AAR: เวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้สู่การจัดการความรู้ "อสม.ติดดาว"

กิจกรรมที่เอามานำเสนอกันอยู่นั้นมองดูก็เป็นภาพสวยงามดีแล้ว แต่จะทำอย่างไรให้คงอยู่ยั่งยืนและเพิ่มปริมาณให้มีเปอร์เซ็นมากขึ้น

เวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ฯ ที่เขาชันรีสอร์ท บนเกาะหมาก อ.ปากพะยูน จ.พัทลุง วันที่ 19-20พ.ค. 49 ความจริงลูกบอกอยู่ก่อนแล้ว ผมก็ไม่สนใจเท่าไหร่ ไม่ได้รับปากพอบ่ายวันที่ 18 เจ้าหน้าที่ทางโรงพยาบาลบางแก้ว มาส่งหนังสือเชิญประชุม ก็โทรถามลูกว่าจะไปพรุ่งนี้เวลาเท่าไหร่ ลูก (อนุชา หนูนุ่น) บอกว่าไปวันนี้ค่ำๆ เพราะต้องไปจัดเวทีล่วงหน้า ต้องเตรียมความเรียบร้อยให้พร้อมไว้จะไม่ขลุกขลักวันพรุ่งนี้ให้เตรียมตัวไว้ค่ำๆจะไปรับ ลูกไปประชุมอยู่บ่ายๆ ก็เคยซักถามอยู่เสมอๆ ว่าเดือนหนึ่งๆ อยู่สำนักงานน้อยเหลือเกิน ไม่มีปัญหาหรือ ก็อยากมาดู อยากสัมผัส อยากเรียนรู้บ้าง เรื่องประชุมอบรม,สัมนาสังสรรค์ผมก็เคยร่วมมาหลายครั้ง แต่คนละแบบคนละอย่างกัน ส่วนมากเป็นการหาประโยชน์เข้าตัวเช่น บริษัทซิงเกอร์ จัดประชุมที่รีสอร์ทลำปำ,ที่โรงแรมนครศรีธรรมราช,ที่เรือนแพในแม่น้ำแคว กาญจนบุรี บริษัทประกันชีวิตเชิญประชุมที่โรงแรมเจบีหาดใหญ่ แต่นั่นเป็นเรื่องค้าขาย ที่เป็นสาธารณะประโยชน์ก็เคยเข้าอบรมของอาสาสมัครควบคุมความประพฤติผู้ต้องขังของเรือนจำพัทลุงที่โรงแรมบีพีหาดใหญ่ แต่เวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้อย่างที่เขาชันนี่ไม่เคยเข้าร่วม ไม่เคยสัมผัส ก็อยากสัมผัสดูบ้าง แต่ก็ยังกลัวๆ อยู่ไม่อยากจุ้นจ้านนัก กลัวลูกชายถูกเพ่งเล็งไปในทางลบ ตรงนี้ไม่รู้คิดผิดหรือไม่

ความคาดหวัง ก็ไม่มากนัก ต้องการมาดูมาสังเกต ต้องการหาความรู้ หาประสบการณ์ คิดหวังว่าคงได้ประโยชน์แน่ จะมากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับตัวผมเองที่จะรับได้แค่ไหน ก็ยังกลัวๆ กล้าๆ อยู่บ้างว่าจะทำตัวอย่างไร ควรแสดงออกแค่ไหน จะเป็นส่วนเกินหรือเปล่า แต่เมื่อตัดสินใจแล้วก็ทำใจให้กล้า จะผิดหวังสมหวังช่างมันเถิด

ได้อะไรบ้างเกินคาด ก็ได้มากทีเดียว ได้ความรู้ได้ประโยชน์เกินคาดจริงๆ เพราะคาดหวังมาน้อยดังกล่าวแล้ว ประการแรกได้เห็นความเสมอภาคของบุคคล ไม่มีชนชั้นซึ่งเป็นความปรารถนาของผมอย่างยิ่ง ประการที่สองเกิดความสำนึกรู้ขึ้นมาว่า ทุกคนมีความรู้ มีประสบการณ์ ถ้าไม่เอามานำเสนอก็ไม่มีประโยชน์ ซึ่งที่นี่เอามานำเสนอแลกเปลี่ยนกัน ถ้าพูดตามภาษาชาวบ้านว่าเล่าให้ฟังหรือผลัดกันแหลง ใครรู้ไหรผลัดกันบอกผลัดกันฟัง แม้แต่เรื่องเดียวกันความรู้เหมือนกันแต่การนำเสนอแปลกแยกออกไปข้อปลีกย่อย ความละเอียดแตกต่างกันออกไป ที่รู้อยู่แล้วก็ทำให้แน่นขึ้นละเอียดขึ้น อีกอย่างการที่ผู้อื่นนำเสนอเหมือนกับของตัวเอง ก็เกิดความเชื่อมั่นในความรู้อันนั้น ที่นี่เป็นตลาดวิชาตลาดความรู้แลกเปลี่ยนด้วยความรู้ ไม่ต้องใช้เงินทองมาแลกมาซื้อหา ไม่มีความรู้มาแลกก็ได้ความรู้ไปแต่เป็นความจริงทุกคนมีความรู้ ก็สรุปว่า ได้ประโยชน์เกินความคาดหวังกันทุกคน รวมทั้งตัวผมด้วย

