ตามรอยลูกรักไปปฏิบัติภารกิจกล่อง(1)
จากที่ยึดเป็นหลักนำการเดินทางชีวิตว่า จะรู้อะไรก็ให้มันรู้แจ่ม รู้แจ้งและรู้จริง และวิธีเดียวคือลงมือลุยปฏิบัติก็จะจำได้แม่น และพลิกแพลงแก้ไขปัญหาจากสถานการณ์ต่างๆ (ถ้ามี) ได้ วิธีนี้เอามาใช้กับครอบครัวด้วยค่ะ โดยเฉพาะการเลี้ยงลูกคนเดียวที่ไม่มีลูกคนใหม่มาให้แก้ตัว
หมอดูดวงชะตาที่บอกเราว่าเขาถอดรหัสตามตำราพิชัยสงคราม (โลกนี้หรือโลกไหน (1)) ให้รายละเอียดไว้นานแล้วเรื่องลูก ที่ต้องปล่อยให้เขาเดิน เราทุกข์เรื่องลูก (ซึ่งก็แน่นอนอยู่แล้ว ถ้ามีครอบครัว ตอนนั้นหมอไม่รู้หรอกค่ะว่าเรามีลูก) แนะนำให้หาเด็กผู้ชายมาอุปถัมภ์ ประจวบเหมาะกับดวงนี้บอกว่าจะได้ลูกน้องเก่งๆ มาช่วยงาน ซึ่งมาจริงๆ ตามเวลาที่กำหนด และก็คิดว่า เช่นนี้ถือโอกาสรวมเรื่องสองเรื่องเป็นเรื่องเดียวกันคงได้ เพราะน้องเลี้ยงที่มาช่วยงานนั้น เทียบแล้วก็เท่ากับลูกหลานคนหนึ่ง และแสนจะเป็นที่ต้องชะตายิ่งนัก
สำหรับสาวน้อยที่มีความจำเป็นไปยังที่ไกลตาเรา ก็ใช่ว่าจะไกลมาก และยังใกล้ใจเสมอมา ชีวิตลูกไม่ได้หนีรอยที่เราเคยผ่าน เมื่อลูกไปโน่นมานี่ เล่าให้ฟัง เราก็ปรับจูนคลื่นประสบการณ์ให้ตรงกันได้แม้จะต่างเวลา จากระยะหลังที่เรารู้สึกว่ามหานครแสนกว้างใหญ่ เวลานี้กลับแคบลง เมื่อรับฟังและรื้อฟื้นคืนความทรงจำในวันเก่า เคยคิดว่าตัวเราจะรับไหวไหมที่ปล่อยลูกไปในวิถีทางของเขา
พาหุรัด สำเพ็ง สะพานหัน จตุจักร พื้นที่ที่เคยบูมในยุคหนึ่งไม่ได้หมายความว่าจะไม่เป็นที่สนใจของเด็กวัยรุ่นยุคนี้ ฟังลูกเล่าแล้วเราค่อยเบาใจว่าลูกรู้จักแสวงหาประสบการณ์ในเมืองหลวง ไม่เพียงแค่ตามย่านศูนย์การค้าทันสมัย
ฟังดูรู้สึกเหมือนลูกแฮปปี้...แล้วเกิดอะไร
ยิ้มรับเมื่อลูกรักปรับทุกข์กลางดึก ยิ้มรับกับภารกิจใหม่ที่ช่วยกันถอดสมการปัญหา มองหลายๆ ประเด็น และทำความตกลง ขอคำมั่นสัญญาว่าจะดูแลรักษาตัวเองให้ดี และประพฤติภายในกรอบทีควร
ภารกิจผู้ปกครองขยับอีกครั้งแล้วค่ะ
สาวน้อยกลับบ้านอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เพราะชีวิตที่ยังไม่ลงตัวค่ะ ถามว่าเป็นปัญหาไหม คงไม่ใช่ ถามใหม่และได้คำตอบทันทีว่า เกิดจากระบบการจัดวางตัวเองยังไม่เข้าที่เข้าทาง ระเบียบวินัยยังมีไม่เพียงพอ และยังเป็นเวลาที่ต้องการผู้ปกป้องพยุง เมื่อบางสิ่งติดขัด เราก็ช่วยแก้ไขให้คลาย แม้ว่าจะอาจไม่ใช่คำตอบถูกต้องนัก
