ในน้ำมีปลา ในนามีอะไร ?...

จำความได้แม่นยำเลยว่า  เมื่อครั้งยังเด็กนั้น  การท่องจำตำราถือเป็นภารกิจหลักของการเรียนหนังสือเลยที่เดียว  จนบางทีก็ไม่รู้หรอกว่า  วิธีการเช่นนั้น  กำลังปลุกปั้นให้ตัวเองกลายสภาพเป็นเจ้านกขุนทองไปทีละนิดๆ ...

ถึงกระนั้น  ก็ไม่อาจปฏิเสธได้หรอกว่า  นั่นคือสีสันของการเรียนรู้ในวัยเช่นนั้น  และกระบวนวิธีดังกล่าว  ก็หาใช่เปล่าเปลืองซึ่งปัญญาเลยสักนิด 
ดังจะเห็นได้จากมีหลายวาทกรรมเหลือเกินที่ผมจำขึ้นใจและส่งผลต่อการดำเนินชีวิตเรื่อยมาจนบัดนี้  ไม่ว่าจะเป็น  “ป.ปลา นั้นหายาก, มีน้อยใช้น้อยค่อยบรรจง, อย่านอนตื่นสาย อย่าอายทำกิน  และในน้ำมีปลา ในนามีข้าว” เป็นต้น

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว”  นั้น  ถือได้ว่าผมรักและหลงรักแบบโงหัวไม่ขึ้นเลยทีเดียวแหละ  ด้วยความที่ผมเป็นเด็กบ้านนอกคอกนา  เกิดและโตอยู่ตามวิถีทุ่ง  ชีวิตจึงว่ายวนอยู่กับทุ่งนาป่าโคกอย่างไม่รู้เบื่อ  ถึงแม้วันนี้จะไม่ค่อยมีโอกาสได้ไปฝังตัวอยู่กับบ้านเกิดเท่าใดนัก  แต่ก็สัมผัสได้ตลอดเวลาว่า เสียงของหัวใจยังร่ำหาความมีชีวิตของท้องทุ่งเสมอมา 

 

ย้อนความทรงจำไปสู่วัยเด็ก- 
ท้องทุ่งเต็มไปด้วยความมหัศจรรย์ยิ่งนัก
เป็นเหมือนห้องเรียนขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา 
มีฤดูกาลที่ชวนรื่นรมย์และสู้ทนเป็นที่สุด 
บางคราก็เป็นสนามเด็กเล่นที่เต็มไปด้วยพื้นที่อันไพศาลรองรับให้จินตนาการของเราได้กรีดกรายและโบยบินไปอย่างเสรี...

 

ในอดีตนั้น  เมื่อห้วงฤดูแห่งการปักดำย่างเยือนมาถึง  บ่ายคล้อยเมื่อเลิกเรียนแล้ว  ผมมักตรงดิ่งลงทุ่งนาเสมอ  บนเถียงนาจะมีอาหารการกินแบบเรียบง่ายตามวิถีทุ่งให้กินอย่างเอร็ดอร่อย 
หลักๆ ก็ไม่พ้นประเภทส้มตำ  หมกปลาซิว  แกงหน่อไม้  ปลาย่าง  นั่นแหละ  ส่วนพืชผักนั้น  สารภาพเลยว่าตอนยังเป็นเด็กแทบไม่ใส่ใจลิ้มรสกับมันสักเท่าไหร่...

ซึ่งอาหารการกินที่ว่านั้น  ก็ล้วนแล้วแต่สนับสนุนวาทกรรมที่ว่า “ในน้ำมีปลาในนามีข้าว”  
แทบทั้งสิ้น

 

 

 

ตราบจนบัดนี้  ผมก็ยังหาคำตอบไม่ได้ว่าผมหลงรักฤดูกาลใดในท้องทุ่งมากที่สุด  เพราะไม่ว่าจะเป็นท่วงทำนองของสายฝน  หรือเสียงครวญจากลมหนาว  หรือแม้แต่เสียงโหยไห้จากลมร้อน
ก็ล้วนมีเสน่ห์ในตัวของมันเอง 

ในความเป็นจริงของชีวิต  เราคงไม่อาจเลือกที่จะรักเพียงฤดูกาลใดฤดูกาลหนึ่งได้เป็นพิเศษ  แต่เราคงต้องรักที่จะอยู่อย่างมีความสุข และรักที่จะเข้าใจกับปรากฏการณ์ของฤดูกาลนั้นๆ มากกว่าการเอาชนะคะคานความเป็นธรรมชาติที่เราไม่อาจเอาชนะได้เลย  - แม้เพียงคิดก็ถือว่า
ผิดมหันต์..

 

 

ผมมีความทรงจำที่แจ่มชัดเสมอกับมหกรรมแห่งท้องทุ่ง 
ในทุกฤดูกาลจะมีห้วงทำนองที่ต่างกัน 
และห้วงทำนองที่ว่านั้นก็คือสีสันของชีวิตนั่นแหละ 
ยกตัวอย่างเช่น  หน้าฝนเราก็มักเห็นท้องทุ่งเจิ่งนองไปด้วยน้ำฝน 
กบเขียดอึ่งอ่างแข่งขันตะเบ็งเสียงร้องเพลงอย่างไม่รู้เหนื่อย 
ต้นข้าวสีเขียวระบัดใบทั่วทุ่งกว้าง 
ในแปลงนามีแมงดานา หรือแม้แต่งูเงี้ยวเขี้ยวขอให้ชวนตื่นเต้น 
เฉกเช่นกับมีปลา ให้เราได้วางเบ็ดอย่างแสนสนุก ...

