ข้อคิด คำคมจากสามก๊ก

อันธรรมดานกจะทำรัง ก็ย่อมแสวงหาซึ่งพุ่มไม้ชัฎ จะได้ทำรังอยู่เป็นสุข ถึงลมพายุใหญ่จะพัดหนักมา ก็มิอาจเป็นอันตราย เป็นลูกน้องจะหานาย ให้พิเคราะห์ดูผู้มีน้ำใจโอบอ้ออารี มีสติปัญญานำพาไปได้รอดไม่วอดวาย

เมื่อตอนเป็นเด็กได้เรียนสามก๊กในหนังสือภาษาไทย เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ได้อ่านและได้ดูหนังจีนในทีวี ชอบมาก เนื่องจากเขาลงทุนสร้างได้ยิ่งใหญ่มาก ซึ่งตอนแรกๆก็รับไม่ได้เพราะดารามีแต่คนแก่ (ค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ )ดาราก็ไม่คุ้นหน้า เพราะคุ้นเคยกับดาราจีนฮ่องกงที่แสดงสามก๊กตอนต่างๆมีแต่คนหนุ่มสาว แต่พอดูไปดูไปๆก็เกิดความชอบ และชอบทุกตอน เพลงประกอบก็เพราะมากจำได้ว่าช่วงนั้นร้องตามทีวี จนร้องได้แต่ก็รู้สึกเศร้ากับเสียงแม่น้ำแยงซีที่ลี่ไหลมาก
จากการอ่านและดูหนังสามก๊กทำให้เราทราบนิสัย บุคคลิกของตัวละครแต่ละคนว่ามีลักษณะเฉพาะตัวต่างกันและมีข้อคิดและคำคมมากมายที่สามารถนำมาใช้ในปัจจุบันได้ ขอบคุณ pun-ja- bi ทร. ที่ให้คำคมบางส่วน มาบอกเล่าต่อ

ข้อคิด คำคมจากสามก๊ก
**เกิดเป็นหญิงอย่ามีผัวผิด เกิดเป็นชายอย่ามี นายชั่ว
**ผู้หญิงถ้าแต่งกับไก่ ก็บินไปกับไก่
**เมื่อคิดการใหญ่ต้องอาศัยคนดี
**ทำการศึกหากเสียเปรียบจงนิ่งเสีย หากได้เปรียบจึงทำศึก
**นกดีต้องรู้จักเลือกคอนเกาะ
**พุ่มไม้เล็ก พงหนามแหลมคมไม่เหมาะแก่ นกกาจะอาศัย
**พี่น้องเปรียบเหมือนแขนขา ลูกเมียเปรียบเหมือนเสื้อผ้า
**ไว้ใจแต่ไม่วางใจ (เล่าปี่ไม่วางใจเตียวหุย เนื่องจากเตียวหุยเป็นคนวู่วาม )

แผ่นดินเป็นจราจลครั้งนี้ หาผู้ใดคิดทำนุบำรุงไม่
ถ้าชีวิตข้าพเจ้าตายก็ตายเสียเถิด
ขอให้ท่านอยู่รอดจะได้คิดการทำนุบำรุงสืบไป
(ตอนที่ 5:โจฮองช่วยโจโฉตอนตามตีตั๋งโต๊ะ พาโจโฉหนีข้ามแม่น้ำสำเร็จ)

ภรรยาเหมือนเสื้อผ้า
ขาดหรือหายไปก็หาใหม่ได้
พี่น้องเหมือนแขนซ้ายขวา
ขาดแล้วยากที่จะต่อได้
(ตอนที่12:เตียวหุยหนีลิโป้ไปหาเล่าปี่แล้วคิดฆ่าตัวตาย)

อันคำโบราณกล่าวไว้ว่า
ผู้จะตั้งตัวเป็นใหญ่
ถึงจะมีบ้านเมืองได้ก็เอาแต่ชัยชนะเท่านั้น
ผู้ใดเป็นเสี้ยนหนามก็ทำอันตรายผู้นั้น
มิได้ทำอันตรายแก่บุตรภรรยาและราษฎรทั้งปวง
(ตอนที่17:บิต๊ก กล่าวแก่ลิโป้ ตอนที่ลิโป้ตีเมืองเสียวพ่ายของเล่าปี่แตก)

