คุณค่าด้านนี้ คือ คุณค่าด้านวรรณศิลป์ซึ่งได้กล่าวไว้บ้างแล้ว เช่น การใช้คำ การใช้โวหารภาพพจน์ เป็นต้น สามัคคีเภทคำฉันท์สามารถสร้างอารมณ์ผู้อ่านให้เกิดความรู้สึกคล้อยตามเนื้อเรื่องได้อย่างดี เช่น
๑.๑ ทำให้ผู้อ่านเกิดอารมณ์โปร่งปิติ คล้อยตามบทประณามพจน์ในตอนต้นเรื่อง เช่น
ขอน้อมคุณพระคเณศวิเศษศิลปธร
เวทางคบวร กวี
เป็นเจ้าแห่งวิทยาวราภรณศรี
สุนทรสุวาที วิธาน
๑.๒ ทำให้ผู้อ่านเกิดอารมณ์ชื่นชมยินดี
อำพนพระมนทิรพระราช สุนิวาสน์วโรฬาร์
อัพภันตรไพจิตรและพา หิรภาคก็พึงชม
เล่ห์เลื่อนชะลอดุสิตฐา นมหาพิมานรมย์
มารังสฤษฎิ์พิศนิยม ผิจะเทียบก็ทัน
๑.๓ สร้างอารมณ์ผู้อ่านให้เกิดอารมณ์หวาดกลัว ตื่นเต้น ตกใจ เมื่ออ่านตอนพระเจ้าอชาตศัตรู
กริ้ววัสสการพราหมณ์ เช่น
ผันพระกายกระทืบพระบาทและอึง
พระศัพทสีหนาทพึง สยองภัย
เอออุเหม่ณมึงชิช่างกระไร
ทุทาสสถุลฉะนี้ไฉน ก็มาเป็น
๑.๔ ทำให้ผู้อ่านเกิดอารมณ์สงสารเห็นใจ เมื่ออ่านตอนวัสสการพราหมณ์ถูกลงพระราชอาญา
บงเนื้อก็เนื้อเต้น พิศเส้นสรีร์รัว
ทั่วร่างและทั้งตัว ก็ระริกระริวไหว
แลหลังละลามโล หิตโอ้เลอะหลั่งไป
เพ่งผาดอนาถใจ ระกะร่อยเพราะรอยหวาย
๑.๕ ทำให้เกิดอารมณ์ฮึกเหิม กล้าหาญ เช่น ตอนแคว้นมคธจัดทัพ
ไหนว่าจะมาสุพรรณฯมายังเอ่ย..ไม่เห็นภาพเป็นข่าวเลย.....
รึว่าเราตกข่าว???
ขอบคุณค่ะ^^