เพลงไพเราะจัง..ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ สมพิศ
สวัสดีครับครูอิง เกลอคิมกลับพิดโลก ไม่ได้แวะมาเอาต้นเหลียงที่ชำเอาไว้ เห็นทีต้องพาต้นผักเหลียงขึ้นพิดโลกแล้วครับ
สวัสดีค่ะ...น้องอิง
แค่เห็นบันทึกนี้ก็หายคิดถึงแล้ว
สบายดีนะคะ
สวัสดีเพื่อนรัก
พักผ่อนชาร์แบตเต็มที่รึยัง
เพลงพุ่มพวงนี่..เอกลักษณ์คนสุพรรณฯนะ
สวัสดีค่ะครูอิง ตอนนี้รอยยิ้มคนไทย อาจจะน้อยลง
เราอาจจะดูแลพ่อแม่น้อยลง....อยากให้คนไทยไม่ลืม รอยยิ้มสยาม
สวัสดีค่ะครูอิงเพลงเพราะและได้พบเพลงที่ชอบแล้วค่ะคงจะไม่พักไปอีกนะค่ะ..สำหรับพื้นที่เหงา..เหงา..นี้นะคะ
สวัสดีค่ะท่านวอญ่า
สวัสดีค่ะ น้องครูแป๋ม
สยามเมืองยิ้ม คือเอกลักษณ์ของไทย
แต่ทุกวันนี้รอยยิ้มของคนไทยเรา ชักจะยิ้มแบบฝืด ๆ
เพราะแบ่งพรรคแบ่งพวก ขาดความสามัคคี พี่อิงและคนไทยทุกคนคงฝันเหมือนกัน
คือฝันอยากเห็นความสงบร่มเย็นกลับคืนมา ก็คงหวังกันต่อไปนะคะ
สวัสดีค่ะ พี่ครูอี๊ด
สวัสดีค่ะครูป.1 เพื่อนรัก
สวัสดีค่ะ คุณ ธรรมทิพย์
"กวีดี ดนตรีไพเราะ" ขอบพระคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน
สวัสดีค่ะน้องแดง
สวย และสอดชื่นมากค่ะ สำหรับดอกกล้วยไม้
ขอบคุณน้องแดงมากค่ะ ขอให้มีความสุขเสมอ ๆ นะคะ
สวัสดีค่ะคุณ rinda
น่าเสียดายค่ะ ที่เพลงแต่ละเพลงไม่สามารถใส่ในบันทึกได้
ใส่ได้เฉพาะในบล็อก เพราะฉนั้นเมื่อครูอิงขึ้นบันทึกใหม่
เสียงเพลงในบันทึกนี้ก็จะหายไปค่ะ
แต่ครูอิงก็จะลิงค์ไว้ด้านข้างนะคะ ให้เข้าไปฟัง อีกพื้นที่หนึ่งในเว็บอื่นแทนค่ะ
ขอบคุณนะคะที่ติดตามฟังเพลงอย่างสม่ำเสมอ มีความสุขทุก ๆ วันนะคะ
ครู อิง
บทความมีพลังมากจริงๆ
สวัสดีค่ะคุณ มะเฟือง
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทายกัน
เอกลักษณ์ไทยที่สำคัญๆอย่าลืมหรือมองข้ามกันนะคะ หมูจ๋ารักประเทศไทยยิ่งชีวิตค่ะพี่อิงคนสวย
รักเมืองไทย...
ถึงได้ตั้งชื่อคนใกล้ตัวว่า...
แผ่นดิน...แดนไท...