อันธรรมดาการศึกนั้น
ถ้าจะว่าสิ่งใดกับแม่ทัพนายกอง
จงประมาณการให้แน่นอนก่อนจึงว่า
(ตอนที่23:เตียวเลี้ยวทัดทานกวนอูดูฝีมืองันเหลียงก่อนออกรบ)

อันธรรมดาพี่น้องกันนั้น
อุปมาเหมือนหนึ่งแขนซ้ายแขนขวา
เหตุใดท่านจะมาคิดใจเบาตัดแขนซ้ายขวาเสียนั้นไม่ควร
(ตอนที่ 29:อองสิ้วเข้าห้ามปรามอ้วนถำมิให้รบด้วยอ้วนซง)

อันคำโบราณกล่าวไว้ว่า
ธรรมดาเป็นข้าท้าวบ่าวพระยา
ให้ตั้งใจจงรักภักดีต่อนาย
ถ้าเจ้านายนั้นมีความสุขก็พลอยสบายด้วย
แม้มีทุกข์ร้อนก็พงให้ทรมานกายลำบากด้วยจึงจะควร
(ตอนที่ 30: โจโฉชวนซินเบ้งมาอยู่ราชการด้วย)

อันฮกหลงกับฮองซูสองคนนี้
ถ้าได้เป็นที่ปรึกษาด้วยแต่ผู้ใดผู้หนึ่ง
ก็อาจสามารถจะคิดปราบปรามศัตรูแผ่นดินให้สงบได้
(ตอนที่32: เล่าปี่สนทนากับสุมาเต็กโช)

ซึ่งจะเอาความคิดแลปัญญาข้าพเจ้าไปเปรียบนั้นไกลนัก
ตัวข้าพเจ้าอุปมาเหมือนหนึ่งกาจะมาเปรียบพญาหงส์นั้นไม่ควร
อนึ่งม้าอาชามีกำลังน้อย หรือจะมาเปรียบพญาราชสีห์ได้
อันคนนี้มีปัญญาลึกซึ้งกว้างขวางนัก
อาจสามารถที่จะหยั่งรู้การในแผ่นดินแลอากาศเป็นเอกอยู่แต่ผู้เดียว
ซึ่งจะหาผู้ใดเปรียบเสมอสองนั้นมิได้
(ตอนที่ 33:ชีซีกล่าวแนะนำขงเบ้งแก่เล่าปี่)

อันธรรมดาว่าสงคราม
จะหมายเอาชนะฝ่ายเดียวไม่ได้
ย่อมแพ้บ้างชนะบ้าง
(ตอนที่33:โจโฉว่าแก่โจหยินตอนถูกชีซีตีแตก)

ตัวเรานี้อุปมาเหมือปลาเกลือกอยู่บนดอน
ซึ่งได้ขงเบ้ง มาไว้นี้เหมือนเราเกลือกลงมาถึงน้ำได้
(ตอนที่35:เล่าปี่ว่าแก่เตียวหุยให้เชื่อใจขงเบ้ง)

แต่ธรรมดานกทั้งปวงซึ่งตกฟองในรัง
แม้ว่ารังทำลายแล้วฟองนั้นก็ตกแตก
มิอาจสามารถจะตั้งอยู่ได้
(ตอนที่36:บุตรขงหยงว่าแก่คนใช้ เมื่อรู้ว่าบิดาขงหยงถูกโจโฉสั่งฆ่า)

แลเล่าปี่ปลงธุระไว้ให้แก่เราให้รักษาบุตรภรรยา
มาให้เสียหายในท่ามกลางกองทัพฉะนี้ดูมิควรนัก
จำจะอุตสาห์ตีฝ่าเข้าไปหาครอบครัวเล่าปี่ให้จงได้
ถึงมาตรว่าจะตายในท่ามกลางสงครามก็ตามเถิด
แม้มิได้ครอบครัวเล่าปี่ จะเอาหน้าไปไว้แห่งใด
(ตอนที่37:จูล่งควานหาอาเต๊ากับภรรยาเล่าปี่ตอนทัพโจโฉไล่ตีทัพเล่าปี่)