ปัญหาปวดฟันคุดเพิ่งจะผ่านพ้นไป เราได้โจทย์ใหม่เกี่ยวกับสภาพจิตใจค่ะ จำได้ไหมคะ “ชีวิตในกล่อง” (ตกหอ ร้อนถึง(ญาติ)ผู้ใหญ่) และการอยู่ร่วมกับผู้อื่นทั้งที่ไม่เคยอยู่ ที่ฉันเคยบอกลูกไว้ว่าหากไปไม่ไหว ให้กลับไป “บ้าน” ที่มีผู้ใหญ่ดูแลให้ความอบอุ่นคุ้มครองปลอดภัย ซึ่งลูกก็ตกลงตามนั้น และได้รับสิ่งนั้นตามที่เรารู้ว่ารออยู่
นึกว่าจะลงตัวเข้าที่เข้าทางแล้ว นึกว่าถึงเวลาที่ลูกจะจัดระบบการใช้ชีวิตให้ไปตามกฎเกณฑ์อย่างลงตัว เมื่อสาวน้อยถอยออกจากกล่องไปตั้งหลักใน “บ้าน” ที่ให้ความรู้สึกอิสระ มีเด็กคอยวิ่งรับใช้ดูแล ปรากฏว่าเธอไม่คุ้นชินและรู้สึก “Home Alone” ไม่ต่างกับเมื่อเข้าไปอยู่ในกล่องใหม่ๆ แต่คราวนี้เป็นหนักกว่าเดิมเพราะมีความอบอุ่นเต็มร้อย ก็เลย “คิดถึงแม่ อยากกลับบ้าน หนูจะกลับไปเรียนที่เชียงใหม่แล้ว จะได้กอดแม่...”
“แม่ว่าอีกเดี๋ยวก็ชินนะ”
“หนูกลัวกรอบระเบียบและการเดินทางที่ลำบากกว่า”
“แต่แม่ก็เคยอยู่มาแล้วนะจ๊ะ”
“การเดินทางลำบากกว่าที่อยู่เดิม รถไฟฟ้าต้องต่อหลายทอด แม่ก็ไม่อยากให้หนูขึ้นรถแท็กซี่หรือมอเตอร์ไซค์...บ้านคุณยายหญิงหลังใหญ่ หาใครก็ไม่เจอ”
“ที่นี่เค้าใช้โทรศัพท์ติดต่อกันไง เดี๋ยวก็ชินเองนะ...”
“คิดถึงแม่...อยากกลับบ้าน”
...สนทนากลางดึกวกไปวนมาอยู่เท่านี้เองค่ะ แต่บังเอิญมีเพื่อนจะกลับเชียงใหม่ และรถว่าง สาวน้อยขอกลับบ้านด้วย เราก็เลยได้มาพูดคุยปัญหากันภายในครอบครัว เหมือนจะเป็นปัญหาใหญ่ แต่มันก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร...แต่กลับร้อนถึงไปถึงญาติผู้ใหญ่ด้วย ก็เลยมีวงประชุมปรึกษาหารือกัน จะทำอย่างไร และสุดท้ายก็ย้อนกลับไปที่ต้นเหตุของปัญหาว่าทำไมยายหนูถึงอยู่กล่องไม่ได้ เพราะอยู่ร่วมกันกับเพื่อนซึ่งมีตารางการเรียนหนังสือแตกต่างกัน เวลาพักผ่อนจึงไม่ตรงกัน จึงขาดความรู้สึกเป็นส่วนตัว และความสงบ สมาธิ ฯลฯ
-อ่านหนังสือไม่ได้เนื่องจากมีสิ่งรบกวน แล้วทำไมต้องอยู่กันดึกดื่น
-นอนหลับพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวสู่วันใหม่ให้สดชื่นไม่ได้เพราะอีกคนหนึ่งยังไม่นอน
-เมื่อคนหนึ่งทำ อีกคนก็ทำบ้าง
-ถามว่าแล้วไม่คุยกันหรือ
สุดท้ายก็คือผิดทั้งคู่ ผิดที่ขาดวินัยและการเคารพกฎเกณฑ์การอยู่ร่วมกันในสังคม
เช่นนั้น จะทำอย่างไร และจะต้องปรับตัวใหม่ให้ได้ (ต้องได้) โดยตัดสินใจเปลี่ยนแปลงชีวิตความเป็นอยู่อีกครั้งใหญ่ และนี่ก็เป็นต้นเหตุของการไปปฏิบัติภารกิจใหม่อีกครั้งหนึ่งของฉันค่ะ
เริ่มต้นจาก การเดินทางโดยสารรถทัวร์ปรับอากาศสายเชียงใหม่-กรุงเทพฯ ซึ่งประสบการณ์เดินทางนี้ ฉันเคยใช้บริการสม่ำเสมอในสมัยเรียนหนังสือที่กรุงเทพ แต่นี่มันผ่านมาเกินยี่สิบปีแล้ว...ประสบการณ์สองครั้ง และสองคนแม่ลูกกำลังจะเหลื่อมซ้อนกันค่ะ (ฉันวันนี้คงต้องใช้ความอดทนน่าดู)
ภารกิจใหม่กำลังจะเริ่มต้นแล้วค่ะ ติดตามตอนต่อไปนะคะ
ความเห็น (48)
+ สวัสดีค่ะพี่ดาว....
+ เพิ่งฟื้นคืนชีพค่ะ....ทั้งนี้เพราะสาหัสกับการเดินทางมาราธอนในครั้งนี้มากค่ะ...ทำให้รู้ตัวเองว่า...สังขารเปลี่ยนไปค่ะ...
+ มาส่งกำลังใจสำหรับการปฎิบัติ
+ อ่านและคิดตาม...ทำให้แว๊ป ๆ นึกถึงคำพูดหนึ่งที่ว่า"ความสามารถในการเอาชนะอุปสรรค"(Adversity Quotient)....
+ เป็นความอดทนเมื่อมีอุปสรรคและสามารถฝ่าฟันอุปสรรคได้อย่างคนมีกำลังใจและมีความหวังอยู่เสมอ....ส่วนจะเป็นผู้ชนะหรือแพ้ไม่สำคัญ...สำคัญคือว่าได้ลงมือทำสิ่งที่ควรจะทำแล้ว
+ ทุกครั้งที่มีอุปสรรคและต้องอดทนให้นึกว่า เราเองมีความกล้าหาญมากขึ้น ๆ ทุกนาที ที่ผ่านไปพร้อมกับอุปสรรคนั้น.....
" งานของชีวิต"...ก็คือ
! การแก้ไขปัญหาอุปสรรคต่างๆ
! การพัฒนาผลของการแก้ไขให้สร้างสรรค์ยิ่งขึ้น...
+ ถ้าเขาอดทนอีกนิดหนึ่งเมื่อมีอุปสรรค เขาจะได้รับผลดีตอบแทนมากขึ้นในอนาคต.....
+ ด้วยความคิดถึงค่ะ....
- ลูกก็เป็นเช่นนี้แหละค่ะ เดี๋ยวเธอก็ปรับตัวได้ ต้องให้เวลาค่ะ
- ขอให้มีความสุขกับภาระกิจที่สำคัญนะคะ
สวัสดีค่ะ พี่ดาวจ๋า มาติดตามอ่านเรื่องราวของสาวน้อย สะดุดตรงคำว่า หนูจะกลับไปเรียนที่เชียงใหม่แล้ว จะได้กอดแม่...”
เมื่อสมัยตอนที่ก้อยได้เข้ามาเรียนที่ กทม.ได้ไม่กี่เดือนก็เคยพูดประโยคคล้ายๆน้องฝน ทั้งๆที่กรุงเทพ-สุพรรณใกล้กันมา กลับบ้านทุกศุกร์....