 

ครั้นถึงฤดูกาลแห่งการเก็บเกี่ยวผลผลิต  ผมชอบน้ำค้างในรุ่งสางที่โรยตัวห่มคลุมท้องทุ่ง
เป็นที่สุด  ผมชอบสีเหลืองเรืองรองของรวงข้าว   เพราะมันคล้ายกับการย้ำบอกว่านั่นคือความฝัน
อันเรืองรองของชาวนาผู้เป็นกระดูกสันหลังของชาติ 

ผมชอบบรรยากาศของการลงแขกเกี่ยวข้าวที่มักจะมีเสียงหยอกเอินกันอย่างคึกคักในแปลงข้าว  บางทีก็มีเสียงเพลงจากวิทยุทรานซีสเตอร์มาบรรเลงอยู่บนคันนาชวนให้หายเหนื่อย  ผ่านไปสักห้วงนิดๆ  ก็คิดถึงคืนเดือนหงายที่ผู้คนลงนานวดข้าวและนอนนากันอย่างอบอุ่น...มีต้มไก่ร้อนๆ
ให้ซดคลายหนาว  มีไก่อบฟางเป็นกับแกล้มในยามดึก  สุดท้ายก็ปิดฤดูกาลด้วยการขนย้ายข้าวเปลือกขึ้นสู่ยุ้งฉางอย่างสามัคคี

 

เฉกเช่นกับห้วงฤดูแล้งนั้น  ถึงแม้จะเป็นห้วงเวลาอันแสนสั้นก็เถอะ  แต่มันก็เต็มไปด้วยพลังแห่งชีวิตเป็นยิ่งนัก  เพราะมันคือการปิดภาคเรียนใหญ่ที่ช่วยให้ชีวิตในวัยเด็กได้ท่องเล่นอย่างไม่ต้องพะว้าพะวงกับการบ้านและการเคี่ยวเข็ญของครูประจำชั้น...

 

และหน้าแล้งที่ว่านี้  ผมก็หลงรักการเดินเท้าขึ้นสู่ป่าโคกท้ายหมู่บ้านมากเป็นพิเศษ  เพราะผม
และเพื่อนๆ มีกิจกรรมหลายอย่างให้เราได้ผจญภัยและแสดงศักยภาพของตัวเอง  ทั้งในระบบหมู่
และเฉพาะตน  ไม่ว่าจะเป็นการจับกิ้งก่า  ยิงนก  หรือแม้แต่การหลบลมร้อนไปนอนกลางวันบนเถียงนาตามชายทุ่ง  และการขุดเจาะบ่อน้ำเล็กๆ  เพื่อประทังความกระหายอันเกิดจากลมแล้งอันแสนร้อนของฤดูกาล...

 

 

ทั้งหลายทั้งปวงนั้น  คือภาพชีวิต หรือฉากชีวิตที่ผมคุ้นเคยและยังมองเห็นอย่างแจ่มชัด ราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเพียงชั่วข้ามคืน  หากแต่วันนี้ หลายอย่างพลิกผันเปลี่ยนไปจนแทบไม่เหลือร่องรอยเหล่านั้นให้พบสัมผัสอีกต่อไป

 

วันนี้  หากทอดเท้าลงสู่ท้องทุ่ง  เราคงไม่กล้าพอที่จะบอกว่าในทุกท้องทุ่งยังคงมีมนต์ขลังดัง
วาทกรรม  “ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว” อีกแล้ว ... เพราะความอุดมสมบูรณ์ของท้องทุ่งผิดแผกไปจากอดีตอย่างมากมาย  หรือแม้แต่การจะพบพานกับมิตรภาพการลงแขกที่ปราศจากค่าแรงนั้น 
ก็หาได้ยากยิ่งด้วยเหมือนกัน  ทุกอย่างเปลี่ยนรูปไปสู่การแลกเปลี่ยนด้วยเงินตราแล้วทั้งนั้น...

 

ทุกวันนี้  หากท้องทุ่งใด  ยังคงกระหึ่มก้องด้วยเสียงกบเขียดหรืออึ่งอ่าง  นั่นย่อมแสดงว่า ผืนดินแห่งทุ่งนานั้น ยังคงไม่ถูกรุกทำลายด้วยสารเคมีและยากำจัดวัชพืชหรือแมลงสักเท่าไหร่  จึงยังพอให้สิ่งมีชีวิตเหล่านั้น เหลือรอดมาเป็นมโหรีแห่งท้องทุ่งได้บ้าง...ซึ่งนั่นก็รวมถึงนก-หนู-ปู-ปลา-หอยก็เช่นกัน  ก็ยังคงพอเหลือให้เราได้จับมาเป็นอาหารการกินตามวิถีดั้งเดิมได้บ้าง

 

ทุกวันนี้  การลงแขกเกี่ยวข้าวถูกเบียดหายออกไปจากท้องทุ่งจนสิ้นแล้ว  มีก็แต่รถเกี่ยวข้าวเท่านั้นที่คำรามเสียงราวสัตว์ตัวใหญ่ที่ย่างเหยียบบนแปลงนาอย่างไม่รู้เหนื่อย  โดยการทำหน้าที่จัดการกับกระบวนการทุกอย่างให้เสร็จสรรพ  รวดเร็ว  และสะดวกสบาย...
 

