารื้นขึ้นมาอีก นึกถึงบรรยากาศในวันนั้นซึ่งตัวเองมีโอกาสได้แค่นั่งดูทีวีอยู่อย่างไม่คลาดสายตา และพยายามผนวกกับจินตนาการที่ได้อ่านจากตัวอักษรที่อาจารย์บอกเล่า เพื่อให้รู้สึกว่าเราไปปรากฏกายอยู่ ณ ที่นั้นด้วย...อย่างไรก็ยังคิดว่าต้องไม่เหมือนกับที่เราไปอยู่ในสถานที่จริงนั้น จริง ๆ เห็นด้วยกับความคิดและข้อเสนอแนะในท้ายบันทึกของอาจารย์ค่ะ..คนเราเกิดมามีชีวิตอยู่ร่วมกันไม่เท่าไร..ปกติก็ไม่ถึงร้อยปี..ดีไม่ดีเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน ก็อาจมาพรากเราไปจากกันเร็วกว่าที่ควรด้วยซ้ำ..เราถึงต้องรักกันไว้ให้มาก..มีเมตตาต่อกัน..ความปรารถนาดีก็จะเกิดตามมา รีบ ๆ ทำความดีมอบให้กันและกัน ไม่ว่าจะเป็นกับพ่อแม่ญาติพี่น้อง เพื่อนสนิทมิตรสหาย หรือแม้แต่คนอื่นที่เราได้มีโอกาสพานพบเขาในแต่ละวัน..ก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสนั้น เมื่อเกิดเหตุที่เราต้องจากกัน..เรามารีบทำความดีกันเยอะ ๆ ถวายในหลวงท่านเพื่อเป็นการแสดงความรักแด่พระองค์ท่านกัน..โดยเริ่มจากการทำดี คิดดี พูดดีกับคนรอบข้างของเรากันไหมคะ..

[Handy]

   ขอบคุณ  ขอบคุณ  และ ขอบคุณครับ  ที่ถอดความรู้สึกร่วมของคนไทยออกมาเป็นตัวหนังสือได้อย่างหมดจด  งดงามและมีชีวิต  ... ท่านอาจารย์พุทธทาสเคยกล่าวบ่อยๆว่าถ้านึกไม่ออกว่าจะถือศีลอะไร เอาไว้ข้อเดียวก็ได้ คือ " รักผู้อื่น "

[วาสินี]

   ( คุณHandy แนะนำให้มาอ่าน ข้อเขียนนี้         มีคุณค่ามากจริงๆ )

    ดีใจมากค่ะ ที่มีคนที่มีจิตสำนึกดียิ่ง และถ่ายทอดสิ่งดีๆ เพื่อสื่อความให้หลายๆคนได้เกิดจิตสำนึกอันดีงามตามไปด้วย  ทั้งยังมีผลต่อการปฏิบัติอีกด้วย    ( แค่คำนำก็ประทับใจมากแล้ว )                                    

 ขออนุญาต นำไปฝากลูกศิษย์ นะคะ

 

[อัยการชาวเกาะ]

สวัสดีครับอาจารย์

อาจารย์บรรยากาศได้ความรู้สึกดีมากๆ และเห็นด้วยอย่างยิ่งว่าปัญหาสังคมไม่สามารถแก้ได้ด้วยกฎหมายล้วนๆ แต่บางกรณีใช้อย่างอื่นแก้ไม่ได้ต้องใช้ความเข้มแข็งของกฎหมายและกระบวนการยุติธรรมมากำราบ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ตรัสเตือนสตินักกฎหมายอยู่ตลอดไม่ให้ใช้กฎหมายเฉพาะแต่ในตัวบทกฎหมาย(ใช้กฎหมายเพื่อกฎหมาย) โดยไม่ดูแลว่าสังคมเป็นอย่างไร(ท่านให้ใช้กฎหมายเพื่อความสงบสุขของสังคม) แต่นักกฎหมายส่วนหนึ่งก็ยังทื่อตามกฎหมายโดยไม่สนใจสังคมก็มี บทความอาจารย์จุดประกายการใช้กฎหมายเพื่อประโยชน์ของสังคมได้อย่างแจ่มชัดครับ

ขอบพระคุณ

[อัยการชาวเกาะ]

ขอประทานโทษ ต้องการจะพิมพ์ว่า บรรยายถึงบรรยากาศ แต่มือตามไม่ทันสมองครับ

[นาย สมนึก (นายน้อยหรือนายเคี่ยม) โทณผลิน]

       เรียน ท่านอาจารย์ที่เคารพ

         วันนั้น ผมอยู่ที่อุทัยธานี นั่งดูทีวีอยู่ที่บ้าน  ดูไปก็มองนาฬิกาไป เพราะนัดกับชาวบ้านหนองไผ่แบน จะไปเป็นประธานในการเปิดการเลี้ยงหมูหลุม จวนจะได้เวลานัด พิธียังไม่แล้วเสร็จ ผมจำต้องยอมเสียมารยาท โทรไปเลื่อนเวลากับผู้ใหญ่บ้านว่ากำลังดูพิธีของในหลวง ผู้ใหญ่บอกผมว่าเลื่อนไปตอนเย็นก็แล้วกัน เพราะชางบ้านก็ชมการถ่ายทอดสดครั้งนี้ด้วย

         ผมไม่อายเลยที่จะพูดว่า ผมร้องไห้ น้ำตามาจากใหนไม่รู้มันตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก ก้มลงนั่งคุกเข่า พนมมือถวายบังคมพระรูปของพระองค์ เอ่ยปากเสียงสั่นเครือว่า  ชีวิตนี้ขอทำแต่สิ่งดี ๆ เพื่อพระองค์ท่าน

[คนพลัดถิ่น]

-ความเสียหายของชาติจะบานปลายถ้าคนไทยขาดความจงรักภักดีต่อสถาบันชาติ ศาสน์ กษัตริย์

- ความจงรักภักดีต่อสถาบันชาติ ศาสน์ กษัตริย์ เท่านั้นที่จะทำให้ไทยได้ร่มเย็นและเป็นไท

-ขอให้มีสถาบันพระมหากษัตริย์อยู่ปกป้องคนไทยไปนานๆ

[เรารักในหลวง162]

1.กษัตริย์ ผู้ทรงธรรม พระมหากรุณาธิคุณปกเกล้าฯ ชาวไทย

2. ทรงเป็นทุกลมหายใจ ของปวงประชาราษฎร ขอจงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

3. ตามรอยเบื้องพระยุคลบาท จะขอเป็นข้าพระบาททุกชาติไป

4. รวมใจภักดี รัก ในหลวง

5. ทรงยึดหลักศาสนา ทรงศึกษาสรรพวิทยา ทรงนำมาปฏิบัติ ทรงขจัดปัญหาด้วยการพัฒนาโครงการพระราชดำริ ทรงเตือนสติด้วยการปฏิบัติพระองค์เป็นตัวอย่าง ทรงสร้างค่านิยม ทรงห่วงใยประชาราษฎร์ทุกเมื่อ ทรงสละหยาดพระเสโท เพื่อประชาชนและประเทศไทยอย่างแท้จริง ทรงเป็นบุคคลที่หาได้ยากยิ่งในโลก ( ทรงเป็นพระมหากษัตริย์นักพัฒนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก )

6. พระมหากษัตริย์ ที่พรั่งพร้อมด้วย ทศพิธราชธรรม

7. จากความแห้งแล้งกลับกลายมาชุ่มชื้น จากผืนทรายกลับกลายเป็นดิน ด้วยพระบารมีของทั้ง สองพระองค์

8. ในหลวงพระองค์ทรงงาน หนักและเหนื่อย เพื่อราษฎรของพระองค์ให้เป็นสุข

9. พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงทุ่มเทพระวรกายตรากตรำ และมุ่งมั่นเพื่อแก้ไขปัญหาความเดือดร้อนของพสกนิกรชาวไทย

10. ความเสียหายของชาติจะบานปลาย ถ้าคนไทยขาดความจงรักภักดี ต่อสถาบันชาติ ศาสน์ กษัตริย์

11. ไทยเรามีสถาบันพระมหากษัตริย์ ทรงเป็นประมุขปกครองประเทศมาช้านาน ทรงเป็นศูนย์รวมดวงใจของคนทั้งชาติ

12. พระองค์ทรงเป็นพระมหาบพิตรที่สถิตในดวงใจของปวงประชา

13. พระองค์ทรงเป็นผู้นำตามแนวพระราชดำริ ให้เจริญรอยตามเบื้องพระยุคคลบาทด้วยเศรษฐกิจพอเพียง

14. ร้อยรัดดวงใจเพื่อเทิดไท้องค์ราชัน ที่พระองค์ทรงฝ่าฟันให้ไทยนั้นได้ร่มเย็น

15. เราเป็นไทยมาได้จนถึงทุกวันนี้ก็ด้วยพระบารมีของพ่อหลวง

16. ๓ สถาบันหลักของชาติไทยเป็นมรดกมาจากบรรพบุรุษของเรา

17. ธงชาติไทยมี ๓ สี แต่ละสีมีความหมาย ช่วยไทยรักสามัคคี

18. แม้แต่โจรยังรักในหลวง แล้วเราเป็นใครล่ะจะไม่รักหรือ

19. เราคงสิ้นแผ่นดินถิ่นอาศัย หากสิ้นชาติ สิ้นศาสน์ สิ้นกษัตริย์

20. ชาติไทยผ่านพ้นวิกฤตมาหลายคราด้วยพระบารมีของล้นเกล้า

21. ในหลวงพระองค์ทรงงานหนักและเหนื่อย เพื่อราษฎรของพระองค์ได้มีความสุข

22. พระองค์ทรงเป็นศูนย์รวมจิตใจของคนไทยทั้งชาติ

23. พระองค์ทรงเป็นมหาราชปกครองแผ่นดินโดยธรรม

24. จากความแห้งแล้งกลับกลายมาชุ่มชื้น จากผืนทรายกลับกลายเป็นดินดี ด้วยพระบารมีของทั้ง ๒ พระองค์