แลบุญอาเต๊าที่จะได้เป็นกษัตริย์นั้น
จึงเผอิญให้จูล่งฆ่านายกองใหญ่เสียได้ถึงสองนาย ทหารเอกห้าสิบคน
โลหิตติดเกราะแลข้างม้าดุจหนึ่งรดด้วยน้ำครั่ง
(ตอนที่37:จูล่งฝ่าทัพรับอาเต๊า)

อันตัวข้าพเจ้านี้ถึงตายก็จะเอาโลหิตทาแผ่นดินไว้ให้ปรากฎ จะขอสนองคุณท่าน
(ตอนที่37:จูล่งพาอาเต๊าไปให้เล่าปี่)

เล่าปี่ครั้งนี้อุปมาเหมือนปลาขังอยู่ในถัง เสือตกอยู่ในหลุม
ถ้าแลจะละเสียให้เล็ดลอดหนีไปได้บัดนี้
ก็เหมือนปล่อยเสือเข้าป่า ปล่อยปลาลงในมหาสมุทร
(ตอนที่37:โจโฉว่าแก่ทหารทั้งปวงให้ยกทหารเข้าตีเล่าปี่)

อันคำโบราณกล่าวไว้ว่า
ธรรมดาเกิดมาเป็นชาย
แม้จะแสวงหาเจ้านายซึ่งจะเป็นที่พึ่งนั้น
ก็ให้พิเคราะห์ดูน้ำใจเจ้านายซึ่งโอบอ้อมอารีเป็นสัตย์เป็นธรรม
จึงให้เข้าอยู่ด้วย
แล้วให้ตั้งใจทำราชการโดยสัตย์ซื่อสุจริต
ให้เห็นฝีมือเป็นบำเหน็จไว้จึงจะได้ความสุขสืบไป
ประการหนึ่งให้มีน้ำใจทำไมตรีแก่ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงเก่าแก่ไว้อย่าให้ขาด
แม้มาตรว่าจะมีภัยสิ่งใดมาถึงตัว
ก็จะเผอิญให้มีผู้ช่วยแก้ไขพ้นจากอันตรายได้
ถ้าจะคิดการใดเล่าก็จะสำเร็จ
(ตอนที่40:จิวยี่ว่าแก่เจียวก้าน)

การที่คิดไว้ก็เตรียมไว้พร้อมสรรพ
ยังขาดอยู่ก็แต่ลมตะวันออก
(ตอนที่41:ขงเบ้งว่าแก่จิวยี่)

อันธรรมดาผู้เป็นนายทัพนายกองจะทำการสงคราม
ถ้าแพ้ก็อย่าเพ่อเสียใจ แม้ได้ชัยชนะก็อย่าเพิ่งทะนง
(ตอนที่45:เตียวเลี้ยวเตือนสติแก่นายทหารทั้งปวง)

เกิดมาเป็นชายถึงจะตายในท่ามกลางศึกก็อย่าเสียดายชีวิต
ชอบจะคิดการให้ถึงขนาด
(ตอนที่45:ไทสูจู้กล่าวแก่เตียวเจียวก่อนตาย)

เล่าปี่อุปมาเหมือนมังกรอยู่ในหนอง
แต่กำเนิดมายังไม่พบน้ำลึก
บัดนี้ได้เมืองเกงจิ๋วมีกำลังมากขึ้น
เหมือนมังกรออกได้ถึงทะเลใหญ่
(ตอนที่46:โจโฉรู้ข่าวว่าเล่าปี่ได้เมืองเกงจิ๋วแล้ว)

