ละอองความรู้ 4 : การพูดกับความอยากรู้
หรือว่าต้องการบอกในสิ่งที่เขาอยากรู้
(เวทีจัดการความรู้ในชั้นเรียน วิชาการวิจัยทางธุรกิจ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์)
เราต้องพูดในสิ่งที่เราอยากพูด แต่ต้องเกิดมาจากสิ่งที่เขาอยากจะรู้
ความเห็น (6)
จากคำกล่าวที่ว่า ....
"เราต้องพูดในสิ่งที่เราอยากพูด แต่ต้องเกิดมาจากสิ่งที่เขาอยากจะรู้ ทำให้สิ่งที่เขาอยากรู้เป็นปัจจัยชักนำในการพูดโดยอยู่ในกรอบหรือขอบเขตที่เราต้องการให้เขารู้"
ไม่ทราบว่ามีกระบวนการในการจัดการอย่างไรบ้างค่ะ ในการที่จะทราบว่าผู้เรียนอยากรู้อะไร ?? พอดีว่ากำลังสนใจแนวนี้อยู่ แต่เป็นลักษณะของการจัดเก็บความรู้เป็นฐานข้อมูลตามความสนใจของผู้เรียน แล้ว "ระบบ" จะเป็นตัวส่งข้อมูล (Feedback) ย้อนกลับไปยังผู้เรียนให้เค้ารู้ถึงสิ่งที่เค้าต้องการอยากจะรู้
นายรักษ์สุข
สวัสดีครับ น้องมิว
อย่างแรกเลยนะครับ ต้องทำใจก่อนครับ
ต้องทำใจก่อนเลยว่า ทำใจให้รักเขา ถ้าเรารักใครแล้ว เราก็จะเข้าถึงจิตใจเข้าได้อย่างไม่ยาก อาจจะเป็นนามธรรมหน่อยนะครับ แต่ลองทำดูครับ น้องมิวจะเจอสิ่งที่มหัศจรรย์มาก อย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน แล้วจะรู้ว่านักศึกษาหรือคนที่มาเรียนกับเราเขาเป็นอย่างไร เขาต้องการอะไร ขั้นตอนนี้สำคัญที่สุดครับ ถ้าทำได้แล้วขั้นตอนอื่น ๆ น้องมิวจะรู้เอง ไม่มีหลักสูตรหรือรูปแบบตายตัว เพราะขั้นตอนที่สองสามสี่ ขึ้นอยู่กับเค้าเป็นหลัก เราเป็นเพียงแต่คนเอื้ออำนวยให้มันเกิดขึ้นเฉย ๆ
แล้วขอให้น้องมิวเก็บรอยเท้าทุกก้าวที่เค้าเดินร่วมกับเรา เก็บเป็นไดอารี่เล็ก ๆ เก็บร่วมกันกับเค้า แล้วมาเปิดดูด้วยกัน รักเขามาก ๆ นะครับ
ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ
หืมมม !! นักเรียนที่เรียนกับอาจารย์คงโชคดีมากเลยนะค่ะ ที่ในปัจจุบันยังมีอาจารย์ที่เข้าใจลูกศิษย์ แบบนี้ค่ะ ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ ..อิอิ // หนูชื่อ นิว ค่ะ ไม่ใช่มิว นะค่ะ..อิอิ..จริง ๆ แล้วมิวก็เป็นอาจารย์เหมือนกันแต่ม่ายรู้ว่าจะทำได้อย่างอาจารย์ปภังกร หรือเปล่า เหอ ๆ เพราะว่านิวเป็นคนค่อนข้างซีเรียสกับกฎเกณฑ์หน่ะค่ะ เหอ ๆ ....
นายรักษ์สุข
ขออภัยจริง ๆ ครับน้องนิว
ทำได้สิครับ ไม่มีสิ่งใดยากเกินความพยายามครับ
ลองฟังเพลงนี้ดูสิครับ แล้วนิวจะรู้ว่าทำอย่างไร
http://www.hunsa.com/2005/mmsv2/mms.php?py=album&id=702
เพลงแง้มใจครับ ของคาราบาว
ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