แต่ส่วนเรื่องที่อยู่กล่องไม่ได้ อิอิ ก้อยเคยเจอปัญหานี้ตอนน้องสาวเรียนที่เกษตรศาสตร์ กำแพงแสน อยู่หอพักนักศึกษา อยู่รวมกับเพื่อน แต่สุดท้ายก็ประสบปัญหา บอกว่าไม่อยากอยู่ร่วมกันกับเพื่อนซึ่งมีตารางการเรียนหนังสือแตกต่างกัน เวลาพักผ่อนจึงไม่ตรงกัน จึงขาดความรู้สึกเป็นส่วนตัว และความสงบ สมาธิ ฯลฯ เหมือนกันเด๊ะเลยค่ะพี่ดาว.....ไม่ว่าที่ไหน...อิอิ
ดีคะ ที่ได้อ่านเรื่องราวเหล่านี้ เพื่อเตรียมการไว้หากอนาคตต้องมีลูก(น่า)รัก...แบบน้องฝน ^^จะได้รูว่าควรทำอย่างไร...
ขอบคุณค่ะ
คิดถึงพี่ดาวนะคะ
+ จำได้ว่าเคยอ่านบันทึกนี้ค่ะ....และประทับใจในบทสัมภาษณ์นี้มาก.....
" มีบทสัมภาษณ์ถามพ่อว่าทำไปชอบการท่องเที่ยว ท่องเที่ยวในครอบครัวเพื่ออะไร แล้วได้อะไร คำตอบของพ่อที่ตอบต่อหน้าพวกเรามีตามนี้ค่ะ
มาให้กำลังใจ "น้ำใจ น้องพี่ สีชมพู" ครับ
สวัสดีค่ะพี่ดาวลูกไก่
ส่งแรงใจไว้ให้กับ "สุดยอดคุณแม่" ค่ะ
น้องคงต้องใช้เวลาอีกพักในการปรับตัว ปรับใจ ปรับชีวิต ...
ยิ่งมีคุณแม่คอยสนับสนุนแบบนี้ ...ไม่ค่อยห่วงน้อง แต่ห่วงคุณแม่แทนน่ะสิคะ
สู้ต่อไปเพื่อสวยน้อยค่ะ
(^___^)
55555.....หิวข้าว จนพิมพ์ผิด กลัวอ.ธ.วัชชัยมาเห็น...
รีบแก้ไขค่ะ
สู้ต่อไปเพื่อสวยน้อยค่ะ
สู้ต่อไปเพื่อสาวน้อยค่ะ
(^___^)
วันนี้ส่งคุณแม่ไปช่วยลูกสาวก่อนนะครับ
เดี๋ยวตอนกลางเดือนกันยายน52นี้พ่อจะไปกับแม่เพื่อเยี่ยมลูกสาวอีกครั้งหนึ่ง..ทุกอย่างคงจะดีขึ้น..นะครับ
- ตามรอยคุณแม่คุณลูกค่ะ
- เป็น Turning Point ที่สำคัญมากเลยนะคะ
- สถานที่เหมาะสม จัดระบบระเบียบชีวิตได้ คงจะสบายใจมากกว่านี้ เฮ้อ...ลุ้นด้วยความเป็นห่วงมากเลยค่ะ
- ปรับตัวไปด้วย ปรับสิ่งแวดล้อมไปพร้อมกัน คงลงตัวในไม่ช้านี้นะคะ
- เป็นการเดินทางที่ได้บทเรียนเพื่อการเรียนรู้ต่อไปข้างหน้าของเด็กสาวค่ะ มีคุณแม่เป็นพี่เลี้ยงร่วมเดินทาง สู้ ๆ ค่ะ
- เหนื่อยกาย แต่ขอให้สบายใจเมื่อทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะคะ
+ วันนี้...เมื่อฟื้นคืนชีพ....พักผ่อนด้วยการตามไปอ่านบันทึกย้อนหลังของใครหลายคน...รวมทั้งของท่านพี่ด้วย...เจอภาพนี้...นั่งอมยิ้มดูไปดูมา...พลันสายตาไปสะดุดเข้ากับกระเป๋าสะพายมินนี่สีชมพูของสาวน้อย....ปล่อยก๊ากเลยค่ะ.....
+ อิ อิ...ต่างวัยหัวใจเดียวกันนะค่ะ....