อันธรรมดาเกิดเป็นชาย
เมื่อปรารถนาจะเป็นใหญ่
แม้ได้ทีที่ไหนก็จะทำการที่นั่น
อันจะคิดรั้งรออยู่กลัวแต่ความนินทาฉะนี้
นานไปเมื่อหน้าเป็นของคนอื่นแล้ว
จะคิดทำการต่อภายหลังก็จะมิได้ความเดือดร้อนเสียใจอยู่หรือ
(ตอนที่ 49: เตียวสงให้เล่าปี่ไปเอาเมืองเสฉวน)

อันธรรมดานกจะทำรัง
ก็ย่อมแสวงหาซึ่งพุ่มไม้ชัฎ
จะได้ทำรังอยู่เป็นสุข
ถึงลมพายุใหญ่จะพัดหนักมา
ก็มิได้เป็นอันตราย
ผู้เป็นลูกน้องจะหานาย
ให้พิเคราะห์ดูผู้มีน้ำใจโอบอ้อมอารี
มีสติปัญญานำพาไปได้รอดไม่วอดวาย
(ตอนที่52: ลิอิ๋นขอเข้าทำการอยู่ด้วยเล่าปี่)

ด้วยคำโบราณกล่าวไว้ว่า
ฝ่ายทหารผู้จะเป็นแม่ทัพแม่กอง
แม้จะยกไปทำสงครามแห่งใด ตำบลใด
ให้บำรุงทแกล้วทหารแลเครื่องศาสตราวุธ ให้พร้อมเป็นสง่าแล้ว
จึงจะยกไปเป็นธรรมดา
ฝ่ายพลเรือนเล่าก็ให้ให้มีน้ำใจโอบอ้อมอารีแก่อาณาประชาราษฎร์ให้อยู่เย็นเป็นสุข
แล้วทำนุบำรุงบ้านเมืองไว้ให้เป็นสง่า
แลเนื้อความสองประการนี้ผู้ใดทำได้
จึงจะคิดอ่านตั้งตัวเป็นใหญ่ได้
(ตอนที่53:โปหั้นกล่าวทัดทานโจโฉมิให้ตีกังตั๋ง)

ตัวละครสำคัญในสามก๊ก

ตั๋งโต๊ะ

- ทรราชย์ ลืมตัว
-เป็นทหารอยู่หัวเมือง แล้วเข้ามากุมอำนาจในเมืองหลวง
- แต่งตั้งฮ่องเต้ใหม่ ใช้ม้าเซ็กเทาและ เสื้อเกราะซื้อตัวลิโป้มา
-ได้ลิโป้มาเป็นทหารคู่ใจ และเป็นลูกบุญธรรม
- คิดการใหญ่อยากเป็นฮ่องเต้ -
-หลงสตรี( นางเตียวเสี้ยน)
-ถูกลิโป้ฆ่าตาย

โจโฉ

-มีอำนาจแล้วลืมตัว โหดร้าย ทรราชย์ กังฉิน
-มีกุนซือดี เชื่อฟังกุนซือ
-รู้จักเลือกใช้คน ชอบคนเก่ง ศรัทธากวนอู
-มีความคิดระแวง สงสัย กำจัด ศรัตรู
-มีความผิดฝังลึกในใจ คือฆ่าครอบครัวแป๊ะเสียที่เป็นเพื่อนของพ่อโจโฉ
-ไม่ถือตัว แต่งตัวเหมือนทหารธรรมดา
-รู้จักเลี้ยงคน ไม่เห็นแก่ญาติ มีสัจจะ รักษาคำพูด ไม่ลำเอียง คิดการรอบคอบ
-เข้มแข็ง ตัดสินใจได้ มีธรรมะ ชูธงทัพธรรม ยึดวัฒนธรรม
-เชี่ยวชาญชำนาญศึก
-โจโฉยอมฆ่าคนทั้งโลกแต่ไม่ยอมให้ใครทรยศโจโฉ