 

ครับ,  ทุกวันนี้  ผมไม่อาจบอกได้ว่า  ในน้ำยังมีปลาในนายังมีข้าวอีกหรือเปล่า...แต่กระนั้นผมก็ยังหลงรักในวาทกรรมที่ท่องจำมาจากอดีตอย่างไม่รู้เบื่อ  ความทรงจำในสิ่งเหล่านี้ยังแจ่มชัดและมีชีวิตเสมอ  (ขณะที่กระดูกสันหลังของชาติกลับเริ่มผุกร่อนโทรมทรุดลงอย่างน่าเห็นใจ)
 

แต่ที่แน่ๆ..หากมุดหัวพาตัวเข้าไปในครัวเรือนใดครัวเรือนหนึ่ง  ไม่ว่าจะยากดีมีจนแค่ไหน  เราต่างก็ย่อมพบสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นต่ำเสมอ  ไม่ว่าจะเป็น  ทีวี ตู้เย็น เตารีด และเตาแก๊ช.. (รวมถึงเครื่องเล่นวีดีโอ-คาราโอเกะ)

 

คำตอบเช่นนี้  มันง่ายต่อการหาคำตอบจากคำถามที่ว่า “ในน้ำมีปลา..ในนามีอะไร”  เป็นไหนๆ (ใช่ไหมครับ)

 

[ครูโย่ง]

ตามมาดูบรรยากาศแบบชาวนา ครับ

เห็นแล้วคิดถึงบ้านครับพี่

 

[สีตะวัน]

ในนาก็มีข้าวซิคะ..

นี่หล่ะชีวิตที่เป็นอยู่ สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่คุ้นเคยค่ะ

ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว แน่นอนค่ะ

แม้ว่าในยุคนี้นาจะเหลือน้อยลงเต็มที

เพราะกลายเป็นบ้านจัดสรรไปหมด

กินข้าวในนาได้ แต่อย่ากินปลานานะคะ..มันบาป ..อิอิอิ (ปานาติปาตา เวรมณี...)

[สามสัก(samsuk)]

• ผมไม่อาจบอกได้ว่า  ในน้ำยังมีปลาในนายังมีข้าวอีกหรือเปล่า
• แถวพื้นราบ..น้ำพอมี..ข้าวพอหา...แต่ปลานี่ซีครับ..ไม่แน่ใจเอาเสียเลย
• ขอบพระคุณครับ

[p'yorm]

สวัสดีค่ะ

อ่านเรื่องราวที่จรรโลงใจ
ดูภาพถ่ายที่ได้ความรู้สึก
นี่คือ สไตล์ที่ชื่นชอบใน...ข้อคิดและเขียนแม้ไม่อาจทำได้ก็ขอชื่นชมอย่างจริงใจ

[ยายธี]

..ในน้ำไม่มีปลา..มีนาเอาไว้เซ็งลี้...เขาว่าทำนาสิบชาติ..ยังไม่ได้เงินเท่าขายนา....๕๕๕๖.....ค่ะคุณแผ่นดิน..นารอบๆกรุงเทพไงคะ...อิอิ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ ครูโย่ง หัวหน้า~ natadee

บรรยากาศท้องทุ่ง...ก็มีสีสันต่างจากในเมือง..มีเสน่ห์กันคนละอย่าง แต่ที่แตกต่างกันชัดๆ เลยก็คือ "อากาศ" ที่โล่งสบาย ครับ..

 

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ...สีตะวัน

ปีก่อนโน้น  แม่จับปลาในนามาให้..ผมขังไว้หลายคืน ไม่กล้าทุบหัวทำเป็นอาหาร เลยถือโอกาสคืนฝนตกจับลงไปปล่อยในคลองของมหาวิทยาลัยแทน...

พอเช้ามา  เจอคนงานก่อสร้างกำลังทอแหบริเวณนั้นพอดี..ไม่รู้ปลาตัวนั้น รอดชีวิตหรือเปล่าก็ไม่รู้..

ขอบคุณครับ

[krutoom]

ไม่แน่ใจว่ามีปลาหรือไม่เพราะเหตุการณ์เปลี่ยนไปไม่เหมือนอดีตที่มีน้ำใสใจจริงค่ะ

[ธรรมชาติมอบให้มา]

การใช้ชีวิตแบบที่เรียบง่ายตามแบบธรรมชาติดั่งเดิมที่ให้พลังกำเนิดชีวิตที่มีตัวตนที่แท้จริง ชวนให้สะกิดห้วงใต้สำนึกอันมืดมิดภายใต้จิตใจ ให้ได้รับความรู้ เมื่อครายังในวัยเเยาว์ ชวนให้นึกถึงอ้อมกอดที่มอบอุ่นไออุ่น มีพ่อแม่พี่น้อง และทุกๆคน มีประเพณีวัฒนธรรมคอยเป็นตัวเชื่อมหล่อหลอมให้จิตใจกลมเกลียวเป็นน้ำหนึ่งอันหนึ่งอันเดียวกัน...ทั้งจิตและทั้งใจ

ขอบคุณครับ

[วิไล บุรีรัตน์]

