โค้งสุดท้ายอันยาวนาน ก่อนสอบปากเปล่าวิทยานิพนธ์ของพี่หมออนามัยแห่งคำสร้างเที่ยง
ไม่รู้ว่าจะมีใครที่ใประสบการณ์ในการเรียนปริญญาโทแบบสุดๆ เหมือนพี่หมออนามัยคนนี้ของนายบอนหรือเปล่านะ ตลอด 4 ปีที่ผ่านา เป็นช่วงเวลาที่หนักมากๆ เมื่อต้องรับผิดชอบทั้งครอบครัว หน้าที่การงาน คนไข้ แล้วเรื่องเรียนนี่อีก
แต่ละวันที่ผ่านไป แทบจะมองไม่เห็นทางเลยว่า จะมีโอกาสเรียนจบปริญญาโทหรือไม่ เพื่อนหมออนามัยบางคน ถอดใจลาออกจากการเป็นนิสิตปริญญาโทไปหลายคนแล้ว แต่พี่หมออนามัยยังคงหนักแน่นยืนหยัดต่อไปจนถึงวันนี้
พี่เขาขับรถมาเรียนตั้งแต่ราคาน้ำมันอยู่ที่ 14 บาท วันนี้ ดีเซลขยับมาที่ 27 บาทแล้วครับ ถ้าพี่เขามาเรียนในปีนี้ เงินคงไม่พอใช้แน่นอน
ช่วง 2 ปีก่อน พี่หมออนามัยขับรถไปทำงานกลุ่มบ่อยมากๆ
และไม่ใช่ใกล้ๆเสียด้วยจากกาฬสินธุ์ ไปร้อยเอ็ดบ้าง มุกดาหารบ้าง
หนองบัวลำภูบ้าง ระยะทางไปกลับ 300-400 กิโลเมตร ขับรถนานครั้งละ 3-4
ชั่วโมง แต่พี่เขาสติดีมากๆ ไม่ว่าจะขับไปไกลแค่ไหน
ไม่เคยเกิดอุบัติเหตุสักครั้ง
แม้แต่การขับรถฝ่าฝนที่ตกอย่างหนักบนถนนมิตรภาพช่วงที่เข้าอุดรธานี
รถหลายคันต้องหยุดจอดข้างทาง แต่พี่หมออนามัยมือยังคงกำพวงมาลัย
ฝ่าพายุฝน + ลมพัดแรงๆ ไปเรื่อยๆจนเข้าเขตตัวเมืองอุดรธานี ชนิดที่ว่า
นายบอนนั่งแทบไม่ติดไปตลอดทาง เพราะลมพัดแรงมากๆ
แต่พี่หมออนามัยขับรถหน้าตาเฉย เรื่องแค่นี้ จิ๊บจ๊อย....
แม้จะต้องเดินทางไปไกลแค่ไหน พี่หมอก็ไม่หวั่น เรื่องเรียนก็เช่นกัน ไม่ยอมถอดใจง่ายๆอยู่แล้ว พยายามมาจนถึงวันนี้... ซึ่งนายบอนคาดว่า น่าจะเป็นโค้งสุดท้ายของพี่หมออนามัยเสียที กับเนื้อหาวิทยานิพนธ์ที่ครบถ้วนทุกส่วน พร้อมส่งให้อาจารย์ที่ปรึกษาตรวจสอบครั้งสุดท้ายก่อนยื่นสอบปากเปล่า....
เมื่อคืน พี่หมอนอนตี 3 เพาะเคลียร์งานที่อนามัยจนเสร็จ เป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆครับ ทุ่มเทกับงานจนลืมเวลา บ้านพักก็อยู่ข้างๆสถานีอนามัยอีก จึงถือได้ว่า สถานีอนามัยคำสร้งเที่ยงเปิดตลอด 24 ชั่วโมง ใครเป็นอะไรก็เรียกพี่หมอได้ตลอดเวลา..