+แอมแปร์ใส่ชุดชาวเขาที่แม่ซื้อให้โดยไม่ต้องซักค่ะ...ด้วยเบอร์ห้าของหล่อนค่ะ...แถมบอกให้แม่อ๋อยถ่ายภาพให้ป้าดาวดูด้วย....
+ อ๋อยเล่าให้แอมแปร์ฟังถึงบันทึกนี้...และดูรูปที่ร้านอาหารกัน...
+ แอมแปร์ก็คงเหมือนพี่น้ำฝนนั่นแหละแม่...ถ้าตอนโต ๆ ต้องไปเรียนที่กรุงเทพ...ลูกก็ต้องเป็นแบบนี้แน่ ๆ เลย....แบบนี้ต้องบอกให้ป้าดาวถ่ายเพิ่มพลังให้พี่น้ำฝนนะแม่นะ...แบบหอมแก้มให้นาน ๆ และแรง ๆ ไงแม่...เอาแบบป้าดาวหมดแรงเลย...แล้วพี่น้ำฝนก็จะมีพลังมากมายเลยแม่...และพี่น้ำฝนก้จะอยู่กรุงเทพได้สบายเลย....
+ มาส่งกำลังใจค่ะ.....
สวัสดีค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ เวลาจะช่วยได้ค่ะ
- แอบมาให้กำลังใจ
- น้ำใจน้องพี่สีชมพูเหมือน อ. JJ
- ของป้าเขี้ยวสาหัสกว่านี้จ้า
- อยู่กล่อง 4 ปี
- ออกไปนอกหอก็ไม่ได้
- กินๆนอนๆอาหารที่โรงครัว
- มีเรื่องสนุกมากมาย
- วันหลังจะเล่าให้แม่น้องฝนฟัง อิอิ
มาทักทายพี่ดาวค่ะ ไปเยี่ยมน้องสาวที่บางกอก
มีความสุขนะคะพี่ดาวสกาวใจ ระลึกค่ะ ฝันดีนะคะ
แวะมาเป็นกำลังใจให้นะคะ
กรุงเทพอากาศแปรปรวน
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ทุกอย่างคงจะดีขึ้นต้องให้วันเวลาเป็นตัวช่วยน่ะค่ะพี่ดาว
ขอให้โชคดีเดินทางปลอดภัยค่ะ
มาให้กำลังใจพี่สาวจ้า
สู้ๆ นะจ๊ะ
อีกหน่อยเจ้ามี่จะเป็นแบบนี้มั้ยเนี่ย...55++
ไม่เป็นไรเรามีผู้มีประสบการณ์แล้ว...เย้เย้
- พี่จ๊ะ..จ๊ะ..
ถามว่าเป็นปัญหาไหม คงไมใช่
พิมพ์ผิดในที่สุด กว่าจะหาเจอ..ตาแทบหลุด อิอิ ^^ กับสาวน้อย..ขอให้พี่จ๊ะผ่านปัญหาที่เกิดขึ้นไปได้ด้วยดี โลกกว้าง..มาก สักวันหนึ่งสาวน้อยต้องได้บินเอง แม่ไม่ได้อยุ่คอยแก้ปัญหาให้เสียทุกเรื่อง หากผ่านพ้นตรงนี้ไปไม่ได้..ก็คงต้องเหนื่อยกันหน่อย โลกนี้หมายถึงโลกทั้งใบ ผู้คนจำนวนมหาศาลที่ต่างจิตต่างใจ ดูน่ากลัวเหมือนกัน..แต่ไม่ใช่ทั้งหมด
เชื่อว่าขนาด "คนแม่" ยังผ่านมาได้ สาวน้อยก็จะเหมือนกันจ๊ะ คงเพราะช่วงนี้อยู่ในโหมด home alone ที่ต้องอาศัยการปรับตัวอีกนิ้ด..ด..ด เนอะ เป็นกำลังใจตัวอวบๆ อ้วนๆ ให้จ๊ะ
เย็นวันเสาร์ไปหม่ำบุฟเฟ่ต์อาหารญี่ปุ่นกับน้าอึ่งที่โรงแรมเซ็นทารา ดวงตะวันจ๊ะ ทำให้หายอยากไป..คงอีกเป็นเดือนๆ อิอิ แล้วไปต่อที่ร้านเมาดอกไม้ และร้านคุณนายตื่นสายจ๊ะ
คิดถึงพี่จ๊ะมาก..ก..ก ^^
แม่รักลูก..ลูกรักแม่..เราต่างมีกันและกันนะคะ...ขอให้มีความสุขค่ะ..เข้าใจความรู้สึกผูกพันนี้ค่ะ...
ขอบคุณกำลังใจจากทุกท่านค่ะ แล้วจะมาเล่าเรื่องราวต่อค่ะ ภารกิจลงตัวแล้ว ทั้งคืนเดินทางและทั้งวันนี้ราบรื่นด้วยดี ก่อนวันมา กทม. ฝนตกหนักน้ำระบายไม่ทันหลายเส้นทาง แต่วันนี้แดดจ้าเป็นใจกับการผจญภัยในมหานครค่ะ
ได้เวลาเข้าอินเทอร์เน็ต ทำการบ้านให้ GTK ก่อนนะคะ
แวะมาเยี่ยมเยียนและให้กำลังใจครับ
เป็นอะไรที่ลงตัวนะคะคุณแม่กับคุณลูก..ขอเป็นกำลังใจเพื่อภารกิจลุล่วงด้วยดีนะคะ
อดทนเวลาทีฝนพร่ำอย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ...ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ
เสร็จภาระกิจอย่าลืมเขียนเป็นพ็อกเก็ตบุ๊คนะครับ ผมรอ และอยากจะอ่านตอนที่คุณดาวลูกไก่เขียนเสร็จนะครับ
- มาให้กำลังใจสาวน้อย
- สักวันหนึ่งต้องเข็มแข็ง
- และอดทนได้
- ชีวิตคือการต่อสู้
- ถ้าไม่ต่อสู้ก็ไม่รู้รสชาติของชีวิตครับ
- จริงไหมครับ
- พี่จ๊ะ..จ๊ะ..
ดีใจได้คุยด้วยเมื่อกี้.. ^^
มีคำขวัญมาฝากจ๊ะ ปัญหามีไว้แก้..แม่มีไว้แก้ปัญหา
สวัสดีค่ะน้องอ๋อย 
1.,4.,10. แอมแปร์~natadee
เพิ่งปฏิบัติภารกิจนี้เสร็จค่ะ คิดอีกที ดีค่ะที่มีประสบการณ์แบบนี้ ความคิดเห็นน้องครูอ๋อยให้แนวคิดมีคุณค่ามากๆ เลยค่ะ อุปสรรคมีไว้ให้...ก้าวข้าม ค่ะ
มีภาพพี่ฝนมาฝากน้องแอมแปร์ เผื่อวันข้างหน้าจะเดินทางตามกันไปค่ะ
สวัสดีค่ะพี่แก้ว 
2. แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช
ขอบคุณค่ะ ภารกิจนี้เป็นบททดสอบความเป็นพ่อแม่ด้วยค่ะ ให้คะแนนตัวเองเสร็จสรรพ สอบผ่านค่ะ ฮิฮิ ขออภัยที่มาตอบช้านะคะ
สวัสดีค่ะน้องก้อย 3. ♡*.:｡ KiTTyJuMPﾟ･♡ﾟﾟ･~
จริงหรือเปล่าคะ งั้นเริ่มเก็บตังค์ตั้งแต่วันนี้เลยค่ะ ถึงตอนนั้น คูณสามค่ะ
อ่านเรื่องราวเหล่านี้ เพื่อเตรียมการไว้หากอนาคตต้องมีลูก(น่า)รัก...แบบน้องฝน ^^จะได้รูว่าควรทำอย่างไร...