คิดฮอดสมัยเป็นเด็กน้อย ไปไล่ตบตั๊กแตน กับจับจีหรีด

ซะม่วนคักแท้ ว่าแมนสิเฒ่าบ่เป็น

เด็กน้อยเดียวนี่เล่นแต่เกม

[นันทา]

สวัสดีค่ะ

อ่านบันทึกนี้ทำให้ย้อนไปถึงเมื่อเกือบ 20 ปีที่ผ่านมา ได้ทำงานครั้งแรกที่จังหวัดอุบลราชธานี  งาน กศน.ส่วนใหญ่จะจัดกิจกรรมการเรียนรู้ในชุมชน ครูอาสาสมัคร กศน.และครูสอนวิชาชีพจะต้องออกไปสอนในชุมชนและพักอาศัยในชุมชนด้วย พี่มีโอกาสได้ไปเยี่ยมครูเหล่านั้น และได้ค้างคืนในชุมชนด้วย บางหมู่บ้านก็ยังไม่ม่ไฟฟ้าใช้ ชาวบ้านยังมีวิถีชีวิตเรียบง่าย หาผัก หาปลาในหนองน้ำ ในนาข้าว หลังเกี่ยวข้าวแล้วพวกเรารวมทั้งครู กศน. จะพากันกินข้าวป่าในท้องทุ่งนาของชาวบ้าน  นั่งคุยล้อมวง พวกเราจะทานได้ทุกอย่างที่ชาวบ้านทานค่ะ มีปลาเผา เห็ด ปลาต้มใส่ฝักติ้วมีรสเปรี้ยว ๆ ดีค่ะ (ถ้าจำชื่อไม่ผิดน่ะ (ผักติ้ว)  และใส่ไข่มดแดง รสชาดดีค่ะ   เป็นวิถีชีวิตที่ไม่อาจลืมได้ค่ะ ยามค่ำคืนหากชาวบ้านมีปัญหาก็จะมาพูดคุยกันที่บ้านผู้ใหญ่บ้าน หรือพวกเราเรียกกันว่า ศาลเตี้ยค่ะ  เมื่อทานข้าวเย็นแล้วก็จะนั่งคุยกันหน้านอกชานบ้านค่ะ มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันในเรื่องของการทำนา พรุ่งนี้บ้านใครเกี่ยวข้าว ก็จะไปลงแขกช่วยกันค่ะ จะช่วยกันขนข้าวจนเสร็จเรียบร้อยค่ะ สอนหนังสือให้กับผู้ไม่รู้หนังสือในยามกลางคืน พวกจะใช้ตะเกียงเจ้าพายุ (น่าจะใช่น่ะ ตะเกียงจะสว่างไสวมาก)  และหลังเกี่ยวข้าวแล้ว บริเวณทุ่งนาจะมีดอกไม้สีเหลือง สีม่วงขึ้นเต็มทุ่งนา เป็นธรรมชาติที่ย้อนกลับไปดูไม่ได้อีกแล้วค่ะ

ขอบคุณบันทึกดี ๆ ให้ได้ทบทวนถึงธรรมชาติและสิ่งดี ๆ  ที่ผ่านมาค่ะ

[KitTyjump]

เห็นภาพแล้ว...คิดถึงทุ่งนาที่บ้าน   คิดถึงบ้านจังค่ะ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ คุณสามสัก

ตอนนี้ในทุ่งนานั้น มีข้าวแน่นอนทีเดียวครับ เพียงแต่วัฒนธรรมการลงนาปักดำนั้นเปลี่ยนแปลงไปจากอดีตมากเลยทีเดียว โดยเฉพาะวิถีวัฒนธรรมของการลงแรงแบบลงแขกนั้น คงแทบไม่เหลือให้สัมผัสแล้วกระมังครับ  ล่าสุดการปลูกข้าว ก็มีทั้งการปักดำ, การหว่าน และการโยนกล้า  ซึ่งวิธีหลังนี้ เห็นว่าได้ผลผลิตที่ดีพอสมควร..

กรณีสัตว์น้ำเล็กๆ น้อยๆ นั้น  ต้องยอมรับว่า มีผลกระทบโดยตรงกับการที่มีสารพิษต่างๆ ตกค้างอยู่ในท้องนา  ขนาดปูยังหาจับได้ยากแล้ว  ส่วนอึ่งอ่างนั้น ต้องบอกตามตรงว่าแถวบ้านผมแทบไม่ส่งเสียงร้องให้ได้ยินเลยก็ว่าได้.. เช่นเดียวกับปลา ก็มีให้จับน้อยลงอย่างน่าใจหาย...

มันคือภาพสะท้อนการเปลี่ยนแปลงที่เราต้องทำความเข้าใจและทำใจไปพร้อมๆ กัน...

คิดแล้วก็อดที่จะคิดถึงชีวิตในวัยเด็กไม่ได้...ลงน้ำมีปลา...ลงนามีข้าว...

ขอบคุณครับ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ อ.phayorm แซ่เฮ

จริงๆ แล้วก็ไม่ได้เยี่ยมเยียนกันและกันนานมากเลยเหมือนกันนะครับ
บันทึกนี้ เกิดจากแรงขับเคลื่อนภายในตัวตนของผมเอง หลังจากกลับไปร่วมงานศพของญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง  มันทำให้ผมมีเวลามองอะไรๆ ยาวนานกว่าทุกครั้ง  บันทึกนี้อาจไม่เน้นเรื่องสาระความคิดอะไรมาก เพียงแต่ต้องการสื่อสารความรู้สึก-ห้วงนึกคิดแบบรำพึงรำพันเป็นที่ตั้งเท่านั้นเอง

ดีใจ, ที่มีคนอ่านแล้วรู้สึกชอบกับบรรยากาศที่นำเสนอ..และดีใจที่บันทึกนี้ชวนให้ผู้อ่านได้กลับไปถามถึงความทรงจำของตัวเองที่มีต่อท้องทุ่ง หรือไม่ก็บ้านเกิดของแต่ละคน

ขอบคุณครับ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ ยายธี

เห็นด้วยเป็นที่สุดเลยครับกับคำๆ นี้ ทำนาสิบชาติ..ยังไม่ได้เงินเท่าขายนา.(โดยเฉพาะแถวๆ กรุงเทพ) ..เป็นคำเปรียบเปรยที่แสนเศร้ายิ่งนัก..

แต่ที่เจ็บหนักก็คือ ขายไปแล้วยังต้องมาเช่าที่นาตัวเองเพื่อทำนาต่อไป...(นี่ก็มีให้เห็นมากไม่ใช่น้อย) ..เป็นความจริงที่เจ็บแสนเจ็บจริงๆ นะครับ

สำหรับครอบครัวผมนั้น  คุยกันชัดเจนในเครือญาติ  เราจะไม่ยอมขายผืนนาอันเป็นมรดกของปู่ย่าตาทวดเป็นเด็ดขาด  ถ้าจำต้องขายก็ให้ขายให้กับพี่น้องร่วมท้องเดียวกันนี่แหละ...

ขอบคุณครับ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ..rinda

ตอนนี้ ผู้คนแถวหมู่บ้านไม่ได้ฝากท้องไว้กับปลาในท้องนาอีกแล้วครับ  เพราะแต่ละคนซื้อปลาตลาดมากินกันซะส่วนใหญ่ หรือไม่ก็ขุดสระเล็กๆ เลี้ยงปลากันเอง...แต่บางทีปลาที่เลี้ยงนั้น ก็ยังเน้นขายในตลาดสดแถวๆ บ้านมากกว่าการเลี้ยงไว้บริโภคเองตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง...

ผมชื่นชมแนวคิดเลี้ยงปลาไว้เอง  ส่วนหนึ่งก็จับมาบริโภคในครัวเรือน มีเหลือก็ไปจำหน่ายบ้างตามโอกาสอันสมควร  ในยามที่เพื่อนบ้านจัดงาน ไม่ว่าจะเป็นงานบุญหรืองานโศกเศร้าอันใด แทนที่จะเอาเงินไปช่วยเหลือก็จับปลาที่เลี้ยงไว้นั่นแหละไปให้เพื่อนบ้าน เป็นการช่วยเหลือเกื้อกูลกันในอีกทางหนึ่ง..

ซึ่งนับได้ว่าเป็นสายธารแห่งมิตรภาพที่งดงามและควรค่าต่อการยกย่องเป็นที่สุดเลยทีเดียว

ขอบคุณครับ

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

สวัสดีครับอาจารย์ แผ่นดินหลายคนบ่นห่วงว่าในน้ำไม่ปลา ในนาไม่มีข้าว แต่ผมว่าขอเพียงมีดิน แล้วช่วยกันพลิกทุ่ง คืนทุน สร้างไท สิ่งที่หายจะกลับมาครับท่าน

[รัชนีวรรณ]

อ่านแล้วคิดถึงคุณแม่ที่ "บ้านนาบ้านเรา" คะ

[พระมหาแล ขำสุข(อาสโย)]

• เรื่องและภาพดีมากเลยอาจารย์
• แต่ตัวหนังสือเล็กไปนิด
• สว.ทั้งหลายต้องใช้แว่นกันเป็นแถว

ขอเจริญพร

[did]

สวัสดีครับ อ.แผ่นดิน

ผมเป็นคนกรุงอยู่เมืองกรุง

เมืองที่ใครๆหลายๆคนอยากมาสัมผัส

เมืองที่ใครๆบอกว่าเจริญ(ด้วยวัตถุ)

แต่ผมรู้สึกอิจฉาวิถีชีวิตแบบชนบทเหลือเกิน

ผมมีพ่อและแม่เป็นชาวนามาก่อน

ได้ยินท่านเล่าเรื่องราว การทำไร่ทำนาให้ฟังบ่อยๆ

ยิ่งอ่านบันทึกนี้แล้วยิ่งเห็นภาพได้ชัดเจนมากขึ้น

ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวดีๆแบบนี้ รักษาสุขภาพนะครับ  

[ณมน@บางสิบหมื่น]

สวัสดีค่ะ อ.แผ่นดิน

ชอบทุกบันทึกที่ได้เขียนมาค่ะ ในปัจจุบันวิถีชีวิตชาวนาอย่างนี้หาดูได้ยากจริงๆค่ะ

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

[♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥]

สวัสดีค่ะ ธรรมชาติคือห้องเรียนอันยิ่งใหญ่ค่ะ เรียนเท่าไหร่ก็ไม่หมดและไม่เบื่อค่ะ

เขาว่ากันว่า ทุ่งนา นั้นมีกลิ่นหอม....

