อย่าทำอย่างนั้นเลยลูก .. มันยาก
ผมชอบพูดชอบบอกใครต่อใครว่า
คำพูดอันตรายที่พ่อแม่ใช้ทำร้ายลูกโดยไม่รู้ตัวได้แก่ ..
" อย่าทำอย่างนั้นเลยลูก ..
มันยาก "
" ทำอย่างนี้สิ .. ง่ายกว่า
"
" มัวทำแบบนั้นอยู่ทำไมล่ะ ..
มันช้า "
ยอมให้มัน ช้า มัน
ยาก บ้างเถอะครับ
เขาจะได้เรียนรู้อะไรอีกมากมายดังตัวอย่างที่เยี่ยมยอดจาก
บันทึกนี้ ของ พี่เม่ย ไงครับ
.
* * * เป็นความเห็นที่ผมไปแสดงไว้ท้าย
หนึ่ง ในบันทึกที่มีคุณค่า น่าสนใจ จาก
พี่เม่ย อยากให้ตามไปอ่านเรื่องราวในบันทึกครับ
ความเห็น (12)
-
ตามมาขอบคุณสำหรับ ความเห็นที่ล้ำค่า ที่ไปฝากไว้ให้ในบันทึกของพี่เม่ย.... และจากบันทึกนี้ด้วยค่ะ
-
ยังคงมีบางครั้งเหมือนกันค่ะ ที่เผลอตัวใช้คำพูดอันตรายไปทำร้ายลูก...จากนี้ต่อไป ขอจดจำประโยคนี้ไว้ค่ะเพื่อเตือนตนเอง.....
บางทีเวลาที่เราสอนนักศึกษาเขียนโปรแกรม เราก็จะไม่เข้าใจว่า ทำไมนักศึกษาถึงเขียนโปรแกรมด้วยวิธีนี้ หรือวิธีนั้น ทำไมต้องสร้างตัวแปรมากมายในโปรแกรม แต่พอมาอ่านบทความนี้ทำให้คิดว่า บางที...การที่ให้เค้าได้ฝึกหัด " คิด " เองซะบ้าง !! มันจะทำให้เค้ารู้ถึงกระบวนการบางอย่าง และเมื่อหันมามอง "เฉลย" ที่อาจารย์เฉลย มันน่าจะทำให้เค้าเข้าใจมากยิ่งขึ้น ...ว่า...ถ้าเขียนโปรแกรมด้วยวิธีแบบนี้กับวิธีแบบของอาจารย์ ... อย่างไหนจะประหยัดเวลามากกว่ากัน แต่บางครั้งหนูก็ไม่อยากให้นักศึกษาเสียเวลากับกระบวนการที่เค้าคิด ซึ่งเรามองว่าไม่ถูกต้องตั้งแต่แรก แต่ก็ต้องยอมให้เค้าทำ เพื่อฝึกให้เค้าคิดคะ
ขอบคุณครับ ทั้งสองท่าน ...
พี่เม่ย
ดีใจครับหากที่ขีดเขียนไปจะก่อประโยชน์ได้
เดี๋ยวนี้พ่อ-แม่เผลอได้บ่อยกว่ายุคก่อนนะครับ
เพราะเทคโนโลยีสารพัดอย่างมาทำหน้าที่ให้เกิดความ
ง่าย และ
เร็ว จนบดบังโอกาสที่จะได้เรียนรู้สิ่งมีค่าใน
ความช้า และ ความยาก
น้องนิว
เร็ว -
ง่าย คือเครื่องแสดงประสิทธิภาพในการแก้ปัญหา
แต่สามารถเป็นตัวลด หรือขัดขวางการเรียนรู้ที่ดีได้ ถ้านำมาใช้มากไป
ในกระบวนการพัฒนาคน
ผมเคยคิดคำพูดที่สะท้อนความจริงที่หลายคนไม่ปฏิเสธ เป็น วาทะส่วนตัว ที่ไม่สงวนลิขสิทธิ์ครับ ..
" อันว่า ความง่าย กับ ความมักง่าย นั้นอยู่ใกล้กัน จนน่ากลัว "
หนูชอบที่อาจารย์สอนจังเลยคะ !! ขออนุญาตเป็นลูกศิษย์ด้วยคนนะคะ ...อีกทั้งชอบคำกล่าวของอาจารย์ที่ว่า "ความง่าย กับ ความมักง่าย มันอยู่ใกล้กันจนน่ากลัว"
-ขจิต ฝอยทอง
- ตามมาสมัครต่อน้องนิวครับ
- เรามักจะห้ามเด็กทำโน่นห้ามทำนี้
บางครั้งเป็นการปิดกั้นความคิดสร้างสรรค์ของเด็กครับ
มาขอบคุณอีกรอบครับ ...
คุณน้องนิว
เป็นเครือข่ายการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ก็พอครับ ผมนั้น ผศ.ไม่เคยขอ
ดร.ก็ไม่มีนำหน้าชื่อ มีอะไรก็มาแลกเปลี่ยนแบ่งปันกันดีกว่าครับ
คุณน้องขจิต
คนนี้รับเป็น
"น้องศิษย์" ไปแล้ว แต่ "พี่ครู"
ก็มีหลายอย่างที่รอเรียนรู้จาก "น้องศิษย์"
อยู่นะ
* * * สรุป ตอกย้ำอีกทีว่า ...
" เด็กจะ รักการเรียนรู้ และ
ชอบสู้สิ่งยาก ได้อย่างไร
ถ้าในกระบวนการเรียนรู้ของเขามีแต่ความ สะดวก และ
ง่าย "
ขอบคุณค๊า
จริงๆ เห็นด้วยอย่างที่สุดค่ะอาจารย์ Handy เพราะเพิ่งเจอกับตัวเองเมื่อวาน น้องคนไทยเพิ่งมาเรียนออสเตรเลียได้อาทิตย์นึง ไม่ยอมทำอะไรเลย ทุกวันนี้ยังไม่ซักผ้าเลย อยู่บ้านคุณแม่จัดการทำให้ทุกอย่าง เดินทางมานี่คุณแม่ยังจัดกระเป๋าให้เลย ยังหาของไม่เจอจนทุกวันนี้ มาอยู่นี่ติดนิสัย ให้คนอื่นทำให้ (อาศัยอ้อนเก่ง ทำตัวน่าสงสาร) บอกทำอาหารไม่เป็น ให้เราทอดเนื้อให้กลัวทำเองไม่อร่อย แฮะๆ ก็เลยดุไปว่า ไม่ทอดกินเองก็ไม่ต้องกิน น้องเค้าจ๋อยไปเลย แต่ก็ใจอ่อน อยู่ช่วยดูเค้าทอดจนได้กินล่ะค่ะ ไม่รู้หนึ่งปีที่เค้าต้องช่วยตัวเองจะทำให้เค้าโตขึ้นได้รึเปล่า เพราะทุกวันนี้ยังบอกว่าทำไมต้องหัดทำ เพราะกลับไปบ้านก็มีคนทำให้อยู่แล้ว (ลูกคนรวยอ่ะค่ะ) เอาเถอะ คงต้องโตขึ้นบ้างล่ะค่ะ (แต่ดูเป็นคุณชายสุดๆ ไม่รู้จะรอดรึเปล่าน้า) เราก็ได้แต่ช่วย "ไม่ทำอะไรให้ ให้ทำเอง" ก็เท่านั้น