25. เราคนไทย เรารัก เราเทิดทูน ในหลวงของเรา

26. ผู้ใดกระทำให้สถาบันหลักของชาติสั่นคลอน เสียหาย ผู้นั้นไม่สมควรมีชีวิตยืนอยู่บนผืนดินไทย

27. ความจงรักภักดีต่อสถาบันอันสูงสุด ถือว่าเป็นหน้าที่หนึ่งของคนไทยทุกคน

28. สถาบันพระมหากษัตริย์ เป็นถาบันหนึ่งที่ช่วยให้เราได้มีแผ่นดินอยู่จนถึงลูกหลานเราถึงทุกวันนี้

29. พระบารมีอันแผ่ไพศาล ย่อมบริบาลผู้ที่มีความจงรักภักดีตลอดไป

30. ผู้ใดคิดร้ายทำลายชาติจะพินาศจนสิ้นดี ผู้ใดจงรักภักดีจะสวัสดีศรีมงคล

31. บรรพบุรุษท่านต่อสู้กอบกู้ชาติ ศาสน์ ราชัน แล้วเราเป็นใครกันไม่รักษาให้จงดี

32. ราชันราชินีบารมีคู่แผ่นดิน หากแม้นไทยเราสิ้นจะสูญสิ้นแผ่นดินธรรม

33. แหลมทองจะเป็นไฟหากชาติไทยไร้ราชัน จะมีแต่ฆ่าฟันเพื่อห้ำหั่นแย่งชิงดี

34. ในหลวงพระองค์ทรงไม่ละทิ้งประชาชนของพระองค์ แม้พระองค์จะทรงงานหนักและเหนื่อยมานาน

35. ทั่วโลกยกย่องชื่นชมยินดีกับบารมีของล้นเกล้าทั้ง ๒ พระองค์ แล้วเราคนไทยยังจะมาค้นหาคำตอบอะไรกันอีกหรือ

36. พระองค์ทรงมีแนวพระราชดำริด้านการเกษตรเพื่อพัฒนาประสิทธิภาพการผลิตทางการเกษตรมากมาย

37. โครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริด้านการพัฒนาแหล่งน้ำ เป็นโครงการที่มีประโยชน์อย่างยิ่งของประเทศ

38. ขอให้คนไทยทุกคนมีความภาคภูมิใจ ในความเป็นพลเมืองของพระองค์

39. เรารักในหลวงเรารักประเทศไทยจงร่วมใจกันให้เป็นดินแดนที่น่า อยู่ที่สุดแห่งหนึ่งในโลก

40. ด้วยพระบารมี เราจึงรวมกันอยู่ได้อย่างเหนียวแน่นมีชาติมีประเทศอันตั้งเป็นอิสรเสรีมาช้านาน

41. สถาบันพระมหากษัตริย์ ช่วยให้ประเทศไทยอยู่เป็นเอกราชมานานนับร้อย ๆ ปี

42. ในหลวงพระ องค์ทรงเป็นองค์ประมุขแผ่นดินทองของพระบวรพุทธศาสนาและทุกศาสนาในประเทศ

43. สถาบันชาติ ศาสน์ กษัตริย์ เป็นสถาบันหลักในผืนธงชาติไทยที่เราเคารพ

44. ในหลวงพระองค์ทรงมีพระราชดำรัสให้คนในชาติมีความรักใคร่กลมเกลียวสมัครสมาน สามัคคีมีความ เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน อันจะนำพาประเทศชาติไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองคงความเป็นชาติไทยไว้ได้

45. พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงทุ่มเทพระวรกายตรากตรำและมุ่งมั่นเพื่อแก้ไขปัญหาความเดือดร้อนของพสกนิกรชาวไทย

46. พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมิทรงย่อท้อเข้าไปช่วยเหลือราษฎรไม่ว่าจะอยู่ห่างไกลสักเพียงใดไม่ว่าเชื้อชาติใด ศาสนาใด

47. พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงมีความละเอียดรอบคอบ ทรงคิดหาแนวทางพัฒนาเพื่อมุ่งประโยชน์ต่อประชาชนสูงสุด

48. เราชาวไทยควรยึดแบบอย่างเจริญรอยตามเบื้องพระยุคลพระบาทนำมาปฏิบัติให้เกิดผลแก่ตนเอง สังคมและประเทศชาติ

49. ด้วยพระปรีชาญาณในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ให้คนทั้งหลายได้ประจักษ์ว่า แนวทางพระราชดำริในพระองค์ เรียบง่าย ปฏิบัติได้ผลเป็นที่ยอมรับโดยทั่วกัน

50. พระองค์ทรงมีแนวทางพระราชดำริในการพึ่งตนเองเพื่อให้สามารถดำรงชีพอยู่ได้อย่างอิสระ มั่นคงและสมบูรณ์