เข้านอนตี 3 แต่ต้องตื่นก่อน 6 โมงเช้า อาบน้ำแต่งตัว แล้วขับรถพาภรรยามาเรียนหนังสือ พยาบาลต่อเนื่อง ที่ มมส. ถึงจะนอนน้อยแต่พี่เขาก็ขับรถไว้ใจได้เสมอ
พี่หมอโทรหานายบอนตอนเกือบ 2 โมง ถามว่า วันนี้ว่างไหม ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะทำ thesis ต่อให้เสร็จ
นายบอนต้องรีบตามพี่หมอไปที่สารคามในอีก 2 ชั่วโมงถัดมา ถ้าไม่ไปงานไม่เสร็จแน่ๆ เพราะพอมานั่งทำงานเรื่องเรียนทีไร พี่หมอมักจะเบลอๆ เพราะขับรถมาไกลจนเหนื่อย ... แล้วนอนไม่ถึง 3 ชั่วโมง มานั่งทำงานในห้องสมุด มมส. ตากแอร์เย็นๆ จะไม่หลับสบายหรือ...
เมื่อนายบอนตามไปถึง พี่หมอกำลังนั่งหน้า Notebook นั่งเคาะๆ
ตัดคำจัดรูปแบบหน้าบทคัดย่อ นายบอนก็เข้าไปนั่งอ่าน
แล้วเปิดไฟล์ดูบทที่ 5 ที่พี่เขาเขียนสรุปผลวิจัย เอ๊ะ
บทคัดย่อไม่เหมือนกับที่สรุปในบทที่ 5 เลย ..
มองดูหนังสือที่อยู่ข้างๆพี่หมอ ... เค้าหยิบ thesis
เล่มอื่นมาดูรูปแบบ คงจะดูสำนวนที่เค้าเขียนแล้วหยิบสำนวน มาใช้
เลยต้องอธิบาย และให้เอาประโยคที่พี่หมอเขียนในบทที่ 5 นั่นแหละ
มาเขียนใส่บทคัดย่อ
เหตุผลสำคัญที่ต้องแก้ไข เพราะที่เขียนมาทีแรก มันไม่ตรงกับวัตถุประสงค์ของงานวิจัย ก็ปรับให้ตรงขึ้น
แล้วนายบอนก็ช่วยกระตุ้น มองตาไวๆ ดูรูปแบบ ถ้าปล่อยพี่หมอทำคนเดียว พี่หมอจะละเอียด ค่อยๆดูไปเรื่อยๆ เดี่ยวมีโทรศัพท์เข้ามา รับสายสักครู่ กลับมาทำงานต่อ ก็ชักจะลืมๆไปแล้วว่าจะทำอะไรต่อไป ต้องเสียเวลานั่งนึกนานทีเดียว เลยต้องคอยเตือน และรักษาเวลาของพี่หมอ ให้ทำงานให้เสร็จไวๆ
จึงต้องนั่งตรวจสอบเนื้อหาตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้ายของ thesis จากปก - สารบัญ - บทคัดย่อ - บทที่ 1-5 บรรณานุกรม - ภาคผนวก- รวมแล้วกว่า 21 ไฟล์ เปิดๆปิดๆจนเบลอ ต้องคอยเตือนเรื่อยๆ จาก 12.00 น. ที่นายบอนเข้าไป เร่งตรวจสอบ เสร็จ 13.15 น. มองหน้าพี่หมอ เห็นตาแดงๆ เหมือนคนเมา เลยต้องชวนไปทานข้าว ไม่งั้น พี่หมอจะนั่งทำงานยาว... ไปจนถึงตอนเย็น ไม่ไล่ไม่เลิก เพราะพี่เขาจะตั้งใจทำงานมาก เนื่องจากมีโอกาสมาเข้าห้องสมุดเฉพาะวันหยุดเท่านั้น
ทานข้าวเสร็จ รีบพาไป print ตรวจสอบก่อน print ทั้ง 21 ไฟล์ มีอยู่ 5 ไฟล์ ที่พี่เขาพิมพ์ด้วย font AngsanaUPC เมื่อเปิดใน window ต่างเวอร์ชั่น รูปแบบที่จัดไว้ เปลี่ยนไป ต้องมานั่งเปลี่ยน font และจัดรูปแบบให้ถูกต้อง เตือนให้เปิดไฟล์และ print จนเสร็จ แล้วเตือนให้หยิบแบบฟอร์มขอสอบวิทยานิพนธ์ มากรอกรายละเอียดให้เสร็จ ต้องคอยสะกิดเตือนทุกระยะ เพราะพี่หมอเริ่มเพลียขึ้นเรื่อยๆ เพราะนอนน้อย
ตั้งแต่รหัสประจำตัวนิสิต ชื่อวิทยานิพนธ์ พี่เขาเริ่มนึกไม่ออก ต้องสะกิดเตือนให้หยิบบัตรนิสิตออกมาดู ชื่อเรื่องก็รีบเปิด thesis ชี้ที่ชื่อเรื่องให้เขียนตาม... จนเสร็จเรียบร้อย ... 14.50 น.
ต้องคอยดูแลทุกระยะครับ ไม่งั้นงานไม่เสร็จ ทำงานหนักพักผ่อนน้อยก็จะเบลอแบบนี้แหละครับ
พี่หมอนัดอาจารย์ที่ปรึกษาไว้ตอน 16.30 น. พอ print เสร็จ ตั้งใจว่า จะให้พี่หมอไปหาที่เงียบๆงีบซักพัก แต่พอเข้าไปที่ห้องสมุด มมส. พี่หมอก็ไปหาหนังสือสถิติมานั่งอ่านรอเวลา .. แหม ไม่ยอมปล่อยเวลาให้สูญเปล่าจริงๆ และ 16.30 น. นายบอนติดธุระ จึงต้องขอตัวพี่หมอกลับก่อน พี่หมอจึงต้องไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาคนเดียว ....
ครั้งก่อนนายบอนไปนั่งเป็นเพื่อนด้วย
โค้งสุดท้ายของพี่หมอแล้วครับ กับการถือ thesis ไปพบอาจารย์ที่ปรึกษา ซึ่งจะไปสอบถามสถิติบางตัว ที่ยังไม่เข้าใจ ไปสอบถามเวลาว่างของอาจารย์เพื่อจะได้นัดวันเวลาสอบ และให้อาจารย์ตรวจสอบเนื้อหา thesis ว่า ควรจะต้องแก้ไขจุดใดบ้าง
ตลอดทั้งวัน เห็นพี่หมอเค้าเพลียๆ เบลอๆ ไม่รู้ว่า ไปพบอาจารย์ จะไปเบลอมั่งรึเปล่า
แต่พี่หมอก็ต้องเร่งมือ รีบแก้ไขตามคำแนะนำของอาจารย์ แล้วรีบมายื่นสอบ พร้อมกับทำสำเนา thesis 5 เล่ม ยื่นส่งพร้อมแบบฟอร์มขอขึ้นสอบ
มองหน้าพี่หมอแต่ละที แม้ว่า ท่าทางจะดูเหนื่อยๆเพลียๆ แต่ท่าทางยังสู้ครับ .. เอ้า สู้ก็สู้..
ต้องคอยตามแก้ไขสถานการณ์จนถึงสุดท้ายจริงๆแล้วล่ะครับ
โอ๊ย เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย
ความเห็น (1)
ฝากบอกพี่หมอด้วยนะค่ะ ว่านิวขอเป็นอีก 1 แรงใจให้คุณหมอจบเร็ว ๆ ค่ะ อิอิ...// แล้วก็ขอให้คุณบอนเป็นกำลังใจให้นิวด้วยนะค่ะ ฮือ ๆ ที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะจบซักที แง ๆๆๆ เรื่องมันเศร้าแต่ก็จะสู้ต่อไปเพื่อความหวังของหมู่บ้านจอมบึง หนูเป็นความหวังของหมู่บ้านค่ะ แง ๆๆ ต้องไม่ทำให้หมู่บ้านจอมบึงผิดหวังค่ะ อิอิ