แลกเปลี่ยน เรียนรู้

มีอะไรอยู่ในใจ กับไม่มีอะไร การแสดงออกของคำพูด สีหน้า แววตา นั้น ชัดเจน

วันนี้พูดคุยโครงการเกษตรเพื่อท้องถิ่นกันต่อ ครั้งที่๒

ฉันผิดเองที่ทำงานช้า ไม่ได้เป็นเพราะเฉื่อยชา แต่งานหลายอย่างประดังเข้ามา ทำให้ไม่ได้คิดถึงโครงการนี้ และไม่ได้กัดติด แบบเก็บไว้ในความคิดตลอดเวลา งานจึงล่าช้าไป

เพื่อนร่วมโครงการมาจาก วษท.สุพรรณบุรี ราชบุรี และกาญจนบุรี เราพบกันครั้งที่ ๒ ไม่น่าจะเป็นอุปสรรคในการพูดคุย แต่...............(ทุกเรื่องมีข้อยกเว้นเสมอ...ไม่มีอะไรเป็นอย่างที่เราคิด) มีสาวน้อยนางหนึ่งเธอนั่งเงียบและไม่พูดตลอดรายการ ผิดกับพี่อีกคนหนึ่งที่เพิ่งจะมาครั้งแรก กลับพูดออกมาได้จากใจ ไม่รู้ว่า"เธอ"มีบางเรื่องที่ติดค้างอยู่ในใจ หรือ อย่างไร หรือ เธอ กลัวผิด สงสัยว่าทำไมเธอจึงไม่แสดงความคิดเห็นเลย เวทีพูดคุยก็เล็กมาก ๑๐ กว่าคน แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย

เมื่อทำ AAR ก็มีคนสงสัยเหมือนกันว่าทำไมเธอไม่พูด แต่ถามเธอไม่ได้เพราะเธอกลับไปก่อนเวลาแล้ว

ถ้าคุณเป็นคุณอำนวยคุณจะทำอย่างไรกันบ้างครับ