ข้าขอนพชนกคุณ ชนนีเป็นเค้ามูล ผู้กอบนุกูลพูน ผดุงจวบเจริญวัย ฟูมฟักทนุถนอม บ บำราศนิราไกล แสนอยากเท่าไรๆ บ คิดอยากรำบากกาย ตรากทนระคนทุกข์ ถนอมเลี้ยง ฤ รู้วาย ปกป้องซึ่งอันตราย จนได้รอดเป็นกายา เปรียบหนักชนกคุณ ชนนีคือภูผา ใหญ่พื้นพสุนธรา ก็ บ เทียบ บ เทียมทัน เหลือที่จะแทนทด จะสนองคุณานันต์ แท้บูชไนยอัน อุดมเลิศประเสริฐคุณ
ความหมาย ข้าพเจ้าขอกราบไหว้คุณของบิดา มารดา ผู้เลี้ยงดูมาจวบจนใหญ่ แม้จะเหนื่อยยากสักเพียงไรก็ไม่เคยคิดถึงความทุกข์เหล่านั้น ท่านคอยปกป้องทะนุถนอมตลอดมา ถ้าจะเปรียบบุญคุณของพ่อแม่แล้ว ก็ดุจกับภูผาหรือผืนแผ่นดินอันกว้างใหญ่ ยังไม่เทียบเท่า สุดที่ลูกจะทดแทนได้ แท้จริงท่านคือปูชนียบุคคล ผู้เปียมล้นด้วยบุญคุณอันสูงยิ่ง เป็นบทอาขยานบทหลัก ที่มา : หนังสืออ่านเพิ่มเติม กลุ่มสาระการรียนรู้ภาษาไทย "บทอาขยานภาษาไทย" ช่วงชั้นที่ ๑ ถึง ช่วงชั้นที่ ๔ หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช ๒๕๔๔
|
เป็นบทอาขยานบทหลัก
ที่มา : หนังสืออ่านเพิ่มเติม กลุ่มสาระการรียนรู้ภาษาไทย "บทอาขยานภาษาไทย"
ช่วงชั้นที่ ๑ ถึง ช่วงชั้นที่ ๔
หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช ๒๕๔๔
สวัสดีค่ะ
คิดถึงเพื่อนและเมียเพื่อน มากมายจ้า อิอิ
แวะมาเยี่ยมอาจารย์ครับ...