การละเล่นของเด็กไทย.
การเล่นกับเด็กเป็นของคู่กันมาตั้งแต่กาลครั้งไหน
คงไม่มีใครทราบได้ แต่การเล่นก็เป็นเรื่องที่สืบ
เนื่องแสดงถึงเอกลักษณ์ของชนชาติหรือท้องถิ่นเป็นเรื่องที่ถ่ายทอดเข้าสู่กระแสชีวิตและตกทอดกันมาตั้งแต่
รุ่นปู่ย่าตายายของปู่ย่าตายายโน่น
เอาตั้งแต่เมื่อเราเกิดมาลืมตาดูโลกก็คงจะได้เห็นปลาตะเพียนที่ผู้ใหญ่แขวน
ไว้เหนือเปลให้เด็กดู “เล่น” เป็นการบริหารลูกตา
แหวกว่ายอยู่ในอากาศแล้ว พอโตขึ้นมาสัก 3-4 เดือน
ผู้ใหญ่ก็จะสอนให้เล่น “จับปูดำ ขยำปูนา”
“แกว่งแขนอ่อน เดินไว ๆ ลูกร้องไห้ วิ่งไปวิ่งมา”
โดยที่จะคิดถึงจุดประสงค์อื่นใดหรือไม่สุดรู้
แต่ผลที่ตามมานั้นเป็นการหัดให้เด็กใช้กล้ามเนื้อมือ
กล้ามเนื้อแขนประสานกับสายตา |
การละเล่นเป็นการส่งเสริมให้เด็ก
ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ และเป็นกิจกรรมที่แฝงไว้ ด้วยสัญลักษณ์
หากศึกษาการเล่นของเด็กในสังคม
เท่ากับได้ศึกษาวัฒนธรรมของสังคมนั้นด้วย การละเล่นของเด็กไทย
มีความหลากหลาย เช่น หมากเก็บ ว่าว โพงพาง รีรีข้าวสาร
เป็นต้น |
พ้ด้สห่สห้ดราก