เล่าปี่

-ฉลาด รอบคอบ ใจเย็น อดทน
-มีคุณธรรม
-ต้นตระกูลเป็นขุนนางเชื้อพระวงศ์
-มีกุนซือคือขงเบ้ง
-มีไหวพริบ ปฏิภาณ เอาตัวรอดเวลาคับขัน
-มีม้าเต๊กเลา ช่วยให้รอดชีวิตจากการตามล่าข้ามแม่น้ำใหญ่
-เป็นกวี มีศิลปะ *พี่-น้องเปรียบเหมือนแขนขา ลูกเมียเปรียบเหมือนเสื้อผ้า

ขงเบ้ง หรือจูกัดเหลียง

-เป็นนักการเมือง นักวางแผน
-นักวิชาการ มีความรู้เป็นเลิศ
-เป็นผู้หยั่งรู้ ฟ้าดิน และมหาสมุทร
-เป็นกุนซือ คนสำคัญของเล่าปี่
-มีฉายาว่าฮกหลง หรือ มังกรซุ่ม

จูล่ง

-ทหารคนสนิทของเล่าปี่
-ฉลาด รูปงาม ขี่ม้าสีขาว เก่งรบ
-สติปัญญาดีเลิศ ซื่อสัตย์ กล้าหาญ
-ยอมเสี่ยงบุกเข้าไปช่วย อาเต๊า ลูกชายของเล่าปี่ท่ามกลางศัตรู
ลิโป้

-เป็นทหารที่เก่งในการรบมากที่สุดในเรื่อง
-โง่ ละโมบ ไร้สมอง
-เป็นลูก 3 พ่อ คือ พ่อตัว -เต็งหงวนและ ตั๋งโต๊ะ
-ลังเลตัดสินใจไม่ได้
-มีเมียคือ นางเหงียมซี เตียวเสี้ยน
-เชื่อเมีย จนเสียเมืองแก่โจโฉ
-มีกุนซือ คือ ตันก๋ง อดีตนายอำเภอ
-ถูกทหารคนสนิทหักหลัง จับตัวให้โจโฉ
-ที่สุดถูกประหาร เสียบหัวประจาน

กวนอู

-มีความสามารถในการรบ -มีความซื่อสัตย์

เตียวหุย
-อารมณ์ร้อน วู่วาม
-ชอบดื่มสุรา
-ชอบเฆี่ยนตีทหาร ไปเฆี่ยนพ่อตาลิโป้จนต้องเสียเมืองซีจิ๋ว

ภาพตอน : จูล่งไปช่วยอาเต๊าลูกชายของเล่าปี่

เขียนใน GotoKnow โดย กัลยาณี
ใน กัลยาณี.

คำสำคัญ (Tags): #uncategorized

หมายเลขบันทึก: 30537เขียนเมื่อ 24 พฤษภาคม 2006 07:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2012 23:39 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (9)

มานิต

เขียนเมื่อ 24 พฤษภาคม 2006 20:05 น. ()

อ่านไปจินตนาการไป นึกหน้าไม่ออก ว่าใครคือกวนอู ใครคือเล่าปี่ กรุณาหารูปมาลงไว้หน่อย อยากเห็นหน้าโจโฉ จริง ๆ เพราะลืมหมดแล้วเรื่องสามก๊ก มีแต่เสียมก๊ก กับประมุขหน้าเหลี่ยม ที่พอคุ้นหน้าคุ้นตาอยู่มาตั้งนานแล้ว

พิสมัย ปุรินันต์

เขียนเมื่อ 24 พฤษภาคม 2006 20:05 น. ()

กัลยาณี น้องรัก

ติดต่ออาจารย์ส่งงานได้หรือยัง พี่อีเมลไปหาอาจารย์ แจ้งให้อาจารย์ทราบว่าพวกเรา หาอาจารย์ไม่พบ (เมื่อวันที่ 21 พ.ค. 49 เวลา 16.30 น.) ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่อาจารย์นัดให้นักศึกษานำงานเสนอ พี่ก็ติดตามว่าอาจารย์จะอีเมลตอบว่าอย่างไรทุกวันก่อนนอน อย่างไรเสีย ก็อีเมลส่งข่าวพี่ด้วย

รักจาก

http://gotoknow.org/pissamai9