เคยโพสต์ เรื่องอยากชวนชาวโกทูโนว์ ไปโกทูนา แต่ยังไม่สำเร็จเลยค่ะ

คิดถึงและเป็นกำลังใจให้อาจารย์เสมอนะคะ

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

• ชีวิตวัยเด็ก มีประสบการณ์ในเรื่องเหล่านี้มาบ้าง ได้มาอ่าน นึกถึง..ชอบหลายๆประโยคที่อาจารย์บรรยาย เห็นภาพ คิดถึงคืนเดือนหงายที่ผู้คนลงนานวดข้าวและนอนนากันอย่างอบอุ่น..มีต้มไก่ร้อนๆให้ซดคลายหนาว  มีไก่อบฟางเป็นกับแกล้มในยามดึก สุดท้ายก็ปิดฤดูกาลด้วยการขนย้ายข้าวเปลือกขึ้นสู่ยุ้งฉางอย่างสามัคคี
• ชอบภาพนี้มากๆ..ขอบคุณสาระดีๆ และภาพประกอบสวยๆครับ

[ษมาภรณ์]

บรรยากาศและวิถีชีวิตที่เรียบง่ายเป็นธรรมชาติไม่ดิ้นรนแก่งแย่งแบบนี้คงไม่เห็นได้ง่ายๆในสังคมปัจจุบัน ดูแล้วทำให้จิตใจสบาย ขอบคุณที่มีภาพนี้ให้พวกเราได้ถวิลหาอดีต

[ตาหยู]

ท้องทุ่งแห่งชีวิต

ลิขิตโดยธรรมชาติและมนุษย์

.

ภาพสวย อักษรเคลื่อนไหว ตามอารม ครับ

[ไผ่ไม่มีกอ]

พี่แผ่นดินถ่ายภาพออกมาชัดสุด ๆ เลยค่ะ สวยมาก ๆ

[แดง]

สวัสดีค่ะ ในน้ำมีลาในนานั้นมีรวงข้าว แผ่นดินของเราช่างแสนอุดมสมบูรณ์

มารำลึกวัยเด็กค่ะ ตอนเป็นเด็กประถม เลิกจากโรงเรียน ไม่ได้เรียนพิเศษ แต่วางกระเป๋าหนังสือแล้ว ลุยดำนาต่อ....จนมืดค่ำ....พอหัวค่ำก็ออกหาปลา....

มีความสุขทุกครั้งที่ได้นึกถึง...ภาพทุ่งนาข้าวเขียวขจี...

 

 

[kpam boon]

สวัสดีค่ะ พี่พนัส..

• ชีวิตของแป๋มจะขลุกอยู่กับผู้เฒ่าผู้แก่คนชรามากกว่าคนวัยเดียวกัน
• ท่านเหล่านี้จะมีความสุขหากได้เล่าเรื่องราวในอดีตของท่านแป๋มชอบฟัง..เข้ากัน..
• ซึ่งสิ่งเหล่านี้ประทับจิตติดตรึงใจเด็กในค่าย(ทหาร)อย่างแป๋ม
• ทำให้แป๋มมองเห็นว่าบรรยากาศที่พี่กล่าวจะสมบูรณ์อย่างยิ่ง 
• หากมีบทเพลง "อีสานบ้านเฮา"ของคุณดาว บ้านดอน มาประกอบกัน
• หอมกลิ่นผักกะแยง.. ยามฟ้าแลงค่ำลงมา.. แอ้บๆ..เขียดในนา....(เพราะมากค่ะ)

[หนานเกียรติ]

เดี๋ยวนี้นะครับ

ในนานอกจากจะมีข้าวแล้วยังอุดมไปด้วยสารเคมีจำนวนมาก

ทั้งปุ๋ย และยาฆ่าแมลงชนิดต่าง ๆ

จนทำให้ ในน้ำแทาบจะไม่มีปลาเหลือหรอแล้วครับ

ปลาหลายชนิดสูญพันธ์ไปจากท้องทุ่งแล้ว

...

วันนี้ผมได้รับหนังสือ "เรียนนอกฤดู" จากคุณเอก

เสียดายที่เจ้าของมิได้เซ็นชื่อให้

ผมขอบคุณคุณเอกไปแล้ว

แต่ยังมิได้ขอบคุณคนเขียน

ขอบคุณครับ

[ชาดา ~natadee]

สวัสดีคะ

เมื่อตอนเด็กๆ จำได้ว่าชอบไปยืนดูทุ่งนาที่หลังบ้านค่ะ ดูแล้วสบายตามากเลยค่ะ

แต่โตขึ้นมา ไม่มีทุ่งนากลายเป็นบ้านจัดสรรไปเสียแล้วค่ะ...น่าเสียดายมากเลยค่ะ

ไม่มีลมเย็นชายทุ่งอีกเหมือนเคย..สงสัยว่าอีกหน่อยแก่มา ต้องย้ายตัวเองไปอยู่บนดอยสูง หนีเมืองที่วุ่นวายอากาศร้อนๆ แบบนี้น่ะค่ะ

ขอบคุณค่ะ

[นายสายลม อักษรสุนทรีย์]

ยังแข็งแรงดีครับอ้าย เหอๆ

[Boo]

ในน้ำมีปลา ในนา ... มี น่าจะยังพอมีกบ หลงเหลือบ้างนะคะ อิ อิ

คิดถึงป่นกบ อบข้าวนึ่ง ค่ะ ... บ้านนอกเรามี ตู้เย็น ธรรมชาติอันอุดม

มีตู้เพลง มีเถียงนาให้ไต่ เล่นยิมฯ มีกบให้จับ มีดวงดาวให้นับ มี ...

... ย่างเข้าปลายฝนต้นหนาว  หนุ่มน้อยทั้งสองคงใกล้จะปิดเทอมอีกแล้ว คิดถึงค่ะ

[Vij]

"ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว ทำมาหากิน แผ่นดินของเรา ปลูกเรือนสร้างเหย้าอยู่ร่วมกันไป....เราอยู่เป็นสุข สนุกสนาน เราตั้งถิ่นฐาน ไว้จนยิ่งใหญ่ เมืองไทยเรานี้ แสนดีกระไร เรารักเมืองไทยยิ่งชีพเราเอย"

ชอบบรรยากาศท้องทุ้งนาค่ะ...รู้สึกได้กลิ่นหอมของฟางแห้ง...หลังฤดูเก็บเกี่ยว...ส่วนใกล้ ๆ บ้านไหนที่มีวัว...ก็จะก่อกองฟางสู้งสูงไว้ให้วัวกิน...(อันเป็นต้นเหตุให้ไอ้ขวัญกับอีเรียมนัดพบกัน ฮาๆๆ)...ตอนนี้บรรยากาศเช่นนี้หายากยิ่งแล้ว...เมื่อความเจริญเข้ามาเบียดบัง

--------

ขอบพระคุณมากค่ะ...สำหรับการฉายภาพบรรยากาศดี ๆ

[รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์)]

สวัสดีค่ะ

• เข้ามาหาคำตอบค่ำ "ในน้ำมีปลา ในนามีอะไร"
• ขอบพระคุณ บรรยากาศทุ่งนา ให้ความสดชื่นค่ะ
• คิดถึงกลิ่นไอของท้องทุ่ง จังเลยค่ะ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ bannonlaim

ภาพชีวิตวัยเด็กในชนบทตราตรึงและแจ่มชัดอยู่ในความทรงจำของผมเรื่อยมา  โดยเฉพาะวิถีวัฒนธรรมของการพึ่งพิงกันและกัน  พอถึงหน้าปักดำ มีการแบ่งปันต้นกล้าให้เพื่อนบ้าน บางทีมีการยืมควายไปลากไถ มีการขุดลอกถ่ายโยงน้ำเข้าแปลงนาให้กันและกัน  ปักดำเสร็จจากแปลงนาตัวเองแล้วก็จะไปช่วยเพื่อนบ้าน หรือญาติพี่น้องทำนากันอย่างอบอุ่น  สิ่งเหล่านี้เป็นความงามและความเรียบง่ายของชีวิตที่พบเจออย่างหลากล้น  ทุกวันนี้  ที่พบเห็นทั่วไปมักจะเป็นการจ้างงานรายวันไปแล้วแทบทั้งสิ้น

ขอบคุณครับ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ...วิไล วิไล บุรีรัตน์

เด็กๆ สมัยก่อนวิ่งเล่นกันตามคันหา  ใช้คันนาเป็นที่กำบังสาดกระสุนเล่นกันอย่างสนุก และบางทีก็ใช้เป็นที่เล่นซ่อนหา  แต่ทุกวันนี้ก็จริงเหมือนที่บอกแหละครับ  ...เด็กๆ หันเหไปเล่นเกมในอินเตอร์กันเกือบหมดแล้ว

ขอบคุณครับ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ พี่สุนันทา

ทุกวันนี้บรรยากาศของการไกล่เกลี่ยคดีความในหมู่บ้านยังคงมีระบบผู้อาวุโส หรือผู้หลักผู้ใหญ่ในหมู่บ้านเข้ามามีบทบาทเหมือนเช่นเคย  ขึ้นอยู่กับว่าหมู่บ้านใดจะยังรักษาวิถีวัฒนธรรมได้เข้มข้นมากน้อยเท่านั้นเอง  แต่ที่น่าเสียดายก็คือ วิถีของเยาวชนกับการพัฒนาบ้านเกิดนั้น  ดูเลือนหายไปไม่ใช่น้อย  ส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะไหลหลากไปทำงานในเมืองใหญ่ๆ หรือไม่ก็มีวัฒนธรรมใหม่ด้วยการขี่รถเครื่องตระเวนเที่ยวตามหมู่บ้านต่างๆ ยิ่งหมู่บ้านใดมีมหรสพ ยิ่งมักรวมกลุ่มกันไปเที่ยว  มีการดื่มสุราก็เยอะ สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการวิวาทเลือดตกยางออก  หนีไม่พ้นการนำพาผู้ปกครอง ผู้หลักผู้ใหญ่มาไกล่เกลี่ยประนีประนอม หนักๆ ก็ส่งลูกเต้าหนีออกไปจากหมู่บ้าน  ปล่อยให้การไกล่เกลี่ยคดีความเป็นเรื่องของผู้ปกครอง...

นี่คือความเป็นจริงของวันนี้ที่ชวนสะท้อนใจไม่น้อยเลยทีเดียว ครับ

 

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ ♡*.:｡ KiTTyJuMPﾟ･♡ﾟﾟ･~

ทุกวันนี้กลับบ้านเมื่อไหร่ ผมก็ไม่ลืมที่จะแวไปสูดอากาศของท้องนาท้ายหมู่บ้านเสมอๆ..มันช่วยให้รู้สึกว่าชีวิตได้รับการเติมพลังจากสิ่งเหล่านั้น..

ขอบคุณครับ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ..วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--

เพื่อนหลายคนบอกกับผมว่า ไม่อยากกลับบ้าน เพราะไม่รู้จะกลับมาทำอะไรเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ท้องนาก็แล้งจนเกินจะทานทน เลยปล่อยให้คนอื่นเช่าแทน ส่วนตัวเองก็ผันตัวมาเป็นหนุ่มสาวโรงงาน  มันเป็นทางเลือกที่เสมือนวัฒนธรรมการเคลื่อนไหลของแรงงานไปในตัว...

ขอบคุณครับ

[สินรินทร์สเตชั่น]

ผมชอบบทความนี้มาก >>>>>>

วิถีชีวิตชนบทที่เปลี่ยนไป  เฉกเช่นฤดูกาล ที่มีอากาศหนาวคอยสร้างสีสันแฟชั่นการแต่งตัวด้วยผ้ากันหนาวสวยๆ นั้นช่งสั้นนัก บางปีแทบไม่มีเลย  เป็นเพียงอากาศเย็นที่แผ่เข้ามาปกคลุมเฉยๆ     
ช่วงฤดูหนาวนั้น บวกกับในหน้าเทศกาลเก็บเกี่ยวรวงข้าวในท้องทุ่งนา  การนวดข้าวที่ใช้มือ  เสียงตุ๊บตับ  ทั่วแดนท้องทุ่งนาในยามค่ำคืน แสงไฟตะเกียงที่อยู่ทั่วท้องนาในกระท่อม อากาศหนาวจับใจ  จุดไฟผิงบ้าง  กลิ่นธรรมชาติท้องทุ่งนา  กับวิถีชีวิตชนบทที่เปลี่ยนหลายอย่าง  สิ่งอำนวยความสะดวกด้านเทคโนโลยีเข้ามา  หรือฤดูกาลที่เปลี่ยนไป  วิถีนั้นได้เปลี่ยนด้วยครับ  อย่างไรผมคนหนึ่งที่ยังคงระลึกบรรยากาศท้องทุ่งสมัยก่อน 

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ..คุณ รัชนีวรรณ ศุภวรรณ

อย่าลืมพาหัวใจกลับไปแนบชิดหัวใจบ้านนะครับ...เพราะที่นั่นมีคนที่รักของเรา..อยู่อย่างมากมาย

 

[ครูใจดี]

ทุกฤดูมีความแตกต่างค่ะ เราสามารถหาความงดงามจากฤดูกาลเหล่านั้นทุกฤดู ไม่ว่า จะร้อน หนาว หรือฝนตก

ครูใจดีคิดว่า ในปัจจุบันนี้ถึงแม้ว่าสังคม หรือโลกจะเปลี่ยนแปลงไป สำหรับเมืองไทย "ในน้ำยังมีปลา ในนาก็ยังมีข้าวอยู่นะคะ" ยังพอมองเห็นภาพวิถีชีวิตบนท้องทุ่งนา และแปลงข้าวอยู่บ้าง.... ถึงแม้ว่าผืนนาบางส่วนจะตกไปอยู่ในมือของนายทุนต่างชาติก็ตามที

ระลึกถึงค่ะ

[ยูมิ]

มาชม

เห็นวิถีชีวิตชาวนา ชาวบ้าน...เหมือนครั้งที่ตนเองเคยสัมผัสมาอย่างนี้นะนี่...

เรื่องในน้ำมีปลา...เมื่อกี้นั่งคุยกับลูกศิษย์ที่เอางานมาส่งและเล่าเรื่องราวว่าพ่อเขานั้นเป็นไต้ก๋งเรือ เมืองสงขลา

แต่ก่อนออกเรือคืนเดียวกลับเข้าฝั่งได้ปลาเต็มลำเรือ

เดี๋ยวนี้ต้องไปหาปลาแถวน่านน้ำอินโดนีเซียแล้วละ เพราะปลาในอ่าวไทยแทบไม่เหลือ...

[ครู ป.1]

นาข้าวหลังบ้าน ฉีดยาบ่อยมาก

แบบว่านาอยู่ติดรั้วบ้านเลยนะคะ

เวลาได้ยินเสียงเครื่องฉีดยา..รีบปิดหน้าต่างประตูแทบไม่ทัน

[ขจิต ฝอยทอง]

เจอเด็กๆๆชาวมอญถามเขาว่า ในน้ำมีปลา ในนามีอะไร เด็กๆๆบอกว่ามีหอย มีกุ้งด้วยนะครู ฮามากเลย..

[สุดาวรรณ ทองเทศ]

"ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว ทำมาหากิน แผ่นดินของเรา ปลูกเรือนสร้างเหย้าอยู่ร่วมกันไป....เราอยู่เป็นสุข สนุกสนาน

ถ้าในน้ำมีปลา แล้วในนาไม่มีข้าว แล้วเราจะกินอะไรเพื่อชีวิตของเราให้อยู่รอดได้ ถ้าไม่มีข้าว เราก็ตายกันหมดซิ