เวลาที่จะรู้จักใครสักคน มีหลากหลายวิธีในการทำความรู้จัก
แต่จุดเริ่มต้นของการร่วมมือทำโครงการเพื่อสังคม น้ำใจ (ยังอยู่)
สู้ภัยสึนามิ รูปแบบต่อไปนี้ คงไม่มีใครเคยทำมาก่อนแน่นอนครับ
เมื่อนั่งอ่านบล็อกที่เจ้าของบันทึกเรื่องราวที่ผ่านพ้นไป หลายคน อ่านแล้วก็ผ่านไป ไปเปิดอ่านบล็อกต่อไป แต่ศศิพร คนกาฬสินธุ์ อ่านแล้วซึ้งครับ เพราะบันทึกนี้ เป็นเรื่องของผู้ประสบเหตุ สึนามิ เมื่อ ธ.ค.2547 แล้วมาเขียนถ่ายทอดความรู้สึกในบล็อก
ศศิพรเปิดอ่านแล้ว ติดใจ เลยย้อนกลับไปเปิดอ่านตั้งแต่ตอนแรก ซึ่งจะต้องไล่คลิกหลายครั้ง
แต่เนื้อหาของบันทึกนี้ ดีมากๆ ทำอย่างไร คนอื่นๆจะได้อ่านเรื่องที่ดีๆเช่นนี้บ้าง
งั้นก็เอาเนื้อหามาจัดทำในรูปแบบที่คนอื่นๆอ่านได้ง่ายๆสิ
internet นั้น หลายคนที่กาฬสินธู์ไม่ค่อยได้ใช้ งั้นก็เอาเนื้อหาออกจาก internet มาอยู่ในรูปแบบที่หลายคนได้ใช้
ทำหนังสือออกมา
นำเนื้อหามาทำเป็น E-book แล้วแจกไฟล์พร้อมแนะนำเนื้อหา ให้เพื่อนๆเอาไป print มาอ่านเอง
ศศิพร สนใจอยากทำโครงการบริจาคหนังสือเพื่อเด็กด้อยโอกาส โดยนำเสนอเนื้อหาที่เห็นว่า มีคุณค่า มอบให้เด็กๆ โดยวางประเด็นที่สำคัญดังนี้
1. ยึดเด็กเป็นศูนย์กลาง
2. เพิ่มพูน-ส่งเสริมประสบการณ์ของเด็กให้กว้างไกลยิ่งขึ้น
3. นำเรื่องราว สังคม สิ่งใกล้ตัวเด็ก นำมาสร้างเสริมทัศนคติ ความรู้ใหม่ เพื่อการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของเด็กไปในทางที่ดี และสามารถวัดผลได้
4. มีคติสอนใจ
โดยตั้งใจที่จะทำหนังสือเพื่อเด็ก ซึ่งหนังสือนี้
ทุกขั้นตอนการผลิตจากเริ่มต้น จนถึงมือเด็ก ดำเนินการ
และดูแลกันเองทุกขั้นตอน ซึ่งจะสามารถควบคุมรายจ่ายต่างๆได้
ตามงบประมาณที่มีอยู่น้อยนิด
เมื่อเห็นเนื้อหาเรื่องนี้ ให้ข้อคิด คติสอนใจ เลยเข้าไปแสดงความคิดเห็นในบล็อก ติดตามไปเรื่อยๆ จนติดใจ ศศิพรเลยขออนุญาตเจ้าของบันทึก นำเนื้อหามาทำ E-book ซะเลย ติดต่อจนสนิทคุ้นดคยกับเจ้าของบันทึก
คุยกันถูกคอ มีแนวคิดอุดมการณ์ อยากจะมอบสิ่งที่มีคุณค่าแก่เด็กด้อยโอกาส เหมือนกันทั้งคู่ เลยมีแนวคิดที่จะทำโครงการเพื่อเด็กด้อยโอกาสร่วมกัน....
จาก 2 คนนี้ เค้าจะสร้างเครือข่ายแบบ NGO ในแนวทางของพวกเค้ายังไง จะแตกต่างจากการสร้างเครือข่ายของคนอื่นแค่ไหน โปรดติดตามตอนต่อไปเด้อครับ.....
ไม่มีความเห็น