ประสบการณ์การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายที่บ้าน

มะเร็งมหันตภัยร้ายของมนุษย์

ประสบการณ์การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย บ่ายวันนี้อากาศค่อนข้างร้อน  พยาบาลก็ออกเยี่ยมบ้านตามตารางปกติ  เมื่อเจอบ้านเลขที่..ตามที่อยู่ที่แจ้งไว้ พบเป็นบ้านลักษณะแบบแปลนบ้านห้องแถวครึ่งตึกครึ่งไม้สองห้องติดกันก็ส่งเสียงกล่าวทักทายก่อนเข้าเยี่ยม  ได้รับเสียงตอบรับของเจ้าของบ้านพร้อมเปิดประตูและเชิญชวนให้เข้าในบ้าน  (แสดงให้เห็นว่าสังคมนี้ยังคง
มีความไว้เนื้อเชื่อใจยอมให้คนแปลกหน้าอย่างพยาบาลเข้าเยี่ยม  ในอนาคตแม้อันใกล้ก็หวั่นๆ อยู่เหมือนกันว่าหากสังคมกลายเป็นสังคมเมืองใหญ่หรือคนในสังคมเต็มไปด้วยความกลัวและความหวาดระแวงพยาบาลเยี่ยมบ้านในอนาคตอาจทำงานลำบากมากขึ้น)เมื่อเข้าไปถึงด้านหลังบ้านพบคุณยายสูงวัยนอนพักอยู่บนเตียงไม้มีฟูกปูทับใกล้ๆมีถุงยาและเชี่ยนหมากวางอยู่   สอบถามดูประวัติการรักษาและยาที่ได้รับประมวลได้ว่าบุตรผู้ดูแลรู้ปัญหาความเจ็บป่วยของมารดาถูกต้องว่าป่วยด้วยโรค HT,DM,CVA คุณยายพอช่วยเหลือตนเองบนเตียงได้แต่ลุกเดินไม่ได้ คุณภาพชีวิตของคุณยายอยู่ในเกณฑ์ดี ได้รับสวัสดิการด้านรักษาพยาบาลเนื่องจากมีบุตรชาย2 คนรับราชการ บุตรสาวที่อยู่ดูแลมีโรคประจำตัวคือลิ้นหัวใจรั่ว  เคยได้รับการผ่าตัดแล้วขณะนี้ยังรับยาต่อเนื่องอยู่แต่สามารถช่วยเหลือดูแลตนเองและมารดาได้ประกอบอาชีพเบาๆมีรายได้เป็นของตนเอง  หลังจากเยี่ยมทั้งคู่เสร็จแล้วจะกล่าวลา บุตรสาวผู้ป่วยก็บอกว่ามีป้า....น่าสงสารเห็นว่าหมอไม่รับรักษาแล้วตอนี้อยู่ที่บ้านไม่ไกลเท่าไหร่   ใกล้ๆนี่แหละ  พยาบาลเลยตัดสินใจจะแวะไปเยี่ยมก่อนกลับเธอก็อาสาเดินไปเป็นเพื่อนกลัวพยาบาลหาไม่เจอ  เดินไปที่ว่าใกล้ๆปาเข้าไปเกือบกิโลเหมือนกัน พอส่งพยาบาลเสร็จเธอก็ขอตัวกลับ  นี่แหละที่มาของประสบการณ์การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย