เมื่อวาน วันนี้ จนถึงวันพรุ่งนี้


เพื่อน คือ เพื่อน ไม่มีความ หมาย เพราะ ไม่มีความหมายใดๆ มาแทนคำนี้ ได้อีกแล้ว

วันเวลาผ่านไปเร็วถึงเช่นนี้หรือ  ความรู้สึกที่วนเวียนอยู่ในหัวผม มันไม่สามารถบรรยายออกมาได้อย่างสมบูรณ์ เคยมั๊ย กับการรู้สึกเศร้า แล้วอยากจะ ยินดี ดีใจ กับคนอื่น ใจจริงๆลึกๆ ไม่เคยดีใจเลย แต่ ใจ ส่วนหนึ่ง มันจำเป็นต้องบอกกับ เพื่อนๆว่า ยินดีด้วย ขอให้โชคดี

เป็นธรรมดาที่คนเราต้องมีทางเดินที่แตกต่างกันออกไป มีความฝันที่แยกกันไป ซึ่งตอนนี้ถึงเวลาแล้ว ที่ ทุกคนจำเป็นต้องแยกย้าย  เมื่อทุกคนสามารถ เลือกทางเดินได้แล้ว เรายินดี ยินดีด้วยกับทุกๆคน

ผลแอดมิชชั่นออกมาแล้ว  พร้อมกับความรู้สึก ที่ชาไปหมดเมื่อรู้ว่าเพื่อนๆ ได้ทางที่พร้อมจะก้าวเดินไป แม้บางคนจะยังไม่สามารถ ได้ทางที่ตนต้องการ 100% แต่ทุกคนก็พร้อมจะเดินเช่นกัน ความรู้สึกชา และ อยากจะบอกเพื่อนๆ ออกไปว่า มาเรียนด้วยกันดีกว่า อยากจะบอกแบบนั้น แต่ เพื่อน จำเป็นต้องไป  จำเป็นต้องไปทำฝันให้สำเร็จ 

ความรุ้สึกที่เคยอดกลั้นเมื่อยามเรียนจบ ถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้งในวันนี้ ความรู้สึกนี้ที่เคย ทำใจได้ว่าเพื่อนๆ ต้องแยกจาก ต้องจางหายไป บ้าง มันหวนกลับมาอีกครั้ง ไม่อยากได้ยินไม่อยากรับฟัง ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจ ว่าเพื่อนจำเป็นต้องไป "เพื่อน" ขอให้ เพื่อน โชคดี นะ

เมื่อถูกลากเข้าไปในห้องสนทนาที่มีแต่เพื่อนที่คุ้นตา ความรู้สึกเก่าๆ ความคุ้นเคย และ ความอบอุ่นใจที่รู้สึกได้ แม้แต่ ใน จอสี่เหลี่ยมๆ ที่มีแต่ข้อความ ก็ยังรับรู้ถึงความดีใจ ความอบอุ่นใจ ที่ได้แบบไม่มีที่ใดเหมือน มัน เปน ความสบายใจ ที่ มีเพื่อน คอยโอบล้อมอยู่ข้างๆ กายตลอด

หวังว่าเพื่อน คงจะไม่ลืมกัน เพราะสำหรับเราแล้ว คนที่จากไป ในวันนี้ เค้าคือ ส่วนหนึ่งของครอบครัว ที่มีความสำคัญ เพื่อน คือ เพื่อน ไม่มีความ หมาย เพราะ ไม่มีความหมายใดๆ มาแทนคำนี้ ได้อีกแล้ว

ขอให้ทุกคนโชคดี ทำวันพรุ่งนี้ให้สำเร็จ เดินตามทางที่เดิน แล้วอย่าลืมกันนะ เพราะ ครอบครัวคงจะไม่ลืมกัน  มีปันหา เพื่อนๆ  จะคอยช่วยแก้ เราจะจำกันต่อไป ไม่มีวันสิ้นสุด  เพราะ คำว่าเพื่อนถึงแม้จะเขียนบนผืนทราย แม้จะถูกน้ำทะเลลบไป แต่มันก็ยังติดตรึงที่ใจ ตลอดไป

ความฝัน อันหนึ่งที่ซักวัน อยากให้เป็นจริง คือ พวกเรา สมาชิกในห้อง จะกลับมา พร้อมหน้ากัน กอดคอกันแบบในวันวาน แล้ว BOOM BOOM ห้อง กันอีก จะได้ยินเสียง BOOM กึกก้องกัน ไปทั่วโรงเรียนที่เคยสร้าง พวกเรามา เป็น บ้านอีกหลังหนึ่งที่คอยสร้างทุกความทรงจำ ให้แก่พวกเรา ความทรงจำในห้อง 111 ของพวกเรา

ฝากถึงเพื่อนๆที่ไม่พอใจ ในผลสอบนะ อยากจะบอกว่าสู้ต่อไป และอยากจะบอกว่า สังคมเกิดจาก คนหลายๆอาชีพ หลายๆระดับ ถ้าขาดไปบางอาชีพ สังคมอาจไม่สมบูรณ์ พอใจในตนเอง นะ หรือสู้ต่อไป เพราะ ยังไง พวกเธอยังเปนส่วนหนึ่งของสังคมเสมอ และ ทุกๆคน ยังเป็นเพื่อนกัน ตลอดไป

Friends never forget friends because they are a part of the family

คำสำคัญ (Tags): #uncategorized
หมายเลขบันทึก: 30841เขียนเมื่อ 25 พฤษภาคม 2006 09:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 15:01 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท