วันนี้นักเรียนม.3 ห้องครูตาเป็นเด็กน่ารักทุกคน พอครูตาถึงโรงเรียนต่างยกมือไหว้แล้วก็มองตากันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ บางคนยังถือบันทึกสายใยรัก (กิจกรรมเมื่อวาน)ติดมาอยู่ ครูตาแกล้งแหย่ว่า " แหม...ยังซึ้งไม่จบเหรอ อิอิ..."
ชั่วโมงแรก ทุกคนหัวใจเบิกบานมาก ๆ (รวมทั้งครูด้วย) มีฝรั่งบนโต๊ะกลุ่มละ 1 จาน บนโต๊ะคุณครูอีกจานหนึ่ง เป็นฝีมือของนักเรียนกลุ่ม 3 ผู้มีหัวใจงดงามจัดการให้ทั้งหมด ครูตาสอนตามปกติ ว่าด้วยเรื่อง "คำยืม" จนเกือบหมดชั่วโมงแล้ว มีเด็กคนหนึ่งมาพูดกับครูตาว่า "ครูขา...วันนี้มีอะไรซึ้ง ๆ อีกไหม? " เข้าทางพอดีเลย ครูตาก็เลยจัดกิจกรรมหนึ่งให้ซึ่งต่อยอดจากกิจกรรมวันก่อน ตั้งชื่อกิจกรรมว่า "ไขปริศนา ตามหา Buddy" เด็ก ๆ ทำหน้างงๆ แต่ก็อยากเล่น
ครูตาจึงจัดเด็กเป็น 2 กลุ่ม ๆ แรก เลขคี่ และกลุ่ม 2 เลขคู่ กลุ่มหนึ่งให้ตามครูออกไปที่ซุ้มการะเวก ส่วนกลุ่มที่ 2 นั่งทำงานในห้องเรียน ......
ที่ซุ้มการะเวก.....ครูตาบอกเด็ก ๆ ว่า "นี่คือความลับ ห้ามพูด ห้ามคุย ห้ามบอกใคร แม้แต่เพื่อนในกลุ่มเดียวกันก็บอกไม่ได้..." เด็กคนหนึ่ง (หนูอัฟ) โพล่งออกมาทันทีว่า ครูขา..มันคันปาก..อยากพูด..จะทำอย่างไงดี" เพื่อนผู้ชายตอบสวนมาทันทีว่า "ให้เอาคาราไมด์ทาไว้สิ" เรียกเสียงฮา...จากเพื่อน ๆทั้งกลุ่มเลย
ครูจึงดำเนินการต่อ...อิอิ อุบไว้ก่อนนะ นั่นใครนะแอบเข้ามาอ่าน ประเดี๋ยวความลับแตกจ้า...
(ครูตาเข้ามาเพิ่มบันทึกวันพฤหัสบดีที่ 10 กันยายน 2552)
ครูตาเข้าห้องช่วงบ่ายของวันพฤหัสบดีเป็นคาบแนะแนวที่ทุกคนรอคอย นักเรียนขอผ่อนพักตระหนักรู้ ครูตาก็ตกลงตามคำขอ เตลียร์ห้องเสร็จก็พากันนอนอย่างมีสติ "หลับตาเบา ๆ หายใจเข้ารู้...หายใจออกรู้...กำหนดจิตไว้ที่เท้า..เกร็งเท้าให้มากที่สุด...นับ1..2..3...แล้วคลาย...." และให้นักเรียนกำหนดจิตส่วนอื่น ๆ ไล่ตามลำดับ นักเรียนทำตามอย่างว่าง่าย คงรู้สึกเบา...สบายนะคะ
ต่อจากนั้นจึงให้นักเรียนนั่งจับมือกับเพื่อนคนที่นักเรียนได้คุยกับเขาน้อยที่สุด จับมือถ่ายทอดความรู้สึกรัก เมตตาไปยังคู่ของเรามากที่สุด 2 นาที แล้วจึงให้ทุกคนนิ่งคิดย้อนเหตุการณ์ 7 วันที่ผ่านมา โดยตั้งชื่อนักเรียนกลุ่มซุ้มการะเวกว่า "ผู้ปฏิบัติการณ์" และนักเรียนอีกกลุ่มหนึ่งเรียกว่า "ผู้สังเกตการณ์" ถามว่าตั้งแต่พฤหัสที่แล้ว จนถึงวันนี้ ผู้ปฏิบัติการณ์ ทำอะไรให้กับบัดดี้ของตนบ้าง? และ ผู้สังเกตการณ์เห็นสิ่งใดบ้าง?
นักเรียนเขียนลงในกระดาษที่ครูแจกให้
ช่วงไขปริศนา
ครูให้นักเรียนผู้ปฏิบัติการณ์นำหัวใจมาใส่ไว้ในพาน ครูหยิบแผ่นแรกมาอ่าน เช่น ฉันส่งยิ้มให้เขาทุกวัน ฉันเอาดอกกุหลาบให้เขา ฉันแอบเอาขนมมาไว้ที่โต๊ะเขา ฉันเขียนจดหมายน้อย บอกว่ารักเค้ามาก.....คราวนี้ผู้สังเกตการณ์และผู้ปฏิบัติการณ์จะถูกเฉลย (ไขปริศนา)ทีละคู่จนหมด นักเรียนบอกรู้สึก อบอุ่น รักเพื่อนมากขึ้น และจะทำดีต่อเพื่อนต่อไป......
นักเรียนเขียนข้อคิดที่ได้จากกิจกรรมวันนี้ และพันธะสัญญาต่อคู่บัดดี้ของตน
เป็นอันว่า จบกิจกรรม ไขปริศนาตามหาบัดดี้ ชั่วโมงต่อไปคือภาษาอังกฤษซึ่งครูตาเจ้าเดิมสอนต่อ ครูจึงเปิดโอกาสให้คู่บัดดี้นั่งด้วยกันเป็นคู่ ๆ เริ่มด้วยกิจกรรมเขียนคำศัพท์ตามคำบอก อ่าน และสนทนา นักเรียนจึงทำงานร่วมกันอย่างเต็มใจและได้ใจ อย่างนี้นี่เองที่เรียกว่า "การเรียนรู้อย่างมีความสุข"
ป้าจ๋า ทำไมไม่เขียนต่อให้อ่านรวดเดียวจบล่ะจ้ะ วันอาทิตย์นี้อย่าลืมไปก่อการดีที่โรงเรียนแม่ทะประชาสามัคีนะคะ คิดถึงจังเลย
ครูแมวจ๋า
ขออุบไว้ก่อนนะจ๊ะ ...มันคือความลับค่ะ ยังเปิดเผยไม่ได้ วันพฤหัสหน้าจบกิจกรรม จะเขียนต่อนะจ๊ะ.......
วันอาทิตย์ไปได้ค่ะ ไม่ลืมหรอก คงขอครูวิกรมมารับป้า..คิดถึงเช่นกันจ้ะ ช่วงนี้อินกับงานศูนย์เรียนรวมอยู่จ้า...ได้รับรางวัลศูนย์ดีเด่นนะ...เป็นรถยนต์สี่ประตู 1 คันด้วยแหละ..เฮ........
ร้า กก โ ร งงง เรี ยยนน กา นน จา งง เรย อะ ครั บ
ร๊ากเพื่อนๆทุกคนน๊า...
รักโรงเรียนแม่ก๋งที่สุดเลยค่า
555+ บ๊าย...บาย...
สนุกมากค่ะ
เพื่อนเเท้มีอยู่จริง
@_@
สวัสดีจ้า หนูแอมแปร์ หนูเฟรม และหนูเป็ด
7894561230m,m
อาจารย์ ค๊าบบบ มันคือสิ่งที่พวกเรา หน้าจดจำ เพื่อน กันตลอดไป
ถึงพวกเราไม่ค่อยได้เจอกันเลย ตั้ง5 ปี แล้ว สินะ
ผมยังเข้ามาดู อยู่ เลยค๋าบ น่ารักนะเพื่อนผม
วีระพล ปิงแก้ว ลูกศฺษย์ที่น่ารักมากของครู และยังคงเป็นเพื่อนที่น่ารักของรุ่นนะคะ ครูจำลูกศิษย์รุ่นนี้ได้ดี เสียหัวเราะ เสียงร้องไห้ คำพูดเพราะ ๆ รอยยิ้ม ครูจำได้ค่ะ ว่าง ๆ เข้ามาคุยกันนะคะ