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ 5. JJ
ขอบพระคุณค่ะ ทำ DAR ระหว่างปัญหา ปรับๆ แก้ไข ด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะน้อง 6., 7. คนไม่มีราก
ปรับให้ชิน แล้วก็จะชินจัง(เลย) นะคะ อิอิ สวยน้อย ฮ่า ยังไงก็จะปรับค่ะ
ก่อนกลับ พี่ออกสำรวจในซอยที่พัก รอดตายค่ะ อาหารการกินเพียบ
สวัสดีค่ะพี่ 8. ผมคนโสตฯครับ
ยังไม่ได้ทำบัญชีรายจ่ายให้...ติดไว้ก่อนนะคะ ^^
สวัสดีค่ะคุณ 9. Sila Phu-Chaya
เหนื่อยกายแต่สบายใจค่ะ คุยกับพี่คนข้างบน คิดว่า เราคิดถูกต้องแล้วที่ลงไปจัดการกับเรื่องต่างๆ ก่อนที่จะเป็นปัญหา จะหนักหนากว่าเดิมค่ะ และก็เข้าใจชีวิตนิสิตนักศึกษาที่ไม่ได้อยู่ในพื้นที่ที่คุ้นชินมาแต่เล็ก
ดีแล้วนะคะ เหมือนได้วัคซีนเพิ่มความเข้มแข็งอดทนมากขึ้นค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ 11. KRUPOM
มาตอบช้าไปไม่หน่อย...ขอบคุณค่ะ ตามเด็กวัยรุ่นไม่ค่อยจะทันค่ะ แต่รู้ว่าควรทำและเตรียมตัวเตรียมใจไว้ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่เจ๊ 12. มนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
อยากฟังเรื่องในกล่องของพี่เจ๊ แล้วอย่าลืมมาเล่าให้ฟังนะคะ จะรอ และจะไปชวนน้องครูอ๋อย น้องชาดามารอด้วย เผื่อหลานแอมแปร์กับหลานมี่จะอยากไปอยู่กล่องในมหานครมั่ง
สวัสดีค่ะพี่ดาวสกาวใจ
ยังคิดถึงพี่ดาวมาไปป่าคอนกรีตเป็นไงบ้างเอ่ย
มาแอบอ่าน แอบชม แอบดู ด้วยระลึกค่ะ
ช่วงเป็นน้องใหม่ ก็เป็นอย่างนี้เช่นกันค่ะ แต่เดี๋ยวก็ชินค่ะ
ส่งใจไปช่วย อย่าลืมเก็บภาพมาฝากนะคะ
ฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะพี่ดาว คิดถึงจัง
สวัสดีค่ะน้อง 13, 34. poo
ป่าคอนกรีต...ไม่กว้างอย่างที่รู้สึกแล้วละค่ะ เดี๋ยวสัปดาห์ก็ไปอีกแล้วค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่14. krutoi
น้องว่าอากาศทั้งประเทศไทยเหมือนๆ กันนะคะ หมู่นี้ฝนตกเวลาใกล้เลิกงานจังเลยค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ดาว
เป็นไงบ้างค่ะสาวน้อย...ลงตัวแล้วหรือยัง
หนูรีมาเป็นกำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะคุณน้อง15. หนูรี
เวลาทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดีขึ้นก็ได้ เลวลงก็ได้ มีหลายเรื่องอยากจะเป็นห่วงให้ออกนอกหน้า ^^ แต่ไม่ได้ๆ นะคะ
สองวันนี้ก็มีเรื่องที่ทำให้สาวน้อยได้ตัดสินใจ ทำอะไรๆ ด้วยตัวเองอีกแล้วค่ะ หลังจากที่พี่ซื้อ TV 21" ให้ ภายใน 7 วัน เจอแจ๊กพอต หลอดภาพมีปัญหา เหลือเวลาอีกสองวันจะหมดสิทธิ์เปลี่ยนเครื่องใหม่ ก็ปล่อยให้เธอจัดการติดต่อประสานงานเอง แล้วก็สองคนกับเพื่อนช่วยกันขนแบกจากที่พักไปห้าง... ส่วนใบเสร็จบังเอิญพี่เอากลับบ้าน (ใครจะคาดคิดว่าจะเป็นปัญหา) แต่สแกนส่งให้ ก็เป็นอีกเหตุการณ์ที่ทำให้พ่อแม่ได้ความมั่นใจเพิ่มขึ้นนะคะ