สิ่งที่ไม่ได้ตามความคาดหวัง ก็มีบ้างเช่นไม่ได้ไปชมถ้ำรังนกนางแอ่น ซึ่งเป็นรังนกที่มีคุณภาพดีที่สุดของประเทศไทย เป็นทรัพยากรณ์ที่มีค่ามหาศาลของจังหวัดพัทลุงและของประเทศไทยโดยรวม เรือจะออกอยู่แล้วเกิดฝนฟ้าคนองคลื่นจัดไม่สามารถไปได้ ไม่เป็นไรเรื่องอื่นๆ ได้เกินคาดหวังอยู่แล้ว สิ่งที่ต้องทำต่อไป ก็ถ่ายทอดสิ่งที่ได้รู้มาบอกกล่าวกับคนรอบข้าง ให้ตระหนักถึงความสำคัญของการพัฒนาคน พัฒนาคุณภาพชีวิต ให้มีความรอบรู้ และปฏิบัติเพื่อประโยชน์สุขของประชาชน ตามความรู้ความสามารถและค่อยๆ ขยายกว้างออกไป

ข้อเสนอแนะ ก็มีบ้างก็คือกิจกรรมที่เอามานำเสนอกันอยู่นั้นมองดูก็เป็นภาพสวยงามดีแล้ว แต่จะทำอย่างไรให้คงอยู่ยั่งยืนและเพิ่มปริมาณให้มีเปอร์เซ็นมากขึ้น ทุกแห่งที่เห็นยังมีเปอร์เซ็นน้อยเมื่อเทียบกับคนทั้งหมดในแต่ละกลุ่ม การร่วมกิจกรรมที่เป็นประจำ เช่นออกกำลังกายเสริมสร้างสุขภาพ ต้องสำรวจเวลาภาระกิจของประชาชนด้วย เวลาว่างของแต่ละคนไม่ตรงกัน เมื่อจูงใจให้เขาคล้อยตามแล้วควรจะให้เขากำหนดเวลาที่เหมาะสำหรับเขาด้วย หรือแยกกลุ่มกำหนดเวลาให้เหมาะสมแต่ละกลุ่ม อันนี้ต้องสร้างผู้นำแต่ละกลุ่มแต่ละเวลาด้วย และการออกกำลังกายต้องใช้หลายวิธีด้วยเช่น เดิน,เดินเร็ว,วิ่งสลับเดิน,วิ่งเร็ว ตามความถนัดของแต่ละคน ไม่ใช่มุ่งแต่เต้นแอโรบิกอย่างเดียว ค่านิยมของผู้นำมักจะแสดงความสามารถในการเต้นเท่านั้นการออกกำลังกายเสริมสร้างสุขภาพจึงอยู่ในวงแคบๆ ผู้ที่ไม่ชอบเต้นแอโรบิกจึงไม่มีใครไปกระตุ้นหรือจูงใจ การออกกำลังกายเพื่อเสริมสร้างสุขภาพจึงไม่ขยายออกไปกับคนส่วนมากคงมีอยู่ไม่เกิน 10%เซ็นเท่านั้น และบางแห่งมีไม่ถึง 5 % เสียด้วยซ้ำ ยังเป็นภาพลวงตาอยู่ มองเผินๆ สวยงามดี กี่ปีๆ ก็อยู่แค่นั้น ไม่ได้เพิ่มขึ้น ควรจะหาวิธีการให้มีมากกว่านี้ ให้สมกับคำที่ว่า “สุขภาพดีถ้วนหน้า” สวัสดี

22 พ.ค. 49
เขียน หนูนุ่น

เขียนใน GotoKnow โดย เครื่องหมาย ? คำถามเดี่ยว
ใน Blog's นายเขียน

คำสำคัญ (Tags): #บันทึก#ลูกชายคนโต#ไม่หวังผลตอบแทน#learning#by#doing#actionable#knowledge#ความรู้ปฏิบัติ

หมายเลขบันทึก: 30490เขียนเมื่อ 23 พฤษภาคม 2006 19:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 15:00 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (9)

Dr.Ka-poom

เขียนเมื่อ 23 พฤษภาคม 2006 21:47 น. ()

เมื่อได้อ่าน AAR ของพ่อเขียนแล้วเกิดอาการนิ่งอึ้ง เพราะขณะร่วมเวที พ่อจะนิ่ง..จด..ขีดเขียน...พร้อมกับการมองลอดแว่วถึงความเป็นไปรอบด้าน อย่างนิ่งลึก...พ่อมองอะไรได้ลึกซึ้งเกินกว่าที่คิด...

-ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 23 พฤษภาคม 2006 22:01 น. ()

คำพ่อสอนเป็นสิ่งดีเหลือเกิน
ขอบพระคุณคุณพ่อครับผม

ชายขอบ

เขียนเมื่อ 24 พฤษภาคม 2006 02:53 น. ()

ผมกลับมาที่บ้าน ในวันรุ่งขึ้นพ่อถามว่า ช่วยทวนคำถาม 5 ข้อก่อนปิดเวทีให้หน่อย พ่อจะเขียน เพราะวันนั้นได้พูดนิดเดียว ก็ได้ตามที่เห็นนี่แหละครับ และผมภูมิใจมาก อ่านที่พ่อเขียนแล้วบอกได้เลยว่าลูกจะต้องทำอย่างไรต่อ...ครับ