บทเรียนจากค่ายสร้างสรรค์ ๑ : อยากได้เพชรนิลจินดาต้องหาเอง
How people learn
I cannot teach you anything
เราไม่สามารถสอนทุกๆอย่างให้ท่านได้
I can only help you to teach
แต่สามารถช่วยให้ท่านได้เรียนรู้
Tell me and I forget
ถ้าบอก ฉันจะลืม
Show me and I remember
ถ้าทำให้ดู ฉันจะจำได้
Involve me and I understand
ถ้าให้ฉันลงมือทำ ฉันจะเข้าใจ
คือ "หัวใจ" ของการจัดค่าย
นิทานของเดือน
ชายหนุ่มคนหนึ่งตั้งแต่เติบโตมา สิ่งที่เขาต้องการคือความร่ำรวย เขารู้มาว่าที่ปราสาทแห่งหนึ่งเต็มไปด้วยสมบัติพัสถาน เพชรนิลจินดา เขาจึงมุ่งไปที่ปราสาทแห่งนั้น แม้หนทางจะอยู่แสนไกล เขาเดิน เดิน เดินทั้งกลางวันและกลางคืน ย่างเข้าคืนที่สามแล้ว เสบียงของเขาเหลือเพียงแอปเปิลครี่งลูกและน้ำครึ่งขวด เขาก็ยังไม่เห็นปราสาท เขาเริ่มท้อแท้และรู้สึกเหน็ดเหนื่อย จึงนั่งพัก พลันมีชายแก่คนหนึ่งเดินทางมาด้วยท่าทางอ่อนระโหยโรยแรงเช่นกัน ชายแก่ร้องขออาหารและน้ำจากชายหนุ่ม ด้วยความเห็นใจและรู้สึกสงสาร ชายหนุ่มจึงมอบเสบียงที่เหลืออยู่ให้แก่ชายแก่ ด้วยผลแห่งการทำดี ชายแก่จึงบอกแก่ชายหนุ่มว่า จะให้พร ๑ ข้อ
ท่านผู้อ่านอยากทราบไหมคะว่าชายหนุ่มจะขออะไร......
"ผมอยากพบปราสาท..อยากได้แก้วแหวนเงินทอง ที่อยู่ในปราสาท" ชายหนุ่มตอบ
"ฮ่าๆๆๆๆ...ได้ๆ เมื่อเจ้าอยากพบ เจ้าก็จะได้พบปราสาท" "แต่ลุงว่านะ..แก้วแหวนเงินทองเพชรนิลจินดาที่เจ้าอยากได้ ไม่ต้องไปถึงปราสาทหรอก อยู่เต็มสองข้างทางนี่แหละ..เจ้าหนุ่มเอ๋ย..."
ชายหนุ่มรีบออกเดินทางต่อ แล้วเขาก็ได้พบปราสาทสมใจนึก แต่อนิจจา..เมื่อเขาเปิดประตูปราสาทเข้าไป เขาพบแต่ความว่างเปล่า ไม่มีเพชรนิลจินดาใดๆเลย เขาเปิดประตูห้องแล้วห้องเล่า สิ่งที่พบก็คือความว่างเปล่าตามเดิม เขาจึงเดินกลับออกมาด้วยความผิดหวัง
ในที่สุดเขาก็เดินทางกลับ เขาพบสองข้างทางเต็มไปด้วยก้อนหิน เขาคิดถึงคำพูดของชายแก่ ที่บอกว่า "เพชรนิลจินดาอยู่เต็มสองข้างทาง" เขาจึงก้มลงเก็บก้อนหินไปสองสามก้อน พร้อมคิด "เชอะ..ไม่ใช่เพชรนิลจินดาสักหน่อย" แต่ท้ายที่สุดเมื่อกลับถึงบ้าน ความมหัศจรรย์ก็พลันบังเกิดขึ้น
ท่านผู้อ่านคิดว่า ความมหัศจรรย์คืออะไรคะ......
เดือน..พูดทิ้งท้ายไว้ให้พวกเราได้คิด
พร้อมหยิบแก้วใบสวยที่เต็มไปด้วยเพชรนิลจินดามามอบให้พวกเรา..
เพชรเม็ดแรก..เดือนให้พวกพี่ๆค่ะ
พี่ๆได้รับเพชรเม็ดแรก..
พี่ๆเป็นนางงามที่เข้ารอบผ่านการคัดเลือกแล้ว (อิอิ..น้องเดือนยิ้มสวยๆด้วย) จากทั้งหมด ๑๗๒ คนทั่วประเทศ จากทุกเขตพื้นที่ เราคัดไว้ ๒๔ เม็ด (หมายถึงศึกษานิเทศก์ เขตพื้นที่)
เพชรเม็ดต่อไป..พี่ๆต้องหาเอง จาก ๙ วันต่อไปนี้
ใน "ค่ายสร้างสรรค์"
..บนเส้นทางการเรียนรู้ ..อยากรู้อะไร อยากได้อะไรต้องหาเองในทุกก้าวเดิน
พบกับเพชรเม็ดที่สอง..ของผู้เขียนในบทต่อไปนะคะ
สวัสดีค่ะ
บันทึกหัวข้อนี้ตั้งใจอยากบอกเล่าประสบการณ์การเรียนรู้
จากค่าย : วิทยากรแกนนำผู้จัดการค่ายสร้างสรรค์
ที่จัดโดย สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน
ระหว่างวันที่ ๒๕ มกราคม - ๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
เพื่อเป็นแนวทางสำหรับเพื่อนๆที่สนใจจัดค่าย
รวมทั้งคุณครูที่รักทุกท่านที่มีโอกาสมาเยือน
อาจเล่าไม่ได้ใจความเท่าที่ควร เพราะร้างไปนาน
ด้วยความระลึกถึงทุกท่านเสมอค่ะ..
ศน.อ้วน
ความเห็น (11)
มาตามหาเพชรนิลจินดา...ขอบคุณมากครับกับห้วงเวลาที่มีค่า
ขอเป็นกำลังใจสำหรับพี่สาวที่แสนดีตลอดไป
ขอบคุณมากๆๆครับสำหรับทุกสิ่ง
สวัสดีเจ้าครูปี้อ้วนจ๋า
ขอบคุณสำหรับเพชรเม็ดนี้ค่ะ หื้อครูปี้มีความสุขเจ้า
รักษาสุขภาพโตยค่ะ กึดเติงหา
สวัสดีค่ะ พี่ศน.ที่น่ารักและคิดถึง
อยากได้จังค่ะ ของสวยงามและมีคุณค่าเนี่ย
เอ อยากรู้จังชายคนนั้นจะหาได้อย่างไรหนอ
สวัสดีค่ะ..น้องฟูอ๊าด
ด้วยความขอบคุณเช่นกันค่ะ
บนเส้นทางของชีวิต..พี่อ้วนคิดว่าเราล้วนต่างได้เพชรนิลจินดาที่มีค่ามากมาย
สำหรับเส้นทางใหม่ เรื่องใหม่ของพี่อ้วนครั้งนี้ พี่อ้วนเลือกหยิบมา รวม ๕ เม็ดค่ะ
เป็นความอิ่มเอมและสมหวังในสิ่งที่ได้เรียนรู้ของตัวเองค่ะ
น้อง Poo จ๋า..
น้องปูเป็นเพชรเม็ดสวยที่น้ำงามมาก..สำหรับพี่อ้วนและเพื่อนๆในบ้านหลังใหญ่แห่งนี้
คิดถึงมากเช่นกันค่ะ..
น้องครูแมวคนน่ารัก..คิดถึงๆ
พี่อ้วนได้มาตั้ง ๕ เม็ดแน่ะค่ะ
เก็บใส่กระเป๋าไว้เป็นที่ระลึก
ประทับใจเทคนิคจัดกิจกรรมของวิทยากรค่ะ
ทำเอาอึ้งทีเดียว..
น้องสาวคนสวยไปยโสธรหรือเปล่าคะ..
ระวังอย่าเก็บสถานที่ต้องห้าม..
เดี๋ยวมีคนจามไปทวง เห่อ ๆ ๆ ออกแนวสยอง อิอิ
ขอบคุณนะคะ บันทึกนี้ชอบจังเลย..อ่านแล้ว..ทำให้คิดได้คิดตาม..ฝึกทักษะการคิด.เป็นประโยชน์มากเลยค่ะ..ชื่นชม.สุดยอด.สุดยอด..สุดยอด..
ขอบคุณค่ะคุณเกษตร(อยู่)จังหวัดที่แวะมาต่อเติมบรรยากาศการเดินทาง
น่าคิดค่ะ..ไม่เก็บในสถานที่ๆที่ต้องห้าม
ขอบคุณคุณหญิงมลค่ะ ..แวะมาอีกนะคะ
พี่ได้เพชรพลอย เพิ่มกี่เม็ดแล้วครับ
เวลาผ่านไปหลายปีแล้ว