วันหนึ่งได้รับ E-mail ที่น่าสนใจ โดยหัวข้อคือ กาแฟ หรือถ้วยกาแฟ มีดังนี้
วันหนึ่ง ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยแห่ง Notre Damn กลุ่มหนึ่งกลับไปเยี่ยมสถาบัน ไม่ช้าวงสนทนาก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นการบ่นพร่ำเกี่ยวกับความเครียดในเรื่องการทำงานและปัญหาชีวิต แล้วอาจารย์ก็เสนอเลี้ยงกาแฟกลุ่มลูกศิษย์เก่า อาจารย์เดินเข้าไปในครัวและออกมาพร้อมกับกาแฟเหยือกโต และถ้วยกาแฟแบบต่างๆ บ้างเป็นถ้วยกระเบื้อง บ้างเป็นถ้วยพลาสติก และบ้างทำด้วยแก้ว โดยบางใบเป็นแบบพื้นๆ ธรรมดา บางใบสวยวิจิตรสูงค่า อาจารย์บอกให้ลูกศิษย์แต่ละคนจัดการการดื่มกาแฟร้อนๆ กันเอาเอง และเมื่อลูกศิษย์ทุกคนต่างมีถ้วยกาแฟในมือกันทุกคนแล้ว อาจารย์ก็ กล่าวว่า ลองสังเกตดูกันหรือเปล่าว่า ถ้วยสวยๆ แพงๆ ถูกเลือกไปหมดเหลือไว้แต่ถ้วยแบบธรรมดา ราคาถูก เป็นเรื่องปกตินะ ที่พวกเราต่างก็มักจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง ซึ่งนี่คือ ที่มาของความเครียดและปัญหาทั้งหลายแหล่ในชีวิต ในขณะที่สิ่งที่พวกเราต้องการแท้จริงแล้ว คือ กาแฟไม่ใช่ถ้วยกาแฟ แต่จิตสำนึกกลับนำพาเราไปเลือกที่ถ้วยและมิหนำซ้ำยังคอยชำเลืองมองถ้วยของคนอื่นๆ อีกด้วย หากชีวิต คือ กาแฟ หน้าที่การงาน ตำแหน่งต่างๆ ในสังคมก็คือ ถ้วยใส่กาแฟ มันเป็นเพียง เครื่องมืออุบกรณ์ช่วยหยิบจับหรือประคองชีวิตของเรา มันไม่ได้ทำให้เนื้อหาจริงของชีวิตเปลี่ยนไป บางครั้ง.........การมัวไปเพ่งเล็งที่ถ้วยใส่กาแฟก็ทำให้เราลืมที่จะใส่ใจกับรสชาติของตัวกาแฟ
เมื่อเช้านี้ถ้วยกาแฟ!!! ลืมไป!!!!! กาแฟของคุณรสชาติเป็นยังไง