โตขึ้น...เขาจะได้รักเมืองไทย เหมือนที่เรารัก
สรุปงานเสวนา ๙ วิธีฟื้นฟูชาติ ตามแนวพระราชนิพนธ์เรื่อง"พระมหาชนก"ที่ผ่านมาครับ
สวัสดีครับ ครู อิง ไม่ทราบว่าถูกหรือเปล่าครับ ผมเข้ามาแบบงมทางมาครับ แล้วมาเจอเพลงของตัวเองอยู่ที่นี่ รู้สึกเป็นเกียติแก้ผมอย่างมากมายครับ ไม่ทราบเหมือนกันว่าใครลงให้ แต่ก็ดีใจ และขอบคุณมากๆครับ ยังมีเพลงอื่นอีกมากครับ 29 ตุลา น่าจะวางแผงแล้วครับ นึกถึง ผักเหรียง ที่บ้านผมที่กรุงเทพมีเยอะมากเลย เรียนน้ำ ลูกฉิ่ง มันปู ยอดหมุย เล็บครุฑ กล้วยมูสัง มังเร กำชำ มีทุกอย่างเลยครับ ผมยก สวนผลไม้พื้นบ้านมาใว้กรุงเทพ ฯ แล้วก็นั่งมอง รู้สึกไม่ลืมกำพืดดีครับ
น่าจะกลับมา รณรงค์ส่งเสริม ความเป็นไทย
ให้กลายเป็นวาระแห่งชาติอีกครั้งค่ะ
เราอาจเป็นแค่ฟันเฟืองตัวเล็กๆเอง สร้างจากตัวเองก่อน ทำตัวเองให้ดี ทุกวันนี้เราได้แต่หวังครับ ผู้คนมากหน้าหลายตา ทำวันนี้ ให้ดี และคิดว่าจะอยู่อย่างไร เพื่อให้มีวันพรุ่งนี้
ขอบคุณน้อง หมูจ๋า และอาจารย์แผ่นดินค่ะ
ครูอิงต้องขออภัยด้วยค่ะ ที่ตอบเม้นท์ช้า
ไม่ค่อยได้เชคเมล จึงไม่เห็นเม้นท์บันทึกก่อน ๆ
ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะมาทักทาย ขอให้มีความสุขเสมอ ๆ นะคะ
สวัสดีค่ะ คุณ ฑีฆา
1) ครูอิงชอบฟังเพลงของนักร้องใต้ เพราะครูอิงก็ลูกสะตอ อยู่เมืองสองทะเล ค่ะ
2) ครูอิงชอบเพลงของ ฑีฆา ปรางแก้ว คือเพลงรักที่จากไป และเพลงรักแท้กลายพันธุ์ รู้สึกว่ามันเข้ากับยุคสมัยดี
3) ครูอิงประหลาดใจที่ในกรุงเทพมีทุกอย่างที่คุณ ฑีฆา กล่าวมาค่ะ ครูอิงอยู่บ้านนอกแท้ ๆ ยังไม่มีที่ให้ปลูกเลยค่ะ แต่ไม่ลืมกำพีดตัวเองเด็ดขาดค่ะ ตอนเด็ก ๆ ครูชอบกินเรียนน้ำมากค่ะ ตอนนี้ที่ได้กินอยู่บ่อย ๆ ก็คงมีแค่สะตอกับยอดเหรียง นอกนั้นไม่ค่อยได้กินค่ะ
4) รู้สึกเสียดายที่ครูอิงไม่สามารถคลิ๊กไปหาคุณฑีฆา ได้ และไม่แน่ใจเหมือนกันว่า คุณจะได้อ่านเม้นท์ตอบของครูอิงหรือเปล่า
5) บันทึกหน้าครูอิงจะบันทึกแนะนำให้เพื่อน ๆ รู้จักคุณ ฑีฆา ให้มากขึ้นนะคะ และจะนำเพลง รักที่จากไปมาเปิดในบล็อกค่ะ
6) สำหรับอีกพื้นที่ ที่ครูอิงลิงค์เพลงไปนั้น เป็นบล็อกของกัลยาณมิตรของครูอิงเองค่ะ เราแบ่งปันสิ่งดี ๆ ให้กันเสมอ ๆ ค่ะ เสมือนเป็นบล็อกเดียวกัน เพราะคลิ๊กหากันเสมอ ๆ ค่ะ
ขออวยพรให้อัลบั้มเพลง ขายดีมียอดขายทะลุเป้า นะคะ
สวัสดีค่ะ น้องปู
เห็นด้วยมาก ๆ เลยค่ะ น่าจะเป็นวาระแห่งชาติ
เด็กสมัยนี้ชักน่าเป็นห่วง เพราะไม่ค่อยซาบชึ้งกับความเป็นมาของชาติ
แม้แต่ผู้หลักผู้ใหญ่หลาย ๆ คน ก็มองข้ามเรื่องของเอกลักษณ์ไทย
ขอบคุณน้องปูนะคะ ที่แวะมาทักทายเยี่ยมเยียนกัน
สวยงามมากเลย