"บุหรี...กับ..ชีวิต" ซึ่งเกิดจากแรงบันดาลใจของพ่อคนหนึ่งที่กำลังจะจากโลกนี้ไปด้วยพิษภัยของบุหรี่ฝาหไว้ให้ลูกคิด และยังมีความรู้สึกดีๆของลูกๆที่มีต่อคุณพ่อมาฝากด้วยค่ะ ถึงแม้ว่าวันบุหรี่โลกจะผ่านไปแล้วก้ตาม
"บุหรี...กับ..ชีวิต"
พ่อทิ้งก้นบุหรี่...ลงที่พื้น
แล้วก็ยืน...กลืนกล้ำ...น้ำตาไหล
เฝ้าทบทวน...ทุกนาที..ที่ผ่านไป
ถ้าหวนกลับ...มาได้...จะไม่ทำ
พ่อหยิบซองบุหรี่...ที่ในเสื้อ
ยังมีเหลือ...ขึ้นมามอง...ต้องขยำ
เป็นบทเรียน...อันรันทด...ต้องจดจำ
ชีวิตต้อง...มืดดำ...ถูกทำลาย
หมอบอกว่า...เหลือเวลา...ไม่นานนัก
ทั้งครอบครัว...ต้องขาดหลัก...หักสลาย
ยังเป็นห่วง...พันผูก...เจ้าลูกชาย
เมื่อพ่อตาย...ใครจะอยู่...ดูแลเรา
วันก่อนครู...มีจดหมาย...ให้ไปพบ
จากจุดจบ...พบจุดเริ่ม...เพิ่มความเหงา
"ลูกเริ่มสูบ" ...พอฟังจบ...แสนซบเซา
จะเป็นเวร...หรือกรรมเก่า...ไม่เข้าใจ
หยุดเถอะนะ...อย่าสูบต่อ...พ่อขอร้อง
อนาคต...เจ้าจะต้อง...เพ่งผ่องใส
เมื่อขาดพ่อ...แม่จะอยู่...กับผู้ใด
เหลือเจ้าไว้...เป็นหลักให้...ได้ชื่นชม
ชีวิตพ่อ...ที่เห็นเห็น...เป็นตัวอย่าง
เดินแนวทาง... ผิดแกน...แสนขื่นขม
ติดบุหรี่...อย่างพ่อ...ก็ต้องตรม
เมื่อลูกล้ม...แล้วลุกยาก...หากสูบมัน
ขอบคุณมากน่ะค่ะสำหรับคำกลอนที่มีประโยชน์ค่ะ
ใช่หรอ ค่ะ คุฯ แต่ง เอง หรอ มัน คุ้นๆ เหมือน อาจารณ์ ที่ รร. ฉัน สอน อะ นะ
สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ
แน่ใจหรอคะว่ากลอนนี้คุณเป็นคนคิดขึ้นมา?
เอาของใครมาลง กรุณาให้เครดิตด้วยนะคะ!
ไม่ใช่ว่า สักๆแต่เอามาลง
ขอบคุณค่ะ!!!