อ้าวหนูรีมาพอดีเลยนะคะ ^^
สวัสดีจ้าน้องสาว 16. ชาดา ~natadee
ไม่ต้องสงสัย เด็กๆ รุ่นใหม่กว่า จะ...กว่านี้ ตามสถานการณ์ค่าครองชีพ และความไฮเทคพร้อมเพรียงในโลกใบนี้ เตรียมตัวไว้นะคะ (ความเหน็ดเหนื่อย ความห่วงใยทั้งหลายและกระเป๋าก็จะเบาๆ)
สวัสดีนะคะน้องจ๊ะ 17, 24. เนปาลี
ปัญหามีไว้แก้..แม่มีไว้แก้ปัญหา ^^
ระยะหลังเริ่มเที่ยวเก่งนะจ๊ะ สาวน้อยของพี่ก็เที่ยวเก่ง โทรฯไ อยู่ไหน อยู๋ตลาดนัด มธ. รังสิต อ้าวไปไงไปตั้งไกล เป็นเรารึ...คงไม่กล้า (สังขารไม่ให้)
พี่ชอบตรงนี้จ๊ะ ดีจัง
"โลกกว้าง..มาก สักวันหนึ่งสาวน้อยต้องได้บินเอง แม่ไม่ได้อยุ่คอยแก้ปัญหาให้เสียทุกเรื่อง หากผ่านพ้นตรงนี้ไปไม่ได้..ก็คงต้องเหนื่อยกันหน่อย โลกนี้หมายถึงโลกทั้งใบ ผู้คนจำนวนมหาศาลที่ต่างจิตต่างใจ ดูน่ากลัวเหมือนกัน..แต่ไม่ใช่ทั้งหมด"
สวัสดีค่ะคุณ 18. นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
ขอบคุณค่ะ เป็นกำลังใจที่อบอุ่น คิดไปถึงเพลง อิ่มอุ่น ด้วยค่ะ แล้วก็คิดถึงสาวน้อยอีกแล้วสิคะ
ก่อนราตรีสวัสดิ์ค่ะพี่ดาวสกาวใจ
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีดวงดารา ยามราตรีเลยค่ะพี่ดาว
อย่างนี้ชาวสมาชิกจะได้ชมภาพงามๆ นะคะ
พี่ดาวเดินทางปลอดภัยทุกเส้นทางในบางกอกค่ะ
อย่าลืมเก็บภาพน้องฟ้ากะนายเมฆ มาฝากนะคะ
สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ
ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยม ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ ศน.add
ไม่ได้พบกันตั้งนาน สบายดีนะคะ เวลานี้ดาวลูกไก่มีภารกิจรัดตัวจนอ้วนเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ I'm P
อดทนเวลาทีฝนพร่ำอย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ...ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ เสร็จภารกิจอย่าลืมเขียนเป็นพ็อกเก็ตบุ๊คนะครับ ผมรอ และอยากจะอ่านตอนที่คุณดาวลูกไก่เขียนเสร็จนะครับ
โอ้โห อยากทำได้ถึงขั้นนั้นค่ะ ได้แต่ฝันหวาน ได้แต่เพ้อไป...ถ้ามีเวลาทำหนังสือทำมือ...จะเวียนให้อ่านค่ะ ^^
สวัสดีค่ะคุณไข่ วัชรา ทองหยอด
พูดเรื่องชีวิต มีหนังสือข้างตัวเล่มหนึ่งค่ะ ชื่อ "ชีวิตใหม่ เริ่มต้นได้ทุกวัน" คว้ามาอ่านบ้าง วางให้มันอ่านเราบ้าง คัดลอกมาให้อ่านตอนหนึ่งนะคะ ชื่อตอน "ใส่ใจกับความสมดุล ทุกด้านของชีวิต"
...ทำหน้าที่ของตนให้ถูกต้องครบถ้วน จะทำให้เราคลายกังวล ส่งผลดีต่อจิตใจ หน้าที่ที่ต้องทำคือ หน้าที่ต่อตนเอง ต่อการทำงาน ต่อครอบครัว ทำให้ครบทุกด้าน จะช่วยผ่อนคลายความวิตกกังวลลง แล้วจะทำให้ชีวิตมีความสุขมากขึ้น... ค่ะ
น้อง poo คะ ขอบคุณค่ะ พี่ว่าเรามีเมฆให้ชมกันอิ่มอกอิ่มใจใน G2K แล้วนะคะ คลายเครียดไปได้เยอะเลย